2017-11-16 09:00:46
Δύσκολο να μείνεις ανεπηρέαστος από τον ήχο των Kaleo. Kale...ως ή κακώς στην εποχή του youtube, του soundcloud και της πληθώρας ακουσμάτων χωρίς κανένα ειρμό, όταν ακούς το στάρι, η ήρα φεύγει από μόνη της.
Στην προκειμένη κιόλας, ισχύει ο Μωάμεθ και το βουνό του, γιατί ακόμη και να μην τους ψάξεις, θέλοντας και μη όλο και κάπου θα τους συναντήσεις, αναπόφευκτα.
Οι τηλεορασάκηδες που βλέπουν μανιωδώς τηλεοπτικές σειρές ειδικά.
Τα τραγούδια τους είναι τα αγαπημένα των μουσικών επιμελητών, οι οποίοι τελευταία τουλάχιστον όσον αφορά στις αμερικανικές παραγωγές έχουν ανεβάσει τον πήχη στο θεό.
Οι Kaleo έχουν «ντύσει» σειρές όπως τα Orange is the New Black, Vinyl, Grey's Anatomy, The Leftovers, The Vampire Diaries, ξεκινώντας βέβαια από το πολυαγαπημένο και μακροβιότερο δράμα -ας πούμε στο είδος του- Suits.
Θυμίζω ότι το «Way Down We Go» με τις εθιστικές επαναλήψεις της φράσης και τη λάγνα φωνή του JJ Julius Son να φτιάχνει ατμόσφαιρα, έλιωσε μέχρι και στα ελληνικά airplays και ρεμιξαρίστηκε κατά κύριο λόγο άτσαλα.
Όλα καλά μέχρι εδώ θα πεις.
Μία μπάντα που έχει ανοδική πορεία και χτίζει καριέρα, πού είναι το περίεργο;
Δεν είναι Αμερικανοί.
Είναι Ισλανδοί που μια μέρα, μάζεψαν τα μπογαλάκια τους και ξενιτεύτηκαν για να κυνηγήσουν το κάτι παραπάνω.
Αν σκεφτείς πως για διαβατήριο είχαν την επιτυχία τους στα πάτρια, μία συμπαθητική πορεία στα ευρωπαϊκά δρώμενα και ενάμισι άλμπουμ (το ντεμπούτο τους και το Α/Β στα σκαριά), όσα ακολούθησαν στις Η.Π.Α και κατόπιν παγκοσμίως δε μπορούν σε καμία περίπτωση να υποτιμηθούν.
Το «All the pretty girls» που συγκέντρωσε πάνω από 87 εκατομμύρια μεταδόσεις στο Spotify ουσιαστικά ήταν εκείνο που τους έστειλε πακέτο στην άλλη όχθη του Ατλαντικού.
Στο μεταξύ, το αμερικανικό όνειρο δεν εξελίχθηκε γι' αυτούς σε εφιάλτη.
Με μία πρόχειρη έρευνα και μία μίνι αμφιταλάντευση μεταξύ Όστιν και Νάσβιλ, επέλεξαν να εγκατασταθούν στο πρώτο γιατί απέχει 3-4 ώρες από τη Νέα Υόρκη (και από εκεί άλλες πέντε από την Ισλανδία), ενώ με αυτόν τον τρόπο θα ήταν κοντά στο Νότο που τους ταιριάζει μουσικά.
Και κάπως έτσι ξεκίνησε για αυτούς η μόνιμη πενταήμερη.
Γιατί οι 3 από τους 4 γνωρίζονταν από τα εφηβικά τους χρόνια αφού όλοι κατάγονταν από μία πόλη που απείχε περίπου 15 λετπά από το Ρέικιαβικ.
Με την προσθήκη του τελευταίου μέλους η ομάδα μπορεί να «κλείδωσε», αλλά στην ουσία ενηλικιώθηκε και «ζυμώθηκε» με το φευγιό της από τη «φωλιά» της μαμάς πατρίδας.
Βροχή οι συνεντεύξεις, οι κολακευτικές καταχωρήσεις σε λίστες πρωτοεμφανιζόμενων, οι εμφανίσεις σε φεστιβάλ (μέχρι και στο Coachella έφτασε η χάρη τους ) και ό,τι πιο δημοφιλές late night τηλεοπτικό σόου υπάρχει (βλ. Τζίμι Κίμελ και Σεθ Μέγιερς), το καλωσόρισμα στο Billboard chart ήταν ανέλπιστα καλό...
Η φήμη τους εκτοξεύθηκε ραγδαία, υποψιάζομαι σε αναλογία με τη δίψα που έχει ο κόσμος να μην ακούσει πάλι ένα χιτάκι του σωρού που θα βαρεθεί στους τρεις πρώτους μήνες.
Το δεύτερό τους άλμπουμ «Α/Β» που κυκλοφόρησε το 2016 αναμφίβολα, τους έκανε να πατούν πιο γερά τα πόδια τους στη γη, πράγμα όχι ιδιαίτερα εύκολο για τύπους που δεν έχουν κλείσει καλά καλά τα τριάντα τους ακόμα.
Το ωραίο στους Kaleo είναι πως παραδείχνουν κανονικοί και υγιείς σε σχέση με όσα έχουμε συνηθίσει μέχρι σήμερα από τις εναλλακτικές μπάντες του μάταιου τούτου κόσμου που δεν κάνουν επιτυχία αν δεν προκαλέσουν κι αν δεν έχουν κάνει ό,τι κυκλοφορεί σε ναρκωτικά.
Σύγχρονες νότες με μία vintage χροιά να υποβόσκει εξατίας του blues και folk στοιχείου, πιασάρικοι στίχοι αλλά όχι φτηνοί, και μία αίσθηση ότι ξέρουν ποιοι είναι και που βαδίζουν μεθοδικά κιόλας, σε κάνουν να τους προσέξεις.
Οι συνεντεύξεις τους όλες βγάζουν μία απλότητα και μία οικειότητα που για κανέναν λόγο δε θεωρείται αυτονόητη από νεόκοπες, φωτογενείς μπάντες που απολαμβάνουν πρόωρης παγκόσμιας αναγνώρισης.
Το πιο περίεργο πράγμα που έχουν κάνει μέχρι σήμερα, είναι να τραγουδήσουν το «Way Down We Go» μέσα σε ένα ισλανδικό ηφαίστειο, το Thrihnukagigur.
Ή πάνω σε ένα κομμάτι πάγου.
Αλλά εντάξει, νέοι κι ωραίοι είναι, πουλάνε εξίσου ωραία τρέλα και τους το επιτρέπουμε.
Στις 15 και 16 Δεκεμβρίου και στο πλαίσιο των εμφανίσεων που ακυρώθηκαν τον Ιούλιο εξαιτίας ενός απρόβλεπτου προβλήματος υγείας του μπροστάρη τους JJ, εμφανίζονται στο Piraeus 117 Academy (Αθήνα) και στο Principal Club Theater (Θεσσαλονίκη) αντίστοιχα.
Έχω καλό προαίσθημα.
Πηγή
ΤΡΕΛΟ ΓΑΙΔΟΥΡΙ
https://trelogaidouri.blogspot.gr/
Στην προκειμένη κιόλας, ισχύει ο Μωάμεθ και το βουνό του, γιατί ακόμη και να μην τους ψάξεις, θέλοντας και μη όλο και κάπου θα τους συναντήσεις, αναπόφευκτα.
Οι τηλεορασάκηδες που βλέπουν μανιωδώς τηλεοπτικές σειρές ειδικά.
Τα τραγούδια τους είναι τα αγαπημένα των μουσικών επιμελητών, οι οποίοι τελευταία τουλάχιστον όσον αφορά στις αμερικανικές παραγωγές έχουν ανεβάσει τον πήχη στο θεό.
Οι Kaleo έχουν «ντύσει» σειρές όπως τα Orange is the New Black, Vinyl, Grey's Anatomy, The Leftovers, The Vampire Diaries, ξεκινώντας βέβαια από το πολυαγαπημένο και μακροβιότερο δράμα -ας πούμε στο είδος του- Suits.
Θυμίζω ότι το «Way Down We Go» με τις εθιστικές επαναλήψεις της φράσης και τη λάγνα φωνή του JJ Julius Son να φτιάχνει ατμόσφαιρα, έλιωσε μέχρι και στα ελληνικά airplays και ρεμιξαρίστηκε κατά κύριο λόγο άτσαλα.
Όλα καλά μέχρι εδώ θα πεις.
Μία μπάντα που έχει ανοδική πορεία και χτίζει καριέρα, πού είναι το περίεργο;
Δεν είναι Αμερικανοί.
Είναι Ισλανδοί που μια μέρα, μάζεψαν τα μπογαλάκια τους και ξενιτεύτηκαν για να κυνηγήσουν το κάτι παραπάνω.
Αν σκεφτείς πως για διαβατήριο είχαν την επιτυχία τους στα πάτρια, μία συμπαθητική πορεία στα ευρωπαϊκά δρώμενα και ενάμισι άλμπουμ (το ντεμπούτο τους και το Α/Β στα σκαριά), όσα ακολούθησαν στις Η.Π.Α και κατόπιν παγκοσμίως δε μπορούν σε καμία περίπτωση να υποτιμηθούν.
Το «All the pretty girls» που συγκέντρωσε πάνω από 87 εκατομμύρια μεταδόσεις στο Spotify ουσιαστικά ήταν εκείνο που τους έστειλε πακέτο στην άλλη όχθη του Ατλαντικού.
Στο μεταξύ, το αμερικανικό όνειρο δεν εξελίχθηκε γι' αυτούς σε εφιάλτη.
Με μία πρόχειρη έρευνα και μία μίνι αμφιταλάντευση μεταξύ Όστιν και Νάσβιλ, επέλεξαν να εγκατασταθούν στο πρώτο γιατί απέχει 3-4 ώρες από τη Νέα Υόρκη (και από εκεί άλλες πέντε από την Ισλανδία), ενώ με αυτόν τον τρόπο θα ήταν κοντά στο Νότο που τους ταιριάζει μουσικά.
Και κάπως έτσι ξεκίνησε για αυτούς η μόνιμη πενταήμερη.
Γιατί οι 3 από τους 4 γνωρίζονταν από τα εφηβικά τους χρόνια αφού όλοι κατάγονταν από μία πόλη που απείχε περίπου 15 λετπά από το Ρέικιαβικ.
Με την προσθήκη του τελευταίου μέλους η ομάδα μπορεί να «κλείδωσε», αλλά στην ουσία ενηλικιώθηκε και «ζυμώθηκε» με το φευγιό της από τη «φωλιά» της μαμάς πατρίδας.
Βροχή οι συνεντεύξεις, οι κολακευτικές καταχωρήσεις σε λίστες πρωτοεμφανιζόμενων, οι εμφανίσεις σε φεστιβάλ (μέχρι και στο Coachella έφτασε η χάρη τους ) και ό,τι πιο δημοφιλές late night τηλεοπτικό σόου υπάρχει (βλ. Τζίμι Κίμελ και Σεθ Μέγιερς), το καλωσόρισμα στο Billboard chart ήταν ανέλπιστα καλό...
Η φήμη τους εκτοξεύθηκε ραγδαία, υποψιάζομαι σε αναλογία με τη δίψα που έχει ο κόσμος να μην ακούσει πάλι ένα χιτάκι του σωρού που θα βαρεθεί στους τρεις πρώτους μήνες.
Το δεύτερό τους άλμπουμ «Α/Β» που κυκλοφόρησε το 2016 αναμφίβολα, τους έκανε να πατούν πιο γερά τα πόδια τους στη γη, πράγμα όχι ιδιαίτερα εύκολο για τύπους που δεν έχουν κλείσει καλά καλά τα τριάντα τους ακόμα.
Το ωραίο στους Kaleo είναι πως παραδείχνουν κανονικοί και υγιείς σε σχέση με όσα έχουμε συνηθίσει μέχρι σήμερα από τις εναλλακτικές μπάντες του μάταιου τούτου κόσμου που δεν κάνουν επιτυχία αν δεν προκαλέσουν κι αν δεν έχουν κάνει ό,τι κυκλοφορεί σε ναρκωτικά.
Σύγχρονες νότες με μία vintage χροιά να υποβόσκει εξατίας του blues και folk στοιχείου, πιασάρικοι στίχοι αλλά όχι φτηνοί, και μία αίσθηση ότι ξέρουν ποιοι είναι και που βαδίζουν μεθοδικά κιόλας, σε κάνουν να τους προσέξεις.
Οι συνεντεύξεις τους όλες βγάζουν μία απλότητα και μία οικειότητα που για κανέναν λόγο δε θεωρείται αυτονόητη από νεόκοπες, φωτογενείς μπάντες που απολαμβάνουν πρόωρης παγκόσμιας αναγνώρισης.
Το πιο περίεργο πράγμα που έχουν κάνει μέχρι σήμερα, είναι να τραγουδήσουν το «Way Down We Go» μέσα σε ένα ισλανδικό ηφαίστειο, το Thrihnukagigur.
Ή πάνω σε ένα κομμάτι πάγου.
Αλλά εντάξει, νέοι κι ωραίοι είναι, πουλάνε εξίσου ωραία τρέλα και τους το επιτρέπουμε.
Στις 15 και 16 Δεκεμβρίου και στο πλαίσιο των εμφανίσεων που ακυρώθηκαν τον Ιούλιο εξαιτίας ενός απρόβλεπτου προβλήματος υγείας του μπροστάρη τους JJ, εμφανίζονται στο Piraeus 117 Academy (Αθήνα) και στο Principal Club Theater (Θεσσαλονίκη) αντίστοιχα.
Έχω καλό προαίσθημα.
Πηγή
ΤΡΕΛΟ ΓΑΙΔΟΥΡΙ
https://trelogaidouri.blogspot.gr/
VIDEO
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η εκτέλεση των Έξι στο Γουδί - Ποιοι ήταν και γιατί τους εκτέλεσαν
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
