2012-06-01 18:31:13
Γράφει ο Κωνσταντίνος Φ. Αλιφέρης
17 μέρες πριν τις σημαντικότερες κατα πάσα ένδειξη μεταπολιτευτικές εκλογές της Ελλάδας μέχρι σήμερα, ένα απο τα κύρια επιχειρήματα της μνημονιακής πλευράς τα οποία έστω στο δημόσιο λόγο της έχει δυστυχώς καταπιεί μαζί με το ...αγγίστρι, το δόλωμα και την πετονιά η πλειοψηφία των αντιμνημονιακών πολιτικών δυνάμεων, είναι το σύστημα των πολιτικών........ εξισώσεων: ευρώ = καλό, δραχμή = κακή.
«Δώσε μου μοχλό και θα κινήσω τη γή» είπε ο μέγας Αρχιμήδης, και πράγματι με το μοχλό του ευρώ οι μνημονιακοί πολιτικοί Αρχιμήδηδες έχουν ήδη αρχίσει να θέτουν σε κίνηση όλη την Ελλάδα μεταφέροντάς την απο μια κερδισμένη με άπειρο αίμα χώρα, στην πολιτικά τριτοκοσμική «ήπειρο» της οικονομικής αποικιοκρατίας.
«Γκολ στη παράταση» σε βαρος των αντιμνημονιακών. Δυστυχώς οι αντιμνημονιακές πολιτικές δυνάμεις που έχουν ελπίδες διακυβέρνησης, ενώ απέφυγαν σοφά την παγίδα της συγκυβέρνησης το Μάη του 2012 μετά το πρώτο γύρο εκλογών (και συνεπώς απέφυγαν την, έστω μετα το γεγονός, συνυπευθυνότητα για το αίσχος των μνημονίων και άρα την συναπαγώμενη πολιτική απαξίωση στα μάτια των πολιτών), δεν απέφυγαν να πατήσουν την τεράστια μπανανόφλουδα του «πρέπει να κάνουμε ό,τι είναι δυνατό για να μείνουμε στο ευρώ».
Απέτυχαν να υποστηρίξουν και να κάνουν «σημαία τους» το... αυταπόδεικτο, δηλαδή ότι δεν νοείται ο στόχος παραμονής σε ΕΕ και ευρώ να τίθεται με οσοδήποε απεχθή ανταλλάγματα.
Η ασταμάτητη προπαγάνδα της μνημονιακής πλευράς πριν τις εκλογές της 17 ιουνίου 2012 λέει ότι η ζωή εκτός ευρώ ΘΑ είναι αφόρητη, και κατα συνέπεια είμαστε εξαναγκασμένοι να δώσουμε «Γη και Ύδωρ» για να μη πάμε στην μετα-ευρώ «κόλαση».
Η παράθεση δεδομένων για το πως ΗΤΑΝ τα πράγματα στη χώρα μας εκτός ευρώ μέχρι πριν 10 μόλις χρόνια, και η αντιπαράθεση με το τι ΠΡΑΓΜΑΤΙ έγινε κατόπι μέσα στο ευρώ το 2001-2008, είναι χωρίς καμμία αμφιβολία η καλύτερη ένδειξη για το πως θα είναι η Ελλάδα εκτός ευρώ.
Είναι σαφές σε μακροσκοπικό επίπεδο, ότι η Ελλάδα πριν το ευρώ ήταν σε απείρως καλύτερη κατάσταση παρά μετά: Κρατικό χρέος, Εθνική παραγωγή και αναταγωνιστικότητα, Ποσοστά «βαθειάς» φτώχιας, Κατανομή εισοδημάτων, Κοινωνική συνοχή και ειρήνη, Εθνική και πολιτική αυτοτέλεια, Κοινωνική προστασία, Εργασιακές σχέσεις, Δημόσια υγεία, Καταναλωτική εμπιστοσύνη, Μικρομεσαία και μεγάλη επιχειρηματικότητα και επενδύσεις, Μετανάστευση προς και απο την χώρα, Μεσαία και κατώτατα εισοδήματα και αγοραστική δύναμη, Κλπ, κλπ.
ΟΛΑ τα παραπάνω ήσαν απο πολύ έως εξαιρετικά καλύτερα το 2001 συγκρινόμενα με το 2012 παρά την πολύ κακή διεθνή οικονομική συγκυρία (λόγω της χρηματιστηριακής κρίσης με τη φούσκα των διαδικτυακών επιχειρήσεων στα διεθνή χρηματιστήρια).
Μήπως όμως ήσαν όλα μια κακή σύμπτωση που δεν είχε να κάνει με το ευρώ? Μήπως έξω απο το ευρώ θα είχαμε πάει χειρότερα?
Σαφείς, διαπιστωμένοι, και σε τελική ανάλυση προφανείς μηχανισμοί εξηγούν ξεκάθαρα πώς το ευρώ είτε προκάλεσε άμμεσα, είτε επιβοήθησε έμμεσα αλλά καταλυτικά, τις παραπάνω καταστροφικές εξελίξεις.
1. Χωρίς ευρώ η Ελλάδα δεν ήταν σε θέση να κάνει αλόγιστες εισαγωγές και λόγω περιορισμένων συναλαγματικών αποθεμάτων και λόγω περιορισμένης δανειοληπτικής ικανότητας απο το εξωτερικό. Αυτό συγκρατούσε την κατανάλωση εισαγόμενων ειδικά ειδών σε επίπεδα κοντύτερα στις πραγματικές ανάγκες.
2. Οι περιορισμένες εισαγωγές ωφελούσαν την εγχώρια παραγωγή και μακροπρόθεσμα.
3. Με το ευρώ ο εύκολος και αστρονομικός τραπεζικός δανεισμός για κατανάλωση και ιδίως στεγαστικά δάνεια οδήγησε σε εκτόξευση τιμών και θεωρητικό-Φαντασιακό ακοπίαστο πλουτισμό για όσους είχαν ακίνητη περιουσία.
Δυστυχώς ο εν λόγω θησαυρός είναι «άνθρακες» διότι δεν υπάρχουν αγοραστές με την οικονομική δυνατότητα και θέληση να αγοράσουν τα παραπάνω στις τρελλές τιμές των τελευταίων 10 ετών, εκτός εαν οι τράπεζες τους δανείζουν αφειδώς. Και αυτό το παραμύθι -είτε μέσα είτε έξω απο το ευρώ- έχει οριστικά τελειώσει.
4. Με το ευρώ αυξήθηκε η στροφή σε εξωτερικό δανεισμό του κράτους σε βάρος του εσωτερικού. Όμως ο εσωτερικός δανεισμός είναι υγιέστερος μιας και Έλληνες αγοράζουν ελληνικό χρέος και επομένως ο αντίστοιχος πλούτος παραμένει σε ελληνικά χέρια.
5. Με το ευρώ αυξήθηκαν οι καταχραστικές κρατικές δαπάνες συμπεριλαμβανομένων των λίαν αμαρτωλών πολεμικών προμηθειών, και κρατικών έργων υποδομής. Με το ευρώ ξαφνικά η Ελλάδα έγινε το Ελντοράντο για όλους τους ξένους πωλητές γερμένων υποβρυχίων, συμβάσεων έργων δρόμων λίγων χιλιομέτρων (αλλά πολλών δισεκατομμυρίων), χρηματοοικονομικών «προϊόντων» για την εξαπάτηση των ταμείων, και κάθε λογοίς απατεωνικών προϊόντων και υπηρεσιών που πριν το ευρώ δεν υπήρχαν ούτε άφθονα χρήματα και ούτε φυσικά συνάλλαγμα για την αγορά τους.
«Δεν έχεις χρήματα για τους πυραύλους/υποβρύχια/φρεγάτες/άρματα? Νο πρόμπλεμ, μπορείς να δανειστείς (απο τις τράπεζές μας) και να πληρώσεις με «μικρό» επιτόκιο (πάντα σε ευρώ). Πάρε και μια «χορηγία» για το κόμμα, πάρε και μια «συνεισφορά» για το γάμο σου στο Παρίσι και το σπίτι στην Ακρόπολη». Μάλιστα έχουμε και τα φαινόμενα για τις αγορές όπλων να παίρνουν προμήθειες εταιρείες πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών, το κράτος με ΕΑΠ 100 δις ευρώ και πλέον να μη μπορεί δήθεν να φτιάχει ένα δρόμο 30 χλπ και να πρέπει να δίδει αποκλειστική εκμετάλλευση διοδίων μέχρι τη... Δευτερα Παρουσία σε ιδιωτικές εταιρίες που «κατα σύμπτωση» ελέγχουν τα ίδια ΜΜΕ που τώρα...συμπτωματικά και αυτά κόπτονται για τη παραμονή στο ευρώ και τα μνημόνια.
6. Με το ευρώ η Ελλάδα δεν μπορεί να να υποτιμήσει την δραχμή προκειμένου να τονώσει τις εξαγωγές.
7. Με το ευρώ διευκολύνεται η έξοδος κεφαλαίων εκτός χώρας και η καταστροφή της εγχώριας παραγωγής και της εργατικής τάξης . Η ασύδοτη μετακίνηση κεφαλαίων (αλλά...προς θεού όχι των εργαζομένων) συνεπάγεται τη διευκόλυνση και διεύρυνση των πολιτικών της παγκοσμιοποίησης που σημαίνουν ότι ανα πάσα στιγμή η χώρα μπορεί να χάσει μεγάλο μέρος του κεφαλαιακού της δυναμικού, οι εργαζόμενοι τη δουλειά τους ή το εισόδημά τους, και το κράτος τα φορολογικά έσοδα, εαν οι επιχειρήσεις κρίνουν ότι στη... Ζουαζηλάνδη οι εργάτες παίρνουν λιγότερα, το κράτος εκεί μπορεί να εκβιαστεί να φορολογήσει λιγότερο, ή ότι οι περιορισμοί (περιβαλλοντικοί, εργασιακές συνθήκες κ.α.), για ο,ποιοδήποτε λόγο «συμφέρουν».
8. Η Ελλάδα δεν μπορεί να να υποτιμήσει την δραχμή για να αντιμετωπίσει τα δάνειά της. Υποτίμηση της δραχμής όμως προκαλεί δίκαιο διαμοιρασμό των απωλειών σε όλους τους Έλληνες, φτωχούς και πλούσιους, εργάτες και εργοδότες ανάλογα με τις δυνάμεις του καθενός.
Τελικά πότε περνούσανε οι Έλληνες καλύτερα? Έξω απο το ευρώ ή μέσα στο ευρώ? Ο γράφων ήταν παιδί στη δεκαετία του ‘70 και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ‘80 (επίτηδες αναφέρομαι σε αυτή την περίοδο πριν την απορρόφηση ευρωπαικών πόρων απ τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που και αυτες εχουν την δικη τους αμαρτωλή αλλά όχι καθοριστική για το ερώτημά μας σημασία). Είμαι σε θέση λοιπόν να μεταφέρω την δική μου αυθεντική μαρτυρία. Μεγάλωσα σε μια εργατική γειτονιά της Αθήνας περιτριγυριζόμενος απο απλούς και φτωχούς ανθρώπους. Όμως όλοι είχαν το δικό τους σπίτι το οποίο έχτισαν με τις οικονομίες τους. Οι γυναίκες δεν χρειαζόταν να εργαστούν κι έμεναν στο σπίτι και φρόντιζαν τα παιδιά και το νοικοκυριό. Όλοι είχαν και ένα μικρό εξοχικό ή πηγαιναν σε μικρά ξενοδοχεία και «πανσιόν» για διακοπές σχεδόν όλο το καλοκαίρι και χωρίς...διακοποδάνειο. Τα παιδιά τους μεγάλωσαν και έβγαλαν πανεπιστήμια. Πολλά απο αυτά διακρίθηκαν στο στοίβο της ζωής, της επιστήμης, των επιχειρήσεων, της τέχνης. Ας κοιτάξει γύρω του ο αναγνώστης που έχει εμπειρίες απο παλιά και ας δει με τα ίδια του τα μάτια, αν η Ελλάδα του Ευρώ είναι καλύτερη ή ένα τεράστιο άλμα πίσω, στο 19 αιώνα, ίσως και χειρότερα.
Για όσους λοιπόν δεν έχουν αμνησία, δεν επιλέγουν να επικαλούνται αμνησία, και δεν θέλουν να φάνε τον λωτό της μνημονιακής προπαγάνδας:
- Ο απολογισμός του ευρώ για την Ελλάδα ήταν οικτρός. Το νόμισμα αυτό και ο πολιτικός μανδύας που το περιβάλλει σε συντομότατο χρονικό διάστημα έφεραν τη χώρα σε πολύ άσχημο σημείο εξουθενώνοντας την παραγωγική της βάση, εξαθλιώνοντας την πλειοψηφία των πολιτών, και ανοίγοντας την πόρτα σε εγχώρια και αλλοδαπά «όρνια»/σωτήρες που με το αζημίωτο περιμένουν να φάγουν τις σάρκες της χώρας, για να την... σώσουν φυσικά.
- Ο Ελληνικός λαός δεν έχει ούτε πρέπει να αποκτήσει φετίχ για νομίσματα. Άλλα είναι τα ζητούμενα. Θέλει να ζει χαρούμενος, αξιοπρεπής ευτυχισμένος, με τα απαραίτητα, αυτός και τα παιδιά του στην χώρα του που την κληρονόμησε απο τους γονείς και τους άλλους προγόνους του μετα πολλές θυσίες και αγώνες.
- Το μέγιστο ζητούμενο αυτή τη στιγμή είναι να σταματήσει το ξεπούλημα της κυριαρχίας και πλούτου της Ελλάδας μας, ξεπούλημα γνωστό ως «μνημόνιο». Οι αντιμνημονιακές δυνάμεις θα πρέπει να το πούνε αυτό ξεκάθαρα στον Ελληνικό λαό.
- Αν το ευρώ αλλάξει και βελτιωθεί ως νόμισμα έτσι ώστε να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Ελλήνων ας το κρατήσουμε. Αν παραμείνει μια καταστρεπτική δύναμη για τη χώρα πρέπει να απαλαγούμε.
- Η παραμονή μας στη ΕΕ δεν εξαρτάται απο το ευρώ. Αντίθεση με και έξοδος απο το ευρώ δεν συνιστά «αντιευρωπαϊκή στάση».
- Η έξοδος απο τα μνημόνια και το ευρώ, ή έστω η σκληρή διαπραγμάτευση απαιτεί γερά νεύρα και αποφαστικότητα. Απαιτεί να σεβόμαστε την Ευρωπαϊκή Ιδέα, αλλά να απαιτούμε και απο τους Ευρωπαίους να σέβονται την Ευρώπη, θεμελιακό μέρος της οποίας είναι η Ελλάδα. Η στάση των ευρωπαίων εταίρων μας ούτε εταιρική ούτε φιλοευρωπαϊκή είναι και αυτό θα πρέπει να το δούμε και να το αντιμετωπίσουμε σαν ένα σημαντικό θέμα.
- Οι Έλληνες πολίτες θα πρέπει να μην φοβούνται τη δύσκολη αλλα αναπόφευκτη, και τελικά βαθύτατα ωφέλιμη περίοδο ανασυγκρότησης της χώρας και της οικονομίας της.
Η Ανάγκη να Τραβήξουμε Εμπρός. Οι πολιτικοί και ειδικά του αντιμνημονιακού χώρου, που απο τα πράγματα πρωταγωνιστούν στη παρούσα φάση της Ελληνικής ιστορίας, δεν θα πρέπει να φοβούνται να πούνε την αλήθεια και μόνο την αλήθεια. Δεν υπάρχει κανένας λόγος σαν Έλληνες να μην κοιτάμε την αλήθεια κατάματα όπως κάναμε άλωστε πάντα, ούτε να μασάμε τα λόγια μας για το ευρώ, το μνημόνιο, και την Ευρώπη. Ας τα ξεκαθαρίσουμε αυτά μια για πάντα μεταξύ μας και με τους ευρωπαίους συνεταίρους και ας τραβήξουμε εμπρός χωρίς δισταγμούς και φοβίες με γνώμονα το καλό της χώρας μας.
Kafeneio
17 μέρες πριν τις σημαντικότερες κατα πάσα ένδειξη μεταπολιτευτικές εκλογές της Ελλάδας μέχρι σήμερα, ένα απο τα κύρια επιχειρήματα της μνημονιακής πλευράς τα οποία έστω στο δημόσιο λόγο της έχει δυστυχώς καταπιεί μαζί με το ...αγγίστρι, το δόλωμα και την πετονιά η πλειοψηφία των αντιμνημονιακών πολιτικών δυνάμεων, είναι το σύστημα των πολιτικών........ εξισώσεων: ευρώ = καλό, δραχμή = κακή.
«Δώσε μου μοχλό και θα κινήσω τη γή» είπε ο μέγας Αρχιμήδης, και πράγματι με το μοχλό του ευρώ οι μνημονιακοί πολιτικοί Αρχιμήδηδες έχουν ήδη αρχίσει να θέτουν σε κίνηση όλη την Ελλάδα μεταφέροντάς την απο μια κερδισμένη με άπειρο αίμα χώρα, στην πολιτικά τριτοκοσμική «ήπειρο» της οικονομικής αποικιοκρατίας.
«Γκολ στη παράταση» σε βαρος των αντιμνημονιακών. Δυστυχώς οι αντιμνημονιακές πολιτικές δυνάμεις που έχουν ελπίδες διακυβέρνησης, ενώ απέφυγαν σοφά την παγίδα της συγκυβέρνησης το Μάη του 2012 μετά το πρώτο γύρο εκλογών (και συνεπώς απέφυγαν την, έστω μετα το γεγονός, συνυπευθυνότητα για το αίσχος των μνημονίων και άρα την συναπαγώμενη πολιτική απαξίωση στα μάτια των πολιτών), δεν απέφυγαν να πατήσουν την τεράστια μπανανόφλουδα του «πρέπει να κάνουμε ό,τι είναι δυνατό για να μείνουμε στο ευρώ».
Απέτυχαν να υποστηρίξουν και να κάνουν «σημαία τους» το... αυταπόδεικτο, δηλαδή ότι δεν νοείται ο στόχος παραμονής σε ΕΕ και ευρώ να τίθεται με οσοδήποε απεχθή ανταλλάγματα.
Η ασταμάτητη προπαγάνδα της μνημονιακής πλευράς πριν τις εκλογές της 17 ιουνίου 2012 λέει ότι η ζωή εκτός ευρώ ΘΑ είναι αφόρητη, και κατα συνέπεια είμαστε εξαναγκασμένοι να δώσουμε «Γη και Ύδωρ» για να μη πάμε στην μετα-ευρώ «κόλαση».
Η παράθεση δεδομένων για το πως ΗΤΑΝ τα πράγματα στη χώρα μας εκτός ευρώ μέχρι πριν 10 μόλις χρόνια, και η αντιπαράθεση με το τι ΠΡΑΓΜΑΤΙ έγινε κατόπι μέσα στο ευρώ το 2001-2008, είναι χωρίς καμμία αμφιβολία η καλύτερη ένδειξη για το πως θα είναι η Ελλάδα εκτός ευρώ.
Είναι σαφές σε μακροσκοπικό επίπεδο, ότι η Ελλάδα πριν το ευρώ ήταν σε απείρως καλύτερη κατάσταση παρά μετά: Κρατικό χρέος, Εθνική παραγωγή και αναταγωνιστικότητα, Ποσοστά «βαθειάς» φτώχιας, Κατανομή εισοδημάτων, Κοινωνική συνοχή και ειρήνη, Εθνική και πολιτική αυτοτέλεια, Κοινωνική προστασία, Εργασιακές σχέσεις, Δημόσια υγεία, Καταναλωτική εμπιστοσύνη, Μικρομεσαία και μεγάλη επιχειρηματικότητα και επενδύσεις, Μετανάστευση προς και απο την χώρα, Μεσαία και κατώτατα εισοδήματα και αγοραστική δύναμη, Κλπ, κλπ.
ΟΛΑ τα παραπάνω ήσαν απο πολύ έως εξαιρετικά καλύτερα το 2001 συγκρινόμενα με το 2012 παρά την πολύ κακή διεθνή οικονομική συγκυρία (λόγω της χρηματιστηριακής κρίσης με τη φούσκα των διαδικτυακών επιχειρήσεων στα διεθνή χρηματιστήρια).
Μήπως όμως ήσαν όλα μια κακή σύμπτωση που δεν είχε να κάνει με το ευρώ? Μήπως έξω απο το ευρώ θα είχαμε πάει χειρότερα?
Σαφείς, διαπιστωμένοι, και σε τελική ανάλυση προφανείς μηχανισμοί εξηγούν ξεκάθαρα πώς το ευρώ είτε προκάλεσε άμμεσα, είτε επιβοήθησε έμμεσα αλλά καταλυτικά, τις παραπάνω καταστροφικές εξελίξεις.
1. Χωρίς ευρώ η Ελλάδα δεν ήταν σε θέση να κάνει αλόγιστες εισαγωγές και λόγω περιορισμένων συναλαγματικών αποθεμάτων και λόγω περιορισμένης δανειοληπτικής ικανότητας απο το εξωτερικό. Αυτό συγκρατούσε την κατανάλωση εισαγόμενων ειδικά ειδών σε επίπεδα κοντύτερα στις πραγματικές ανάγκες.
2. Οι περιορισμένες εισαγωγές ωφελούσαν την εγχώρια παραγωγή και μακροπρόθεσμα.
3. Με το ευρώ ο εύκολος και αστρονομικός τραπεζικός δανεισμός για κατανάλωση και ιδίως στεγαστικά δάνεια οδήγησε σε εκτόξευση τιμών και θεωρητικό-Φαντασιακό ακοπίαστο πλουτισμό για όσους είχαν ακίνητη περιουσία.
Δυστυχώς ο εν λόγω θησαυρός είναι «άνθρακες» διότι δεν υπάρχουν αγοραστές με την οικονομική δυνατότητα και θέληση να αγοράσουν τα παραπάνω στις τρελλές τιμές των τελευταίων 10 ετών, εκτός εαν οι τράπεζες τους δανείζουν αφειδώς. Και αυτό το παραμύθι -είτε μέσα είτε έξω απο το ευρώ- έχει οριστικά τελειώσει.
4. Με το ευρώ αυξήθηκε η στροφή σε εξωτερικό δανεισμό του κράτους σε βάρος του εσωτερικού. Όμως ο εσωτερικός δανεισμός είναι υγιέστερος μιας και Έλληνες αγοράζουν ελληνικό χρέος και επομένως ο αντίστοιχος πλούτος παραμένει σε ελληνικά χέρια.
5. Με το ευρώ αυξήθηκαν οι καταχραστικές κρατικές δαπάνες συμπεριλαμβανομένων των λίαν αμαρτωλών πολεμικών προμηθειών, και κρατικών έργων υποδομής. Με το ευρώ ξαφνικά η Ελλάδα έγινε το Ελντοράντο για όλους τους ξένους πωλητές γερμένων υποβρυχίων, συμβάσεων έργων δρόμων λίγων χιλιομέτρων (αλλά πολλών δισεκατομμυρίων), χρηματοοικονομικών «προϊόντων» για την εξαπάτηση των ταμείων, και κάθε λογοίς απατεωνικών προϊόντων και υπηρεσιών που πριν το ευρώ δεν υπήρχαν ούτε άφθονα χρήματα και ούτε φυσικά συνάλλαγμα για την αγορά τους.
«Δεν έχεις χρήματα για τους πυραύλους/υποβρύχια/φρεγάτες/άρματα? Νο πρόμπλεμ, μπορείς να δανειστείς (απο τις τράπεζές μας) και να πληρώσεις με «μικρό» επιτόκιο (πάντα σε ευρώ). Πάρε και μια «χορηγία» για το κόμμα, πάρε και μια «συνεισφορά» για το γάμο σου στο Παρίσι και το σπίτι στην Ακρόπολη». Μάλιστα έχουμε και τα φαινόμενα για τις αγορές όπλων να παίρνουν προμήθειες εταιρείες πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών, το κράτος με ΕΑΠ 100 δις ευρώ και πλέον να μη μπορεί δήθεν να φτιάχει ένα δρόμο 30 χλπ και να πρέπει να δίδει αποκλειστική εκμετάλλευση διοδίων μέχρι τη... Δευτερα Παρουσία σε ιδιωτικές εταιρίες που «κατα σύμπτωση» ελέγχουν τα ίδια ΜΜΕ που τώρα...συμπτωματικά και αυτά κόπτονται για τη παραμονή στο ευρώ και τα μνημόνια.
6. Με το ευρώ η Ελλάδα δεν μπορεί να να υποτιμήσει την δραχμή προκειμένου να τονώσει τις εξαγωγές.
7. Με το ευρώ διευκολύνεται η έξοδος κεφαλαίων εκτός χώρας και η καταστροφή της εγχώριας παραγωγής και της εργατικής τάξης . Η ασύδοτη μετακίνηση κεφαλαίων (αλλά...προς θεού όχι των εργαζομένων) συνεπάγεται τη διευκόλυνση και διεύρυνση των πολιτικών της παγκοσμιοποίησης που σημαίνουν ότι ανα πάσα στιγμή η χώρα μπορεί να χάσει μεγάλο μέρος του κεφαλαιακού της δυναμικού, οι εργαζόμενοι τη δουλειά τους ή το εισόδημά τους, και το κράτος τα φορολογικά έσοδα, εαν οι επιχειρήσεις κρίνουν ότι στη... Ζουαζηλάνδη οι εργάτες παίρνουν λιγότερα, το κράτος εκεί μπορεί να εκβιαστεί να φορολογήσει λιγότερο, ή ότι οι περιορισμοί (περιβαλλοντικοί, εργασιακές συνθήκες κ.α.), για ο,ποιοδήποτε λόγο «συμφέρουν».
8. Η Ελλάδα δεν μπορεί να να υποτιμήσει την δραχμή για να αντιμετωπίσει τα δάνειά της. Υποτίμηση της δραχμής όμως προκαλεί δίκαιο διαμοιρασμό των απωλειών σε όλους τους Έλληνες, φτωχούς και πλούσιους, εργάτες και εργοδότες ανάλογα με τις δυνάμεις του καθενός.
Τελικά πότε περνούσανε οι Έλληνες καλύτερα? Έξω απο το ευρώ ή μέσα στο ευρώ? Ο γράφων ήταν παιδί στη δεκαετία του ‘70 και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ‘80 (επίτηδες αναφέρομαι σε αυτή την περίοδο πριν την απορρόφηση ευρωπαικών πόρων απ τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που και αυτες εχουν την δικη τους αμαρτωλή αλλά όχι καθοριστική για το ερώτημά μας σημασία). Είμαι σε θέση λοιπόν να μεταφέρω την δική μου αυθεντική μαρτυρία. Μεγάλωσα σε μια εργατική γειτονιά της Αθήνας περιτριγυριζόμενος απο απλούς και φτωχούς ανθρώπους. Όμως όλοι είχαν το δικό τους σπίτι το οποίο έχτισαν με τις οικονομίες τους. Οι γυναίκες δεν χρειαζόταν να εργαστούν κι έμεναν στο σπίτι και φρόντιζαν τα παιδιά και το νοικοκυριό. Όλοι είχαν και ένα μικρό εξοχικό ή πηγαιναν σε μικρά ξενοδοχεία και «πανσιόν» για διακοπές σχεδόν όλο το καλοκαίρι και χωρίς...διακοποδάνειο. Τα παιδιά τους μεγάλωσαν και έβγαλαν πανεπιστήμια. Πολλά απο αυτά διακρίθηκαν στο στοίβο της ζωής, της επιστήμης, των επιχειρήσεων, της τέχνης. Ας κοιτάξει γύρω του ο αναγνώστης που έχει εμπειρίες απο παλιά και ας δει με τα ίδια του τα μάτια, αν η Ελλάδα του Ευρώ είναι καλύτερη ή ένα τεράστιο άλμα πίσω, στο 19 αιώνα, ίσως και χειρότερα.
Για όσους λοιπόν δεν έχουν αμνησία, δεν επιλέγουν να επικαλούνται αμνησία, και δεν θέλουν να φάνε τον λωτό της μνημονιακής προπαγάνδας:
- Ο απολογισμός του ευρώ για την Ελλάδα ήταν οικτρός. Το νόμισμα αυτό και ο πολιτικός μανδύας που το περιβάλλει σε συντομότατο χρονικό διάστημα έφεραν τη χώρα σε πολύ άσχημο σημείο εξουθενώνοντας την παραγωγική της βάση, εξαθλιώνοντας την πλειοψηφία των πολιτών, και ανοίγοντας την πόρτα σε εγχώρια και αλλοδαπά «όρνια»/σωτήρες που με το αζημίωτο περιμένουν να φάγουν τις σάρκες της χώρας, για να την... σώσουν φυσικά.
- Ο Ελληνικός λαός δεν έχει ούτε πρέπει να αποκτήσει φετίχ για νομίσματα. Άλλα είναι τα ζητούμενα. Θέλει να ζει χαρούμενος, αξιοπρεπής ευτυχισμένος, με τα απαραίτητα, αυτός και τα παιδιά του στην χώρα του που την κληρονόμησε απο τους γονείς και τους άλλους προγόνους του μετα πολλές θυσίες και αγώνες.
- Το μέγιστο ζητούμενο αυτή τη στιγμή είναι να σταματήσει το ξεπούλημα της κυριαρχίας και πλούτου της Ελλάδας μας, ξεπούλημα γνωστό ως «μνημόνιο». Οι αντιμνημονιακές δυνάμεις θα πρέπει να το πούνε αυτό ξεκάθαρα στον Ελληνικό λαό.
- Αν το ευρώ αλλάξει και βελτιωθεί ως νόμισμα έτσι ώστε να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Ελλήνων ας το κρατήσουμε. Αν παραμείνει μια καταστρεπτική δύναμη για τη χώρα πρέπει να απαλαγούμε.
- Η παραμονή μας στη ΕΕ δεν εξαρτάται απο το ευρώ. Αντίθεση με και έξοδος απο το ευρώ δεν συνιστά «αντιευρωπαϊκή στάση».
- Η έξοδος απο τα μνημόνια και το ευρώ, ή έστω η σκληρή διαπραγμάτευση απαιτεί γερά νεύρα και αποφαστικότητα. Απαιτεί να σεβόμαστε την Ευρωπαϊκή Ιδέα, αλλά να απαιτούμε και απο τους Ευρωπαίους να σέβονται την Ευρώπη, θεμελιακό μέρος της οποίας είναι η Ελλάδα. Η στάση των ευρωπαίων εταίρων μας ούτε εταιρική ούτε φιλοευρωπαϊκή είναι και αυτό θα πρέπει να το δούμε και να το αντιμετωπίσουμε σαν ένα σημαντικό θέμα.
- Οι Έλληνες πολίτες θα πρέπει να μην φοβούνται τη δύσκολη αλλα αναπόφευκτη, και τελικά βαθύτατα ωφέλιμη περίοδο ανασυγκρότησης της χώρας και της οικονομίας της.
Η Ανάγκη να Τραβήξουμε Εμπρός. Οι πολιτικοί και ειδικά του αντιμνημονιακού χώρου, που απο τα πράγματα πρωταγωνιστούν στη παρούσα φάση της Ελληνικής ιστορίας, δεν θα πρέπει να φοβούνται να πούνε την αλήθεια και μόνο την αλήθεια. Δεν υπάρχει κανένας λόγος σαν Έλληνες να μην κοιτάμε την αλήθεια κατάματα όπως κάναμε άλωστε πάντα, ούτε να μασάμε τα λόγια μας για το ευρώ, το μνημόνιο, και την Ευρώπη. Ας τα ξεκαθαρίσουμε αυτά μια για πάντα μεταξύ μας και με τους ευρωπαίους συνεταίρους και ας τραβήξουμε εμπρός χωρίς δισταγμούς και φοβίες με γνώμονα το καλό της χώρας μας.
Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΘΕΛΕΙ ΚΑΤΑΪ Η ΠΑΡΤΙΖΑΝ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
