2019-03-23 17:05:15
...στην Ανατολική Μεσόγειο Την τελευταία δεκαετία η Τουρκία απέτυχε στα στρατηγικά της σχέδια να πατήσει πόδι ή να βάλει χέρι στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου. Έχει αντιμετωπίσει δύο μεγάλες ήττες σε στρατηγικό επίπεδο, ενώ το μέλλον δεν...
προβλέπεται ρόδινο για τα σχέδιά της. Αντίθετα η Ελλάδα θα μπορούσε να προωθήσει τις θέσεις της, αν είχε διαχρονικό και μακροπρόθεσμο πλάνο εθνικών επιδιώξεων.
Τον Ιανουάριο του 2009 ομάδα εταιρειών μεταξύ των οποίων την πλειοψηφία κατείχαν η Noble-Energy με έδρα το Τέξας και η Delek με έδρα το Ισραήλ, επιτυγχάνουν να εντοπίσουν το κοίτασμα Tamar. Επιβεβαιώνεται έτσι ότι στην λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου (Levant Basin) υπάρχουν όντος αποθέματα υδρογονανθράκων. Η Τουρκία μυρίζεται το «ψητό» και ενεργοποιείται. Με την προσδοκία ότι σύντομα θα εντοπιστούν και άλλα αποθέματα, προτείνει την κατασκευή αγωγού από το Ισραήλ μέσω Τουρκίας, για να μεταφερθεί το αέριο προς την Ευρώπη. Αρχικά αντιμετωπίζει αρνητική αντίδραση στην πρόταση.
Για να πιέσει την κατάσταση και να επιτύχει τους σκοπούς της η Τουρκία εφαρμόζει το «γνωστό» δόλιο σχέδιο που έχει χρησιμοποιήσει επίσης στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια. Υπό την συγκαλυμμένη αιγίδα της Μυστικής της υπηρεσίας (ΜΙΤ), ενεργοποιεί Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) και τον Μάιο του 2010 σκηνοθετεί το επεισόδιο με το πλοίο Θάλασσα του Μαρμαρά, γνωστό ως Mavi Marmara. Η επέμβαση του ισραηλινού στρατού στο πλοίο όταν αυτό ήταν ακόμα σε διεθνή ύδατα, επιτρέπει στην Τουρκία να το κάνει σημαία για να δημιουργήσει διεθνή πίεση στο Ισραήλ.
Πέντε μήνες μετά το επεισόδιο του Mavi Marmara, δηλαδή τον Οκτώβριο του 2010 εντοπίζεται το κοίτασμα Leviathan από τις ίδιες εταιρείες. Η Τουρκία πιστεύει ότι δικαιωματικά πρέπει να συμμετέχει στην εκμετάλλευση αυτών των κοιτασμάτων με την κατασκευή του αγωγού μέσω Τουρκίας, που έχει ήδη προτείνει. Την ίδια στιγμή όμως, στο Ισραήλ γιγαντώνεται η άποψη ότι η Τουρκία πρέπει να μείνει έξω από τους σχεδιασμούς για τους υδρογονάνθρακες.
Με τον εντοπισμό των κοιτασμάτων στην ΑΟΖ του Ισραήλ, άρχισαν οι ζυμώσεις για να επιλεγεί ο κάλλιστος τρόπος μεταφοράς του αερίου προς την Ευρώπη, που θεωρείται ο βασικός καταναλωτής. Εξετάζονται τρεις επιλογές. Η πρώτη είναι η υγροποίηση (LNG) και η μεταφορά με πλοία. Η δεύτερη είναι η κατασκευή ενός αγωγού κατευθείαν προς την Ευρώπη και η τρίτη επιλογή είναι η κατασκευή ενός αγωγού μέσω Τουρκίας. Για την προώθηση της τρίτης επιλογής, τουρκικές εταιρείες δεσμεύτηκαν οικειοθελώς να καλύψουν τα έξοδα κατασκευής του αγωγού αυτού. Η τελευταία επιλογή είναι η πλέον συμφέρουσα οικονομικά, αλλά πρέπει να ξεπεραστούν δύο σοβαρά εμπόδια.
Διαβάστε όλο το άρθρο του Ιωάννη Αναστασάκη
εδώ
NoNews
προβλέπεται ρόδινο για τα σχέδιά της. Αντίθετα η Ελλάδα θα μπορούσε να προωθήσει τις θέσεις της, αν είχε διαχρονικό και μακροπρόθεσμο πλάνο εθνικών επιδιώξεων.
Τον Ιανουάριο του 2009 ομάδα εταιρειών μεταξύ των οποίων την πλειοψηφία κατείχαν η Noble-Energy με έδρα το Τέξας και η Delek με έδρα το Ισραήλ, επιτυγχάνουν να εντοπίσουν το κοίτασμα Tamar. Επιβεβαιώνεται έτσι ότι στην λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου (Levant Basin) υπάρχουν όντος αποθέματα υδρογονανθράκων. Η Τουρκία μυρίζεται το «ψητό» και ενεργοποιείται. Με την προσδοκία ότι σύντομα θα εντοπιστούν και άλλα αποθέματα, προτείνει την κατασκευή αγωγού από το Ισραήλ μέσω Τουρκίας, για να μεταφερθεί το αέριο προς την Ευρώπη. Αρχικά αντιμετωπίζει αρνητική αντίδραση στην πρόταση.
Για να πιέσει την κατάσταση και να επιτύχει τους σκοπούς της η Τουρκία εφαρμόζει το «γνωστό» δόλιο σχέδιο που έχει χρησιμοποιήσει επίσης στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια. Υπό την συγκαλυμμένη αιγίδα της Μυστικής της υπηρεσίας (ΜΙΤ), ενεργοποιεί Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) και τον Μάιο του 2010 σκηνοθετεί το επεισόδιο με το πλοίο Θάλασσα του Μαρμαρά, γνωστό ως Mavi Marmara. Η επέμβαση του ισραηλινού στρατού στο πλοίο όταν αυτό ήταν ακόμα σε διεθνή ύδατα, επιτρέπει στην Τουρκία να το κάνει σημαία για να δημιουργήσει διεθνή πίεση στο Ισραήλ.
Πέντε μήνες μετά το επεισόδιο του Mavi Marmara, δηλαδή τον Οκτώβριο του 2010 εντοπίζεται το κοίτασμα Leviathan από τις ίδιες εταιρείες. Η Τουρκία πιστεύει ότι δικαιωματικά πρέπει να συμμετέχει στην εκμετάλλευση αυτών των κοιτασμάτων με την κατασκευή του αγωγού μέσω Τουρκίας, που έχει ήδη προτείνει. Την ίδια στιγμή όμως, στο Ισραήλ γιγαντώνεται η άποψη ότι η Τουρκία πρέπει να μείνει έξω από τους σχεδιασμούς για τους υδρογονάνθρακες.
Με τον εντοπισμό των κοιτασμάτων στην ΑΟΖ του Ισραήλ, άρχισαν οι ζυμώσεις για να επιλεγεί ο κάλλιστος τρόπος μεταφοράς του αερίου προς την Ευρώπη, που θεωρείται ο βασικός καταναλωτής. Εξετάζονται τρεις επιλογές. Η πρώτη είναι η υγροποίηση (LNG) και η μεταφορά με πλοία. Η δεύτερη είναι η κατασκευή ενός αγωγού κατευθείαν προς την Ευρώπη και η τρίτη επιλογή είναι η κατασκευή ενός αγωγού μέσω Τουρκίας. Για την προώθηση της τρίτης επιλογής, τουρκικές εταιρείες δεσμεύτηκαν οικειοθελώς να καλύψουν τα έξοδα κατασκευής του αγωγού αυτού. Η τελευταία επιλογή είναι η πλέον συμφέρουσα οικονομικά, αλλά πρέπει να ξεπεραστούν δύο σοβαρά εμπόδια.
Διαβάστε όλο το άρθρο του Ιωάννη Αναστασάκη
εδώ
NoNews
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι πρώτοι καλεσμένοι της Τζένης Μπαλατσινού...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
