2014-07-23 13:21:17
Ξεκίνησα χθες το βράδυ μ’ ένα ωραίο παρεάκι να περάσω άλλη μία συναυλιακή βραδιά στο Θέατρο Φλόκα της Αρχαίας Ολυμπίας, όπως κάθε καλοκαίρι Η νύχτα γεμάτη υγρασία, τα πεζούλια στις κερκίδες καυτά απ’ τον ήλιο όλης της ημέρας, τα κουνούπια –καθώς σουρούπωνε- πλησίαζαν τους γλυκοαίματους, αλλά το κατάμεστο θέατρο ανυπομονούσε να γνωρίσει και ν’ ακούσει τον Γιάννη Χαρούλη, που πρώτη φορά ήρθε στο τόπο μας.
Δε μας άφησε σε μεγάλη αγωνία, κάπου στις 22:00 έσβησαν ξαφνικά όλα τα φώτα κι αφού οι μουσικοί ανέβηκαν στη σκηνή φάνηκε κι αυτός μ’ ένα πλατύ χαμόγελο.
Κρατούσε όπως πάντα το λαούτο του κι άρχισε να μας μαγεύει Μετά το πρώτο τραγούδι νομίζω μας παρακάλεσε να πλησιάσουμε τη σκηνή και να ‘ρθουμε ακόμα πιο κοντά του.
Η μουσική παράσταση πέρα απ’ τα γνωστά και αγαπημένα του τραγούδια όπως «χειμωνανθός», «πάρε με», «της λήθης το πηγάδι», «τι λάθος κάνω», μας ταξίδεψε και με αλλιώτικες μελωδίες από δικούς του αγαπημένους καλλιτέχνες, που φυσικά αγαπάμε και γουστάρουμε κι εμείς, όπως Νικόλα Άσιμο, Θανάση Παπακωνσταντίνου, Σωκράτη Μάλαμα, Γιάννη Αγγελάκα.
Απ’ την ωραία βραδιά δεν έλειψαν φυσικά και τραγούδια από το τόπο του την Κρήτη.
Ο κόσμος ήταν πολύ ζεστός και παθιασμένος και με χειροκροτήματα τον αποθέωνε όλη τη διάρκεια της παράστασης.
Έκπληξη ήταν τα σόλο της μπάντας του που το συνόδευαν … Ο Παυλής με την ηλεκτρική κιθάρα του που μας θύμισε τη «φωτιά στο λιμάνι», το τσέλο που έδωσε μία διαφορετική νότα και ο ατημέλητος στάρ, με τα πολλά μουσικά όργανα, ο Κωνσταντής ή Κώτσος.
Από την πρώτη στιγμή ήμουν κολλημένη με την κάμερα για να τραβήξω το κάθε του βλέμμα και να έχω υλικό για εσάς, ώσπου κάποια στιγμή την άφησα για ν’ απολαύσω με τα δικά μου μάτια τη βραδιά που μας χάρισε.
Ξεδιψούμε με την φίλη του τη ρακί κι εμείς με ότι είχαμε προμηθευτεί, λίγη μπυρίτσα ή τσιπουράκι σε μπουκαλάκι του νερού …
Και πάνω που το παρεάκι ήρθε πιο κοντά, πόνεσε με τους στίχους, χόρεψε, αγκαλιάστηκε …πλησίαζε το τελευταίο τραγούδι.
Ξέρεις, αφού σ’ αρέσει θα τον ξαναδείς, θα τον ακολουθήσεις, αλλά να που το ωραίο δε θες να τελειώσει.
Κρητικό κοπέλι με τους μουσικούς σου μας έκανες να αισθανθούμε και να θυμηθούμε στίχους που ‘χαμε αφήσει σε παλιές στιγμές κι αγάπες.
Θα μας ξανάρθεις σύντομα γιατί κι εμείς σου δώσαμε την καλύτερη δυνατή πρώτη γνωριμία…
… και πώς να σ’ αποχωριστώ, και πώς να σου μακρύνω,
Και πώς να ζήσω δίχως σου το ξορισμόν εκείνο; …
~Ερωτόκριτος~
Πηγή Tromaktiko
Δε μας άφησε σε μεγάλη αγωνία, κάπου στις 22:00 έσβησαν ξαφνικά όλα τα φώτα κι αφού οι μουσικοί ανέβηκαν στη σκηνή φάνηκε κι αυτός μ’ ένα πλατύ χαμόγελο.
Κρατούσε όπως πάντα το λαούτο του κι άρχισε να μας μαγεύει Μετά το πρώτο τραγούδι νομίζω μας παρακάλεσε να πλησιάσουμε τη σκηνή και να ‘ρθουμε ακόμα πιο κοντά του.
Η μουσική παράσταση πέρα απ’ τα γνωστά και αγαπημένα του τραγούδια όπως «χειμωνανθός», «πάρε με», «της λήθης το πηγάδι», «τι λάθος κάνω», μας ταξίδεψε και με αλλιώτικες μελωδίες από δικούς του αγαπημένους καλλιτέχνες, που φυσικά αγαπάμε και γουστάρουμε κι εμείς, όπως Νικόλα Άσιμο, Θανάση Παπακωνσταντίνου, Σωκράτη Μάλαμα, Γιάννη Αγγελάκα.
Απ’ την ωραία βραδιά δεν έλειψαν φυσικά και τραγούδια από το τόπο του την Κρήτη.
Ο κόσμος ήταν πολύ ζεστός και παθιασμένος και με χειροκροτήματα τον αποθέωνε όλη τη διάρκεια της παράστασης.
Έκπληξη ήταν τα σόλο της μπάντας του που το συνόδευαν … Ο Παυλής με την ηλεκτρική κιθάρα του που μας θύμισε τη «φωτιά στο λιμάνι», το τσέλο που έδωσε μία διαφορετική νότα και ο ατημέλητος στάρ, με τα πολλά μουσικά όργανα, ο Κωνσταντής ή Κώτσος.
Από την πρώτη στιγμή ήμουν κολλημένη με την κάμερα για να τραβήξω το κάθε του βλέμμα και να έχω υλικό για εσάς, ώσπου κάποια στιγμή την άφησα για ν’ απολαύσω με τα δικά μου μάτια τη βραδιά που μας χάρισε.
Ξεδιψούμε με την φίλη του τη ρακί κι εμείς με ότι είχαμε προμηθευτεί, λίγη μπυρίτσα ή τσιπουράκι σε μπουκαλάκι του νερού …
Και πάνω που το παρεάκι ήρθε πιο κοντά, πόνεσε με τους στίχους, χόρεψε, αγκαλιάστηκε …πλησίαζε το τελευταίο τραγούδι.
Ξέρεις, αφού σ’ αρέσει θα τον ξαναδείς, θα τον ακολουθήσεις, αλλά να που το ωραίο δε θες να τελειώσει.
Κρητικό κοπέλι με τους μουσικούς σου μας έκανες να αισθανθούμε και να θυμηθούμε στίχους που ‘χαμε αφήσει σε παλιές στιγμές κι αγάπες.
Θα μας ξανάρθεις σύντομα γιατί κι εμείς σου δώσαμε την καλύτερη δυνατή πρώτη γνωριμία…
… και πώς να σ’ αποχωριστώ, και πώς να σου μακρύνω,
Και πώς να ζήσω δίχως σου το ξορισμόν εκείνο; …
~Ερωτόκριτος~
Πηγή Tromaktiko
VIDEO
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ουκρανία: Η μεγάλη ζαριά...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
