2017-05-17 15:14:18
• Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΑ ΚΑΘΙΣΤΑ ΠΑΡΑΚΙΝΔΥΝΕΥΜΕΝΗ ΚΑΘΕ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΜΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ, ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ ΗΤΑΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΙΓΟΥΡΟ ΟΤΙ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΘΑ ΗΤΑΝ ΥΠΕΡ ΤΟ ΔΕΟΝ ΜΕΤΡΙΟΠΑΘΗΣ • Η Τουρκία ενισχύει σταδιακά αλλά αποφασιστικά τις ικανότητες της να ασκεί σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα σαρωτικά πλήγματα μεγάλου τακτικού και επιχειρησιακού βάθους.
ΤΟΥ ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΓΡΙΒΑ*
H πρόσφατη εκρηκτική αύξηση των παραβιάσεων από πλευράς της Τουρκικής Αεροπορίας και η επίσημη αμφισβήτηση της ελληνικότητας του Αγαθονησίου έδωσαν ένα σκληρό πλήγμα στις αφελείς αντιλήψεις, σύμφωνα με τις οποίες οι τουρκικές προκλήσεις αποτελούσαν στοιχείο της εκλογικής καμπάνιας του Ερντογάν και κατά συνέπεια θα εξαφανίζονταν ή, έστω, θα περιορίζονταν δραστικά μετά το δημοψήφισμα. Όπως ο γράφων έχει υποστηρίξει και σε προηγούμενα άρθρα του, ο τουρκικός αναθεωρητισμός έχει έρθει για να μείνει και οφείλεται πρωτίστως στη μετάλλαξη της γεωπολιτικής ταυτότητας της Τουρκίας, η οποία επιδιώκει να εξελιχθεί σε ευρασιατική δύναμη μέσα σε ένα σχηματιζόμενο πολυπολικό σύστημα
. Αν η άποψη αυτή φαντάζει υπερβολικά γενική και θεωρητική σε κάποιους, η μετατροπή της Ανατολικής Μεσογείου σε ενεργειακό ταμιευτήρα κρίσιμης σημασίας για τις διεθνείς ισορροπίες ισχύος στα επόμενα χρόνια αποτελεί από μόνη της έναν σοβαρότατο λόγο για την Τουρκία έτσι ώστε να προσπαθήσει να αποκτήσει την κυριαρχία στο Αιγαίο. Περισσότερα μπορεί κάποιος να βρει στο εξαιρετικό άρθρο του πρέσβη ε.τ. Περικλή Νεάρχου που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 373ο των «Επικαίρων».
Θα πρέπει να αποδεχτούμε, λοιπόν, το αδυσώπητο γεγονός ότι ο τουρκικός αναθεωρητισμός θα καθίσταται ολοένα και πιο επιθετικός, και αυτό σημαίνει ότι, αργά η γρήγορα, είναι πιθανό ότι θα λάβει και στρατιωτική διάσταση. Βέβαια, αυτή τη στιγμή οι ισορροπίες ισχύος, αλλά και η εσωτερική κατάσταση στην Τουρκία, θα καθιστούσαν ιδιαίτερα παρακινδυνευμένη για την Άγκυρα οποιαδήποτε πολεμική περιπέτεια με την Ελλάδα, ακόμη κι αν επρόκειτο για κάποιο «ασήμαντο» θερμό επεισόδιο, εκτός, βέβαια, κι αν ήταν απολύτως σίγουρο ότι η ελληνική αντίδραση θα ήταν υπέρ το δέον μετριοπαθής...
Αυτή όμως δεν θα αποτελεί μια μόνιμη κατάσταση. Δυστυχώς, αν κάνουμε μια προβολή στο μέλλον με βάση αυτά που γνωρίζουμε σήμερα για τις εξοπλιστικές φιλοδοξίες της Άγκυρας θα δούμε ότι η ισορροπία ισχύος θα επιδεινωθεί επικίνδυνα για την Ελλάδα, ενώ και τα προβλήματα στη δομή του τουρκικού στρατεύματος, που προέκυψαν μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα, θα επιλυθούν, ίσως πολύ πιο γρήγορα απ' ό,τι πολύ αισιόδοξα θεωρούν κάποιοι στη χώρα μας.
Ωστόσο, κατά την άποψη του γράφοντος και σε αντίθεση με ό,τι γενικώς πιστεύεται, ο μεγάλος κίνδυνος για την Ελλάδα όσον αφορά στις τουρκικές εξοπλιστικές προσπάθειες δεν προέρχεται ούτε από τα μαχητικά αεροσκάφη F-35 που (μάλλον...) θα ενταχθούν στο τουρκικό οπλοστάσιο ούτε από όπλα- σύμβολα, πρωταρχικός στόχος των οποίων είναι να ενισχύσουν το κύρος της Τουρκίας και να εδραιώσουν την εικόνα της ως κυρίαρχης δύναμης στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως είναι το περιβόητο υβριδικό αεροπλανοφόρο - σκάφος αμφίβιων επιχειρήσεων που αναμένεται να αποκτήσει. Πολύ πιο σημαντικά είναι τα προϊόντα που αναπτύσσει η τουρκική πολεμική βιομηχανία, ιδιαίτερα δε τα πυραυλικά συστήματα.
Μεγάλο βεληνεκές και υψηλή ακρίβεια
Αναλυτικότερα, η Τουρκία φαίνεται πως έχει εναρμονιστεί με τα επιτεύγματα της λεγόμενης «Πυραυλικής Επανάστασης» («Missile Revolution») και αναπτύσσει εγχωρίως μια σειρά από πυραυλικά συστήματα πολλαπλών επιπέδων και ρόλων, ξεκινώντας από τις μικρές ρουκέτες Cirit και καταλήγοντας σε βαλλιστικούς πυραύλους και αντιαεροπορικά βλήματα υψηλών επιδόσεων. Στο παρόν άρθρο θα περιοριστούμε να αναφέρουμε κάποια πυραυλικά συστήματα εδάφους -εδάφους που η Τουρκία παρουσίασε τον τελευταίο καιρό.
Έτσι, λοιπόν, όπως μας πληροφορεί στο τεύχος Απριλίου το έγκυρο αμυντικό περιοδικό Ελληνική Άμυνα και Τεχνολογία, στην έκθεση αμυντικού υλικού IDEX 2017, που διεξήχθη στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα τον περασμένο Φεβρουάριο, η τουρκική εταιρεία Roketsan παρουσίασε, μεταξύ των άλλων, την καθοδηγούμενη ρουκέτα TRG-300 Kaplan διαμετρήματος 300 χιλιοστών, η οποία προορίζεται για τα ρουκετοβόλα Kasirga (που αποτελούν την τουρκική έκδοση του κινεζικού WS-1Α). Η συγκεκριμένη ρουκέτα επιτυγχάνει μέγιστο βεληνεκές 120 χιλιομέτρων, με απόκλιση από τον στόχο μικρότερη των 50 μέτρων. Στο ίδιο τεύχος του, το περιοδικό μάς πληροφορεί ότι πάλι η Roketsan παραδίδει στον Τουρκικό Στρατό τον τακτικό βαλλιστικό πύραυλο Bora με βεληνεκές 280-300 χιλιομέτρων, ο οποίος καθοδηγείται προς τον στόχο του με αδρανειακό σύστημα πλοήγησης υποβοηθούμενο από δορυφορικό παγκόσμιο σύστημα προσδιορισμού θέσης (GPS / INS), με αποτέλεσμα να επιτυγχάνει μεγάλη ακρίβεια πλήγματος. Εξαγωγική έκδοση του Bora, πάλι σύμφωνα με την Ελληνική Άμυνα και Τεχνολογία, είναι ο πύραυλος Khan, βάρους 2500 κιλών και διαμέτρου 610 χιλιοστών, ο οποίος μεταφέρει πολεμική κεφαλή βάρους 470 κιλών. Συγκριτικά, ο πολύ γνωστός J-600T Yildirim, ο οποίος υπηρετεί εδώ και χρόνια στον Τουρκικό Στρατό, έχει βάρος 2.100 κιλών, διάμετρο 600 χιλιοστών και μεταφέρει πολεμική κεφαλή 480 κιλών.
Το δε βεληνεκές του είναι της τάξης των 150 χιλιομέτρων. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Yildirim βασίζεται στον κινεζικό Β611. Είναι εμφανής, λοιπόν, η πρόοδος που έχουν επιτύχει οι Τούρκοι όσον αφορά στο βεληνεκές των πυραυλικών τους συστημάτων και πιθανώς αυτή να είναι η κορυφή του παγόβουνου.
Παρόμοια πυραυλικά συστήματα θέτουν νέες προκλήσεις στην αμυντική στρατηγική της Ελλάδας. Το πιο απλό που μπορούμε να πούμε είναι ότι η Τουρκία ενισχύει σταδιακά αλλά αποφασιστικά τις ικανότητές της να ασκεί σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα σαρωτικά πλήγματα σε μεγάλο τακτικό και επιχειρησιακό βάθος στον ελληνικό χώρο εναντίον μεγάλης ποικιλίας στόχων και με τέτοιο τρόπο που να αφήνει ελάχιστα περιθώρια αντίδρασης ή ακόμη και προειδοποίησης για τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Παρόμοιες ικανότητες «πυκνού πολέμου» μπορεί να αποδειχτούν κρίσιμης σημασίας στο ιδιόρρυθμο ελληνοτουρκικό σύστημα, όπου η συμμετοχή και των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ καθιστά δύσκολη τη διεξαγωγή μιας παρατεταμένης πολεμικής αντιπαράθεσης λόγω των εξωτερικών πιέσεων, ιδιαίτερα από πλευράς Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ βολεύει και τη στρατηγική της Άγκυρας, που θα θέλει «καθαρά» αποτελέσματα υπέρ της μέσα σε ένα ελεγχόμενο πολεμικό πλαίσιο, χωρίς να κινδυνεύει να ολισθήσει σε ανεξέλεγκτη πολεμική αντιπαράθεση.
Τακτική εκβιασμών και αποπροσανατολισμού
Παρεμπιπτόντως, το γεγονός ότι ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος ή, έστω, κάποιο θερμό ή «υπέρθερμο» επεισόδιο πολύ δύσκολα θα εξελισσόταν σε χρονικά παρατεταμένη πολεμική αντιπαράθεση λόγω του ασφυκτικού γεωστρατηγικού πλαισίου μέσα στο οποίο λειτουργούν οι δύο χώρες, αλλά και γιατί κάτι τέτοιο δεν αποτελεί επιλογή της Άγκυρας, η οποία θέλει να επιτύχει γρήγορα οφέλη χωρίς μεγάλους κινδύνους και κόπους, καθιστά εκτός πραγματικότητας τις μηδενιστικά απαισιόδοξες αντιλήψεις, σύμφωνα με τις οποίες η Ελλάδα δεν έχει απολύτως καμία πιθανότητα σε τυχόν σύγκρουση με την Τουρκία λόγω των μεγάλων τουρκικών μεγεθών. Οι απόψεις αυτές, κατά την άποψη του γράφοντος, ενδέχεται ναμην είναι εντελώς αθώες, αλλά να υποδαυλίζονται και απέξω, αποσκοπώντας να επιβάλουν ένα κλίμα ηττοπάθειας και φαταλιστικής μοιρολατρίας στην ελληνική κοινή γνώμη, επιτρέποντας έτσι στη γείτονα να ασκήσει τους εκβιασμούς που θέλει ώστε να επιτύχει τη σταδιακή παγίωση της κυριαρχίας της στο Αιγαίο χωρίς να χρειαστεί να πέσει τουφεκιά. Ωστόσο, μπορεί να έχουν και μια ακόμη λειτουργία. Συγκεκριμένα, πιθανώς να επιδιώκουν να στρέψουν την προσοχή μας μακριά από τις διαρκώς ενισχυόμενες ικανότητες των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων να ασκούν «πυκνή» και πολυεπίπεδη προβολή ισχύος σε πολύ περιορισμένο χρονικό πλαίσιο έτσι ώστε να επιτύχουν ένα «στιγμιαίο» πολεμικό επεισόδιο, που θα ολοκληρωθεί πριν καν προλάβει η Ελλάδα να κατανοήσει τι ακριβώς συνέβη.
Επιπλέον, δεδομένης της στενής σχέσης της Τουρκίας με την Κίνα στον πυραυλικό τομέα, αν και μέχρι στιγμής δεν έχουν εμφανιστεί σχετικές πληροφορίες, δεν θα πρέπει να αποκλείουμε την πιθανότητα ότι η τουρκική βιομηχανία αναπτύσσει ή θα αναπτύξει στο μέλλον και εξειδικευμένες εκδόσεις βαλλιστικών πυραύλων και ρουκετών, όπως με κεφαλές αντι-ραντάρ ή αντιπλοϊκούς πυραύλους (ASBM), οι οποίοι θα είναι ικανοί να προσβάλλουν πολεμικά πλοία επιφάνειας εν κινήσει. Σε αυτή την περίπτωση ό,τι θεωρούσαμε ως δεδομένο για τις ισορροπίες ισχύος στο Αιγαίο μπορεί να αλλάξει άρδην.
Βέβαια, οι διαπιστώσεις αυτές επ' ουδενί θα πρέπει να μας οδηγήσουν σε κάποια παθητική στάση ή ηττοπαθή μοιρολατρία. Το γεγονός ότι η Τουρκία καθίσταται ολοένα και πιο επικίνδυνη -και, μάλιστα, όχι τόσο με αγορές από το εξωτερικό όσο με την ανάπτυξη δικών της συστημάτων- θα πρέπει να οδηγήσει και την Ελλάδα σε μια εκ βάθρων αναθεώρηση της αμυντικής, αποτρεπτικής και εξοπλιστικής της πολιτικής. Μεταξύ των άλλων, οφείλουμε να έχουμε υπόψη μας ότι αν η «Πυραυλική Επανάσταση» προσφέρει κάποιες λύσεις στα τουρκικά στρατιωτικά προβλήματα ενδέχεται να προσφέρει πολύ περισσότερες στην Ελλάδα, κι αυτό για μια σειρά από λόγους, ένας εκ των οποίων είναι η ιδιόρρυθμη γεωγραφία επιχειρήσεων της αιγιακής αρχιπελαγικής δομής. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...
_______________________________
* Ο Κωνσταντίνος Γρίβας είναι αναπληρωτής καθηγητής Γεωπολιτικής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Διδάσκει επίσης Γεωγραφία της Ασφάλειας και των Αφοπλισμών στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-12/05-25/05/17)
__________________
Υ.Γ.: Το παρόν άρθρο δημιουργήθηκε σε μορφή κειμένου (με κόπο και σε βάρος της πρεσβυωπίας μας) από το ιστολόγιο μας, όπως συμβαίνει ΠΑΝΤΑ σε άρθρα εφημερίδων ή περιοδικών. Παρακαλούνται όποια «μεγάλα» site ή blog ή διάφορες ενώσεις τα αναδημοσιεύουν να βάζουν την πηγή του ιστολογίου μας ώστε να τηρείται η στοιχειώδης δεοντολογία! Οι αναρτήσεις στο ιστολόγιο μας δεν αποτελούν θέση ή άποψη δική μας άλλα Πολιτών και Blogger. Επίσης δημοσιεύονται άρθρα εφημερίδων και περιοδικών. Ιδιαίτερα άρθρα που αφορούν τις Ένοπλες Δυνάμεις - Σώματα Ασφαλείας και τους Αποστράτους των.
ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: ΑΜΕΣΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΡΗΞΗΣ (Άρθρο ΠΕΡΙΚΛΗ ΝΕΑΡΧΟΥ)
staratalogia
ΤΟΥ ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΓΡΙΒΑ*
H πρόσφατη εκρηκτική αύξηση των παραβιάσεων από πλευράς της Τουρκικής Αεροπορίας και η επίσημη αμφισβήτηση της ελληνικότητας του Αγαθονησίου έδωσαν ένα σκληρό πλήγμα στις αφελείς αντιλήψεις, σύμφωνα με τις οποίες οι τουρκικές προκλήσεις αποτελούσαν στοιχείο της εκλογικής καμπάνιας του Ερντογάν και κατά συνέπεια θα εξαφανίζονταν ή, έστω, θα περιορίζονταν δραστικά μετά το δημοψήφισμα. Όπως ο γράφων έχει υποστηρίξει και σε προηγούμενα άρθρα του, ο τουρκικός αναθεωρητισμός έχει έρθει για να μείνει και οφείλεται πρωτίστως στη μετάλλαξη της γεωπολιτικής ταυτότητας της Τουρκίας, η οποία επιδιώκει να εξελιχθεί σε ευρασιατική δύναμη μέσα σε ένα σχηματιζόμενο πολυπολικό σύστημα
Θα πρέπει να αποδεχτούμε, λοιπόν, το αδυσώπητο γεγονός ότι ο τουρκικός αναθεωρητισμός θα καθίσταται ολοένα και πιο επιθετικός, και αυτό σημαίνει ότι, αργά η γρήγορα, είναι πιθανό ότι θα λάβει και στρατιωτική διάσταση. Βέβαια, αυτή τη στιγμή οι ισορροπίες ισχύος, αλλά και η εσωτερική κατάσταση στην Τουρκία, θα καθιστούσαν ιδιαίτερα παρακινδυνευμένη για την Άγκυρα οποιαδήποτε πολεμική περιπέτεια με την Ελλάδα, ακόμη κι αν επρόκειτο για κάποιο «ασήμαντο» θερμό επεισόδιο, εκτός, βέβαια, κι αν ήταν απολύτως σίγουρο ότι η ελληνική αντίδραση θα ήταν υπέρ το δέον μετριοπαθής...
Αυτή όμως δεν θα αποτελεί μια μόνιμη κατάσταση. Δυστυχώς, αν κάνουμε μια προβολή στο μέλλον με βάση αυτά που γνωρίζουμε σήμερα για τις εξοπλιστικές φιλοδοξίες της Άγκυρας θα δούμε ότι η ισορροπία ισχύος θα επιδεινωθεί επικίνδυνα για την Ελλάδα, ενώ και τα προβλήματα στη δομή του τουρκικού στρατεύματος, που προέκυψαν μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα, θα επιλυθούν, ίσως πολύ πιο γρήγορα απ' ό,τι πολύ αισιόδοξα θεωρούν κάποιοι στη χώρα μας.
Ωστόσο, κατά την άποψη του γράφοντος και σε αντίθεση με ό,τι γενικώς πιστεύεται, ο μεγάλος κίνδυνος για την Ελλάδα όσον αφορά στις τουρκικές εξοπλιστικές προσπάθειες δεν προέρχεται ούτε από τα μαχητικά αεροσκάφη F-35 που (μάλλον...) θα ενταχθούν στο τουρκικό οπλοστάσιο ούτε από όπλα- σύμβολα, πρωταρχικός στόχος των οποίων είναι να ενισχύσουν το κύρος της Τουρκίας και να εδραιώσουν την εικόνα της ως κυρίαρχης δύναμης στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως είναι το περιβόητο υβριδικό αεροπλανοφόρο - σκάφος αμφίβιων επιχειρήσεων που αναμένεται να αποκτήσει. Πολύ πιο σημαντικά είναι τα προϊόντα που αναπτύσσει η τουρκική πολεμική βιομηχανία, ιδιαίτερα δε τα πυραυλικά συστήματα.
Μεγάλο βεληνεκές και υψηλή ακρίβεια
Αναλυτικότερα, η Τουρκία φαίνεται πως έχει εναρμονιστεί με τα επιτεύγματα της λεγόμενης «Πυραυλικής Επανάστασης» («Missile Revolution») και αναπτύσσει εγχωρίως μια σειρά από πυραυλικά συστήματα πολλαπλών επιπέδων και ρόλων, ξεκινώντας από τις μικρές ρουκέτες Cirit και καταλήγοντας σε βαλλιστικούς πυραύλους και αντιαεροπορικά βλήματα υψηλών επιδόσεων. Στο παρόν άρθρο θα περιοριστούμε να αναφέρουμε κάποια πυραυλικά συστήματα εδάφους -εδάφους που η Τουρκία παρουσίασε τον τελευταίο καιρό.
Έτσι, λοιπόν, όπως μας πληροφορεί στο τεύχος Απριλίου το έγκυρο αμυντικό περιοδικό Ελληνική Άμυνα και Τεχνολογία, στην έκθεση αμυντικού υλικού IDEX 2017, που διεξήχθη στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα τον περασμένο Φεβρουάριο, η τουρκική εταιρεία Roketsan παρουσίασε, μεταξύ των άλλων, την καθοδηγούμενη ρουκέτα TRG-300 Kaplan διαμετρήματος 300 χιλιοστών, η οποία προορίζεται για τα ρουκετοβόλα Kasirga (που αποτελούν την τουρκική έκδοση του κινεζικού WS-1Α). Η συγκεκριμένη ρουκέτα επιτυγχάνει μέγιστο βεληνεκές 120 χιλιομέτρων, με απόκλιση από τον στόχο μικρότερη των 50 μέτρων. Στο ίδιο τεύχος του, το περιοδικό μάς πληροφορεί ότι πάλι η Roketsan παραδίδει στον Τουρκικό Στρατό τον τακτικό βαλλιστικό πύραυλο Bora με βεληνεκές 280-300 χιλιομέτρων, ο οποίος καθοδηγείται προς τον στόχο του με αδρανειακό σύστημα πλοήγησης υποβοηθούμενο από δορυφορικό παγκόσμιο σύστημα προσδιορισμού θέσης (GPS / INS), με αποτέλεσμα να επιτυγχάνει μεγάλη ακρίβεια πλήγματος. Εξαγωγική έκδοση του Bora, πάλι σύμφωνα με την Ελληνική Άμυνα και Τεχνολογία, είναι ο πύραυλος Khan, βάρους 2500 κιλών και διαμέτρου 610 χιλιοστών, ο οποίος μεταφέρει πολεμική κεφαλή βάρους 470 κιλών. Συγκριτικά, ο πολύ γνωστός J-600T Yildirim, ο οποίος υπηρετεί εδώ και χρόνια στον Τουρκικό Στρατό, έχει βάρος 2.100 κιλών, διάμετρο 600 χιλιοστών και μεταφέρει πολεμική κεφαλή 480 κιλών.
Το δε βεληνεκές του είναι της τάξης των 150 χιλιομέτρων. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Yildirim βασίζεται στον κινεζικό Β611. Είναι εμφανής, λοιπόν, η πρόοδος που έχουν επιτύχει οι Τούρκοι όσον αφορά στο βεληνεκές των πυραυλικών τους συστημάτων και πιθανώς αυτή να είναι η κορυφή του παγόβουνου.
Παρόμοια πυραυλικά συστήματα θέτουν νέες προκλήσεις στην αμυντική στρατηγική της Ελλάδας. Το πιο απλό που μπορούμε να πούμε είναι ότι η Τουρκία ενισχύει σταδιακά αλλά αποφασιστικά τις ικανότητές της να ασκεί σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα σαρωτικά πλήγματα σε μεγάλο τακτικό και επιχειρησιακό βάθος στον ελληνικό χώρο εναντίον μεγάλης ποικιλίας στόχων και με τέτοιο τρόπο που να αφήνει ελάχιστα περιθώρια αντίδρασης ή ακόμη και προειδοποίησης για τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Παρόμοιες ικανότητες «πυκνού πολέμου» μπορεί να αποδειχτούν κρίσιμης σημασίας στο ιδιόρρυθμο ελληνοτουρκικό σύστημα, όπου η συμμετοχή και των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ καθιστά δύσκολη τη διεξαγωγή μιας παρατεταμένης πολεμικής αντιπαράθεσης λόγω των εξωτερικών πιέσεων, ιδιαίτερα από πλευράς Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ βολεύει και τη στρατηγική της Άγκυρας, που θα θέλει «καθαρά» αποτελέσματα υπέρ της μέσα σε ένα ελεγχόμενο πολεμικό πλαίσιο, χωρίς να κινδυνεύει να ολισθήσει σε ανεξέλεγκτη πολεμική αντιπαράθεση.
Τακτική εκβιασμών και αποπροσανατολισμού
Παρεμπιπτόντως, το γεγονός ότι ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος ή, έστω, κάποιο θερμό ή «υπέρθερμο» επεισόδιο πολύ δύσκολα θα εξελισσόταν σε χρονικά παρατεταμένη πολεμική αντιπαράθεση λόγω του ασφυκτικού γεωστρατηγικού πλαισίου μέσα στο οποίο λειτουργούν οι δύο χώρες, αλλά και γιατί κάτι τέτοιο δεν αποτελεί επιλογή της Άγκυρας, η οποία θέλει να επιτύχει γρήγορα οφέλη χωρίς μεγάλους κινδύνους και κόπους, καθιστά εκτός πραγματικότητας τις μηδενιστικά απαισιόδοξες αντιλήψεις, σύμφωνα με τις οποίες η Ελλάδα δεν έχει απολύτως καμία πιθανότητα σε τυχόν σύγκρουση με την Τουρκία λόγω των μεγάλων τουρκικών μεγεθών. Οι απόψεις αυτές, κατά την άποψη του γράφοντος, ενδέχεται ναμην είναι εντελώς αθώες, αλλά να υποδαυλίζονται και απέξω, αποσκοπώντας να επιβάλουν ένα κλίμα ηττοπάθειας και φαταλιστικής μοιρολατρίας στην ελληνική κοινή γνώμη, επιτρέποντας έτσι στη γείτονα να ασκήσει τους εκβιασμούς που θέλει ώστε να επιτύχει τη σταδιακή παγίωση της κυριαρχίας της στο Αιγαίο χωρίς να χρειαστεί να πέσει τουφεκιά. Ωστόσο, μπορεί να έχουν και μια ακόμη λειτουργία. Συγκεκριμένα, πιθανώς να επιδιώκουν να στρέψουν την προσοχή μας μακριά από τις διαρκώς ενισχυόμενες ικανότητες των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων να ασκούν «πυκνή» και πολυεπίπεδη προβολή ισχύος σε πολύ περιορισμένο χρονικό πλαίσιο έτσι ώστε να επιτύχουν ένα «στιγμιαίο» πολεμικό επεισόδιο, που θα ολοκληρωθεί πριν καν προλάβει η Ελλάδα να κατανοήσει τι ακριβώς συνέβη.
Επιπλέον, δεδομένης της στενής σχέσης της Τουρκίας με την Κίνα στον πυραυλικό τομέα, αν και μέχρι στιγμής δεν έχουν εμφανιστεί σχετικές πληροφορίες, δεν θα πρέπει να αποκλείουμε την πιθανότητα ότι η τουρκική βιομηχανία αναπτύσσει ή θα αναπτύξει στο μέλλον και εξειδικευμένες εκδόσεις βαλλιστικών πυραύλων και ρουκετών, όπως με κεφαλές αντι-ραντάρ ή αντιπλοϊκούς πυραύλους (ASBM), οι οποίοι θα είναι ικανοί να προσβάλλουν πολεμικά πλοία επιφάνειας εν κινήσει. Σε αυτή την περίπτωση ό,τι θεωρούσαμε ως δεδομένο για τις ισορροπίες ισχύος στο Αιγαίο μπορεί να αλλάξει άρδην.
Βέβαια, οι διαπιστώσεις αυτές επ' ουδενί θα πρέπει να μας οδηγήσουν σε κάποια παθητική στάση ή ηττοπαθή μοιρολατρία. Το γεγονός ότι η Τουρκία καθίσταται ολοένα και πιο επικίνδυνη -και, μάλιστα, όχι τόσο με αγορές από το εξωτερικό όσο με την ανάπτυξη δικών της συστημάτων- θα πρέπει να οδηγήσει και την Ελλάδα σε μια εκ βάθρων αναθεώρηση της αμυντικής, αποτρεπτικής και εξοπλιστικής της πολιτικής. Μεταξύ των άλλων, οφείλουμε να έχουμε υπόψη μας ότι αν η «Πυραυλική Επανάσταση» προσφέρει κάποιες λύσεις στα τουρκικά στρατιωτικά προβλήματα ενδέχεται να προσφέρει πολύ περισσότερες στην Ελλάδα, κι αυτό για μια σειρά από λόγους, ένας εκ των οποίων είναι η ιδιόρρυθμη γεωγραφία επιχειρήσεων της αιγιακής αρχιπελαγικής δομής. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...
_______________________________
* Ο Κωνσταντίνος Γρίβας είναι αναπληρωτής καθηγητής Γεωπολιτικής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Διδάσκει επίσης Γεωγραφία της Ασφάλειας και των Αφοπλισμών στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-12/05-25/05/17)
__________________
Υ.Γ.: Το παρόν άρθρο δημιουργήθηκε σε μορφή κειμένου (με κόπο και σε βάρος της πρεσβυωπίας μας) από το ιστολόγιο μας, όπως συμβαίνει ΠΑΝΤΑ σε άρθρα εφημερίδων ή περιοδικών. Παρακαλούνται όποια «μεγάλα» site ή blog ή διάφορες ενώσεις τα αναδημοσιεύουν να βάζουν την πηγή του ιστολογίου μας ώστε να τηρείται η στοιχειώδης δεοντολογία! Οι αναρτήσεις στο ιστολόγιο μας δεν αποτελούν θέση ή άποψη δική μας άλλα Πολιτών και Blogger. Επίσης δημοσιεύονται άρθρα εφημερίδων και περιοδικών. Ιδιαίτερα άρθρα που αφορούν τις Ένοπλες Δυνάμεις - Σώματα Ασφαλείας και τους Αποστράτους των.
ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: ΑΜΕΣΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΡΗΞΗΣ (Άρθρο ΠΕΡΙΚΛΗ ΝΕΑΡΧΟΥ)
staratalogia
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η Τερέζα Μέι εξομολογείται: Κάνω 5 ενέσεις την ημέρα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
