2018-12-19 11:24:04
Όταν το 2009, ο επαναστατικός αγώνας και ενώ σοβούσε η εξεγερτική φωτιά που προκάλεσε το εμπύρευμα του Κορκονέα, χτύπησε σε δύο δόσεις αστυνομικούς των ΜΑΤ, ξεσήκωσε την
έντονη κριτική του αντιεξουσιαστικού κινήματος και του αποδόθηκε η μομφή της προβοκάτσιας και υπό έννοια έτσι ήταν.
Το πρώτο χτύπημα ήταν στην καρδιά των Εξαρχείων, όταν από πυρά των καλάσνικοφ τραυματίστηκε ο Διαμαντής Μαντζούνης. Η κριτική εστιάστηκε σε δύο σημεία. Το πρώτο, ότι έδωσαν στην αντίπαλη πλευρά ένα θύμα, που ναι μεν δεν εξίσωνε τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, πλην όμως αναπτέρωσε και το ηθικό και τη ρητορική των ενάντιων, που μέχρι τότε ήταν παγιδευμένη στο στρατηγικό δόγμα της άμυνας. Το δεύτερο, αφορούσε σε αυτό καθεαυτό το σημείο. Τα Εξάρχεια, ως χώρος αντίστασης και πάλης, που επίσης έδωσε το δικαίωμα και την αφορμή στη τότε ηγεσία να τη μετατρέψουν σε αστυνομοκρατούμενη ζώνη.
Το δεύτερο χτύπημα ήταν πάλι με σφαίρες καλάσνικοφ στην Κατεχάκη, πίσω από την καγκελόφραξη της Πολυτεχνειούπολης. Η κριτική σχετίστηκε με το κατά πόσο η επιλογή του χώρου και όχι του στόχου ήταν σωστή, καθώς και πάλι έδωσε στην αστυνομία αίτιο και αιτιατό να πατήσει το άβατο του άσυλου.
Η ΟΛΑ, στην περίπτωση που αναλάβει την ευθύνη της επίθεσης στον ΣΚΑΙ και με δεδομένο ότι αποτελεί τον φυσικό απόγονο, απόληξη και μετεξέλιξη, με ρίζες στον επαναστατικό αγώνα, φαίνεται ότι υιοθετεί δύο διαφορετικού χαρακτήρα προβοκατόρικες τακτικές. Η μία μπορεί εν δυνάμει να θεωρηθεί ότι με την επιλογή του συγκεκριμένου στόχου υπηρέτησε εξαρχής αυτή την προοπτική, καθώς θα έστρεφε αναπόδραστα τα βέλη της πολιτικής κριτικής στη μεγάλη κυβερνητική συνιστώσα. Μήπως όμως η επιλογή ήταν συνειδητή και ανεξαρτήτως ρητορικού περιτυλίγματος, ήταν επιδίωξη η παραφιλολογία των συνοδοιπόρων;
Θυμίζουμε ότι κάπως έτσι επέζησε για 27 ολόκληρα χρόνια η 17Ν. Γιατί με την στόχευση αλλά και κυρίως με τον παραληρηματικό φορμαλισμό στην ερμηνευτική διατύπωση των προκηρύξεων, θέλησε, επιδίωξε, ή απλώς έτυχε να συσχετιστεί στην αφελή και βλακώδη συνδυαστική διαλεκτική κάποιων Κασσάνδρων ότι είτε προέρχεται, είτε διατηρεί ασφυκτική ώσμωση, συνοδοιπορία και καθοδήγηση με και από τον σκληρό ηγετικό πυρήνα του ΠΑΣΟΚ.
Πρώτος και καλύτερος, ο νυν υπουργός άμυνας Πάνος Καμμένος και από πίσω ορισμένοι πρώην του ΠΑΚ, μετέπειτα ΠΑΣΟΚ και εσχατολογικά στην πολιτική διαδρομή τους ως μέλη της ΝΔ. Όλοι αυτοί επέδρασαν αποδομητικά στον ερευνητικό προσανατολισμό της αντιτρομοκρατικής, καθώς είχε εμπεδωθεί η πεποίθηση ότι κάτω από τα κλινοσκεπάσματα της 17Ν, θα έπεφταν σε πολιτικούς ηγέτες. Εν τέλει, όλοι οι επαΐοντες αποδείχθηκαν αντάξιοι για μία επάξια θέση δίπλα στο λήμμα αβελτηρία, σε αντίθεση με τον ιδεολογικό αρχηγό της 17Ν και βασικό συντάκτη των προκηρύξεων, ο οποίος έδωσε ρεσιτάλ ευφυίας.
Κάπως έτσι φαίνεται ότι δομεί την επικοινωνιακή θέση και στρατηγική η ΟΛΑ, με στόχο την μακροημέρευση μέσα σε ένα τοξικό όσο και διχαστικό πολιτικό περιβάλλον, που ο ένας (ηλιθιωδώς και οι δύο) θα εγκαλεί τον άλλο για συμπόρευση και ο άλλος για αθλιότητες.
του Γιώργου Καραϊβάζ
_
bloko
έντονη κριτική του αντιεξουσιαστικού κινήματος και του αποδόθηκε η μομφή της προβοκάτσιας και υπό έννοια έτσι ήταν.
Το πρώτο χτύπημα ήταν στην καρδιά των Εξαρχείων, όταν από πυρά των καλάσνικοφ τραυματίστηκε ο Διαμαντής Μαντζούνης. Η κριτική εστιάστηκε σε δύο σημεία. Το πρώτο, ότι έδωσαν στην αντίπαλη πλευρά ένα θύμα, που ναι μεν δεν εξίσωνε τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, πλην όμως αναπτέρωσε και το ηθικό και τη ρητορική των ενάντιων, που μέχρι τότε ήταν παγιδευμένη στο στρατηγικό δόγμα της άμυνας. Το δεύτερο, αφορούσε σε αυτό καθεαυτό το σημείο. Τα Εξάρχεια, ως χώρος αντίστασης και πάλης, που επίσης έδωσε το δικαίωμα και την αφορμή στη τότε ηγεσία να τη μετατρέψουν σε αστυνομοκρατούμενη ζώνη.
Το δεύτερο χτύπημα ήταν πάλι με σφαίρες καλάσνικοφ στην Κατεχάκη, πίσω από την καγκελόφραξη της Πολυτεχνειούπολης. Η κριτική σχετίστηκε με το κατά πόσο η επιλογή του χώρου και όχι του στόχου ήταν σωστή, καθώς και πάλι έδωσε στην αστυνομία αίτιο και αιτιατό να πατήσει το άβατο του άσυλου.
Η ΟΛΑ, στην περίπτωση που αναλάβει την ευθύνη της επίθεσης στον ΣΚΑΙ και με δεδομένο ότι αποτελεί τον φυσικό απόγονο, απόληξη και μετεξέλιξη, με ρίζες στον επαναστατικό αγώνα, φαίνεται ότι υιοθετεί δύο διαφορετικού χαρακτήρα προβοκατόρικες τακτικές. Η μία μπορεί εν δυνάμει να θεωρηθεί ότι με την επιλογή του συγκεκριμένου στόχου υπηρέτησε εξαρχής αυτή την προοπτική, καθώς θα έστρεφε αναπόδραστα τα βέλη της πολιτικής κριτικής στη μεγάλη κυβερνητική συνιστώσα. Μήπως όμως η επιλογή ήταν συνειδητή και ανεξαρτήτως ρητορικού περιτυλίγματος, ήταν επιδίωξη η παραφιλολογία των συνοδοιπόρων;
Θυμίζουμε ότι κάπως έτσι επέζησε για 27 ολόκληρα χρόνια η 17Ν. Γιατί με την στόχευση αλλά και κυρίως με τον παραληρηματικό φορμαλισμό στην ερμηνευτική διατύπωση των προκηρύξεων, θέλησε, επιδίωξε, ή απλώς έτυχε να συσχετιστεί στην αφελή και βλακώδη συνδυαστική διαλεκτική κάποιων Κασσάνδρων ότι είτε προέρχεται, είτε διατηρεί ασφυκτική ώσμωση, συνοδοιπορία και καθοδήγηση με και από τον σκληρό ηγετικό πυρήνα του ΠΑΣΟΚ.
Πρώτος και καλύτερος, ο νυν υπουργός άμυνας Πάνος Καμμένος και από πίσω ορισμένοι πρώην του ΠΑΚ, μετέπειτα ΠΑΣΟΚ και εσχατολογικά στην πολιτική διαδρομή τους ως μέλη της ΝΔ. Όλοι αυτοί επέδρασαν αποδομητικά στον ερευνητικό προσανατολισμό της αντιτρομοκρατικής, καθώς είχε εμπεδωθεί η πεποίθηση ότι κάτω από τα κλινοσκεπάσματα της 17Ν, θα έπεφταν σε πολιτικούς ηγέτες. Εν τέλει, όλοι οι επαΐοντες αποδείχθηκαν αντάξιοι για μία επάξια θέση δίπλα στο λήμμα αβελτηρία, σε αντίθεση με τον ιδεολογικό αρχηγό της 17Ν και βασικό συντάκτη των προκηρύξεων, ο οποίος έδωσε ρεσιτάλ ευφυίας.
Κάπως έτσι φαίνεται ότι δομεί την επικοινωνιακή θέση και στρατηγική η ΟΛΑ, με στόχο την μακροημέρευση μέσα σε ένα τοξικό όσο και διχαστικό πολιτικό περιβάλλον, που ο ένας (ηλιθιωδώς και οι δύο) θα εγκαλεί τον άλλο για συμπόρευση και ο άλλος για αθλιότητες.
του Γιώργου Καραϊβάζ
_
bloko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τα νούμερα τηλεθέασης στο Prime time...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
