H κραυγή απόγνωσης μιας 39χρονης μητέρας που καθηλώνει

2015-07-04 12:16:29

Αγαπητό tromaktiko,

ειλικρινά φοβάμαι μήπως και δεν ακουστώ αλλά οφείλω να προσπαθήσω! Δεν θα μιλήσω με συναισθηματισμό,δεν αρμόζει στις περιστάσεις Θα μιλήσω σκληρά και ίσως μετά από όσα πω να μισήσω και εγώ τον εαυτό μου. Είμαι 39 ετών και μητέρα ενός ινσουλινοεξαρτωμενου με διαβήτη τύπου 1 παιδιού.Υποθέτω πως όλοι γνωρίζετε πως η ινσουλίνη είναι ο μόνος τρόπος να κρατηθεί το παιδί μου στη ζωή.Την Κυριακή το βράδυ κυριολεκτικά ξημέρωσα.

Ένιωθα κυριολεκτικά ανίκανη να αντιμετωπίσω τη μέρα που ξημέρωνε.Τι θα γίνει;Πώς θα εξασφαλίσω ινσουλίνες και αναλώσιμα για το παιδί μου;

Με Ναι ή με Όχι;

Όλη την εβδομάδα μάζευα βιβλιάρια φίλων ,και τους ευχαριστώ γι αυτό,για να γράψω και σ αυτά αναλώσιμα και ινσουλίνες και να έχω τουλάχιστον ένα απόθεμα. Εξαπάτησα το σύστημα εν ολίγοις!!!Οποιοδήποτε από τους αξιότιμους βουλευτές μπορεί να με μηνύσει γι αυτό..τα στοιχεία μου είναι στη διάθεσή σας άλλωστε.Πέμπτη απόγευμα κ αφού πέρασα ατελείωτες ωρες σε αίθουσες αναμονής ιατρείων κ ουρές φαρμακείων,μη έχοντας άλλωστε αλλά βιβλιάρια διαθέσιμα,έκανα τον απολογισμό μου.Μάζεψα ινσουλίνες και αναλώσιμα για 3 μήνες!

Τρεις ολόκληρους μήνες βεβαιότητας πως το παιδί μου θα είναι υγιές, θα λαμβάνει την αγωγή του, θα μου χαμογελά! Μου έφυγε ένας αναστεναγμός ανακούφισης και αμέσως μετά ξέσπασα σε κλάματα! Τρεις μήνες;

Και μετά τι;

Ήταν ακριβώς λοιπόν εκείνη η στιγμή που αποφάσισα τι θα ψηφίσω την Κυριακή!

Αποφάσισα πως θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου να εξασφαλίσω τα φάρμακα του παιδιού μου με κάθε τρόπο,νόμιμο ή μη (μηνύστε με και γι αυτό), θα παλέψω μέχρι την τελευταία μου αναπνοή και θα βροντοφωνάζω ένα ΌΧΙ!

Αν πω Ναι ξέρω πως σε λίγους μήνες δεν θα υπάρχει τίποτα που να μου εξασφαλίζει τα αναγκαία για το παιδί μου.Αν πω Όχι δεν ξέρω τίποτα...Τίποτα παρά μόνο ένα...Δεν μπορεί ν αποφασίσει κανείς άλλος για το πότε εγώ θα κλάψω το παιδί μου!

Θα παλέψω,θα αγωνιστώ και αν δεν τα καταφέρω θα πεθάνω και εγώ μαζί του.Δεν επιτρέπω σε κανένα ρεμάλι από όλους αυτούς που ξεδιάντροπα μας κλέβουν την ελπίδα, να μου ορίσουν τη μοίρα του παιδιού μου!

Και αν ολο αυτό φαίνεται ως λαϊκισμός λυπάμαι που δεν κατάφερα να μιλήσω όπως μιλάνε όλοι αυτοί στα σαλόνια τους!

Θα πω Όχι ,θα το ξεριζώσω απ την καρδιά μου και θα αφήσω την τύχη μας στα χέρια του Θεού.

Μπορεί να αργεί, πότε δε λησμονεί...

Αναγνώστρια Tromaktiko

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ