2017-09-19 08:57:00
του Pierre Vimont
Carnegie Europe
Από τη γαλλική άποψη, οι επικείμενες ομοσπονδιακές εκλογές στη Γερμανία είναι ουσιαστικά το δεύτερο στάδιο μιας διαδικασίας που ξεκίνησε με την εκλογή του προέδρου Emmanuel Macron τον Μάιο. Δεν υπάρχει αμφιβολία στη γαλλική πλευρά για το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών. Η ευρέως αναμενόμενη επιβεβαίωση της Angela Merkel ως Καγκελάριο θεωρείται ως μια επιπλέον ώθηση στο νέο θετικό πνεύμα που έχει παρατηρηθεί από το Μάιο μεταξύ Βερολίνου και Παρισιού. Για τη γαλλική ηγεσία, η επανεκλογή της Merkel υπόσχεται επίσης μία αληθινή ώθηση για την επανέναρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης -κάτι που ο Macron προωθεί από τότε που έγινε πρόεδρος.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η γαλλική κυβέρνηση αγνοεί τις δικές της υποχρεώσεις στο μεταρρυθμιστικό μέτωπο. Από νωρίς, και πριν από τη δική του εκλογική επιτυχία, ο Macron συνειδητοποίησε την πολιτική συμφωνία που ανέκυπτε μεταξύ μιας ισχυρής γαλλικής δέσμευσης για την εθνική μεταρρύθμιση και μιας εξίσου σταθερής δέσμευσης από τη Γερμανία για μεγαλύτερη ευρωπαϊκή ενοποίηση
. Μέσα στους πρώτους μήνες της προεδρικής θητείας, ο Macron δεν έχασε χρόνο να εφαρμόσει όσα προβλέπονται από την πλευρά του για τη συμφωνία. Η περιεκτική -και μερικές φορές προληπτική- ατζέντα του για οικονομική και κοινωνική αλλαγή ήταν κάποιου είδους θεραπείας-σοκ για τον γαλλικό πληθυσμό. Αλλά ο Macron έχει επίσης στείλει ένα ξεκάθαρο μήνυμα στο Βερολίνο για την αποφασιστικότητά του να αλλάξει την τρέχουσα πορεία της γαλλικής οικονομίας και να την επαναφέρει στα ίσα με τη γερμανική. Πιο συγκεκριμένα, η άμεση έναρξη των μεταρρυθμίσεων της αγοράς εργασίας αυτό το καλοκαίρι αποτελούσε μια σαφή ένδειξη για το Βερολίνο της σοβαρότητας της νέας γαλλικής κυβέρνησης, σε αντίθεση με την τόσο συχνή αργοπορία που παρατηρούνταν στο παρελθόν.
Όταν τελειώσουν οι γερμανικές εκλογές, η Γαλλία θα περιμένει την ίδια ισχυρή δέσμευση από το Βερολίνο, αυτή τη φορά υπέρ της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Για τη Γαλλία, οι εκλογές του 2017 και στις δύο πλευρές του Ρήνου είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ήταν οι προϋποθέσεις για τη λήψη οποιωνδήποτε σημαντικών μέτρων προς μεγαλύτερη ευρωπαϊκή φιλοδοξία μετά από το σοκ του Brexit. Από τη γαλλική πλευρά, το πολιτικό σκηνικό έχει τώρα τεθεί για την ΕΕ ώστε να προχωρήσει γρήγορα.
Ωστόσο, όταν τελειώσει η εκλογική περίοδος και για τις δύο χώρες, η αίσθηση της κοινής αποφασιστικότητας και της αμοιβαίας εμπιστοσύνης που δημιουργήθηκε προσφάτως στο Βερολίνο και στο Παρίσι θα μπορούσε σύντομα να βρεθεί αντιμέτωπη με τη σκληρή πραγματικότητα. Και η ευσεβής σκέψη που παρατηρήθηκε επίσης και στις δύο πρωτεύουσες ίσως σταδιακά δώσει τη θέση της σε μια πιο ρεαλιστική αξιολόγηση. Το Βερολίνο θα μπορούσε να ανακαλύψει ότι οι προσπάθειες για την αναδιοργάνωση της οικονομίας στη Γαλλία, συναντούν παραδοσιακά ισχυρές αντιδράσεις από όλους τους κλάδους της κοινωνίας και μπορεί να απαιτήσουν μια πιο σταδιακή προσέγγιση από αυτή που αναμένει η Γερμανία. Και όσον αφορά τις γαλλικές προσδοκίες για την Ευρώπη, αυτές μπορεί να συγκρουστούν με τις πιο περιορισμένες φιλοδοξίες της Γερμανία μόλις οι δύο εταίροι αρχίσουν να δουλεύουν πάνω στο όραμα -και στις λεπτομέρειες- μιας ουσιαστικής μεταρρύθμισης της ΕΕ.
Για όσους παρακολουθούν το διάλογο σε Γερμανία και Γαλλία για την Ευρώπη, τίποτα από αυτά δεν θα αποτελέσει έκπληξη. Ήταν προφανές για κάποιο διάστημα ότι οι πολιτικοί ηγέτες στο Βερολίνο και στο Παρίσι αναφέρονται στις ίδιες έννοιες -όπως μόνιμα δομημένη αμυντική συνεργασία ή την ενοποίηση της ευρωζώνης- αλλά με κάπως διαφορετικές ιδέες για την ουσία. Καθώς οι συζητήσεις ξεδιπλώνονται μεταξύ των δύο πλευρών μετά την εξλογική περίοδο, η ανανεωμένη γαλλό-γερμανική συνεργασία θα χρειαστεί λιγότερο επιφανειακό διάλογο από αυτόν που έχει λάβει χώρα τους τελευταίους μήνες. Θα απαιτήσει μια βαθιά σκέψη για το ποιο μέλλον προβλέπουν για την Ευρώπη, το Παρίσι και το Βερολίνο. Πόση ευελιξία είναι έτοιμοι να παρέχουν στους υφιστάμενους θεσμούς της ΕΕ. Ποιοι εταίροι μπορούν να δημιουργήσουν συνασπισμούς για να προάγουν την κοινή ιδέα της προόδου. Και ποιοι είδος διαδικασίας θα πρέπει να προτιμηθεί από την την ΕΕ για τον καθορισμό και την προετοιμασία αυτής της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας.. Με άλλα λόγια, οι δύο εταίροι πρέπει να διαπιστώσουν εάν μοιράζονται το ίδιο όραμα και τις ίδιες εργασιακές μεθόδους όσο προσπαθούν να προάγουν μεγαλύτερη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Αυτή η αποσαφήνιση δεν θα έρθει χωρίς ρίσκο. Θα προκύψουν διαφορές και μπορεί να παρεμποδίσουν το ανανεωμένο momentum μεταξύ Βερολίνου και Παρισιού. Και οι δύο εταίροι γνωριζουν καλά τις δυσκολίες που θα έρθουν. Γνωρίζουν ότι η φάση αυτή μετά τις εκλογές θα απαιτήσει μια καλύτερη κατανόηση για το που σκοπεύουν να πάνε και οι δύο. Θα υπάρξει πίεση και από τις δύο πλευρές για να βγουν μπροστά και να επιβάλλουν τις δικές τους απόψεις. Ενώ ο νέος συνασπισμός στο Βερολίνο θα χρειαστεί κάποια στιγμή για να διαμορφωθεί, οι Γάλλοι εταίροι της Γερμανίας πιθανώς θα ασκήσουν πίεση προκειμένου να τοποθετήσουν όσο το δυνατό περισσότερες ιδέες στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα.
Αυτό το σενάριο δεν είναι νέο. Είναι ο παραδοσιακός τρόπος λειτουργίας της γαλλο-γερμανικής συνεργασίας. Ενώ οι διαφορετικές απόψεις είναι κάτι κοινό σε αυτή την εταιρική σχέση, το μεγαλύτερο πλεονέκτημά της ήταν πάντα η ικανότητα και των δύο χωρών να ξεπερνούν τις διαφορές και να βγάζουν μία θετική δύναμη από τις αποκλίσεις. Εάν η ΕΕ είναι αληθινά δεσμευμένη να γίνει ένας σοβαρός παράγοντας στη νέα παγκόσμια τάξη, θα πρέπει να ληφθούν δύσκολες αποφάσεις. Οι Γάλλοι και Γερμανοί ηγέτες έχουν την ευθύνη να γεφυρώσουν τις διαφορές τους για να οδηγήσουν την Ευρώπη προς τα εμπρός. Και για τους δύο, αυτή θα είναι η μεγαλύτερη πρόκληση στους επόμενους μήνες.
*Αναδημοσίευση από Capital.gr
==========================================
Ιδιοκτησία πνευματικών δικαιωμάτων του Geopolitics & Daily News - © 2017. Το περιεχόμενο του site αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του Geopolitics & Daily News. Οποιαδήποτε πληροφορία (κείμενο, εικόνες, γραφικά) περιέχεται στο site μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για προσωπική, μη εμπορική χρήση. Είναι παράνομη η αντιγραφή, αναπαραγωγή, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, μέρους ή του συνόλου των περιεχομένων του site χωρίς προηγούμενη έγγραφη συγκατάθεση ή αναφορά της σελίδας
geopolitics
Carnegie Europe
Από τη γαλλική άποψη, οι επικείμενες ομοσπονδιακές εκλογές στη Γερμανία είναι ουσιαστικά το δεύτερο στάδιο μιας διαδικασίας που ξεκίνησε με την εκλογή του προέδρου Emmanuel Macron τον Μάιο. Δεν υπάρχει αμφιβολία στη γαλλική πλευρά για το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών. Η ευρέως αναμενόμενη επιβεβαίωση της Angela Merkel ως Καγκελάριο θεωρείται ως μια επιπλέον ώθηση στο νέο θετικό πνεύμα που έχει παρατηρηθεί από το Μάιο μεταξύ Βερολίνου και Παρισιού. Για τη γαλλική ηγεσία, η επανεκλογή της Merkel υπόσχεται επίσης μία αληθινή ώθηση για την επανέναρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης -κάτι που ο Macron προωθεί από τότε που έγινε πρόεδρος.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η γαλλική κυβέρνηση αγνοεί τις δικές της υποχρεώσεις στο μεταρρυθμιστικό μέτωπο. Από νωρίς, και πριν από τη δική του εκλογική επιτυχία, ο Macron συνειδητοποίησε την πολιτική συμφωνία που ανέκυπτε μεταξύ μιας ισχυρής γαλλικής δέσμευσης για την εθνική μεταρρύθμιση και μιας εξίσου σταθερής δέσμευσης από τη Γερμανία για μεγαλύτερη ευρωπαϊκή ενοποίηση
Όταν τελειώσουν οι γερμανικές εκλογές, η Γαλλία θα περιμένει την ίδια ισχυρή δέσμευση από το Βερολίνο, αυτή τη φορά υπέρ της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Για τη Γαλλία, οι εκλογές του 2017 και στις δύο πλευρές του Ρήνου είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ήταν οι προϋποθέσεις για τη λήψη οποιωνδήποτε σημαντικών μέτρων προς μεγαλύτερη ευρωπαϊκή φιλοδοξία μετά από το σοκ του Brexit. Από τη γαλλική πλευρά, το πολιτικό σκηνικό έχει τώρα τεθεί για την ΕΕ ώστε να προχωρήσει γρήγορα.
Ωστόσο, όταν τελειώσει η εκλογική περίοδος και για τις δύο χώρες, η αίσθηση της κοινής αποφασιστικότητας και της αμοιβαίας εμπιστοσύνης που δημιουργήθηκε προσφάτως στο Βερολίνο και στο Παρίσι θα μπορούσε σύντομα να βρεθεί αντιμέτωπη με τη σκληρή πραγματικότητα. Και η ευσεβής σκέψη που παρατηρήθηκε επίσης και στις δύο πρωτεύουσες ίσως σταδιακά δώσει τη θέση της σε μια πιο ρεαλιστική αξιολόγηση. Το Βερολίνο θα μπορούσε να ανακαλύψει ότι οι προσπάθειες για την αναδιοργάνωση της οικονομίας στη Γαλλία, συναντούν παραδοσιακά ισχυρές αντιδράσεις από όλους τους κλάδους της κοινωνίας και μπορεί να απαιτήσουν μια πιο σταδιακή προσέγγιση από αυτή που αναμένει η Γερμανία. Και όσον αφορά τις γαλλικές προσδοκίες για την Ευρώπη, αυτές μπορεί να συγκρουστούν με τις πιο περιορισμένες φιλοδοξίες της Γερμανία μόλις οι δύο εταίροι αρχίσουν να δουλεύουν πάνω στο όραμα -και στις λεπτομέρειες- μιας ουσιαστικής μεταρρύθμισης της ΕΕ.
Για όσους παρακολουθούν το διάλογο σε Γερμανία και Γαλλία για την Ευρώπη, τίποτα από αυτά δεν θα αποτελέσει έκπληξη. Ήταν προφανές για κάποιο διάστημα ότι οι πολιτικοί ηγέτες στο Βερολίνο και στο Παρίσι αναφέρονται στις ίδιες έννοιες -όπως μόνιμα δομημένη αμυντική συνεργασία ή την ενοποίηση της ευρωζώνης- αλλά με κάπως διαφορετικές ιδέες για την ουσία. Καθώς οι συζητήσεις ξεδιπλώνονται μεταξύ των δύο πλευρών μετά την εξλογική περίοδο, η ανανεωμένη γαλλό-γερμανική συνεργασία θα χρειαστεί λιγότερο επιφανειακό διάλογο από αυτόν που έχει λάβει χώρα τους τελευταίους μήνες. Θα απαιτήσει μια βαθιά σκέψη για το ποιο μέλλον προβλέπουν για την Ευρώπη, το Παρίσι και το Βερολίνο. Πόση ευελιξία είναι έτοιμοι να παρέχουν στους υφιστάμενους θεσμούς της ΕΕ. Ποιοι εταίροι μπορούν να δημιουργήσουν συνασπισμούς για να προάγουν την κοινή ιδέα της προόδου. Και ποιοι είδος διαδικασίας θα πρέπει να προτιμηθεί από την την ΕΕ για τον καθορισμό και την προετοιμασία αυτής της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας.. Με άλλα λόγια, οι δύο εταίροι πρέπει να διαπιστώσουν εάν μοιράζονται το ίδιο όραμα και τις ίδιες εργασιακές μεθόδους όσο προσπαθούν να προάγουν μεγαλύτερη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Αυτή η αποσαφήνιση δεν θα έρθει χωρίς ρίσκο. Θα προκύψουν διαφορές και μπορεί να παρεμποδίσουν το ανανεωμένο momentum μεταξύ Βερολίνου και Παρισιού. Και οι δύο εταίροι γνωριζουν καλά τις δυσκολίες που θα έρθουν. Γνωρίζουν ότι η φάση αυτή μετά τις εκλογές θα απαιτήσει μια καλύτερη κατανόηση για το που σκοπεύουν να πάνε και οι δύο. Θα υπάρξει πίεση και από τις δύο πλευρές για να βγουν μπροστά και να επιβάλλουν τις δικές τους απόψεις. Ενώ ο νέος συνασπισμός στο Βερολίνο θα χρειαστεί κάποια στιγμή για να διαμορφωθεί, οι Γάλλοι εταίροι της Γερμανίας πιθανώς θα ασκήσουν πίεση προκειμένου να τοποθετήσουν όσο το δυνατό περισσότερες ιδέες στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα.
Αυτό το σενάριο δεν είναι νέο. Είναι ο παραδοσιακός τρόπος λειτουργίας της γαλλο-γερμανικής συνεργασίας. Ενώ οι διαφορετικές απόψεις είναι κάτι κοινό σε αυτή την εταιρική σχέση, το μεγαλύτερο πλεονέκτημά της ήταν πάντα η ικανότητα και των δύο χωρών να ξεπερνούν τις διαφορές και να βγάζουν μία θετική δύναμη από τις αποκλίσεις. Εάν η ΕΕ είναι αληθινά δεσμευμένη να γίνει ένας σοβαρός παράγοντας στη νέα παγκόσμια τάξη, θα πρέπει να ληφθούν δύσκολες αποφάσεις. Οι Γάλλοι και Γερμανοί ηγέτες έχουν την ευθύνη να γεφυρώσουν τις διαφορές τους για να οδηγήσουν την Ευρώπη προς τα εμπρός. Και για τους δύο, αυτή θα είναι η μεγαλύτερη πρόκληση στους επόμενους μήνες.
*Αναδημοσίευση από Capital.gr
==========================================
Ιδιοκτησία πνευματικών δικαιωμάτων του Geopolitics & Daily News - © 2017. Το περιεχόμενο του site αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του Geopolitics & Daily News. Οποιαδήποτε πληροφορία (κείμενο, εικόνες, γραφικά) περιέχεται στο site μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για προσωπική, μη εμπορική χρήση. Είναι παράνομη η αντιγραφή, αναπαραγωγή, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, μέρους ή του συνόλου των περιεχομένων του site χωρίς προηγούμενη έγγραφη συγκατάθεση ή αναφορά της σελίδας
geopolitics
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
DW: Η ευρωπαϊκή ματιά στις γερμανικές εκλογές
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
