ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Tα «θαυ­μα­στά» παι­χνί­δια της μνή­μης

Η πορεία των 300 προβοκατόρωνΘεωρούντες ότι η πραγματικότητα είναι ζωτικό κομμάτι για την διατήρηση της ιστορικής μνήμης, αναδημοσιεύουμε ένα κείμενο που αφορά τις τεχνικές πολιτικής εξαπάτησης, στρέβλωσης και συμμόρφωσης των χαρακτηριζόμενων ως πρωταγωνιστῶν των γεγονότων του Πολυτεχνείου του 1973. Πολλά από αυτά τα πρόσωπα έγιναν αληθινά πρωταγωνιστές σε εξουσιαστικές αθλιότητες κατά τα χρόνια της μεταπολίτευσης Μέ­ρες Πο­λυ­τε­χνεί­ου και φέ­τος.

Μέ­ρες Πο­λυ­τε­χνεί­ου και ό­λοι έ­σπευ­σαν και πά­λι να «θυ­μη­θούν», να α­να­σκευά­σουν να προ­σαρ­μό­σουν γε­γο­νό­τα και κα­τα­στά­σεις.

Πά­ντα υ­πάρ­χει εν­δια­φέ­ρον να α­κούς τους «πρω­τα­γω­νι­στές» της ε­ξέ­γερ­σης και των γε­γο­νό­των του Νο­έμ­βρη του 1973 Εί­ναι εν­δια­φέ­ρον να μα­θαί­νεις πως ε­ξε­λί­χτη­καν τα γε­γο­νό­τα α­πό «πρώ­το χέ­ρι». Έ­τσι μπο­ρεί να α­πο­λαύ­σει κα­νείς τον Μπί­στη να α­να­φέ­ρε­ται στην κα­τά­λη­ψη της Νο­μι­κής (την πρώ­τη) ό­που η έ­ξο­δος (ξε­πού­λη­μα) πα­ρου­σιά­ζε­ται με τον πλέ­ον α­νώ­δυ­νο τρό­πο. Δεν υ­πήρ­ξε κα­νε­νός εί­δους α­ντί­δρα­ση α­πό τους μι­σούς και πλέ­ον κα­τα­λη­ψί­ες που αρ­νού­νταν να βγουν, δεν α­πει­λή­θη­καν α­πό τον Μπί­στη α­κό­μα και μέ­λη της Α­ντι-Ε­ΦΕ­Ε και της ΚΝΕ για να ε­φαρ­μό­σουν την α­πό­φα­ση της ε­πι­τρο­πής (Τζου­μά­κας, Μπί­στης, Μα­ντζου­ρά­νης), δεν έ­γι­ναν α­ψι­μα­χί­ες στα σκα­λιά της Νο­μι­κής, δεν ά­νοι­ξε αιφ­νι­δια­στι­κά η πόρ­τα ώ­στε να βρε­θούν μπρο­στά σε τε­τε­λε­σμέ­να γε­γο­νό­τα ό­σοι α­ντι­δρού­σαν στην έ­ξο­δο. Α­πλά ο Τζου­μά­κας κά­λε­σε με την ντου­ντού­κα κι ό­λοι βγή­καν.

Αυ­τά εί­ναι τα γε­γο­νό­τα και η ι­στο­ρί­α σύμ­φω­να με το κα­τά Μπί­στην (και των συν αυ­τώ) Ευαγ­γέ­λιο. Έ­τσι ξα­να­γρά­φε­ται η ι­στο­ρί­α. Προ­σαρ­μό­ζε­ται σύμ­φω­να με τις α­νά­γκες των κρα­τού­ντων. Ί­σως σ’ αυ­τή τη δια­δι­κα­σί­α ξα­να­γρα­ψί­μα­τος της ι­στο­ρί­ας να ε­ντάσ­σε­ται και η πε­ρί­πτω­ση του τύμ­βου στο Μα­ρα­θώ­να που (σύμ­φω­να με τον υ­πουρ­γό πο­λι­τι­σμού) θε­ω­ρεί­ται ό­τι ή­ταν βαλ­μέ­νος σε λά­θος μέ­ρος και συ­νε­πώς δεν πει­ρά­ζει να γί­νο­νται τα ο­λυ­μπια­κά έρ­γα σε μια πε­ριο­χή που μέ­χρι πριν α­πό λί­γο θε­ω­ρού­νταν αρ­χαιο­λο­γι­κή. Α­φού λοι­πόν ο τύμ­βος των νε­κρών της μά­χης του Μα­ρα­θώ­να ή­ταν σε λά­θος ση­μεί­ο το ε­ρώ­τη­μα που προ­κύ­πτει (έ­τσι για κα­θα­ρά «φι­λο­σο­φι­κούς» λό­γους) εί­ναι το ε­ξής: Πό­τε υ­πάρ­χει ε­ξα­πά­τη­ση του κό­σμου και δια­στρέ­βλω­ση της ι­στο­ρί­ας, πριν την ε­πι­στη­μο­νι­κή α­να­κά­λυ­ψη του Βε­νι­ζέ­λου ή με­τά απ’ αυ­τή;

Πά­νω στην ί­δια δια­δι­κα­σί­α, αυ­τοί που βα­σά­νι­ζαν α­γω­νι­ζό­με­νους αν­θρώ­πους την πε­ρί­ο­δο της δι­κτα­το­ρί­ας χα­ρα­κτη­ρί­ζο­νται πλέ­ον α­πό­τα­κτοι α­ξιω­μα­τι­κοί και μια σει­ρά α­πό αλ­λα­γές σε λέ­ξεις και έν­νοιες έρ­χο­νται να το­νί­σουν τη «νέ­α ε­πο­χή» της κυ­ριαρ­χί­ας.

Ας ξα­να­γυ­ρί­σου­με ό­μως στο θέ­μα μας που εί­ναι οι «α­σκή­σεις μνή­μης και ι­στο­ρί­ας» των «πρω­τα­γω­νι­στών» του Νο­έμ­βρη του 1973 και των η­με­ρών του Πο­λυ­τε­χνεί­ου.

Αυ­τές οι α­σκή­σεις συ­χνά – πυ­κνά δεί­χνο­νται α­δύ­να­μες να βο­η­θή­σουν τη μνή­μη. Έ­τσι πολ­λές φο­ρές ξε­χνιέ­ται πως την μέ­ρα που ξη­μέ­ρω­σε, με­τά την ει­σβο­λή του ταν­κ στο Πο­λυ­τε­χνεί­ο, ξέ­σπα­σαν και πά­λι βί­αιες συ­γκρού­σεις στο κέ­ντρο της Α­θή­νας.

Αλ­λά το παι­χνί­δι με τη μνή­μη συ­νε­χί­ζε­ται…

Έ­τσι με­τά α­πό 30 χρό­νια ε­πι­χει­ρεί­ται με ά­κομ­ψο πράγ­μα­τι τρό­πο να δι­καιο­λο­γη­θούν τα α­δι­καιο­λό­γη­τα.

Σε άρ­θρο της Ε­λευ­θε­ρο­τυ­πί­ας της 16 Νο­εμ­βρί­ου 2003, που γρά­φτη­κε α­πό κά­ποια Μα­ρί­να Μά­νη, γί­νε­ται α­να­φο­ρά στην Παν­σπου­δα­στι­κή Νο 8. Εί­ναι φι­λό­τι­μη η προ­σπά­θεια που γί­νε­ται προ­κει­μέ­νου να εκ­δο­θεί α­παλ­λα­κτι­κό βού­λευ­μα στο ΚΚΕ.

Α­νε­ξάρ­τη­τα α­πό το ό­τι πολ­λά α­πό τα τό­τε στε­λέ­χη του ΚΚΕ έ­χουν α­πο­χω­ρή­σει α­πό το κόμ­μα, εί­ναι γνω­στοί οι συγ­γρα­φείς του κα­τά­πτυ­στου κει­μέ­νου. Ό­μως αυ­τό δεν έ­χει και τό­ση ση­μα­σί­α α­φού η ευ­θύ­νη εί­ναι συλ­λο­γι­κή και κομ­μα­τι­κή.

Σύμ­φω­να με το άρ­θρο το συν­δι­κα­λι­στι­κό όρ­γα­νο της Α­ντι-Ε­ΦΕ­Ε με­τα­τρέ­πε­ται σε «φυλ­λά­διο». Α­φή­νε­ται να νο­η­θεί πως το κεί­με­νο με το ο­ποί­ο χα­ρα­κτη­ρί­ζο­νται οι 350 πρω­τερ­γά­τες της κα­τά­λη­ψης σαν προ­βο­κά­το­ρες και πρά­κτο­ρες της ΚΥΠ εί­ναι κα­τα­σκευα­σμέ­νο α­πό την α­σφά­λεια. Σε ε­πί­κλη­ση αυ­τής της υ­πε­ρα­σπι­στι­κής θέ­σης για το ΚΚΕ α­να­φέ­ρε­ται η ά­πο­ψη του Διο­νύ­ση (Νιόνιου) Μαυ­ρο­γέ­νη ό­τι η Παν­σπου­δα­στι­κή κυ­κλο­φό­ρη­σε με­τά α­πό την σύλ­λη­ψη του κλι­μα­κί­ου της ΚΝΕ στην Α­θή­να.

Ε­ρώ­τη­μα μέ­γα. Πως με­τά α­πό τό­σα χρό­νια ο μέ­χρι τώ­ρα σιω­πη­λός Μαυ­ρο­γέ­νης, που εί­χε χα­ρα­κτη­ρι­στεί σαν χα­φιές α­πό το ΚΚΕ μέ­σω του φύλ­λου Νο 8 της Παν­σπου­δα­στι­κής, α­νέ­λα­βε να δια­χει­ρι­στεί τα της υ­πε­ρά­σπι­σης των υ­βρι­στών του;

Δεν θέ­λω να δε­χθώ πως με­τά α­πό τό­σο χρό­νια θέ­λει να συμ­με­τά­σχει στην α­πο­κά­θαρ­ση και ξα­να­γρά­ψι­μο της ι­στο­ρίας. Ί­σως να πρό­κει­ται για μια με­γα­λό­ψυ­χη κί­νη­ση. Αλ­λά η με­γα­λο­ψυ­χί­α δεν μπο­ρεί να ταυ­τί­ζε­ται με την πα­ρα­χά­ρα­ξη των γε­γο­νό­των.

Εφ’ ό­σον λοι­πόν ε­κεί­νη την ε­πο­χή ο κ. Μαυ­ρο­γέ­νης «κρυ­βό­ταν κά­που στην Κρή­τη» προ­φα­νώς δεν γνώ­ρι­ζε πως το φύλ­λο της Παν­σπου­δα­στι­κής κι­νή­θη­κε κα­νο­νι­κά μέ­σω του μη­χα­νι­σμού του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στα στε­λέ­χη και τα μέ­λη του. Ο κ. Μαυ­ρο­γέ­νης προ­φα­νώς δεν μπο­ρεί να α­γνο­εί, με­τά α­πό τό­σα χρό­νια, πως η Παν­σπου­δα­στι­κή τυ­πω­νό­ταν ε­κτός Ελ­λά­δας. Συ­νε­πώς δεν έ­χει κα­μιά βά­ση η υ­πε­ρα­σπι­στι­κή σπό­ντα πως δή­θεν το φύλ­λο Νο 8 τυ­πώ­θη­κε στο ε­ξω­τε­ρι­κό ή βγή­κε με­τά α­πό τη σύλ­λη­ψη του κλι­μα­κί­ου της ΚΝΕ.

Τα μέ­λη της ΚΝΕ γνω­ρί­ζουν πο­λύ κα­λά πως το φύλ­λο κυ­κλο­φό­ρη­σε μέ­σα α­πό τα κομ­μα­τι­κά κα­νά­λια μα­ζί με διά­φο­ρα κομ­μα­τι­κά φυλ­λά­δια πο­λε­μι­κής ε­νά­ντια στον τρο­τσκι­σμό κλπ.

Εί­ναι γνω­στό πως ό­ταν έ­γι­νε α­ντι­λη­πτή η κα­τα­κραυ­γή για τα κα­τά­πτυ­στα άρ­θρα του φύλ­λου 8 της Παν­σπου­δα­στι­κής α­πο­φα­σί­στη­κε η α­πό­συρ­σή του. Ό­μως κά­ποια α­ντί­τυ­πα «διέ­φυ­γαν του κομ­μα­τι­κού κλοιού». Έ­να απ’ αυ­τά εί­ναι κι αυ­τό που δη­μο­σιεύ­τη­κε στο βι­βλί­ο ΑΥ­ΤΟΙ ΟΙ Α­ΓΩ­ΝΕΣ ΣΥ­ΝΕ­ΧΙ­ΖΟ­ΝΤΑΙ, ΔΕΝ Ε­ΞΑ­ΓΟ­ΡΑ­ΖΟ­ΝΤΑΙ ΔΕΝ ΔΙ­ΚΑΙΩ­ΘΗ­ΚΑΝ (10 χρό­νια ντο­κου­μέ­ντα) που κυ­κλο­φό­ρη­σαν α­πό την Αυ­τό­νο­μη Πρω­το­βου­λί­α Πο­λι­τών.

Αλ­λά και τα ό­σα α­να­φέ­ρο­νται στο κεί­με­νο εί­ναι πλή­ρως ε­ναρ­μο­νι­σμέ­να με τα ό­σα δια­κοί­νω­ναν α­πό τα μι­κρό­φω­να τα στε­λέ­χη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κά κα­τέ­λα­βαν θέ­σεις κλει­διά προ­κει­μέ­νου να ε­πι­τύ­χουν τον έ­λεγ­χο της ε­ξέ­γερ­σης. Εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό πως ο­ρι­σμέ­να μέ­λη της ΚΝΕ που εί­χαν στρα­τευ­θεί α­φέ­θη­καν ά­ρον ά­ρον α­πό τη χού­ντα και κα­τέ­φθα­σαν στο Πο­λυ­τε­χνεί­ο προ­κει­μέ­νου να α­σκή­σουν τον πυ­ρο­σβε­στι­κό και χει­ρα­γω­γι­κό τους κα­θή­κον.

Μάλ­λον πε­ριτ­τεύ­ουν τα υ­πε­ρα­σπι­στι­κά προς το ΚΚΕ υ­πο­νο­ού­με­να που διαρ­ρέ­ουν στις ε­φη­με­ρί­δες με­τά α­πό 30 χρό­νια, α­φού και το ί­διο το κόμ­μα δεν έ­κα­νε πο­τέ πί­σω στη λα­σπο­λο­γί­α του, μη μπο­ρώ­ντας να χω­νέ­ψει το κα­ζί­κι που έ­πα­θε.

Η κα­τα­κλεί­δα του άρ­θρου που δη­μο­σιεύ­τη­κε στην Ε­λευ­θε­ρο­τυ­πί­α στις 16 Νο­έμ­βρη εί­ναι πως το Σε­πτέμ­βρη του 1974 α­μέ­σως με­τά τη με­τα­πο­λί­τευ­ση συ­να­ντή­θη­καν δε­κα­έ­ξι μέ­λη της Συ­ντο­νι­στι­κής Ε­πι­τρο­πής του Πο­λυ­τε­χνεί­ου α­πό ό­λες τις πα­ρα­τά­ξεις και έ­βγα­λαν κοι­νή α­να­κοί­νω­ση που έμ­με­σα υ­πο­νο­εί πως η α­να­κοί­νω­ση που δη­μο­σιεύ­τη­κε στην Παν­σπου­δα­στι­κή Νο 8 εί­ναι πλα­στή. Κά­θε άλ­λο βέ­βαια. Η α­τολ­μί­α, λό­γω της σύν­θε­σης των 16, εί­ναι δε­δο­μέ­νη. Η α­να­κοί­νω­ση δια­πνέ­ε­ται α­πό μια δι­πλω­μα­τι­κό­τη­τα που πά­ντα χα­ρα­κτή­ρι­ζε την τε­χνι­κή της ε­ξου­σί­ας, την πο­λι­τι­κή. Α­πό το να διεκ­δι­κείς την μο­να­δι­κό­τη­τα μέ­χρι του να έ­χεις την τόλ­μη να α­ντι­πα­ρα­τε­θείς α­νοι­χτά στον μη­χα­νι­σμό συ­κο­φά­ντη­σης, λα­σπο­λό­γη­σης και ε­ξό­ντω­σης α­γω­νι­ζό­με­νων υ­πάρ­χει με­γά­λη α­πό­στα­ση. Κι αυ­τή την α­πό­στα­ση εί­ναι πο­λύ πιο δύ­σκο­λο να την δια­νύ­σει κα­νείς ό­ταν μά­λι­στα έ­χουν πε­ρά­σει και τό­σα χρό­νια α­πό τό­τε…

Η α­λή­θεια εί­ναι βέ­βαια πως η Συ­ντο­νι­στι­κή ε­πι­τρο­πή δεν μπο­ρού­σε να έ­χει πα­ντού και πά­ντα τον πρώ­το λό­γο α­φού εί­χε ή­δη δια­κλα­δω­θεί μέ­σα στα πό­στα ο μη­χα­νι­σμός της ΚΝΕ. Βέ­βαια δεν κα­τά­φε­ρε να κάμ­ψει την ε­ξέ­γερ­ση, αλ­λά πά­ντως προ­σπά­θη­σε.

Ού­τε βέ­βαια εί­ναι ι­σχυ­ρι­σμός που μπο­ρεί να εκ­δί­δει α­παλ­λα­κτι­κά βου­λεύ­μα­τα για τον κομ­μα­τι­κό μη­χα­νι­σμό του ΚΚΕ, το γε­γο­νός πως στην πο­ρεί­α που ξε­κί­νη­σε α­πό τη Νο­μι­κή συμ­με­τεί­χαν και μέ­λη της Α­ντι-Ε­ΦΕ­Ε και της ΚΝΕ. Άλ­λο τα μέ­λη κι άλ­λο η «γραμ­μή». Αυ­τό το ξέ­ρει κι ο κά­θε ά­σχε­τος.

Βε­βαί­ως στα ε­ξε­γερ­τι­κά και συ­γκρου­σια­κά γε­γο­νό­τα συμ­με­τέ­χουν κά­ποια στιγ­μή και μέ­λη κομ­μα­τι­κών μη­χα­νι­σμών. Αλ­λά αυ­τό γί­νε­ται εφ’ ό­σον δεν υ­πάρ­χει η «γραμ­μή». Ό­ταν έρ­θει αυ­τή η ξε­ρα­κια­νή «κυ­ρί­α» τό­τε… Τό­τε «έρ­χε­ται η στιγ­μή ν’ α­πο­φα­σί­σεις με ποιους θα πας και ποιους θ’ α­φή­σεις»…

Ας έρ­θου­με και πά­λι στην ε­πό­με­νη μέ­ρα της πρώ­της τρια­­κο­ντα­ε­τί­ας.

Α­νή­με­ρα λοι­πόν και πά­λι οι εκ­πο­μπές στο ζε­νίθ. Ρε­πορ­τάζ χω­ρίς σύ­νο­ρα. Μό­νο που τα σύ­νο­ρα πά­ντα υ­πάρ­χουν. Σύ­νο­ρα μυα­λού και σκο­πι­μο­τή­των. «Η α­λη­θι­νή ι­στο­ρί­α της 17ης Νο­έμ­βρη» τι­τλο­φο­ρεί­ται η α­σύ­νο­ρη εκ­πο­μπή. Κι α­φού ο πα­ρου­σια­στής ε­πα­να­λαμ­βά­νει με στόμ­φο πως η ι­στο­ρί­α αυ­τή δεν έ­χει σχέση με την Ε­πα­να­στα­τι­κή Ορ­γά­νω­ση 17 Νο­έμ­βρη, αρ­χί­ζει το σερ­βί­ρι­σμα. Τζου­μά­κας, Μπί­στης, Μαυ­ρο­γέ­νης, Γα­βρι­ήλ και άλ­λοι στο πά­νελ. Δι­η­γού­νται πως α­πό έ­να «τυ­χαί­ο» πε­ρι­στα­τι­κό ο­δη­γη­θή­κα­με στην κα­τά­λη­ψη του Πο­λυ­τε­χνεί­ου.

Α­να­δρο­μή στην α­να­δρο­μή για να φτά­σουν στην α­να­δό­μη­ση των γε­γο­νό­των. Έ­τσι α­φού για δύ­ο ο­λό­κλη­ρες ώ­ρες ε­πα­να­λαμ­βά­νο­νται τα ί­δια και τα ί­δια με τους «πρω­τα­γω­νι­στές» να ε­ναλ­λάσ­σο­νται φτά­νου­με και στο «τυ­χαί­ο» γε­γο­νός. Ε­κεί λοι­πόν έ­χου­με την μι­σή α­λή­θεια που εί­ναι το με­γά­λο ψέ­μα. «Κά­ποιος» που σύμ­φω­να με τον Γα­βρι­ήλ ή­ταν δι­κός τους (δη­λα­δή στην ί­δια ορ­γά­νω­ση) του εί­πε πως οι α­στυ­νο­μι­κοί κτυ­πούν τους φοι­τη­τές στο Πο­λυ­τε­χνεί­ο (τώ­ρα πως συμ­βαί­νει να μη θυ­μά­ται ποιος εί­ναι αυ­τός που του ψι­θύ­ρι­σε την πλη­ρο­φο­ρί­α πα­ρα­μέ­νει μυ­στή­ριο). Κι αυ­τός σαν έ­να μι­κρό και α­φε­λές παι­δά­κι φώ­να­ξε δυ­να­τά. «Συ­νά­δελ­φοι, οι α­στυ­νο­μι­κοί κτυ­πούν τα α­δέλ­φια μας στο Πο­λυ­τε­χνεί­ο». Και με­τά α­κού­στη­κε η προ­τρο­πή, ό­λως τυ­χαί­ως, «να πά­με με πο­ρεί­α στο Πο­λυ­τε­χνεί­ο». Ό­λως τυ­χαί­ως εί­χαν κα­τέ­βει φοι­τη­τές α­πό την Ια­τρι­κή, ό­λως τυ­χαί­ως βρέ­θη­κε η α­φρό­κρε­μα του α­ρι­στε­ρι­σμού στην ε­μπρο­σθο­φυ­λα­κή της πο­ρεί­ας προς το Πο­λυ­τε­χνεί­ο. Ό­λως τυ­χαί­ως χα­ρα­κτή­ρι­σε το ΚΚΕ τους πρω­τερ­γά­τες αυ­τής της κί­νη­σης σαν προ­βο­κά­το­ρες της ΚΥΠ. Ό­λως τυ­χαί­ως…

Ε­γώ πά­ντως, σε πεί­σμα των «πρω­τα­γω­νι­στών» και των «α­σύ­νο­ρων» συ­νοριτών ε­πι­μέ­νω στο «συν Α­θη­νά και χεί­ρα κί­νει» που λέ­γαν οι πα­λιοί. Και πως η πραγ­μα­τι­κή ι­στο­ρί­α της 17ης Νο­έμ­βρη εί­ναι δια­φο­ρε­τι­κή α­πό την «ι­στο­ρί­α» των «πρω­τα­γω­νι­στών» (βλέ­πε και ΔΙΑ­ΔΡΟ­ΜΗ Ε­ΛΕΥ­ΘΕ­ΡΙΑΣ α­ριθ. Φύλ­λου 8, Νο­έμ­βριος 2002).

Θέ­λω α­κό­μα να ε­πι­ση­μά­νω πως α­κό­μα κι έ­τσι, δη­λα­δή με την τσου­ρού­τι­κη πα­ρα­δο­χή του «τυ­χαί­ου» πε­ρι­στα­τι­κού, με­τά α­πό 30 χρό­νια, έ­γι­νε έ­να μι­κρό βή­μα. Πα­ρά την θέ­λη­ση βέ­βαια, αυ­τών που προ­σπα­θούν να ξα­να­γρά­ψουν τα γε­γο­νό­τα. Αλ­λά και με την α­που­σί­α α­πό αυ­τή την πα­ρά­στα­ση εκείνων που ε­ξα­κο­λου­θούν να θε­ω­ρούν την α­ξιο­πρέ­πεια και τον αυ­το­σε­βα­σμό ση­μα­ντι­κό συ­στα­τι­κό της αν­θρω­πι­νό­τη­τας.

Έ­νας α­πό τους 300 προ­βο­κά­το­ρες

Δημοσιεύθηκε στην Αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ.20, Δεκέμβριος 2003

https://anarchypress.wordpress.com/2017/11/11/t%ce%b1-%ce%b8%ce%b1%cf%85%c2%ad%ce%bc%ce%b1%c2%ad%cf%83%cf%84%ce%ac-%cf%80%ce%b1%ce%b9%c2%ad%cf%87%ce%bd%ce%af%c2%ad%ce%b4%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bc%ce%bd%ce%ae%c2%ad%ce%bc/
olalathos