2017-11-17 11:21:15
Ξημέρωνε Σάββατο 17 Νοεμβρίου 1973 και έξω από το Πολυτεχνείο είχαν παραταχθεί τρεις μοίρες λοκατζήδες ενώ τρία τανκς βρισκόταν μπροστά στην πύλη με αναμμένους τους προβολείς.
Στις 2.58 τα ξημερώματα το τανκ που ήταν σταθμευμένο μπροστά από την κεντρική πύλη κινείται και ρίχνει την πύλη μαζί με μία γυναίκα που στεκόταν πάνω από τις κολώνες κρατώντας την Ελληνική σημαία.
Με αυτόν τον τρόπο η Χούντα επιχείρησε να αποσιωπήσει το φοιτητικό αντιστασιακό κίνημα, χωρίς να ξέρει ότι αυτή ήταν και η αρχή της πτώσης της.
Ο αγώνας των φοιτητών είχε εντυπωθεί στην κοινωνία και η εξέγερσή τους ήταν το έναυσμα για την ανατροπή της δικτατορίας. Ανάμεσα στους φοιτητές που αγωνίστηκαν για την δημοκρατία και την ελευθερία ήταν και ένας Κρητικός. Πρόκειται για τον Γιάννη Νισταζάκη, φοιτητή του τμήματος Τοπογράφων του Πολυτεχνείου, και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής.
Το cretapost, ήρθε σ’ επαφή με τον κ. Νισταζάκη ο οποίος αναφέρθηκε στα γεγονότα εκείνης της ημέρας περιγράφοντας την στιγμή της εισόδου του τανκς και τους φοιτητές που πέθαιναν δίπλα του. Παράλληλα, αναφέρθηκε στα βασανιστήρια που υπέστη από την Χούντα αλλά και στον αγώνα των φοιτητών. Ο κ. Νισταζάκης μίλησε και για το μήνυμα του Πολυτεχνείου σήμερα, σχολίασε την κυβέρνηση της Αριστεράς ενώ αναφέρθηκε και στην Χρυσή Αυγή.
Ήσασταν στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Τί θυμάστε από τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου του 1973;
Βρισκόμουν μέσα στο Πολυτεχνείο και συνεδριάζαμε με την Συντονιστική Επιτροπή. Θέλαμε να κατέβουμε να διαπραγματευτούμε καθώς το τανκς βρισκόταν στην πύλη έτοιμο να ορμήσει. Είχαμε βάλει την Mercedes του πρύτανη πίσω από την πύλη. Κατέβηκα στην αυλή για να δω ποια ήταν η κατάσταση. Τότε ήταν που μπήκε το τανκς μέσα ενώ ακροβολιστές βρίσκονταν απέναντι από το κτήριο της Πατησίων και άρχισαν να πυροβολούν. Θυμάμαι ένα παιδί που έπεσε νεκρός δίπλα μου από τις σφαίρες, μπροστά από το κτήριο της Αρχιτεκτονικής. Από την άλλη πλευρά βρίσκονταν στο έδαφος η κοπέλα που πλάκωσαν τα κάγκελα από την εισβολή του τανκς. Θυμάμαι που άκουσα το ουρλιαχτό της. Την ίδια ώρα οι ακροβολιστές – που ήταν είτε της αστυνομίας, είτε παρακρατικών – συνέχισαν να «βαράνε στο ψαχνό».
Φλεβάρης 1973: Καλαμάτα. Η Χούντα είχε διακόψει τις σπουδές φοιτητών στέλνοντάς τους φαντάρους. Εικονίζονται από αριστερά οι: Μπάμπης Σαββάκης, Γιάννης Νισταζάκης, Μίμης Ανδρουλάκης.Εσείς πώς βγήκατε από το Πολυτεχνείο;
Η επιχείρηση που στήθηκε από την Χούντα ήταν κυρίως από τον στρατό και ίσως γι’ αυτό δεν θρηνήσαμε τόσα θύματα. Θυμάμαι ότι ο ίδιος ο στρατός έριξε μία καγκελόπορτα από τη μεριά της Στουρνάρας για να φύγουμε. Όταν αρχίσαμε να βγαίνουμε είδαμε ότι μας περίμεναν αστυνομικοί με πολυβόλα που είτε θα μας πυροβολούσαν είτε θα μας συλλάμβαναν γι’ αυτό κι επιτρέψαμε πίσω στο Πολυτεχνείο. Τότε, ένας φαντάρος, έφεδρος ή αξιωματικός, κρατώντας ένα Τόμσον μας είπε να τον ακολουθήσουμε. Πυροβόλησε στον αέρα και τρόμαξε τους αστυνομικούς. Μας βρήκε τον δρόμο διαφυγής κι έτσι φύγαμε. Μετά μάθαμε ότι τον συγκεκριμένο φαντάρο τον συλλάβανε.
Είχατε φανταστεί όταν ξεκινούσε η εξέγερση; Ότι θα χαθούν ζωές;
Αντίπαλος μας ήταν η Χούντα. ξέραμε ότι ήταν αδίστακτοι. Δεν προβλέψαμε ότι θα πάρει τέτοια έκταση το θέμα, ότι δηλαδή την Παρασκευή το βράδυ θα ζωνόταν το πολυτεχνείο από ένα εκατομμύριο ανθρώπους, από τον λαό της Αθήνας. Όποιος πει ότι οργάνωσε με αυτόν τον στόχο είναι ψέματα. Σε καμία περίπτωση δεν υπήρξε αυτή η προσδοκία ή ότι θα βρισκόμασταν – ως συντονιστή επιτροπή – επικεφαλής και διαχειριστές μίας τέτοιας κατάστασης με αντίπαλο την Χούντα και τα τανκς που κατέβασε.
Φοιτητές μετά την διακοπή της αναβολής από την Χούντα. Ανάμεσά τους ο Γιάννης Νισταζάκης.Πώς γίνατε μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής και ποιος ήταν ο ρόλος σας;
Στις 12 Νοεμβρίου του 1973 ήρθε διαταγή στο τάγμα που υπηρετούσαμε για να επιστρέψουμε στις σπουδές μας. Κι έτσι πήραμε προσωρινό απολυτήριο και όσοι φοιτητές είχαν διακόψει τις σπουδές τους για να υπηρετήσουν στο στρατό επέστρεψαν στις σχολές. Στις 13 Νοεμβρίου έφυγα από τα Τούρκικα σύνορα που υπηρετούσα και στις 14 Νοεμβρίου, φορώντας την στρατιωτική περιβολή μου, έφτασα στο Πολυτεχνείου μαζί με τον Στέλιο Λογοθέτη. Εγώ ήμουν εκπρόσωπος της σχολής που σπούδαζα και στην Συντονιστική κάναμε μία συνάντηση για να οργανώσουμε τον αγώνα μας.
Τα υπόλοιπα μέλη, βλέποντάς μας με τις στολές, μας είπαν: «εσείς που έχετε την εμπειρία θα οργανώσετε την φρουρά του Πολυτεχνείου». Κι έτσι κάναμε όπως ξέραμε στο στρατό, βγάζαμε βάρδιες και κάναμε περιπολία. Στην επόμενη Συντονιστική Επιτροπή είχα αναλάβει την επαφή με τον σταθμό. Στην αρχή ο σταθμός είχε μικρή εμβέλεια στη συνέχεια όμως το σήμα έφτανε μέχρι και την Κρήτη. Ο πατέρας μου άκουγε τον σταθμό.
Φοιτητές μετά την διακοπή της αναβολής από την Χούντα. Ανάμεσά τους ο Γιάννης Νισταζάκης.Περάσατε από ανακρίσεις και βασανιστήρια από την Χούντα;
Ανάκριση μου έκαναν πολλοί. Πέρασα από τα χέρια Καραπαναγιώτη κι απ’ όλα τα «καλά» παιδιά. Ένας ταξιτζής με βρήκε ζαλισμένο και με παρέδωσε στη μητέρα μου σε άσχημη κατάσταση. Είχα υποστεί βασανιστήρια άνω των πέντε ωρών εξαιτίας των δραστηριοτήτων μου μέσα στο Πολυτεχνείο. Αυτό που θυμάμαι όμως είναι ότι ο συγκεκριμένος ταξιτζής δεν πήρε λεφτά από τη μάνα μου. Κι αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ.
Πιστεύετε ότι στην ιστορία έχουν αποτυπωθεί τα πραγματικά γεγονότα;
Σίγουρα υπάρχουν υπερβολές αλλά και από την άλλη πλευρά υπήρχε τεράστια προσπάθεια αμαύρωσης του αντιστασιακού αγώνα των φοιτητών. Μην ξεχνάτε ότι την επόμενη ημέρα η Χούντα πήρε έναν δημοσιογράφο κι έκανε ρεπορτάζ μέσα στο Πολυτεχνείο για να δείξει τις καταστροφές λέγοντας ότι εμείς τις κάναμε. Φυσικά τις είχαν κάνει οι ίδιοι καθώς εμείς είχαμε ειδική περιφρούρηση σε όλα τα εργαστήρια, ομάδες καθαριότητας και διάφορα άλλες ομάδες. Η αντίπαλη πλευρά έκανε διαστρέβλωση των γεγονότων και προσπάθησε να «θάψει» τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο το 1974. Εκδήλωση των φοιτητών στην Στουρνάρα. Δεξιά ο Γιάννης Νισταζάκης.
Πώς βλέπετε τις εκδηλώσεις που γίνονται κάθε χρόνια στην επέτειο του Πολυτεχνείου;
Εγώ όλη αυτή την οργάνωση των εκδηλώσεων για το Πολυτεχνείο με πιάνει μία άπωση συναισθηματική. Στην αρχή η κάθε νεολαία, το κάθε κόμμα προσπαθούσε να «καπελώσει» την εκδήλωση και να φανεί πιο ισχυρό. Δεν κινηθήκαμε ώστε να δώσουμε – πέρα από πολιτικές παρατάξεις και κομματικές αγκυλώσεις – το πραγματικό νόημα και μήνυμα του πολυτεχνείου στις επόμενες γενιές. Αυτό το πληρώσαμε.
Ποιο είναι το πραγματικό μήνυμα του Πολυτεχνείου;
Για τη νέα γενιά είναι ότι δεν πρέπει να αισθάνεται ζυγό στο σβέρκο της και πρέπει να αντιδρά σε αυτό. Επίσης θα πρέπει να είναι σε έναν συνεχή αγώνα εκσυγχρονισμού της κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος και να μην ανέχεται στην πλάτη της να παίζονται παιχνίδια που έφεραν στην καταστροφή την Ελλάδα. Δεν μιλάω για τους «κακούς» ξένους που πολλοί τα ρίχνουν πάνω τους. Είναι δεδομένοι οι «κακοί» ξένοι. Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε για τον τόπο μας.
Σεπτέμβριο του 1969: Οι νεοεισαχθέντες φοιτητές στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο σε μία αναμνηστική φωτογραφία στην Ακρόπολη. Ανάμεσά τους ο Γιάννης Νισταζάκης.Τα τελευταία δύο χρόνια είναι στην εξουσία η Αριστερά. Πώς κρίνεται την πορεία της;
Πρέπει να πούμε ότι αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία δεν είναι το σύνολο της Αριστεράς. Ωστόσο θεωρώ θετική εξέλιξη ότι ανέβηκε στην εξουσία. Διαχειρίστηκαν στην αρχή κάπως λαϊκίστικα τα πράγματα όμως στην πορεία της βγήκε. Δεν μπορώ να κρίνω αν το κάνανε σωστά ή λάθος. Εγώ δεν θα μπορούσα να το κάνω αυτό γι’ αυτό και δεν συμμετείχα. Θεωρώ όμως ότι η λύση του πολιτικού προβλήματος της Ελλάδος βρίσκεται στην Αριστερά ακόμα και στην Κεντροαριστερά. Είμαι υπέρ της ευρύτερης συσπείρωσης που θα υπήρχε όμως μία προγραμματική κι όχι συγκυριακή σχέση για την διαχείριση της εξουσίας.
Νέα Μάκρη 1972: Γεωδαιτικές ασκήσεις. Εικονίζονται οι φοιτητές (όρθιοι) από αριστερά: Νισταζάκης, Ανδρουλάκης και Καναβάκης.Όχι να μοιράσουμε τα υπουργεία αλλά να υπάρχει μία προγραμματική βάση που θα δώσει διάρκεια και προοπτική. Αυτό το πολιτικό σύστημα που έσυρε την Ελλάδα στην καταστροφή, αυτό το πολιτικό σύστημα θέλει αυτόν τον τρόπο διαχείρισης της εξουσίας. Η Ελλάδα χρειάζεται μία σύγχρονη αντίληψη.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία άνοδο της ακροδεξιάς τόσο σε εθνικό όσο σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Πώς το κρίνετε;
Με έχουν στοχεύσει οι ακροδεξιοί επειδή κάθε φορά στην επέτειο του Πολυτεχνείου θεωρώ απαραίτητο να πω ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν κανένα πολιτικό έρεισμα. Είναι εγκληματίες και πρέπει να το αποκαλύψουμε στη νέα γενιά. Πλέον τέλειωσε το παραμύθι του πολίτη που από αγανάκτηση ψηφίζει Χρυσή Αυγή. Είναι συνεργός στο έγκλημα. Έχουμε συνεργούς το 10% του ελληνικού λαού τόσο χειρότερο για τον ελληνικό λαό. Τέρμα στην ασυλία σε αυτούς που στηρίζουν και ψηφίζουν την Χρυσή Αυγή.
Μάνος Ντουράκου
πηγή: cretalive
_
bloko
Στις 2.58 τα ξημερώματα το τανκ που ήταν σταθμευμένο μπροστά από την κεντρική πύλη κινείται και ρίχνει την πύλη μαζί με μία γυναίκα που στεκόταν πάνω από τις κολώνες κρατώντας την Ελληνική σημαία.
Με αυτόν τον τρόπο η Χούντα επιχείρησε να αποσιωπήσει το φοιτητικό αντιστασιακό κίνημα, χωρίς να ξέρει ότι αυτή ήταν και η αρχή της πτώσης της.
Ο αγώνας των φοιτητών είχε εντυπωθεί στην κοινωνία και η εξέγερσή τους ήταν το έναυσμα για την ανατροπή της δικτατορίας. Ανάμεσα στους φοιτητές που αγωνίστηκαν για την δημοκρατία και την ελευθερία ήταν και ένας Κρητικός. Πρόκειται για τον Γιάννη Νισταζάκη, φοιτητή του τμήματος Τοπογράφων του Πολυτεχνείου, και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής.
Το cretapost, ήρθε σ’ επαφή με τον κ. Νισταζάκη ο οποίος αναφέρθηκε στα γεγονότα εκείνης της ημέρας περιγράφοντας την στιγμή της εισόδου του τανκς και τους φοιτητές που πέθαιναν δίπλα του. Παράλληλα, αναφέρθηκε στα βασανιστήρια που υπέστη από την Χούντα αλλά και στον αγώνα των φοιτητών. Ο κ. Νισταζάκης μίλησε και για το μήνυμα του Πολυτεχνείου σήμερα, σχολίασε την κυβέρνηση της Αριστεράς ενώ αναφέρθηκε και στην Χρυσή Αυγή.
Ήσασταν στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Τί θυμάστε από τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου του 1973;
Βρισκόμουν μέσα στο Πολυτεχνείο και συνεδριάζαμε με την Συντονιστική Επιτροπή. Θέλαμε να κατέβουμε να διαπραγματευτούμε καθώς το τανκς βρισκόταν στην πύλη έτοιμο να ορμήσει. Είχαμε βάλει την Mercedes του πρύτανη πίσω από την πύλη. Κατέβηκα στην αυλή για να δω ποια ήταν η κατάσταση. Τότε ήταν που μπήκε το τανκς μέσα ενώ ακροβολιστές βρίσκονταν απέναντι από το κτήριο της Πατησίων και άρχισαν να πυροβολούν. Θυμάμαι ένα παιδί που έπεσε νεκρός δίπλα μου από τις σφαίρες, μπροστά από το κτήριο της Αρχιτεκτονικής. Από την άλλη πλευρά βρίσκονταν στο έδαφος η κοπέλα που πλάκωσαν τα κάγκελα από την εισβολή του τανκς. Θυμάμαι που άκουσα το ουρλιαχτό της. Την ίδια ώρα οι ακροβολιστές – που ήταν είτε της αστυνομίας, είτε παρακρατικών – συνέχισαν να «βαράνε στο ψαχνό».
Φλεβάρης 1973: Καλαμάτα. Η Χούντα είχε διακόψει τις σπουδές φοιτητών στέλνοντάς τους φαντάρους. Εικονίζονται από αριστερά οι: Μπάμπης Σαββάκης, Γιάννης Νισταζάκης, Μίμης Ανδρουλάκης.Εσείς πώς βγήκατε από το Πολυτεχνείο;
Η επιχείρηση που στήθηκε από την Χούντα ήταν κυρίως από τον στρατό και ίσως γι’ αυτό δεν θρηνήσαμε τόσα θύματα. Θυμάμαι ότι ο ίδιος ο στρατός έριξε μία καγκελόπορτα από τη μεριά της Στουρνάρας για να φύγουμε. Όταν αρχίσαμε να βγαίνουμε είδαμε ότι μας περίμεναν αστυνομικοί με πολυβόλα που είτε θα μας πυροβολούσαν είτε θα μας συλλάμβαναν γι’ αυτό κι επιτρέψαμε πίσω στο Πολυτεχνείο. Τότε, ένας φαντάρος, έφεδρος ή αξιωματικός, κρατώντας ένα Τόμσον μας είπε να τον ακολουθήσουμε. Πυροβόλησε στον αέρα και τρόμαξε τους αστυνομικούς. Μας βρήκε τον δρόμο διαφυγής κι έτσι φύγαμε. Μετά μάθαμε ότι τον συγκεκριμένο φαντάρο τον συλλάβανε.
Είχατε φανταστεί όταν ξεκινούσε η εξέγερση; Ότι θα χαθούν ζωές;
Αντίπαλος μας ήταν η Χούντα. ξέραμε ότι ήταν αδίστακτοι. Δεν προβλέψαμε ότι θα πάρει τέτοια έκταση το θέμα, ότι δηλαδή την Παρασκευή το βράδυ θα ζωνόταν το πολυτεχνείο από ένα εκατομμύριο ανθρώπους, από τον λαό της Αθήνας. Όποιος πει ότι οργάνωσε με αυτόν τον στόχο είναι ψέματα. Σε καμία περίπτωση δεν υπήρξε αυτή η προσδοκία ή ότι θα βρισκόμασταν – ως συντονιστή επιτροπή – επικεφαλής και διαχειριστές μίας τέτοιας κατάστασης με αντίπαλο την Χούντα και τα τανκς που κατέβασε.
Φοιτητές μετά την διακοπή της αναβολής από την Χούντα. Ανάμεσά τους ο Γιάννης Νισταζάκης.Πώς γίνατε μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής και ποιος ήταν ο ρόλος σας;
Στις 12 Νοεμβρίου του 1973 ήρθε διαταγή στο τάγμα που υπηρετούσαμε για να επιστρέψουμε στις σπουδές μας. Κι έτσι πήραμε προσωρινό απολυτήριο και όσοι φοιτητές είχαν διακόψει τις σπουδές τους για να υπηρετήσουν στο στρατό επέστρεψαν στις σχολές. Στις 13 Νοεμβρίου έφυγα από τα Τούρκικα σύνορα που υπηρετούσα και στις 14 Νοεμβρίου, φορώντας την στρατιωτική περιβολή μου, έφτασα στο Πολυτεχνείου μαζί με τον Στέλιο Λογοθέτη. Εγώ ήμουν εκπρόσωπος της σχολής που σπούδαζα και στην Συντονιστική κάναμε μία συνάντηση για να οργανώσουμε τον αγώνα μας.
Τα υπόλοιπα μέλη, βλέποντάς μας με τις στολές, μας είπαν: «εσείς που έχετε την εμπειρία θα οργανώσετε την φρουρά του Πολυτεχνείου». Κι έτσι κάναμε όπως ξέραμε στο στρατό, βγάζαμε βάρδιες και κάναμε περιπολία. Στην επόμενη Συντονιστική Επιτροπή είχα αναλάβει την επαφή με τον σταθμό. Στην αρχή ο σταθμός είχε μικρή εμβέλεια στη συνέχεια όμως το σήμα έφτανε μέχρι και την Κρήτη. Ο πατέρας μου άκουγε τον σταθμό.
Φοιτητές μετά την διακοπή της αναβολής από την Χούντα. Ανάμεσά τους ο Γιάννης Νισταζάκης.Περάσατε από ανακρίσεις και βασανιστήρια από την Χούντα;
Ανάκριση μου έκαναν πολλοί. Πέρασα από τα χέρια Καραπαναγιώτη κι απ’ όλα τα «καλά» παιδιά. Ένας ταξιτζής με βρήκε ζαλισμένο και με παρέδωσε στη μητέρα μου σε άσχημη κατάσταση. Είχα υποστεί βασανιστήρια άνω των πέντε ωρών εξαιτίας των δραστηριοτήτων μου μέσα στο Πολυτεχνείο. Αυτό που θυμάμαι όμως είναι ότι ο συγκεκριμένος ταξιτζής δεν πήρε λεφτά από τη μάνα μου. Κι αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ.
Πιστεύετε ότι στην ιστορία έχουν αποτυπωθεί τα πραγματικά γεγονότα;
Σίγουρα υπάρχουν υπερβολές αλλά και από την άλλη πλευρά υπήρχε τεράστια προσπάθεια αμαύρωσης του αντιστασιακού αγώνα των φοιτητών. Μην ξεχνάτε ότι την επόμενη ημέρα η Χούντα πήρε έναν δημοσιογράφο κι έκανε ρεπορτάζ μέσα στο Πολυτεχνείο για να δείξει τις καταστροφές λέγοντας ότι εμείς τις κάναμε. Φυσικά τις είχαν κάνει οι ίδιοι καθώς εμείς είχαμε ειδική περιφρούρηση σε όλα τα εργαστήρια, ομάδες καθαριότητας και διάφορα άλλες ομάδες. Η αντίπαλη πλευρά έκανε διαστρέβλωση των γεγονότων και προσπάθησε να «θάψει» τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο το 1974. Εκδήλωση των φοιτητών στην Στουρνάρα. Δεξιά ο Γιάννης Νισταζάκης.
Πώς βλέπετε τις εκδηλώσεις που γίνονται κάθε χρόνια στην επέτειο του Πολυτεχνείου;
Εγώ όλη αυτή την οργάνωση των εκδηλώσεων για το Πολυτεχνείο με πιάνει μία άπωση συναισθηματική. Στην αρχή η κάθε νεολαία, το κάθε κόμμα προσπαθούσε να «καπελώσει» την εκδήλωση και να φανεί πιο ισχυρό. Δεν κινηθήκαμε ώστε να δώσουμε – πέρα από πολιτικές παρατάξεις και κομματικές αγκυλώσεις – το πραγματικό νόημα και μήνυμα του πολυτεχνείου στις επόμενες γενιές. Αυτό το πληρώσαμε.
Ποιο είναι το πραγματικό μήνυμα του Πολυτεχνείου;
Για τη νέα γενιά είναι ότι δεν πρέπει να αισθάνεται ζυγό στο σβέρκο της και πρέπει να αντιδρά σε αυτό. Επίσης θα πρέπει να είναι σε έναν συνεχή αγώνα εκσυγχρονισμού της κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος και να μην ανέχεται στην πλάτη της να παίζονται παιχνίδια που έφεραν στην καταστροφή την Ελλάδα. Δεν μιλάω για τους «κακούς» ξένους που πολλοί τα ρίχνουν πάνω τους. Είναι δεδομένοι οι «κακοί» ξένοι. Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε για τον τόπο μας.
Σεπτέμβριο του 1969: Οι νεοεισαχθέντες φοιτητές στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο σε μία αναμνηστική φωτογραφία στην Ακρόπολη. Ανάμεσά τους ο Γιάννης Νισταζάκης.Τα τελευταία δύο χρόνια είναι στην εξουσία η Αριστερά. Πώς κρίνεται την πορεία της;
Πρέπει να πούμε ότι αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία δεν είναι το σύνολο της Αριστεράς. Ωστόσο θεωρώ θετική εξέλιξη ότι ανέβηκε στην εξουσία. Διαχειρίστηκαν στην αρχή κάπως λαϊκίστικα τα πράγματα όμως στην πορεία της βγήκε. Δεν μπορώ να κρίνω αν το κάνανε σωστά ή λάθος. Εγώ δεν θα μπορούσα να το κάνω αυτό γι’ αυτό και δεν συμμετείχα. Θεωρώ όμως ότι η λύση του πολιτικού προβλήματος της Ελλάδος βρίσκεται στην Αριστερά ακόμα και στην Κεντροαριστερά. Είμαι υπέρ της ευρύτερης συσπείρωσης που θα υπήρχε όμως μία προγραμματική κι όχι συγκυριακή σχέση για την διαχείριση της εξουσίας.
Νέα Μάκρη 1972: Γεωδαιτικές ασκήσεις. Εικονίζονται οι φοιτητές (όρθιοι) από αριστερά: Νισταζάκης, Ανδρουλάκης και Καναβάκης.Όχι να μοιράσουμε τα υπουργεία αλλά να υπάρχει μία προγραμματική βάση που θα δώσει διάρκεια και προοπτική. Αυτό το πολιτικό σύστημα που έσυρε την Ελλάδα στην καταστροφή, αυτό το πολιτικό σύστημα θέλει αυτόν τον τρόπο διαχείρισης της εξουσίας. Η Ελλάδα χρειάζεται μία σύγχρονη αντίληψη.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία άνοδο της ακροδεξιάς τόσο σε εθνικό όσο σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Πώς το κρίνετε;
Με έχουν στοχεύσει οι ακροδεξιοί επειδή κάθε φορά στην επέτειο του Πολυτεχνείου θεωρώ απαραίτητο να πω ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν κανένα πολιτικό έρεισμα. Είναι εγκληματίες και πρέπει να το αποκαλύψουμε στη νέα γενιά. Πλέον τέλειωσε το παραμύθι του πολίτη που από αγανάκτηση ψηφίζει Χρυσή Αυγή. Είναι συνεργός στο έγκλημα. Έχουμε συνεργούς το 10% του ελληνικού λαού τόσο χειρότερο για τον ελληνικό λαό. Τέρμα στην ασυλία σε αυτούς που στηρίζουν και ψηφίζουν την Χρυσή Αυγή.
Μάνος Ντουράκου
πηγή: cretalive
_
bloko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Προσοχή: Μεγάλος κίνδυνος για την υγεία αν χρησιμοποιείτε παλιά τάπερ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
