2019-05-26 13:19:20
Η γκάμα των λαϊκιστικών κομμάτων περιλαμβάνει πολλά και ποικίλα «κινήματα» με τεράστιες διαφορές αλλά μία κοινή παράμετρο, τη ρητορική κατά της Ε.Ε.
Στις εκλογικές αναμετρήσεις για το Ευρωκοινοβούλιο, από τη Σουηδία έως την Ισπανία, οι λαϊκιστές, αντιευρωπαϊστές και ακραίοι εθνικιστές εμφανίζονται έτοιμοι να κερδίσουν μεγαλύτερη δύναμη και να καταλάβουν περισσότερες έδρες, «κλέβοντας» ψήφους από τη δεξαμενή των παραδοσιακών κομμάτων.
Η ψήφος δεν είναι «χαλαρή», όπως έλεγαν κάποιοι παλαιότερα, αναφερόμενοι στις ευρωεκλογές. Περισσότερες έδρες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σημαίνει μεγαλύτερη δύναμη στα θεσμικά όργανα στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Παρά τα σκάνδαλα, τις παλινωδίες, το «φιάσκο» του Brexit, οι λαϊκιστές παραμένουν ισχυροί σε σχέση με τις προηγούμενες αναμετρήσεις κι έτοιμοι να καταλάβουν τις θέσεις τους (και τους μισθούς) στο Ευρωκοινοβούλιο, αμφισβητώντας την Ευρώπη και τις αξίες της.
Το τοπίο του λαϊκισμού, που μεγεθύνθηκε στα χρόνια της οικονομικής και της μεταναστευτικής κρίσης, στηρίχθηκε στη σύγκρουση μεταξύ του λαού και της ελίτ: αυτό τουλάχιστον, διέδιδαν τα κόμματα που γεννήθηκαν μέσα στις δύο μεγάλες ευρωπαϊκές κρίσεις (όπως το Κίνημα των 5 Αστέρων του σατιρικού ηθοποιού Μπέπε Γκρίλο, για παράδειγμα) υποστηρίζοντας ότι μπορούν να επιλύσουν τα προβλήματα με απλές λύσεις, χωρίς την παρέμβαση του οικονομικοπολιτικού συστήματος. Η γκάμα των λαϊκίστικων κομμάτων περιλαμβάνει πολλά και ποικίλα «κινήματα» με τεράστιες διαφορές: από το αντισυστημικό Κίνημα Πέντε Αστέρων στην Ιταλία, που ιδρύθηκε με το σύνθημα «κάτω το ευρώ» για να το ξεχάσει γρήγορα μόλις εγκαταστάθηκε στην εξουσία, έως τους «εξεγερθέντες της πλατείας» στην Ισπανία, από όπου γεννήθηκε το Podemos, την ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) που ξεκίνησε να αμφισβητεί το οικονομικό πρόγραμμα των Βρυξελλών για να αλλάξει στόχο μόλις αντιλήφθηκε την επίδραση της μεταναστευτικής κρίσης και τους διαδηλωτές με τα «Κίτρινα Γιλέκα» στη Γαλλία.
Οι «ισχυροί λαϊκιστές» (Σαλβίνι, Ορμπαν, Λεπέν, Φάρατζ) υπόσχονται στους ψηφοφόρους λιγότερη Ευρώπη, λιγότερους ελέγχους στην εφαρμογή του οικονομικού προγράμματος, επιβράδυνση ή και ακύρωση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης αλλά και μικρότερη παρέμβαση στην εφαρμογή της δικαιοσύνης, της ελευθερίας του λόγου και διάδοσης των ιδεών βάσει των αρχών του Διαφωτισμού.
Εκμεταλλευόμενοι την απογοήτευση των Ευρωπαίων πολιτών από τις πολιτικές ελίτ και τα παραδοσιακά κόμματα, που δεν φάνηκαν αποτελεσματικά στην κρίση του ευρώ και στο μεταναστευτικό, αλλά και τη γραφειοκρατία της Ε.Ε., οι λαϊκιστές βρήκαν απήχηση ισχυρή στα εκλογικά σώματα: το Κίνημα Πέντε Αστέρων μαζί με τη Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι έγιναν κυβέρνηση στην Ιταλία και τώρα, καυχώνται ότι θα «σαρώσουν» στις ευρωεκλογές. Ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπαν, που ήρθε σε σύγκρουση με την Ε.Ε. για τον αυταρχικό τρόπο που ασκεί την εξουσία, ελέγχοντας τα ΜΜΕ και τις δικαστικές αρχές, φιλοδοξεί να κερδίσει με το κόμμα του Fidesz τουλάχιστον τις 14 από τις 21 έδρες που έχει η χώρα στο Ευρωκοινοβούλιο.
Αυτό που ενώνει τις λαϊκιστικές δυνάμεις των διαφόρων ευρωπαϊκών χωρών είναι ότι απορρίπτουν την Ε.Ε. Ομως, δεν έχουν πρόταση συγκεκριμένη και ενιαία για το ποια μορφή θα έπρεπε να έχει η Ευρώπη. Τα εθνολαϊκιστικά κινήματα, που βάσιζαν όλη τους την ύπαρξη και την άνοδο στο μεταναστευτικό, έχουν διαφορετικές ιδέες για την επίλυση του προβλήματος. Ο Σαλβίνι, για παράδειγμα, θέλει να μεταφέρει τμήμα των προσφύγων που είναι σήμερα στην Ιταλία σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Σε αυτό δεν συμφωνούν ο Ορμπαν ούτε τα άλλα κόμματα στις χώρες της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης. Η εθνικιστική Εναλλακτική για τη Γερμανία δεν θέλει επίσης άλλους πρόσφυγες, το ακροδεξιό Κόμμα των Ελευθέρων της Αυστρίας φλερτάρει με τη Ρωσία, η Μαρίν Λεπέν είναι υπέρ του προστατευτισμού στην οικονομία, αλλά δεν συμφωνεί με τις αντισημιτικές και ρατσιστικές θέσεις άλλων κομμάτων, ενώ το ακροδεξιό EKRE της Εσθονίας, δεν βρίσκει πολύ κακή τη ναζιστική ιδεολογία, αφού η βάση της δικής του πλατφόρμας είναι η λευκή υπεροχή!
Ο Σαλβίνι και η Μαρίν Λεπέν, που ανήκουν στην ομάδα «Ευρώπη των Εθνών και των Ελευθεριών», ελπίζουν να αναδειχθεί τρίτη δύναμη στο Ευρωκοινοβούλιο. Ομως και οι δύο αρχηγοί ήρθαν σε δύσκολη θέση μετά το σκάνδαλο που ξέσπασε κι εμπλέκει τον Αυστριακό Χάιντς-Κρίστιαν Στράχε, έναν από τους ισχυρότερους συμμάχους τους, σε οικονομική και πολιτική συνδιαλλαγή με Ρώσους. Με τη συμμετοχή άλλων ακροδεξιών κομμάτων, θα ήταν σημαντικό να έχει το κόμμα Fidesz στη συμμαχία διότι ο Ορμπαν είναι μια ηγετική φυσιογνωμία στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη. Ομως, δεν τα κατάφερε να τα βρει με τον επίσης φιλόδοξο και αρχηγικό Ορμπαν.
Η επόμενη μέρα στο Ευρωκοινοβούλιο θα είναι αποκαλυπτική του μέλλοντος που θα ακολουθήσει η Ευρώπη. Σύμφωνα με το Bloomberg, η εξάπλωση του λαϊκισμού αποδυναμώνει την επιρροή της Ευρώπης στο εξωτερικό. Για να περιοριστεί ο λαϊκισμός, το Bloomberg τονίζει ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να αντιμετωπίσουν τα ζητήματα που έχουν εκμεταλλευτεί οι λαϊκιστές για την άνοδό τους. Θα πρέπει να δοθούν ευκαιρίες στους φτωχούς εργαζόμενους και να αλλάξει το ευρωπαϊκό σύστημα μετανάστευσης.
greece-salonikia
Στις εκλογικές αναμετρήσεις για το Ευρωκοινοβούλιο, από τη Σουηδία έως την Ισπανία, οι λαϊκιστές, αντιευρωπαϊστές και ακραίοι εθνικιστές εμφανίζονται έτοιμοι να κερδίσουν μεγαλύτερη δύναμη και να καταλάβουν περισσότερες έδρες, «κλέβοντας» ψήφους από τη δεξαμενή των παραδοσιακών κομμάτων.
Η ψήφος δεν είναι «χαλαρή», όπως έλεγαν κάποιοι παλαιότερα, αναφερόμενοι στις ευρωεκλογές. Περισσότερες έδρες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σημαίνει μεγαλύτερη δύναμη στα θεσμικά όργανα στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Παρά τα σκάνδαλα, τις παλινωδίες, το «φιάσκο» του Brexit, οι λαϊκιστές παραμένουν ισχυροί σε σχέση με τις προηγούμενες αναμετρήσεις κι έτοιμοι να καταλάβουν τις θέσεις τους (και τους μισθούς) στο Ευρωκοινοβούλιο, αμφισβητώντας την Ευρώπη και τις αξίες της.
Το τοπίο του λαϊκισμού, που μεγεθύνθηκε στα χρόνια της οικονομικής και της μεταναστευτικής κρίσης, στηρίχθηκε στη σύγκρουση μεταξύ του λαού και της ελίτ: αυτό τουλάχιστον, διέδιδαν τα κόμματα που γεννήθηκαν μέσα στις δύο μεγάλες ευρωπαϊκές κρίσεις (όπως το Κίνημα των 5 Αστέρων του σατιρικού ηθοποιού Μπέπε Γκρίλο, για παράδειγμα) υποστηρίζοντας ότι μπορούν να επιλύσουν τα προβλήματα με απλές λύσεις, χωρίς την παρέμβαση του οικονομικοπολιτικού συστήματος. Η γκάμα των λαϊκίστικων κομμάτων περιλαμβάνει πολλά και ποικίλα «κινήματα» με τεράστιες διαφορές: από το αντισυστημικό Κίνημα Πέντε Αστέρων στην Ιταλία, που ιδρύθηκε με το σύνθημα «κάτω το ευρώ» για να το ξεχάσει γρήγορα μόλις εγκαταστάθηκε στην εξουσία, έως τους «εξεγερθέντες της πλατείας» στην Ισπανία, από όπου γεννήθηκε το Podemos, την ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) που ξεκίνησε να αμφισβητεί το οικονομικό πρόγραμμα των Βρυξελλών για να αλλάξει στόχο μόλις αντιλήφθηκε την επίδραση της μεταναστευτικής κρίσης και τους διαδηλωτές με τα «Κίτρινα Γιλέκα» στη Γαλλία.
Οι «ισχυροί λαϊκιστές» (Σαλβίνι, Ορμπαν, Λεπέν, Φάρατζ) υπόσχονται στους ψηφοφόρους λιγότερη Ευρώπη, λιγότερους ελέγχους στην εφαρμογή του οικονομικού προγράμματος, επιβράδυνση ή και ακύρωση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης αλλά και μικρότερη παρέμβαση στην εφαρμογή της δικαιοσύνης, της ελευθερίας του λόγου και διάδοσης των ιδεών βάσει των αρχών του Διαφωτισμού.
Εκμεταλλευόμενοι την απογοήτευση των Ευρωπαίων πολιτών από τις πολιτικές ελίτ και τα παραδοσιακά κόμματα, που δεν φάνηκαν αποτελεσματικά στην κρίση του ευρώ και στο μεταναστευτικό, αλλά και τη γραφειοκρατία της Ε.Ε., οι λαϊκιστές βρήκαν απήχηση ισχυρή στα εκλογικά σώματα: το Κίνημα Πέντε Αστέρων μαζί με τη Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι έγιναν κυβέρνηση στην Ιταλία και τώρα, καυχώνται ότι θα «σαρώσουν» στις ευρωεκλογές. Ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπαν, που ήρθε σε σύγκρουση με την Ε.Ε. για τον αυταρχικό τρόπο που ασκεί την εξουσία, ελέγχοντας τα ΜΜΕ και τις δικαστικές αρχές, φιλοδοξεί να κερδίσει με το κόμμα του Fidesz τουλάχιστον τις 14 από τις 21 έδρες που έχει η χώρα στο Ευρωκοινοβούλιο.
Αυτό που ενώνει τις λαϊκιστικές δυνάμεις των διαφόρων ευρωπαϊκών χωρών είναι ότι απορρίπτουν την Ε.Ε. Ομως, δεν έχουν πρόταση συγκεκριμένη και ενιαία για το ποια μορφή θα έπρεπε να έχει η Ευρώπη. Τα εθνολαϊκιστικά κινήματα, που βάσιζαν όλη τους την ύπαρξη και την άνοδο στο μεταναστευτικό, έχουν διαφορετικές ιδέες για την επίλυση του προβλήματος. Ο Σαλβίνι, για παράδειγμα, θέλει να μεταφέρει τμήμα των προσφύγων που είναι σήμερα στην Ιταλία σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Σε αυτό δεν συμφωνούν ο Ορμπαν ούτε τα άλλα κόμματα στις χώρες της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης. Η εθνικιστική Εναλλακτική για τη Γερμανία δεν θέλει επίσης άλλους πρόσφυγες, το ακροδεξιό Κόμμα των Ελευθέρων της Αυστρίας φλερτάρει με τη Ρωσία, η Μαρίν Λεπέν είναι υπέρ του προστατευτισμού στην οικονομία, αλλά δεν συμφωνεί με τις αντισημιτικές και ρατσιστικές θέσεις άλλων κομμάτων, ενώ το ακροδεξιό EKRE της Εσθονίας, δεν βρίσκει πολύ κακή τη ναζιστική ιδεολογία, αφού η βάση της δικής του πλατφόρμας είναι η λευκή υπεροχή!
Ο Σαλβίνι και η Μαρίν Λεπέν, που ανήκουν στην ομάδα «Ευρώπη των Εθνών και των Ελευθεριών», ελπίζουν να αναδειχθεί τρίτη δύναμη στο Ευρωκοινοβούλιο. Ομως και οι δύο αρχηγοί ήρθαν σε δύσκολη θέση μετά το σκάνδαλο που ξέσπασε κι εμπλέκει τον Αυστριακό Χάιντς-Κρίστιαν Στράχε, έναν από τους ισχυρότερους συμμάχους τους, σε οικονομική και πολιτική συνδιαλλαγή με Ρώσους. Με τη συμμετοχή άλλων ακροδεξιών κομμάτων, θα ήταν σημαντικό να έχει το κόμμα Fidesz στη συμμαχία διότι ο Ορμπαν είναι μια ηγετική φυσιογνωμία στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη. Ομως, δεν τα κατάφερε να τα βρει με τον επίσης φιλόδοξο και αρχηγικό Ορμπαν.
Η επόμενη μέρα στο Ευρωκοινοβούλιο θα είναι αποκαλυπτική του μέλλοντος που θα ακολουθήσει η Ευρώπη. Σύμφωνα με το Bloomberg, η εξάπλωση του λαϊκισμού αποδυναμώνει την επιρροή της Ευρώπης στο εξωτερικό. Για να περιοριστεί ο λαϊκισμός, το Bloomberg τονίζει ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να αντιμετωπίσουν τα ζητήματα που έχουν εκμεταλλευτεί οι λαϊκιστές για την άνοδό τους. Θα πρέπει να δοθούν ευκαιρίες στους φτωχούς εργαζόμενους και να αλλάξει το ευρωπαϊκό σύστημα μετανάστευσης.
greece-salonikia
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
