2012-05-06 15:08:05
«Αγαπημένοι μου γονείς, στις εκλογές που έρχονται μην ψηφίσετε σας παρακαλώ τα δύο κόμματα που μας έφτασαν σε αυτή την κατάσταση και υπονόμευσαν το μέλλον μου».
«Έχεις δίκιο κοριτσάκι μου, αλλά θα πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι θα πάρουμε τις συντάξεις μας, και μην ανησυχείς. Θα σε βοηθήσουμε και εμείς και έχει ο Θεός».
Τον παραπάνω διάλογο, που δεν έγινε ακριβώς με αυτά τα λόγια αλλά αυτό ήταν το γενικό πνεύμα του, μου τον μετέφερε μία φίλη μου, η οποία πληρώνεται όταν και όποτε έχει λεφτά ο εργοδότης της. Ανήκει δηλαδή στην πλειοψηφία των σημερινών εργαζομένων της Ελλάδας και όχι στους λίγους… προνομιούχους που πληρώνονται στην ώρα τους. Η προσέγγιση αυτή, που είναι γνωστό ότι δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά μάλλον τον κανόνα, είναι ενδεικτική της νοοτροπίας της νεοελληνικής κοινωνίας. Μόνο που στη συγκεκριμένη συγκυρία, μοιάζει με ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί.
Ας ξεκινήσουμε με κάποιες κοινωνικές-πολιτικές διαπιστώσεις
- Η ελληνική οικογένεια είναι ο βασικότερος, ίσως, πυλώνας στήριξης των νεότερων ηλικιακά ατόμων
-Οι περιπτώσεις ανθρώπων που χάνουν τη δουλειά τους και επιστρέφουν στην οικογενειακή εστία (όσοι από αυτούς τουλάχιστον μπορούν) αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο
- Η όποια στήριξη προσφέρεται έχει ημερομηνία λήξης. Κανείς, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν είναι αθάνατος
- Η Ελλάδα είναι χώρα, όπου η πλειοψηφία των κατοίκων της είναι μεγάλης ηλικίας
Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη απογραφή, το 2011, τα στοιχεία του πληθυσμού κατανέμονται ως εξής:
Σύνολο: 10.787.690
Άρρενες: 5.303.690 (49,2%)
Θήλεις: 5.484.000 (50,8%)
Κατά ηλικία:
0-14 ετών: 1.666.888 (15,20%) 2008 14.4% 1.614.785
15-64 ετών: 7.423.889 (67,71%) 2008 67.5% 7.569.304
65 ετών και άνω: 1.873.243 (17,08%)2008 18.1% 2.029.695
Αν στα παραπάνω συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι, κατά κανόνα, οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι, είναι πιο τακτικοί ψηφοφόροι από τους νεαρότερους, στοιχείο που αποδεικνύεται από την εκλογική συμπεριφορά των προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων και διαπιστώνεται και οπτικά από την εικόνα των μεσόκοπων που εξακολουθούν να πηγαίνουν σε κομματικές συγκεντρώσεις, καταλαβαίνουμε ότι οι ερχόμενες εκλογές, που θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό την πορεία που θα ακολουθήσει η χώρα, θα καθοριστούν από αυτούς που έχουν το μικρότερο, χρονικά, μέλλον και οι οποίοι θα ψηφίσουν πιο μαζικά από τους νέους!
Υπό αυτό το πρίσμα, νομίζω ότι το χάσμα των γενεών, αυτή η διαχρονική και αιώνια πραγματικότητα, μπορεί να μετατραπεί σε πόλεμο, έστω και ψυχρό, αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις που κάνουν λόγο για στήριξη του δικομματισμού από τους μεγαλύτερες ηλικιακά ψηφοφόρους. Η αλληλεγγύη των γενεών μοιάζει με μια έννοια που έχει χάσει τελείως το νόημα της, καθώς είναι η πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες που η νέα γενιά ζει με χειρότερους όρους από την προηγούμενη και το ίδιο θα συμβεί από εδώ και πέρα και με τις επόμενες. Δεν υποστηρίζω ότι οι προθέσεις είναι κακές. Κανείς γονιός δεν θέλει να βλέπει το παιδί του να υποφέρει. Είναι όμως εκ των πραγμάτων δύσκολο για τους μεγαλύτερους να ξεφύγουν από τον συντηρητισμό που συνάδει με την ηλικία. Όταν αυτό συνδυάζεται και με τον καλλιεργούμενο φόβο, που προωθείται ως ασπίδα σωτηρίας ενός χρεωκοπημένου συστήματος, το κοκτέιλ γίνεται από επικίνδυνο έως σχιζοφρενικό. Ούτε υποστηρίζω ότι μπορούμε να βασιστούμε σε έναν σωτήρα-βοσκό τον οποίο και θα ακολουθήσουμε ως άβουλα πρόβατα. Είναι όμως ηλίου φαεινότερο ότι αν δεν υπάρξει δραστική αλλαγή στην πολιτική γεωγραφία και στον τρόπο σκέψης μας, θα μοιάζουμε με κουνελάκια που θα προσπαθούν να αποφύγουν τα σκάγια. Η απολιτική στάση που προωθήθηκε μετά βδελυγμίας τα προηγούμενα χρόνια από δήθεν ψαγμένα «άτομα» και μέσα δεν είναι πλέον καθόλου «cool». Τι το αντιδραστικό ή πρωτοποριακό υπάρχει στο να σου επιβάλλουν μία ζωή που δεν έχει καμία σχέση με τα όνειρά σου και εσύ να μην προσπαθείς καν να εκφραστείς ή να προσπαθήσεις να μην συμβούν αυτά που θα γίνουν για εσένα χωρίς εσένα; Πως είναι δυνατόν να μας έχουν φλομώσει στα ψέματα, να έχουν υπονομεύσει το μέλλον μας και να υπάρχει κόσμος που είτε υιοθετεί μία μπανάλ, δήθεν αντικομφορμιστική στάση μη πηγαίνοντας να ψηφίσει ή χειροκροτεί ξανά τα ίδια τελειωμένα πρόσωπα;
Οι απορίες και τα ερωτηματικά θα μπορούσαν να γεμίσουν σελίδες ολόκληρες. Ενδεχομένως και οι αντιρρήσεις σχετικά με τις δυνατότητες δραστικής αλλαγής που υπάρχουν στο υφιστάμενο πολιτικό σύστημα. Σε κάθε περίπτωση, από κάπου πρέπει να αρχίσει η αλλαγή. Και από τη στιγμή που δεν είμαστε έτοιμοι να πιάσουμε τα όπλα και να βγούμε στους δρόμους, όπως ακούω από διάφορους που έχουν εύκολα τα μεγάλα λόγια, η πρώτη μεγάλη ευκαιρία είναι οι σημερινές εκλογές.
Κοντός ψαλμός αλληλούια.
efenpress.gr
«Έχεις δίκιο κοριτσάκι μου, αλλά θα πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι θα πάρουμε τις συντάξεις μας, και μην ανησυχείς. Θα σε βοηθήσουμε και εμείς και έχει ο Θεός».
Τον παραπάνω διάλογο, που δεν έγινε ακριβώς με αυτά τα λόγια αλλά αυτό ήταν το γενικό πνεύμα του, μου τον μετέφερε μία φίλη μου, η οποία πληρώνεται όταν και όποτε έχει λεφτά ο εργοδότης της. Ανήκει δηλαδή στην πλειοψηφία των σημερινών εργαζομένων της Ελλάδας και όχι στους λίγους… προνομιούχους που πληρώνονται στην ώρα τους. Η προσέγγιση αυτή, που είναι γνωστό ότι δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά μάλλον τον κανόνα, είναι ενδεικτική της νοοτροπίας της νεοελληνικής κοινωνίας. Μόνο που στη συγκεκριμένη συγκυρία, μοιάζει με ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί.
Ας ξεκινήσουμε με κάποιες κοινωνικές-πολιτικές διαπιστώσεις
- Η ελληνική οικογένεια είναι ο βασικότερος, ίσως, πυλώνας στήριξης των νεότερων ηλικιακά ατόμων
-Οι περιπτώσεις ανθρώπων που χάνουν τη δουλειά τους και επιστρέφουν στην οικογενειακή εστία (όσοι από αυτούς τουλάχιστον μπορούν) αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο
- Η όποια στήριξη προσφέρεται έχει ημερομηνία λήξης. Κανείς, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν είναι αθάνατος
- Η Ελλάδα είναι χώρα, όπου η πλειοψηφία των κατοίκων της είναι μεγάλης ηλικίας
Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη απογραφή, το 2011, τα στοιχεία του πληθυσμού κατανέμονται ως εξής:
Σύνολο: 10.787.690
Άρρενες: 5.303.690 (49,2%)
Θήλεις: 5.484.000 (50,8%)
Κατά ηλικία:
0-14 ετών: 1.666.888 (15,20%) 2008 14.4% 1.614.785
15-64 ετών: 7.423.889 (67,71%) 2008 67.5% 7.569.304
65 ετών και άνω: 1.873.243 (17,08%)2008 18.1% 2.029.695
Αν στα παραπάνω συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι, κατά κανόνα, οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι, είναι πιο τακτικοί ψηφοφόροι από τους νεαρότερους, στοιχείο που αποδεικνύεται από την εκλογική συμπεριφορά των προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων και διαπιστώνεται και οπτικά από την εικόνα των μεσόκοπων που εξακολουθούν να πηγαίνουν σε κομματικές συγκεντρώσεις, καταλαβαίνουμε ότι οι ερχόμενες εκλογές, που θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό την πορεία που θα ακολουθήσει η χώρα, θα καθοριστούν από αυτούς που έχουν το μικρότερο, χρονικά, μέλλον και οι οποίοι θα ψηφίσουν πιο μαζικά από τους νέους!
Υπό αυτό το πρίσμα, νομίζω ότι το χάσμα των γενεών, αυτή η διαχρονική και αιώνια πραγματικότητα, μπορεί να μετατραπεί σε πόλεμο, έστω και ψυχρό, αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις που κάνουν λόγο για στήριξη του δικομματισμού από τους μεγαλύτερες ηλικιακά ψηφοφόρους. Η αλληλεγγύη των γενεών μοιάζει με μια έννοια που έχει χάσει τελείως το νόημα της, καθώς είναι η πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες που η νέα γενιά ζει με χειρότερους όρους από την προηγούμενη και το ίδιο θα συμβεί από εδώ και πέρα και με τις επόμενες. Δεν υποστηρίζω ότι οι προθέσεις είναι κακές. Κανείς γονιός δεν θέλει να βλέπει το παιδί του να υποφέρει. Είναι όμως εκ των πραγμάτων δύσκολο για τους μεγαλύτερους να ξεφύγουν από τον συντηρητισμό που συνάδει με την ηλικία. Όταν αυτό συνδυάζεται και με τον καλλιεργούμενο φόβο, που προωθείται ως ασπίδα σωτηρίας ενός χρεωκοπημένου συστήματος, το κοκτέιλ γίνεται από επικίνδυνο έως σχιζοφρενικό. Ούτε υποστηρίζω ότι μπορούμε να βασιστούμε σε έναν σωτήρα-βοσκό τον οποίο και θα ακολουθήσουμε ως άβουλα πρόβατα. Είναι όμως ηλίου φαεινότερο ότι αν δεν υπάρξει δραστική αλλαγή στην πολιτική γεωγραφία και στον τρόπο σκέψης μας, θα μοιάζουμε με κουνελάκια που θα προσπαθούν να αποφύγουν τα σκάγια. Η απολιτική στάση που προωθήθηκε μετά βδελυγμίας τα προηγούμενα χρόνια από δήθεν ψαγμένα «άτομα» και μέσα δεν είναι πλέον καθόλου «cool». Τι το αντιδραστικό ή πρωτοποριακό υπάρχει στο να σου επιβάλλουν μία ζωή που δεν έχει καμία σχέση με τα όνειρά σου και εσύ να μην προσπαθείς καν να εκφραστείς ή να προσπαθήσεις να μην συμβούν αυτά που θα γίνουν για εσένα χωρίς εσένα; Πως είναι δυνατόν να μας έχουν φλομώσει στα ψέματα, να έχουν υπονομεύσει το μέλλον μας και να υπάρχει κόσμος που είτε υιοθετεί μία μπανάλ, δήθεν αντικομφορμιστική στάση μη πηγαίνοντας να ψηφίσει ή χειροκροτεί ξανά τα ίδια τελειωμένα πρόσωπα;
Οι απορίες και τα ερωτηματικά θα μπορούσαν να γεμίσουν σελίδες ολόκληρες. Ενδεχομένως και οι αντιρρήσεις σχετικά με τις δυνατότητες δραστικής αλλαγής που υπάρχουν στο υφιστάμενο πολιτικό σύστημα. Σε κάθε περίπτωση, από κάπου πρέπει να αρχίσει η αλλαγή. Και από τη στιγμή που δεν είμαστε έτοιμοι να πιάσουμε τα όπλα και να βγούμε στους δρόμους, όπως ακούω από διάφορους που έχουν εύκολα τα μεγάλα λόγια, η πρώτη μεγάλη ευκαιρία είναι οι σημερινές εκλογές.
Κοντός ψαλμός αλληλούια.
efenpress.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Και μετά τις κάλπες -12% οι χακί μισθοί!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΜΕΝΟΣ Ο ΜΑΡΚΑΝΟ...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
