2014-07-28 07:02:36
Φωτογραφία για Κρυμμένοι θησαυροί στην υπαίθρια αγορά του Σχιστού
Το κυριακάτικο παζάρι του Σχιστού μοιάζει περισσότερο με μια βαλκανική υπαίθρια αγορά που χάνεται στα βάθη των αιώνων παρά με κάποιο φημισμένο παζάρι της Ανατολής Η ατμόσφαιρα και τα χρώματά του είναι τα χρώματα των αγορών στο Μοναστήρι των Σκοπίων, της Κορυτσάς και του Ιάσιου. Μόνο που εδώ δε θα συναντήσεις πολυταξιδεμένους βαλκάνιους εμπόρους και ταξιδευτές αλλά οικονομικούς μετανάστες στο δικό τους ταξίδι της ζωής.

Στην άκρη μιας βιομηχανικής και υποβαθμισμένης περιοχής

Ένα καυτό κυριακάτικο πρωινό του Ιουλίου που οι εναπομείναντες Αθηναίοι έχουν εξορμήσει στις κοντινές παραλίες της Αττικής, στρίβω με το αυτοκίνητο σε έναν ανηφορικό δρόμο, κάθετο στη λεωφόρο Σχιστού – εδώ, που τα βράδια του Σαββάτου οι κουρσάροι της ασφάλτου, λες και έρχονται αυτούσιοι από μιαν άλλη εποχή, κάνουν κόντρες με τα μηχανάκια τους. «Στην άσφαλτο κουρσάρος με καράβι του μοτοσικλέτα». Δεν είναι διόλου τυχαίο που σε ένα δρόμο 3-4 χιλιομέτρων, όπως η λεωφόρος Σχιστού, υπάρχουν άπειρα εικονοστάσια. Για την ιστορία, στη μέση της συγκεκριμένης λεωφόρου βρίσκεται και το διαδημοτικό νεκροταφείο.


Βρίσκω θέση πάρκινγκ πολύ κοντά στην είσοδο του παζαριού – αυτό σημαίνει ότι σήμερα, λόγω καλοκαιριού και λόγω καύσωνα, οι επισκέπτες του θα είναι λιγότεροι. Τις Κυριακές του υπόλοιπου χρόνου γίνεται το αδιαχώρητο, αν και όπως θα μου διευκρινίσει λίγο αργότερα ένας παλαιοπώλης, δε φταίει το καλοκαίρι αλλά η έλλειψη χρημάτων. Καθώς κατηφορίζω για να φτάσω στην κεντρική λεωφόρο και να μπω στο παζάρι, ακούω πυροβολισμούς πίσω μου – υπάρχει κέντρο βολής και σκοπευτικός όμιλος. Στα αριστερά μου βρίσκεται η είσοδος του Βιομηχανικού Πάρκου Κερατσινίου και στα δεξιά μου ο Σταθμός Μεταφόρτωσης απορριμμάτων. Το Κερατσίνι του Παύλου Φύσσα και της Μάχης της Ηλεκτρικής, των υψηλών ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, έχει παράδοση στο να δέχεται τα σκουπίδια και τα λύματα του λεκανοπεδίου. Θυμίζω την πάλαι ποτέ χαβούζα, έγινε και ταινία μάλιστα με τον Βέγγο, αλλά και την Ψυτάλλεια και τον «δράκο» της ΔΕΗ.

Τα έκο του Χριστοδουλόπουλου και οι «μικροί θησαυροί»

Κατά μήκος της λεωφόρου Σχιστού διάφοροι ρομά πουλάνε την πραμάτεια τους. Ένας από αυτούς θα μου εξομολογηθεί πως ερχόταν κάποτε ένας αντιδήμαρχος και τους ζητούσε χρήματα για να κάνει η δημοτική αστυνομία τα στραβά μάτια. Τώρα δημοτική αστυνομία δεν υπάρχει, οπότε κανείς δεν τους λέει τίποτα.

Το παζάρι του Σχιστού θα βρεις ό,τι τραβάει η ψυχή σου και μάλιστα υπό τους ήχους της Φιλιώς Πυργάκη και του Μάκη Χριστοδουλόπουλου, λάιβ ηχογράφηση από πανηγύρι με όλα τα έκο της κονσόλας στο φουλ. Με τη μυρωδιά από το καλαμάκι που ψήνεται πάνω σε αυτοσχέδιες ψησταριές, με τις φωνές των εμπόρων για την πραμάτεια τους, ορισμένοι έχουν απίστευτο χιούμορ, ακόμα και παππά έπαιζαν κάποιοι πάνω στα αυτοσχέδια χαρτόκουτα – ο τσιλιαδόρος μόλις είδε τη φωτογραφική μηχανή με κοίταξε μισό μάτι. Τη μερίδα του λέοντος βέβαια έχουν τα ρούχα και τα παπούτσια: δυο τζιν με δέκα ή δεκαπέντε ευρώ και μπλουζάκια με τρία ευρώ, που όμως όταν φέρουν πάνω τους τη μαϊμού ετικέτα της λακόστ και της πόλο η τιμή τους εκτινάσσεται αυτόματα στα οκτώ ευρώ.

Ανάμεσα στα μικροέπιπλα, στα κάθε λογής μικροεργαλεία και στις χύμα κολόνιες, μπορείς να ανακαλύψεις μικρούς θησαυρούς από τους λιγοστούς παλαιοπώλες. Ένα τουφέκι του α’ παγκοσμίου πολέμου στα 200 ευρώ, ακατέβατα όπως λέει ο παλαιοπώλης σε έναν υποψήφιο αγοραστή. «Η κρίση με έκανε να φέρω εδώ ένα τέτοιο κομμάτι, στο Μοναστηράκι θα το βρεις πάνω από πεντακόσια ευρώ», εξηγεί. Καθώς περιεργάζομαι ένα στρατιωτικό κράνος από τη Μικρασιατική εκστρατεία, όπως με διαβεβαιώνει ο παλαιοπώλης, μου λέει πως αν και κοντεύει πια μεσημέρι, εκείνος δεν έχει κάνει ακόμα σεφτέ. «Ο περισσότερος κόσμος έρχεται εδώ για να χαζέψει. Λίγοι είναι αυτοί που αγοράζουν κι από αυτούς δε χαλάνε πάνω από είκοσι τριάντα ευρώ».

Ζωοπανήγυρις στο κλεινό άστυ

Σε μια μικρή διασταύρωση δυο νεαροί ξεροψήνονται κάτω από τον καλοκαιριάτικο ήλιο, κρατώντας στην αγκαλιά τους από ένα κουτάβι ράτσας. Πιο παλιά, στο συγκεκριμένο παζάρι πουλιόντουσαν κάθε είδους ζώο. Μάλιστα, υπάρχει και ειδικός χώρος, αρκετά μακρύτερα από την κυρίως υπαίθρια αγορά, στο σημείο που ενώνεται η λεωφόρος Σχιστού με την εθνική Αθηνών Κορίνθου, απέναντι από τις σκοπιές του στρατοπέδου Παλάσκας και λίγο πιο πάνω από τα ξενοδοχεία του έρωτα, γνωστά και ως ημιπαραμονής. Και τώρα όμως δε λείπουν τα κοτοπουλάκια, οι χήνες, οι παπαγάλοι, τα ορτύκια, οι καρδερίνες και οι φραγκόκοτες.

Παλιότερα, υπήρχε και ειδικός χώρος παρατάσσονταν τα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα, με τα καπό ανοιγμένα, για τους υποψήφιους αγοραστές. «Τώρα με την κρίση, είτε τα πήρε η τράπεζα, είτε κατέθεσαν τις πινακίδες, είτε τα έδωσαν όσο όσο», μου λέει ένας έμπορος που πουλά παλιά ποδήλατα στο συγκεκριμένο μέρος.

Η φοροδιαφυγή καλά κρατεί

Το παζάρι του Σχιστού είναι αναμφίβολα μια από τις μεγαλύτερες υπαίθριες αγορές της Ελλάδας. Ακόμα κι αν δε πας αποφασισμένος να ψωνίσες κάτι, σίγουρα θα βρεις να πάρει κάτι για… ενθύμιο. Αυτό όμως που δε θα πάρεις σίγουρα, είναι απόδειξη. «Αγοράζω το σετ σεντόνια δώδεκα ευρώ, στη λαϊκή το πουλάω δεκαεφτά, εδώ δεκαπέντε. Τι να βγάλω άμα κόβω και απόδειξη», αναρωτιέται ο έμπορος ειδών προικός και λευκών ειδών. «Ας έρθει εδώ ο υπουργός Οικονομικών και θα του πω από την καλή και την ανάποδη».
Πηγή
Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ NEWSNOWGR.COM
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ