2014-11-22 10:51:07
Αποδίδουν στον Τσώρτσιλ τη φράση, ότι «μπορείς να κοροϊδευεις λίγους για πολύ χρόνο, πολλούς για λίγο χρόνο, αλλά δεν μπορείς να τους κοροϊδεύεις όλους για πολύ καιρό» Αυτό δεν το έλαβε υπόψη η Τουρκία, και στηριζόμενη στην γεωστρατηγική θέση της, χρήσιμη μέχρι σήμερα, καρπώθηκε πολλά που δεν της άξιζαν.
Φαίνεται όμως, πως ούτε οι δωροδοκούμενοι Αμερικανοί γερουσιαστές και «πολιτικοί αναλυτές» έχουν πλέον την ίδια επιτυχία στην διαμόρφωση φιλοτουρκικής πολιτικής και σιγά-σιγά χάνει η Τουρκία τα ερείσματά της όπως τα έχασε σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Της έμειναν βεβαίως οι Έλληνες πολιτικοί που πολλές φορές ξεπερνούν και τους Βρετανούς σε φιλοτουρκισμό. Μόνον που οι Βρετανοί κάτι κερδίζουν. Εμείς δεν ξέρω τι κερδίζουμε με τις «κουμπαριές» στον Ερντογάν και τα ζεϊμπέκικα ως οδαλίσκες στον Ισμαήλ Τζεμ (του οποίου την κόρη προσέλαβε η ελληνική κυβέρνηση ως σύμβουλο!).
Εμβριθές άρθρο του BBC, φέρει τον τίτλο «Ο Ερντογάν οδηγεί την Τουρκία σε πολιτική απομόνωση»
. Αναφέρομαι σ’ αυτό το άρθρο, επειδή για πολλά χρόνια διατυπώνω την άποψη ότι η Τουρκία δεν είναι τόσο ισχυρή όσο την παρουσιάζουν τα ελληνικά ΜΜΕ και πολιτικοί της κεντρικής και τοπική εξουσίας. Και ίσως ήρθε η ώρα να το αντιληφθούν όσοι στην Ελλάδα διαμορφώνουν την πολιτική της πορεία και α αλλάξουν κατεύθυνση, αφού η μέχρι τώρα ακολουθούμενη μόνον δεινά έχει επισωρεύσει.
O ανταποκριτής του βρετανικού δικτύου στην Κωνσταντινούπολη, κ. Μαρκ Λόουεν, σε εκτενές του άρθρο σημειώνει πως «κατά τη διάρκεια της 11χρονης θητείας του Ερντογάν ως πρωθυπουργού, η Τουρκία ήρθε επιτέλους στο διεθνές προσκήνιο. Ξεκίνησε διαπραγματεύσεις για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση κι αύξησε τη διπλωματική παρουσία της, ιδιαίτερα στην Αφρική. Αλλά τους τελευταίους μήνες, ίσως τα τελευταία δύο χρόνια περίπου, τα πράγματα έχουν πάρει αρνητική τροχιά. Σήμερα, λείπουν στην Τουρκία οι φίλοι».
Τα παραδείγματα, σ’ αυτό που υποστηρίζει το BBC, είναι πολλά με πιο πρόσφατο αυτό που συνέβη στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, η οποία ψήφισε τον περασμένο μήνα για τα νέα μη-μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας. Η Τουρκία ήταν σίγουρη ότι θα εξασφαλίσει μια έδρα. Ωστόσο, έχασε από την Ισπανία και τη Νέα Ζηλανδία.
Ήταν απρόσμενο το αποτέλεσμα για τον κ. Ερντογάν, επειδή είχε κινητοποιηθεί επί πολύ χρόνο η τουρκική διπλωματία για να επιτύχει αυτόν τον στόχο.
Όπως επισημαίνει το δημοσίευμα, «όλα ξεκίνησαν με την Αραβική Άνοιξη: τότε που η Τουρκία έπαιξε λάθος τα «χαρτιά» της, υποστηρίζοντας την Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Αίγυπτο και ποντάροντας πάνω στην ανατροπή του προέδρου Μπασάρ αλ Ασαντ στη Συρία. Πλέον, η Τουρκία δεν έχει πρεσβευτή στο Κάιρο.
» Την ίδια στιγμή, οι σχέσεις της με το Ιράκ, το Ιράν και τη Σαουδική Αραβία έχουν αποδυναμωθεί, ενώ και η πάλαι ποτέ στρατηγική της σχέση με το Ισραήλ είναι υπό αμφισβήτηση, καθώς ο πρέσβης στο Τελ Αβίβ έχει αποσυρθεί, και ο Ερντογάν έχει στο πρόσφατο παρελθόν συγκρίνει τον βομβαρδισμό της Γάζας με «μια γενοκτονία που θυμίζει το Ολοκαύτωμα».
Αλλά ακόμη και οι σχέσεις με παλιούς συμμάχους όπως είναι οι ΗΠΑ βρίσκονται σε τέλμα. Καθώς η Ουάσιγκτον συγκροτούσε μια συμμαχία για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους, η Τουρκία προτίμησε να περιθωριοποιηθεί, αρνούμενη να αφήσει τις ΗΠΑ να χρησιμοποιήσουν τις αεροπορικές βάσεις της για αεροπορικές επιδρομές. Και οι Αμερικανοί επιτάχυναν την δημιουργία βάσης στο Κουρδιστάν του Ιράκ.
«Η τουρκική κυβέρνηση κατανοεί ότι έχει χαθεί έδαφος, αλλά η Άγκυρα το δικαιολογεί θεωρώντας ότι η απομόνωση της Τουρκίας είναι επειδή είναι η μόνη χώρα που έχει την γενναιότητα να σταθεί ηθικά στο ύψος της και να υιοθετήσει μια εξωτερική πολιτική υψηλών αξιών», λέει στο βρετανικό δίκτυο ο πολιτικός αναλυτής κ. Σινάν Ουλγκέν της δεξαμενής σκέψης Edam, προσθέτοντας πως «το επιχείρημα αυτό αρέσει στους οπαδούς του Ερντογάν: και γι’ αυτόν, η γνώμη των οπαδών του είναι αυτή που μετράει περισσότερο».
Οι διαδηλώσεις του Γκεζί και η αμήχανη αντίδρασή του απέναντι στις κατηγορίες για διαφθορά που τον βαραίνουν, ήταν η στιγμή που άλλαξε ριζικά η διεθνής κοινή γνώμη ενάντια στον κ. Ερντογάν. Αντί να το κατανοήσει αυτό ο κ. Ερντογάν, όχι μόνον έκανε πιο σκληρή την στάση του, αλλά έμπλεξε και σε ένα κυκεώνα οικονομικών σκανδάλων.
Υπάρχει ένα παλιό ρητό στην Τουρκία: «Ο Τούρκος δεν έχει κανέναν φίλο, παρά μόνο τον Τούρκο». Αυτό λένε και οι ινστρούχτορες στους μουσουλμάνους της Θράκης. Αλλά ενώ μέχρι σήμερα ο τουρκικός λαός είχε μια ομοιογένεια πολιτική, στηριζόμενη στον κεμαλισμό με ήπιο ισλαμισμό, τώρα το δίδυμο Ερντογάν-Νταβούτογλου τον έχει διασπάσει, με ανυποχώρητο μίσος ανάμεσα στους σουνίτες και όλους τους άλλους.
Κάποτε είχα γράψει ότι το ανωτέρω δίδυμο «προόρισται να διαλύσει την Τουρκία». Το επαναλαμβάνω.
Ο Μακεδών
Tromaktiko
Φαίνεται όμως, πως ούτε οι δωροδοκούμενοι Αμερικανοί γερουσιαστές και «πολιτικοί αναλυτές» έχουν πλέον την ίδια επιτυχία στην διαμόρφωση φιλοτουρκικής πολιτικής και σιγά-σιγά χάνει η Τουρκία τα ερείσματά της όπως τα έχασε σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Της έμειναν βεβαίως οι Έλληνες πολιτικοί που πολλές φορές ξεπερνούν και τους Βρετανούς σε φιλοτουρκισμό. Μόνον που οι Βρετανοί κάτι κερδίζουν. Εμείς δεν ξέρω τι κερδίζουμε με τις «κουμπαριές» στον Ερντογάν και τα ζεϊμπέκικα ως οδαλίσκες στον Ισμαήλ Τζεμ (του οποίου την κόρη προσέλαβε η ελληνική κυβέρνηση ως σύμβουλο!).
Εμβριθές άρθρο του BBC, φέρει τον τίτλο «Ο Ερντογάν οδηγεί την Τουρκία σε πολιτική απομόνωση»
O ανταποκριτής του βρετανικού δικτύου στην Κωνσταντινούπολη, κ. Μαρκ Λόουεν, σε εκτενές του άρθρο σημειώνει πως «κατά τη διάρκεια της 11χρονης θητείας του Ερντογάν ως πρωθυπουργού, η Τουρκία ήρθε επιτέλους στο διεθνές προσκήνιο. Ξεκίνησε διαπραγματεύσεις για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση κι αύξησε τη διπλωματική παρουσία της, ιδιαίτερα στην Αφρική. Αλλά τους τελευταίους μήνες, ίσως τα τελευταία δύο χρόνια περίπου, τα πράγματα έχουν πάρει αρνητική τροχιά. Σήμερα, λείπουν στην Τουρκία οι φίλοι».
Τα παραδείγματα, σ’ αυτό που υποστηρίζει το BBC, είναι πολλά με πιο πρόσφατο αυτό που συνέβη στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, η οποία ψήφισε τον περασμένο μήνα για τα νέα μη-μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας. Η Τουρκία ήταν σίγουρη ότι θα εξασφαλίσει μια έδρα. Ωστόσο, έχασε από την Ισπανία και τη Νέα Ζηλανδία.
Ήταν απρόσμενο το αποτέλεσμα για τον κ. Ερντογάν, επειδή είχε κινητοποιηθεί επί πολύ χρόνο η τουρκική διπλωματία για να επιτύχει αυτόν τον στόχο.
Όπως επισημαίνει το δημοσίευμα, «όλα ξεκίνησαν με την Αραβική Άνοιξη: τότε που η Τουρκία έπαιξε λάθος τα «χαρτιά» της, υποστηρίζοντας την Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Αίγυπτο και ποντάροντας πάνω στην ανατροπή του προέδρου Μπασάρ αλ Ασαντ στη Συρία. Πλέον, η Τουρκία δεν έχει πρεσβευτή στο Κάιρο.
» Την ίδια στιγμή, οι σχέσεις της με το Ιράκ, το Ιράν και τη Σαουδική Αραβία έχουν αποδυναμωθεί, ενώ και η πάλαι ποτέ στρατηγική της σχέση με το Ισραήλ είναι υπό αμφισβήτηση, καθώς ο πρέσβης στο Τελ Αβίβ έχει αποσυρθεί, και ο Ερντογάν έχει στο πρόσφατο παρελθόν συγκρίνει τον βομβαρδισμό της Γάζας με «μια γενοκτονία που θυμίζει το Ολοκαύτωμα».
Αλλά ακόμη και οι σχέσεις με παλιούς συμμάχους όπως είναι οι ΗΠΑ βρίσκονται σε τέλμα. Καθώς η Ουάσιγκτον συγκροτούσε μια συμμαχία για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους, η Τουρκία προτίμησε να περιθωριοποιηθεί, αρνούμενη να αφήσει τις ΗΠΑ να χρησιμοποιήσουν τις αεροπορικές βάσεις της για αεροπορικές επιδρομές. Και οι Αμερικανοί επιτάχυναν την δημιουργία βάσης στο Κουρδιστάν του Ιράκ.
«Η τουρκική κυβέρνηση κατανοεί ότι έχει χαθεί έδαφος, αλλά η Άγκυρα το δικαιολογεί θεωρώντας ότι η απομόνωση της Τουρκίας είναι επειδή είναι η μόνη χώρα που έχει την γενναιότητα να σταθεί ηθικά στο ύψος της και να υιοθετήσει μια εξωτερική πολιτική υψηλών αξιών», λέει στο βρετανικό δίκτυο ο πολιτικός αναλυτής κ. Σινάν Ουλγκέν της δεξαμενής σκέψης Edam, προσθέτοντας πως «το επιχείρημα αυτό αρέσει στους οπαδούς του Ερντογάν: και γι’ αυτόν, η γνώμη των οπαδών του είναι αυτή που μετράει περισσότερο».
Οι διαδηλώσεις του Γκεζί και η αμήχανη αντίδρασή του απέναντι στις κατηγορίες για διαφθορά που τον βαραίνουν, ήταν η στιγμή που άλλαξε ριζικά η διεθνής κοινή γνώμη ενάντια στον κ. Ερντογάν. Αντί να το κατανοήσει αυτό ο κ. Ερντογάν, όχι μόνον έκανε πιο σκληρή την στάση του, αλλά έμπλεξε και σε ένα κυκεώνα οικονομικών σκανδάλων.
Υπάρχει ένα παλιό ρητό στην Τουρκία: «Ο Τούρκος δεν έχει κανέναν φίλο, παρά μόνο τον Τούρκο». Αυτό λένε και οι ινστρούχτορες στους μουσουλμάνους της Θράκης. Αλλά ενώ μέχρι σήμερα ο τουρκικός λαός είχε μια ομοιογένεια πολιτική, στηριζόμενη στον κεμαλισμό με ήπιο ισλαμισμό, τώρα το δίδυμο Ερντογάν-Νταβούτογλου τον έχει διασπάσει, με ανυποχώρητο μίσος ανάμεσα στους σουνίτες και όλους τους άλλους.
Κάποτε είχα γράψει ότι το ανωτέρω δίδυμο «προόρισται να διαλύσει την Τουρκία». Το επαναλαμβάνω.
Ο Μακεδών
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κατά της μονομερούς αναγνώρισης της Παλαιστίνης η Μέρκελ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
