2017-10-06 21:03:16
Περισσότερη προβολή στο «mainstream» κοινό κέρδισε τα τελευταία χρόνια. Το Vinyl is Back αποτελεί την κορυφαία εκδήλωση - θεσμό για το βινύλιο στην Ελλάδα και επιστρέφει αυτό το φθινόπωρο (06-08/10) στο Μουσείο Αυτοκινήτου με ελεύθερη είσοδο. Η «ψυχή» της διοργάνωσης, μουσικός συντάκτης και δεινός συλλέκτης βινυλίων, Γιάννης Αλεξίου μας εξηγεί πως το φαινόμενο «Vinyl is Back» επιστρέφει συνεχώς, ολοένα πιο δυνατό, στα χρόνια της ψηφιακής εποχής και της τεχνολογικής επέλασης.
Πότε και πώς προέκυψε το Vinyl is Back;
Ξεκίνησε όταν ο Δημήτρης Αντωνάκος, επιτυχημένος επιχειρηματίας εκδηλώσεων, αφουγκράστηκε την επιστροφή του βινυλίου και δημιούργησε το πρότζεκτ. Ένας κοινός μας φίλος πρότεινε εμένα και τον Κώστα Δαμίγο σε εκείνον, γιατί έψαχνε άτομα να γνωρίζουν τη μουσική πιάτσα και να έχουν πολύ καλή επαφή με τα δισκάδικα. Το πρώτο Vinyl is Back διοργανώθηκε το 2013 στην Τεχνόπολη και η ομάδα παραμένει ακλόνητη και με πολύ καλή χημεία μέχρι και σήμερα.
Πώς αφουγκραστήκατε λοιπόν, την επιστροφή του βινυλίου στη ζωή μας και που εντοπίζετε τις διαφορές του τότε με το σήμερα;
Εγώ δε σταμάτησα ποτέ να αγοράζω δίσκους, ακόμα και τα «πέτρινα» χρόνια του cd παρέμεινα μανιώδης συλλέκτης δίσκων. Το ίδιο και ένας μεγάλος πυρήνας στην Αθήνα, οπότε το βινύλιο παρέμεινε ζωντανό σε αντίθεση με τις αλυσίδες καταστημάτων που σταδιακά έκλειναν η μία μετά την άλλη. Τα πρώτα σημεία επανάκαμψης του βινύλιου εμφανίστηκαν γύρω στο 2008-9 σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα είμαστε στο επίπεδο της δεκαετίας του '80 και αρχών του '90 πριν να εξαφανίσουν οι δισκογραφικές εταιρείες τα βινύλια για να προβάλλουν το νέο προϊόν που είχε άμεση σχέση με τις τεχνολογικές εξελίξεις (το cd). Αυτήν τη στιγμή δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα περισσότερες από 80 ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρείες παραγωγής βινυλίου που επιβιώνουν με επιλεκτικές κυκλοφορίες δίσκων. Είτε πρόκειται για επανεκδόσεις παλιών ξένων ή ελληνικών συγκροτημάτων είτε καινούργιες παραγωγές. Τότε κυκλοφορούσαν δίσκοι του σωρού, αυτό δε συμβαίνει σήμερα, υπάρχει περισσότερη επιλεκτικότητα.
Άρα που θεωρείτε ότι οφείλεται η επιστροφή του βινυλίου;
Ο κόσμος σε μία εποχή κρίσης -γιατί με αυτήν την εποχή συνδυάστηκε η επιστροφή του βινυλίου- με φυσιολογικά, ψυχολογικά και συναισθηματικά αίτια θέλησε να επιστρέψει σε παραδοσιακά πράγματα. Αυτό δε συμβαίνει φυσικά μόνο με το βινύλιο. Ψάχνει να βρει ό,τι έχει συνδεθεί με μία καλή περίοδο της ζωής του και είναι αγνό. Ένα βινύλιο είναι καθαρά χειροποίητο προϊόν. Το διαδίκτυο δεν κατάφερε να ικανοποιήσει τους απαιτητικούς ακροατές, τουλάχιστον όσον αφορά στην ποιότητα της μουσικής. Στατιστικά, επειδή προσφέρει εκατομμύρια επιλογές περνάς από το ένα στο άλλο χωρίς να ακούς τίποτα στην ουσία.
Η συλλογή βινυλίων είναι φετίχ;
Είναι οπωσδήποτε φετίχ, γιατί έχει να κάνει και με τα εξώφυλλα δίσκων που είναι όλα έργα τέχνης. Καταρχάς έχει διαφορά στην ποιότητα ήχου. Ούτε το utube στο διαδίκτυο ούτε τα cd κατάφεραν να επιτύχουν έναν σωστό τρόπο ακρόασης. Η μουσική φτάνει ατόφια στα αυτιά μας μέσα από το βινύλιο. Το βινύλιο είναι σαν τον ελληνικό καφέ, έχουν βγει τόσα είδη, αλλά πάντα θα υπάρχουν οι οπαδοί του παραδοσιακού ελληνικού που έχει τη δική του αναλλοίωτη, διαχρονική αξία.
Πόσα βινύλια υπάρχουν στη συλλογή σας;
Έχω περίπου 10.000 βινύλια τα οποία συλλέγω από τα Χριστούγεννα του 1978, όταν μου πήρε ο πατέρας μου το πρώτο μου πικάπ. Σε αυτά περιέχονται όλα τα μουσικά ρεύματα της δεκαετίας '50-'60-'70 με πλήρεις συλλογές, καλύπτω ένα φάσμα από το rock n roll της δεκαετίας του ΄50 μέχρι το new wave.
Ένα εξώφυλλο μπορεί να αποτελεί σκέτο κίνητρο για να αγοράσετε ένα βινύλιο;
Συνήθως ένα πάρα πολύ ωραίο εξώφυλλο δίσκου, ένα έργο τέχνης που σου κινεί την προσοχή, έχει και ανάλογο περιεχόμενο. Πολλές φορές, αγοράζω δίσκους γιατί μ' αρέσει πάρα πολύ το εξώφυλλο, αλλά φυσικά η μουσική έχει τον κύριο λόγο.
Πού βρίσκονται όλα αυτά τα βινύλια;
Καταλαμβάνουν ένα μεγάλο δωμάτιο στο σπίτι μου, που είναι από πάνω μέχρι κάτω με ράφια και ντάνες. Κρατάω μία ισορροπία και δεν τα έχω εκτείνει στο υπόλοιπο σπίτι. Βρίσκονται όλα σε αλφαβητική σειρά ώστε ανά πάσα στιγμή να μπορώ να βρίσκω οποιοδήποτε ψάξω και σε κατηγορίες μουσικής, σε solo μουσικούς και συγκροτήματα, Αμερική, Αγγλία, Ευρώπη. Επίσης, έχω περίπου 2.000 μικρά δισκάκια 45άρια, τα οποία είναι ταξινομημένα κατά ημερομηνία έκδοσης και έτσι ακονίζω τις γνώσεις μου. Τυχαίνει να παίρνω τον ίδιο δίσκο και να το καταλαβαίνω όταν πάω να τον αρχειοθετήσω...
Από πού τα προμηθεύεστε;
Είμαι μόνιμα με μία λίστα δίσκων που ψάχνω μέσα στο πορτοφόλι μου ή την τσέπη μου. Όλο σβήνω, αλλά η λίστα δεν τελειώνει ποτέ. Στην Αθήνα υπάρχουν περισσότερα δισκάδικα σε αναλογία πληθυσμού από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Οι δύο κύριες μουσικές πιάτσες είναι το Μοναστηράκι και τα Εξάρχεια. Στα Εξάρχεια και στην ευρύτερη περιοχή της Ιπποκράτους έχει μεταφερθεί το παλιό παραδοσιακό κέντρο της Αθήνας από όπου είχαν κλείσει ιστορικά δισκάδικα. Στο μεταξύ, σε αντίθεση με εκείνα που πουλούσαν cd, δισκάδικα ανοίγουν συνεχώς καινούργια, πχ στον Πειραιά, το Χαλάνδρι, το Κουκάκι κα.
Είναι βιώσιμες επιχειρήσεις;
Για να υπάρχουν, είναι. Τα περισσότερα δισκάδικα τα έχουν άνθρωποι που ήταν και οι ίδιοι συλλέκτες σε χώρους με χαμηλό ενοίκιο για να μπορούν να επιβιώνουν. Μια γερή τονωτική ένεση είναι οι διαδικτυακές πωλήσεις. Σχεδόν όλοι οι δισκοπώλες τους διαθέτουν και στο διαδίκτυο.
Το δικό σας δισκάδικο τί απέγινε;
Είχα το Stock House με σήμα το κεφάλι των Dr. FeelGood, το οποίο άνοιγε μόνο σαββατοκύριακα. Λειτουργούσε στο ισόγειο της μονοκατοικίας μας στη Ν. Σμύρνη από τη μεγάλη μου ανάγκη να βρεθώ με κόσμο που αγαπούσε τη μουσική και να ανταλλάξουμε απόψεις, κάτι που μου έλειπε πολύ μέσα στο τρέξιμο της καθημερινότητας. Είχε γίνει σα στέκι.
Μου κάνει λίγο «High Fidelity» αυτό.
Σκέφτηκα, πήγα στην Αγγλία, έφερα πολλούς δίσκους, συνεργάστηκα και με έναν άνθρωπο που έφερνε από την Αμερική και έτσι στόκαρα και το ανανέωνα. Ήταν κάτι σαν χόμπι. Διήρκεσε από το 1996 έως το 2004 που έγινε πολυκατοικία το σπίτι μας, οπότε δεν υπήρχε χώρος.
Για ένα βινύλιο τι μπορεί να κάνει κάποιος;
Θυμάμαι κάποια στιγμή που είχαμε επανασυνδεθεί με μία κοπέλα και την ίδια μέρα τηλεφώνησε ένας φίλος για να μου πει ότι βρήκε έναν δίσκο που έψαχνα στο τάδε δισκάδικο. Το μυαλό μου ήταν στο πώς θα πάω να πάρω τον δίσκο. Τελικά, έβαλα ξυπνητήρι και ξύπνησα 7 το πρωί για να πάω. Η συλλογή δίσκων είναι προτεραιότητα. Μπορεί να έχεις τα τελευταία λεπτά στην τσέπη σου και να μην πάρεις να φας αλλά να τα διαθέσεις σε ένα βινύλιο.
Σα ναρκωτικό μου ακούγεται.
Τελευταία το έχω κοντρολάρει λίγο, έχω φτάσει τη δισκοθήκη μου σε ένα σημείο που πλέον συμπληρώνω κενά. Είναι εξάρτηση, πιο εθιστική και από τα ναρκωτικά. Αρκετοί ναρκομανείς έχουν καταφέρει να απεξαρτηθούν, όσους συλλέκτες δίσκων έχω γνωρίσει που μαζεύουν συστηματικά, δεν έχει σταματήσει κανένας.
Πόσο κοστίζει η δισκοθήκη σας;
Άλλοι κοστίζουν περισσότερα στο «χρηματιστήριο» του βινυλίου, άλλοι συνηθισμένα νούμερα, αλλά οπωσδήποτε πάνω από 200.000 ευρώ. Και τους έχω αγοράσει όλους έναν προς έναν.
Ποιοι είναι οι πέντε δίσκοι που δεν πρόκειται να αποχωριστείτε ό,τι κι αν συμβεί;
1. Rolling Stones - Exile On Main Street, 2. Beatles - White Album, 3. Elvis Presley - The Sun Sessions, 4. Bill Haley - Rock Around The Clock, 5. The Doors - The Doors. Πάντως, έχω βγάλει το συμπέρασμα ότι σε μία τεράστια δισκοθήκη, ανεξάρτητα από τον συνολικό αριθμό, υπάρχουν περίπου 50 δίσκοι που αυτούς καταλήγεις να ακούς και ξαναακούς μέσα στο χρόνο. Μπορείς να ζήσεις χωρίς τους υπόλοιπους, απλώς δε μπορείς να το πιστέψεις.
Τι καινούριο βλέπουμε φέτος στο Vinyl is Back;
Η μεγάλη καινοτομία του 11ου Vinyl is Back είναι ότι η διοργάνωση προχωράει στην παραγωγή δίσκων βινυλίου με πρώτο το «Vinyl is Back Live Sessions Vol. 1» του συγκροτήματος Υπόγεια Ρεύματα. Θα ακολουθήσει μία σειρά συλλεκτικών δίσκων από live ηχογραφήσεις συγκροτημάτων στο χώρο του Vinyl is Back και θα διατίθενται μόνο κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων.
Ποια βινύλια έχουν περισσότερη ζήτηση από τον κόσμο στα χρόνια της διεξαγωγής του Vinyl is Back;
Μεγαλύτερη ζήτηση έχει το classic rock, δηλαδή κλασσικά συγκροτήματα της δεκαετίας '60-'70, Rolling Stones, Doors, Bob Dylan, Deep Purple... To heavy metal επίσης έχει πολύ φανατικό κοινό, ενώ τελευταία τάση είναι η δεκαετία του '80, new wave, punk, electropop. Αυτό οφείλεται και πολύ στο γεγονός ότι η μανία των βετεράνων συλλεκτών που έχουν εξαντλήσει τις παλαιότερες δεκαετίες, επεκτείνεται στις επόμενες.
Ποιοι αγοράζουν βινύλια; Ποιο είναι το προφίλ των επισκεπτών;
Βλέπουμε όλες τις ηλικίες, συμπεριλαμβανομένων και μαθητών, αφού βινύλια κυκλοφορούν ακόμη και σημερινά συγκροτήματα. Φτάνουν μέχρι και πολύ μεγαλύτερες ηλικίες, στον πυρήνα δηλαδή των συλλεκτών δίσκων που αναζητά πιο σπάνια κομμάτια, πιο ακριβά και το ενδιαφέρον του είναι στραμμένο κυρίως στο ελληνικό ροκ, σε ψυχεδελικούς σπάνιους δίσκους, στο νέο κύμα, αλλά και σε δυσεύρετα soundtracks ελληνικών ταινιών.
Πόσο κοστίζει ο πιο ακριβός δίσκος;
Υπάρχουν δίσκοι που ξεκινούν από 2-5 ευρώ σε τιμή προσφοράς, αλλά και συλλεκτικοί δίσκοι που μπορεί να κοστίζουν από 1000 έως 1500 ευρώ.
Ποιο είναι το πιο περίεργο πράγμα που σας έχει συμβεί στα χρόνια της διοργάνωσης;
Έχει έρθει ένας τύπος γύρω στα σαράντα, κάτοικος Αμπελοκήπων με συγκεκριμένη γραπτή πρόταση σε φάκελο ώστε να συστήσουμε το «κόμμα των εραστών του βινυλίου» και να κατέβουμε στις εκλογές!
Μπορείτε να υπολογίσετε πόσος κόσμος σας επισκέφθηκε στην προηγούμενη διοργάνωση;
Επειδή έχουμε ελεύθερη είσοδο δεν έχουμε σαφή εικόνα των επισκεπτών, αλλά με μία πρόχειρη ματιά των email εγγραφών για τα newsletters (όπου δεν εγγράφονται όλοι), ενδεικτικά αναφέρω ότι ξεπέρασαν τις 5.000.
Ποιο είναι το επόμενο βήμα του Vinyl is Back;
Tο πρώτο Vinyl is Back στη Θεσσαλονίκη είναι γεγονός, θα πραγματοποιηθεί 8-10 Δεκεμβρίου στον πολυχώρο We. Ξεκινάμε έτσι ένα νέο κεφάλαιο με σκοπό να γίνει κι εκεί θεσμός, μία φορά τον χρόνο. Μας το ζητούσαν άλλωστε πολλοί εκθέτες, αλλά και κόσμος από τη Θεσσαλονίκη.
Πηγή Tromaktiko
Πότε και πώς προέκυψε το Vinyl is Back;
Ξεκίνησε όταν ο Δημήτρης Αντωνάκος, επιτυχημένος επιχειρηματίας εκδηλώσεων, αφουγκράστηκε την επιστροφή του βινυλίου και δημιούργησε το πρότζεκτ. Ένας κοινός μας φίλος πρότεινε εμένα και τον Κώστα Δαμίγο σε εκείνον, γιατί έψαχνε άτομα να γνωρίζουν τη μουσική πιάτσα και να έχουν πολύ καλή επαφή με τα δισκάδικα. Το πρώτο Vinyl is Back διοργανώθηκε το 2013 στην Τεχνόπολη και η ομάδα παραμένει ακλόνητη και με πολύ καλή χημεία μέχρι και σήμερα.
Πώς αφουγκραστήκατε λοιπόν, την επιστροφή του βινυλίου στη ζωή μας και που εντοπίζετε τις διαφορές του τότε με το σήμερα;
Εγώ δε σταμάτησα ποτέ να αγοράζω δίσκους, ακόμα και τα «πέτρινα» χρόνια του cd παρέμεινα μανιώδης συλλέκτης δίσκων. Το ίδιο και ένας μεγάλος πυρήνας στην Αθήνα, οπότε το βινύλιο παρέμεινε ζωντανό σε αντίθεση με τις αλυσίδες καταστημάτων που σταδιακά έκλειναν η μία μετά την άλλη. Τα πρώτα σημεία επανάκαμψης του βινύλιου εμφανίστηκαν γύρω στο 2008-9 σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα είμαστε στο επίπεδο της δεκαετίας του '80 και αρχών του '90 πριν να εξαφανίσουν οι δισκογραφικές εταιρείες τα βινύλια για να προβάλλουν το νέο προϊόν που είχε άμεση σχέση με τις τεχνολογικές εξελίξεις (το cd). Αυτήν τη στιγμή δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα περισσότερες από 80 ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρείες παραγωγής βινυλίου που επιβιώνουν με επιλεκτικές κυκλοφορίες δίσκων. Είτε πρόκειται για επανεκδόσεις παλιών ξένων ή ελληνικών συγκροτημάτων είτε καινούργιες παραγωγές. Τότε κυκλοφορούσαν δίσκοι του σωρού, αυτό δε συμβαίνει σήμερα, υπάρχει περισσότερη επιλεκτικότητα.
Άρα που θεωρείτε ότι οφείλεται η επιστροφή του βινυλίου;
Ο κόσμος σε μία εποχή κρίσης -γιατί με αυτήν την εποχή συνδυάστηκε η επιστροφή του βινυλίου- με φυσιολογικά, ψυχολογικά και συναισθηματικά αίτια θέλησε να επιστρέψει σε παραδοσιακά πράγματα. Αυτό δε συμβαίνει φυσικά μόνο με το βινύλιο. Ψάχνει να βρει ό,τι έχει συνδεθεί με μία καλή περίοδο της ζωής του και είναι αγνό. Ένα βινύλιο είναι καθαρά χειροποίητο προϊόν. Το διαδίκτυο δεν κατάφερε να ικανοποιήσει τους απαιτητικούς ακροατές, τουλάχιστον όσον αφορά στην ποιότητα της μουσικής. Στατιστικά, επειδή προσφέρει εκατομμύρια επιλογές περνάς από το ένα στο άλλο χωρίς να ακούς τίποτα στην ουσία.
Η συλλογή βινυλίων είναι φετίχ;
Είναι οπωσδήποτε φετίχ, γιατί έχει να κάνει και με τα εξώφυλλα δίσκων που είναι όλα έργα τέχνης. Καταρχάς έχει διαφορά στην ποιότητα ήχου. Ούτε το utube στο διαδίκτυο ούτε τα cd κατάφεραν να επιτύχουν έναν σωστό τρόπο ακρόασης. Η μουσική φτάνει ατόφια στα αυτιά μας μέσα από το βινύλιο. Το βινύλιο είναι σαν τον ελληνικό καφέ, έχουν βγει τόσα είδη, αλλά πάντα θα υπάρχουν οι οπαδοί του παραδοσιακού ελληνικού που έχει τη δική του αναλλοίωτη, διαχρονική αξία.
Πόσα βινύλια υπάρχουν στη συλλογή σας;
Έχω περίπου 10.000 βινύλια τα οποία συλλέγω από τα Χριστούγεννα του 1978, όταν μου πήρε ο πατέρας μου το πρώτο μου πικάπ. Σε αυτά περιέχονται όλα τα μουσικά ρεύματα της δεκαετίας '50-'60-'70 με πλήρεις συλλογές, καλύπτω ένα φάσμα από το rock n roll της δεκαετίας του ΄50 μέχρι το new wave.
Ένα εξώφυλλο μπορεί να αποτελεί σκέτο κίνητρο για να αγοράσετε ένα βινύλιο;
Συνήθως ένα πάρα πολύ ωραίο εξώφυλλο δίσκου, ένα έργο τέχνης που σου κινεί την προσοχή, έχει και ανάλογο περιεχόμενο. Πολλές φορές, αγοράζω δίσκους γιατί μ' αρέσει πάρα πολύ το εξώφυλλο, αλλά φυσικά η μουσική έχει τον κύριο λόγο.
Πού βρίσκονται όλα αυτά τα βινύλια;
Καταλαμβάνουν ένα μεγάλο δωμάτιο στο σπίτι μου, που είναι από πάνω μέχρι κάτω με ράφια και ντάνες. Κρατάω μία ισορροπία και δεν τα έχω εκτείνει στο υπόλοιπο σπίτι. Βρίσκονται όλα σε αλφαβητική σειρά ώστε ανά πάσα στιγμή να μπορώ να βρίσκω οποιοδήποτε ψάξω και σε κατηγορίες μουσικής, σε solo μουσικούς και συγκροτήματα, Αμερική, Αγγλία, Ευρώπη. Επίσης, έχω περίπου 2.000 μικρά δισκάκια 45άρια, τα οποία είναι ταξινομημένα κατά ημερομηνία έκδοσης και έτσι ακονίζω τις γνώσεις μου. Τυχαίνει να παίρνω τον ίδιο δίσκο και να το καταλαβαίνω όταν πάω να τον αρχειοθετήσω...
Από πού τα προμηθεύεστε;
Είμαι μόνιμα με μία λίστα δίσκων που ψάχνω μέσα στο πορτοφόλι μου ή την τσέπη μου. Όλο σβήνω, αλλά η λίστα δεν τελειώνει ποτέ. Στην Αθήνα υπάρχουν περισσότερα δισκάδικα σε αναλογία πληθυσμού από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Οι δύο κύριες μουσικές πιάτσες είναι το Μοναστηράκι και τα Εξάρχεια. Στα Εξάρχεια και στην ευρύτερη περιοχή της Ιπποκράτους έχει μεταφερθεί το παλιό παραδοσιακό κέντρο της Αθήνας από όπου είχαν κλείσει ιστορικά δισκάδικα. Στο μεταξύ, σε αντίθεση με εκείνα που πουλούσαν cd, δισκάδικα ανοίγουν συνεχώς καινούργια, πχ στον Πειραιά, το Χαλάνδρι, το Κουκάκι κα.
Είναι βιώσιμες επιχειρήσεις;
Για να υπάρχουν, είναι. Τα περισσότερα δισκάδικα τα έχουν άνθρωποι που ήταν και οι ίδιοι συλλέκτες σε χώρους με χαμηλό ενοίκιο για να μπορούν να επιβιώνουν. Μια γερή τονωτική ένεση είναι οι διαδικτυακές πωλήσεις. Σχεδόν όλοι οι δισκοπώλες τους διαθέτουν και στο διαδίκτυο.
Το δικό σας δισκάδικο τί απέγινε;
Είχα το Stock House με σήμα το κεφάλι των Dr. FeelGood, το οποίο άνοιγε μόνο σαββατοκύριακα. Λειτουργούσε στο ισόγειο της μονοκατοικίας μας στη Ν. Σμύρνη από τη μεγάλη μου ανάγκη να βρεθώ με κόσμο που αγαπούσε τη μουσική και να ανταλλάξουμε απόψεις, κάτι που μου έλειπε πολύ μέσα στο τρέξιμο της καθημερινότητας. Είχε γίνει σα στέκι.
Μου κάνει λίγο «High Fidelity» αυτό.
Σκέφτηκα, πήγα στην Αγγλία, έφερα πολλούς δίσκους, συνεργάστηκα και με έναν άνθρωπο που έφερνε από την Αμερική και έτσι στόκαρα και το ανανέωνα. Ήταν κάτι σαν χόμπι. Διήρκεσε από το 1996 έως το 2004 που έγινε πολυκατοικία το σπίτι μας, οπότε δεν υπήρχε χώρος.
Για ένα βινύλιο τι μπορεί να κάνει κάποιος;
Θυμάμαι κάποια στιγμή που είχαμε επανασυνδεθεί με μία κοπέλα και την ίδια μέρα τηλεφώνησε ένας φίλος για να μου πει ότι βρήκε έναν δίσκο που έψαχνα στο τάδε δισκάδικο. Το μυαλό μου ήταν στο πώς θα πάω να πάρω τον δίσκο. Τελικά, έβαλα ξυπνητήρι και ξύπνησα 7 το πρωί για να πάω. Η συλλογή δίσκων είναι προτεραιότητα. Μπορεί να έχεις τα τελευταία λεπτά στην τσέπη σου και να μην πάρεις να φας αλλά να τα διαθέσεις σε ένα βινύλιο.
Σα ναρκωτικό μου ακούγεται.
Τελευταία το έχω κοντρολάρει λίγο, έχω φτάσει τη δισκοθήκη μου σε ένα σημείο που πλέον συμπληρώνω κενά. Είναι εξάρτηση, πιο εθιστική και από τα ναρκωτικά. Αρκετοί ναρκομανείς έχουν καταφέρει να απεξαρτηθούν, όσους συλλέκτες δίσκων έχω γνωρίσει που μαζεύουν συστηματικά, δεν έχει σταματήσει κανένας.
Πόσο κοστίζει η δισκοθήκη σας;
Άλλοι κοστίζουν περισσότερα στο «χρηματιστήριο» του βινυλίου, άλλοι συνηθισμένα νούμερα, αλλά οπωσδήποτε πάνω από 200.000 ευρώ. Και τους έχω αγοράσει όλους έναν προς έναν.
Ποιοι είναι οι πέντε δίσκοι που δεν πρόκειται να αποχωριστείτε ό,τι κι αν συμβεί;
1. Rolling Stones - Exile On Main Street, 2. Beatles - White Album, 3. Elvis Presley - The Sun Sessions, 4. Bill Haley - Rock Around The Clock, 5. The Doors - The Doors. Πάντως, έχω βγάλει το συμπέρασμα ότι σε μία τεράστια δισκοθήκη, ανεξάρτητα από τον συνολικό αριθμό, υπάρχουν περίπου 50 δίσκοι που αυτούς καταλήγεις να ακούς και ξαναακούς μέσα στο χρόνο. Μπορείς να ζήσεις χωρίς τους υπόλοιπους, απλώς δε μπορείς να το πιστέψεις.
Τι καινούριο βλέπουμε φέτος στο Vinyl is Back;
Η μεγάλη καινοτομία του 11ου Vinyl is Back είναι ότι η διοργάνωση προχωράει στην παραγωγή δίσκων βινυλίου με πρώτο το «Vinyl is Back Live Sessions Vol. 1» του συγκροτήματος Υπόγεια Ρεύματα. Θα ακολουθήσει μία σειρά συλλεκτικών δίσκων από live ηχογραφήσεις συγκροτημάτων στο χώρο του Vinyl is Back και θα διατίθενται μόνο κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων.
Ποια βινύλια έχουν περισσότερη ζήτηση από τον κόσμο στα χρόνια της διεξαγωγής του Vinyl is Back;
Μεγαλύτερη ζήτηση έχει το classic rock, δηλαδή κλασσικά συγκροτήματα της δεκαετίας '60-'70, Rolling Stones, Doors, Bob Dylan, Deep Purple... To heavy metal επίσης έχει πολύ φανατικό κοινό, ενώ τελευταία τάση είναι η δεκαετία του '80, new wave, punk, electropop. Αυτό οφείλεται και πολύ στο γεγονός ότι η μανία των βετεράνων συλλεκτών που έχουν εξαντλήσει τις παλαιότερες δεκαετίες, επεκτείνεται στις επόμενες.
Ποιοι αγοράζουν βινύλια; Ποιο είναι το προφίλ των επισκεπτών;
Βλέπουμε όλες τις ηλικίες, συμπεριλαμβανομένων και μαθητών, αφού βινύλια κυκλοφορούν ακόμη και σημερινά συγκροτήματα. Φτάνουν μέχρι και πολύ μεγαλύτερες ηλικίες, στον πυρήνα δηλαδή των συλλεκτών δίσκων που αναζητά πιο σπάνια κομμάτια, πιο ακριβά και το ενδιαφέρον του είναι στραμμένο κυρίως στο ελληνικό ροκ, σε ψυχεδελικούς σπάνιους δίσκους, στο νέο κύμα, αλλά και σε δυσεύρετα soundtracks ελληνικών ταινιών.
Πόσο κοστίζει ο πιο ακριβός δίσκος;
Υπάρχουν δίσκοι που ξεκινούν από 2-5 ευρώ σε τιμή προσφοράς, αλλά και συλλεκτικοί δίσκοι που μπορεί να κοστίζουν από 1000 έως 1500 ευρώ.
Ποιο είναι το πιο περίεργο πράγμα που σας έχει συμβεί στα χρόνια της διοργάνωσης;
Έχει έρθει ένας τύπος γύρω στα σαράντα, κάτοικος Αμπελοκήπων με συγκεκριμένη γραπτή πρόταση σε φάκελο ώστε να συστήσουμε το «κόμμα των εραστών του βινυλίου» και να κατέβουμε στις εκλογές!
Μπορείτε να υπολογίσετε πόσος κόσμος σας επισκέφθηκε στην προηγούμενη διοργάνωση;
Επειδή έχουμε ελεύθερη είσοδο δεν έχουμε σαφή εικόνα των επισκεπτών, αλλά με μία πρόχειρη ματιά των email εγγραφών για τα newsletters (όπου δεν εγγράφονται όλοι), ενδεικτικά αναφέρω ότι ξεπέρασαν τις 5.000.
Ποιο είναι το επόμενο βήμα του Vinyl is Back;
Tο πρώτο Vinyl is Back στη Θεσσαλονίκη είναι γεγονός, θα πραγματοποιηθεί 8-10 Δεκεμβρίου στον πολυχώρο We. Ξεκινάμε έτσι ένα νέο κεφάλαιο με σκοπό να γίνει κι εκεί θεσμός, μία φορά τον χρόνο. Μας το ζητούσαν άλλωστε πολλοί εκθέτες, αλλά και κόσμος από τη Θεσσαλονίκη.
Πηγή Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η λέξη ήρωας ταιριάζει σε ανθρώπους σαν τον Γουΐλιαμς
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
O Batman παντρεύεται. Ποια είναι η τυχερή;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
