2017-12-05 17:00:36
International Institute for Strategic Studies
Όταν κατέρρευσαν οι διαπραγματεύσεις στη Γερμανία μεταξύ των μελών του συνασπισμού Jamaica στις 20 Νοεμβρίου, οι πρώτες αντιδράσεις ήταν απότομες και κατηγορηματικές. Με τον συνασπισμό της ένωσης CDU/CSU της Merkel, τους Πράσινους και το FDP να έχουν βγει τώρα από το τραπέζι, πολλοί έσπευσαν να κατηγορήσουν το FDP και τον "καλά σχεδιασμένο” αυθορμητισμό του ηγέτη του, Christian Lindner.
Η Suedeutsche Zeitung κατηγόρησε τον Lindner ότι προσπάθησε να αντιγράψει τον Macron στο γερμανικό πολιτικό σύστημα, και απέτυχε να διαχειριστεί έναν Sebastien Kurz (τον αμφιλεγόμενο νέο Καγκελάριο της Αυστρίας). Στο εξωτερικό, το Foreign Policy κήρυξε την μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης σε "άνευ προηγουμένου πολιτικό χάος”. Πηγαίνοντας ακόμη πιο μακριά, ο δημοσιογράφος του BBC, Andrew Neil ανακοίνωσε μέσω twitter ότι πρόκειται για την "μεγαλύτερη πολιτική κρίση της Γερμανίας μετά από τα τέλη της δεκαετίας του 1940”.
Η κατάσταση είναι σύνθετη αλλά δεν αποτελεί έκπληξη
Η πολιτική κατάσταση είναι σίγουρα εξαιρετική, αλλά αυτό δεν αποτελεί ακόμη κρίση. Η πραγματικότητα της ιστορίας που εξελίσσεται τώρα, θέλει πιο εξειδικευμένη διαχείριση και έχει πιο ιντριγκαδόρικες μακροπρόθεσμες συνέπειες. Πρώτον, ας θυμηθούμε ότι ήταν γνωστό πως αυτές θα ήταν οι πιο περίπλοκες εκλογές της Γερμανίας. Η παρουσία, για πρώτη φορά, έξι πολιτικών κομμάτων στη νέα βουλή, επρόκειτο να έχει περίπλοκες διαδικασίες δημιουργίας συνασπισμού. Και το γεγονός πως το νέο κόμμα είναι το ακροδεξιό AfD, επρόκειτο να αποδυναμώσει το κέντρο (ακόμη και αν δίνει στη βουλή της Γερμανίας μεγαλύτερη κυριαρχία σε ένα νέο εθνικό διάλογο). Πραγματικά, πριν να λάβουν μέρος οι εκλογές, κάποιοι μελετούσαν ήδη τη δυνατότητα μιας (χωρίς προηγούμενο) κυβέρνησης μειοψηφίας.
Δεύτερον, σε μια χώρα που παραδοσιακά απολαμβάνει σταθερούς συνασπισμούς δύο κομμάτων με μια ξεκάθαρη πλειοψηφία στη Βουλή, η προσπάθεια σχηματισμού ενός συνασπισμού Jamaica -κάτι που δεν έχει επιχειρηθεί ξανά σε ομοσπονδιακό επίπεδο- ήταν από μόνο του μια αναγνώριση ότι κάτι είχε, και πραγματικά χρειαζόταν, να αλλάξει. Επιπλέον, όπως δείχνει η ιστορία της, η επιτυχία της Jamaica δεν ήταν ποτέ εγγυημένη.
Ή έχουμε γίνει τόσο κυνικοί ώστε να υποθέσουμε ότι η ελκυστικότητα της εξουσίας θα υπερτερεί πάντα των αρχών ή τουλάχιστον σε αυτή την περίπτωση πολιτικής στρατηγικής; Πραγματικά, εάν υπήρχε μια έκπληξη, αυτή δεν ήταν τόσο η κατάρρευση της Jamaica, όσο από που προήλθε αυτή η κατάρρευση. Μετά από όλη την προσοχή που δόθηκε στις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζε η Merkel να γεφυρώσει την πολιτική απόσταση μεταξύ του CSU και των Πρασίνων, ήταν το FDP που αποχώρησε.
Τρίτον, είναι πολύ νωρίς να πούμε ότι αυτό είναι το τέλος της Merkel. Εάν επιθυμεί να γίνει η μία από τους λίγους πολιτικούς που μπορεί να ελέγχει τον τρόπο και τον χρόνο της αναχώρησής της, η έξοδος σίγουρα μόλις ήρθε πιο κοντά. Ο δηλωμένος της προεκλογικά στόχος για μια πλήρη τέταρτη θητεία τώρα φαίνεται ακόμη πιο απίθανος. Ωστόσο για την ώρα τουλάχιστον, άλλοι ηγέτες κομμάτων, όπως ο Martin Schulz του SPD, είναι σε πολύ πιο επισφαλείς θέσεις.
Ένα αποδυναμωμένο κέντρο
Ωστόσο αυτές οι εξελίξεις, αν και δεν αποτελούν εθνική κρίση, υποδηλώνουν θεμελιώδεις αλλαγές σε ένα από τα λίγα παραδοσιακά, mainstream πολιτικά συστήματα που θεωρούσαμε ακόμη ότι λειτουργούν καλά. Ακόμη και στη Γερμανία, μια χώρα που για προφανείς ιστορικούς λόγους αποδίδει υψηλό premium στη συναίνεση και στο κέντρο, η ένταξη στο mainstream δεν αποτελεί πλέον ελκυστικό προεκλογικό χαρτί. Σε αυτές τις εκλογές, η υποστήριξη τόσο για το CDU όσο και για το SPD διαμορφώθηκε σε ιστορικά χαμηλά.
Στο μεταξύ, το CDU θα μπορούσε εύλογα να αφήσει να υπονοηθεί ότι είναι το μόνο μεγάλο κόμμα που φαίνεται ότι πραγματικά θέλει την ευθύνη της κυβέρνησης -το FPD έχει αποχωρήσει και το SPD μπαίνει σε άτυπες συζητήσεις για ένα νέο Μεγάλο Συνασπισμό, μόνο απρόθυμα. Και στο μεταξύ, υπάρχουν ενδείξεις εντός της τρέχουσας υπηρεσιακής κυβέρνησης ότι η παραδοσιακή κομματική πειθαρχία έχει διαβρωθεί.
Γερμανία και ΕΕ
Αυτές οι εκλογές προορίζονταν να συμβάλουν να καθοριστεί το μέλλον της ΕΕ των 27. Θυμάστε την ομιλία Macron για το μέλλον της Ευρώπης στη Σορβόννη; Ή μήπως την ομιλία του Juncker για το State of the Union; Δεν πειράζει αν δεν τις θυμόσαστε -κανείς άλλος εκτός από τις Βρυξέλλες δεν τις θυμάται. Ή μήπως για την τυπικά πιο μετριοπαθή και πιο ρεαλιστική "Ατζέντα Ηγετών” του Donald Tusk, σχετικά με το ποιες συζητήσεις θα ξεκινήσουν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου; Το να διοχετευθεί ουσία σε οποιοδήποτε από αυτά τα οράματα, θα ήταν ιδιαιτέρως περίπλοκο στην καλύτερη, αλλά αδύνατο με μια Γερμανία που έχει να αντιμετωπίσει εσωτερικά θέματα.
Τα τελευταία χρόνια, η Γερμανία παραπονιέται τακτικά για την απουσία εταίρων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί τώρα από την αντίθετη πλευρά. Ενώ η απουσία του Brexit από τη γερμανική προεκλογική συζήτηση ήταν εντελώς κατανοητό, η αποτυχία των πολιτικών τάξεων της Γερμανίας να συμμετάσχουν σε μια ευρύτερη συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης δεν ήταν.
Πραγματικά, το γεγονός ότι ο κύριος υποψήφιος για αντίπαλος της Καγκελαρίου είναι ένας από τους πιο έμπειρους πολιτικούς της ΕΕ, μετά βίας καταγράφηκε. Πολλοί στο ίδιο το κόμμα του Martin Schulz αντιμετωπίζουν τις ρίζες του στο πολιτικό σύστημα των Βρυξελλών περισσότερο ως ένα βάρος παρά ένα asset. Η ειρωνεία ότι ότι αυτό που απέτυχε να γίνει ένα προεκλογικό ζήτημα, είναι τώρα πιθανό να γίνει το Νο1 μετεκλογικό. Εάν το SPD όντως διευκολύνει τον επανασχηματισμό του Μεγάλου Συνασπισμού, θα πρέπει να περιμένουμε να ακούσουμε τις δικαιολογίες για τον συμβιβασμό του κόμματος, που έγινε όχι μόνο για χάρη της χώρας, αλλά και της ηπείρου.
Οι λεπτομερείς συνομιλίες για το συνασπισμό δεν θα ξεκινήσουν μέχρι το Νέο Έτος. Επομένως ακόμη και εάν αυτές οι συνομιλίες πετύχουν (που δεν είναι καθόλου σίγουρο), η Γερμανία δεν θα έχει νέα κυβέρνηση πριν από την άνοιξη. Το ενδεχόμενο νέων εκλογών -κάτι που η Merkel λέει ότι προτιμά από την εναλλακτική επιλογή της κυβέρνησης μειοψηφίας- ασφαλώς θα σημαίνει περαιτέρω αναμονή. Στο μεταξύ, η υπηρεσιακή κυβέρνηση της Γερμανίας θα προσπαθεί να φέρει εις πέρας την εντολή της. Για παράδειγμα, πριν από το τέλος του έτους επτά από τις 30 εντολές που αφορούν την ανάπτυξη γερμανικού στρατού στο εξωτερικό, θα πρέπει να επανεξεταστούν. Η συντριπτική πλειοψηφία θα λάβει επανέγκριση χωρίς θέμα.
Στο μεταξύ, έχοντας πετύχει να κρατήσουν το Ηνωμένο Βασίλειο σε αναμμένα κάρβουνα για την οικονομική διευθέτηση του Brexit (ακόμη και χωρίς λειτουργική κυβέρνηση), η Γερμανία δεν αναμένεται πλέον να σταθεί εμπόδιο στην έγκριση των 27 της ΕΕ στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου για την έναρξη των συνομιλιών για το μέλλον της σχέσης της ΕΕ και του Ηνωμένου Βασιλείου. Η Γερμανία θα μπορούσε ακομη και να πει κάποια καλά λόγια για την ανάγκη να βαθύνει η οικονομική και νομισματική ένωση της ΕΕ ως απάντηση στην Ατζέντα Ηγετών του Tusk.
Αλλά για τους εταίρους της Γερμανίας στην Ευρώπη και αλλού, το business as usual δεν είναι πλέον αρκετό. Δεν θα αποτελέσει -για να δανειστούμε μια φράση του Brexit- επαρκή πρόοδο. Και οι γερμανικές και οι ευρωπαϊκές ανησυχίες απαιτούν περισσότερα. Για την ΕΕ των 27, η τελευταία λέξη θα μπορούσε να πάει στον Lindner και στο FDP, των οποίων το προεκλογικό σύνθημα εστίαζε στα προβλήματα του status quo: "το να μην κάνεις τίποτα, είναι κατάχρηση εξουσίας”.
The International Institute for Strategic Studies is a world-leading authority on global security, political risk and military conflict.
Capital.gr
==========================================
Ιδιοκτησία πνευματικών δικαιωμάτων του Geopolitics & Daily News - © 2017. Το περιεχόμενο του site αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του Geopolitics & Daily News. Οποιαδήποτε πληροφορία (κείμενο, εικόνες, γραφικά) περιέχεται στο site μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για προσωπική, μη εμπορική χρήση. Είναι παράνομη η αντιγραφή, αναπαραγωγή, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, μέρους ή του συνόλου των περιεχομένων του site χωρίς προηγούμενη έγγραφη συγκατάθεση ή αναφορά της σελίδας
geopolitics
Όταν κατέρρευσαν οι διαπραγματεύσεις στη Γερμανία μεταξύ των μελών του συνασπισμού Jamaica στις 20 Νοεμβρίου, οι πρώτες αντιδράσεις ήταν απότομες και κατηγορηματικές. Με τον συνασπισμό της ένωσης CDU/CSU της Merkel, τους Πράσινους και το FDP να έχουν βγει τώρα από το τραπέζι, πολλοί έσπευσαν να κατηγορήσουν το FDP και τον "καλά σχεδιασμένο” αυθορμητισμό του ηγέτη του, Christian Lindner.
Η Suedeutsche Zeitung κατηγόρησε τον Lindner ότι προσπάθησε να αντιγράψει τον Macron στο γερμανικό πολιτικό σύστημα, και απέτυχε να διαχειριστεί έναν Sebastien Kurz (τον αμφιλεγόμενο νέο Καγκελάριο της Αυστρίας). Στο εξωτερικό, το Foreign Policy κήρυξε την μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης σε "άνευ προηγουμένου πολιτικό χάος”. Πηγαίνοντας ακόμη πιο μακριά, ο δημοσιογράφος του BBC, Andrew Neil ανακοίνωσε μέσω twitter ότι πρόκειται για την "μεγαλύτερη πολιτική κρίση της Γερμανίας μετά από τα τέλη της δεκαετίας του 1940”.
Η κατάσταση είναι σύνθετη αλλά δεν αποτελεί έκπληξη
Η πολιτική κατάσταση είναι σίγουρα εξαιρετική, αλλά αυτό δεν αποτελεί ακόμη κρίση. Η πραγματικότητα της ιστορίας που εξελίσσεται τώρα, θέλει πιο εξειδικευμένη διαχείριση και έχει πιο ιντριγκαδόρικες μακροπρόθεσμες συνέπειες. Πρώτον, ας θυμηθούμε ότι ήταν γνωστό πως αυτές θα ήταν οι πιο περίπλοκες εκλογές της Γερμανίας. Η παρουσία, για πρώτη φορά, έξι πολιτικών κομμάτων στη νέα βουλή, επρόκειτο να έχει περίπλοκες διαδικασίες δημιουργίας συνασπισμού. Και το γεγονός πως το νέο κόμμα είναι το ακροδεξιό AfD, επρόκειτο να αποδυναμώσει το κέντρο (ακόμη και αν δίνει στη βουλή της Γερμανίας μεγαλύτερη κυριαρχία σε ένα νέο εθνικό διάλογο). Πραγματικά, πριν να λάβουν μέρος οι εκλογές, κάποιοι μελετούσαν ήδη τη δυνατότητα μιας (χωρίς προηγούμενο) κυβέρνησης μειοψηφίας.
Δεύτερον, σε μια χώρα που παραδοσιακά απολαμβάνει σταθερούς συνασπισμούς δύο κομμάτων με μια ξεκάθαρη πλειοψηφία στη Βουλή, η προσπάθεια σχηματισμού ενός συνασπισμού Jamaica -κάτι που δεν έχει επιχειρηθεί ξανά σε ομοσπονδιακό επίπεδο- ήταν από μόνο του μια αναγνώριση ότι κάτι είχε, και πραγματικά χρειαζόταν, να αλλάξει. Επιπλέον, όπως δείχνει η ιστορία της, η επιτυχία της Jamaica δεν ήταν ποτέ εγγυημένη.
Ή έχουμε γίνει τόσο κυνικοί ώστε να υποθέσουμε ότι η ελκυστικότητα της εξουσίας θα υπερτερεί πάντα των αρχών ή τουλάχιστον σε αυτή την περίπτωση πολιτικής στρατηγικής; Πραγματικά, εάν υπήρχε μια έκπληξη, αυτή δεν ήταν τόσο η κατάρρευση της Jamaica, όσο από που προήλθε αυτή η κατάρρευση. Μετά από όλη την προσοχή που δόθηκε στις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζε η Merkel να γεφυρώσει την πολιτική απόσταση μεταξύ του CSU και των Πρασίνων, ήταν το FDP που αποχώρησε.
Τρίτον, είναι πολύ νωρίς να πούμε ότι αυτό είναι το τέλος της Merkel. Εάν επιθυμεί να γίνει η μία από τους λίγους πολιτικούς που μπορεί να ελέγχει τον τρόπο και τον χρόνο της αναχώρησής της, η έξοδος σίγουρα μόλις ήρθε πιο κοντά. Ο δηλωμένος της προεκλογικά στόχος για μια πλήρη τέταρτη θητεία τώρα φαίνεται ακόμη πιο απίθανος. Ωστόσο για την ώρα τουλάχιστον, άλλοι ηγέτες κομμάτων, όπως ο Martin Schulz του SPD, είναι σε πολύ πιο επισφαλείς θέσεις.
Ένα αποδυναμωμένο κέντρο
Ωστόσο αυτές οι εξελίξεις, αν και δεν αποτελούν εθνική κρίση, υποδηλώνουν θεμελιώδεις αλλαγές σε ένα από τα λίγα παραδοσιακά, mainstream πολιτικά συστήματα που θεωρούσαμε ακόμη ότι λειτουργούν καλά. Ακόμη και στη Γερμανία, μια χώρα που για προφανείς ιστορικούς λόγους αποδίδει υψηλό premium στη συναίνεση και στο κέντρο, η ένταξη στο mainstream δεν αποτελεί πλέον ελκυστικό προεκλογικό χαρτί. Σε αυτές τις εκλογές, η υποστήριξη τόσο για το CDU όσο και για το SPD διαμορφώθηκε σε ιστορικά χαμηλά.
Στο μεταξύ, το CDU θα μπορούσε εύλογα να αφήσει να υπονοηθεί ότι είναι το μόνο μεγάλο κόμμα που φαίνεται ότι πραγματικά θέλει την ευθύνη της κυβέρνησης -το FPD έχει αποχωρήσει και το SPD μπαίνει σε άτυπες συζητήσεις για ένα νέο Μεγάλο Συνασπισμό, μόνο απρόθυμα. Και στο μεταξύ, υπάρχουν ενδείξεις εντός της τρέχουσας υπηρεσιακής κυβέρνησης ότι η παραδοσιακή κομματική πειθαρχία έχει διαβρωθεί.
Γερμανία και ΕΕ
Αυτές οι εκλογές προορίζονταν να συμβάλουν να καθοριστεί το μέλλον της ΕΕ των 27. Θυμάστε την ομιλία Macron για το μέλλον της Ευρώπης στη Σορβόννη; Ή μήπως την ομιλία του Juncker για το State of the Union; Δεν πειράζει αν δεν τις θυμόσαστε -κανείς άλλος εκτός από τις Βρυξέλλες δεν τις θυμάται. Ή μήπως για την τυπικά πιο μετριοπαθή και πιο ρεαλιστική "Ατζέντα Ηγετών” του Donald Tusk, σχετικά με το ποιες συζητήσεις θα ξεκινήσουν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου; Το να διοχετευθεί ουσία σε οποιοδήποτε από αυτά τα οράματα, θα ήταν ιδιαιτέρως περίπλοκο στην καλύτερη, αλλά αδύνατο με μια Γερμανία που έχει να αντιμετωπίσει εσωτερικά θέματα.
Τα τελευταία χρόνια, η Γερμανία παραπονιέται τακτικά για την απουσία εταίρων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί τώρα από την αντίθετη πλευρά. Ενώ η απουσία του Brexit από τη γερμανική προεκλογική συζήτηση ήταν εντελώς κατανοητό, η αποτυχία των πολιτικών τάξεων της Γερμανίας να συμμετάσχουν σε μια ευρύτερη συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης δεν ήταν.
Πραγματικά, το γεγονός ότι ο κύριος υποψήφιος για αντίπαλος της Καγκελαρίου είναι ένας από τους πιο έμπειρους πολιτικούς της ΕΕ, μετά βίας καταγράφηκε. Πολλοί στο ίδιο το κόμμα του Martin Schulz αντιμετωπίζουν τις ρίζες του στο πολιτικό σύστημα των Βρυξελλών περισσότερο ως ένα βάρος παρά ένα asset. Η ειρωνεία ότι ότι αυτό που απέτυχε να γίνει ένα προεκλογικό ζήτημα, είναι τώρα πιθανό να γίνει το Νο1 μετεκλογικό. Εάν το SPD όντως διευκολύνει τον επανασχηματισμό του Μεγάλου Συνασπισμού, θα πρέπει να περιμένουμε να ακούσουμε τις δικαιολογίες για τον συμβιβασμό του κόμματος, που έγινε όχι μόνο για χάρη της χώρας, αλλά και της ηπείρου.
Οι λεπτομερείς συνομιλίες για το συνασπισμό δεν θα ξεκινήσουν μέχρι το Νέο Έτος. Επομένως ακόμη και εάν αυτές οι συνομιλίες πετύχουν (που δεν είναι καθόλου σίγουρο), η Γερμανία δεν θα έχει νέα κυβέρνηση πριν από την άνοιξη. Το ενδεχόμενο νέων εκλογών -κάτι που η Merkel λέει ότι προτιμά από την εναλλακτική επιλογή της κυβέρνησης μειοψηφίας- ασφαλώς θα σημαίνει περαιτέρω αναμονή. Στο μεταξύ, η υπηρεσιακή κυβέρνηση της Γερμανίας θα προσπαθεί να φέρει εις πέρας την εντολή της. Για παράδειγμα, πριν από το τέλος του έτους επτά από τις 30 εντολές που αφορούν την ανάπτυξη γερμανικού στρατού στο εξωτερικό, θα πρέπει να επανεξεταστούν. Η συντριπτική πλειοψηφία θα λάβει επανέγκριση χωρίς θέμα.
Στο μεταξύ, έχοντας πετύχει να κρατήσουν το Ηνωμένο Βασίλειο σε αναμμένα κάρβουνα για την οικονομική διευθέτηση του Brexit (ακόμη και χωρίς λειτουργική κυβέρνηση), η Γερμανία δεν αναμένεται πλέον να σταθεί εμπόδιο στην έγκριση των 27 της ΕΕ στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου για την έναρξη των συνομιλιών για το μέλλον της σχέσης της ΕΕ και του Ηνωμένου Βασιλείου. Η Γερμανία θα μπορούσε ακομη και να πει κάποια καλά λόγια για την ανάγκη να βαθύνει η οικονομική και νομισματική ένωση της ΕΕ ως απάντηση στην Ατζέντα Ηγετών του Tusk.
Αλλά για τους εταίρους της Γερμανίας στην Ευρώπη και αλλού, το business as usual δεν είναι πλέον αρκετό. Δεν θα αποτελέσει -για να δανειστούμε μια φράση του Brexit- επαρκή πρόοδο. Και οι γερμανικές και οι ευρωπαϊκές ανησυχίες απαιτούν περισσότερα. Για την ΕΕ των 27, η τελευταία λέξη θα μπορούσε να πάει στον Lindner και στο FDP, των οποίων το προεκλογικό σύνθημα εστίαζε στα προβλήματα του status quo: "το να μην κάνεις τίποτα, είναι κατάχρηση εξουσίας”.
The International Institute for Strategic Studies is a world-leading authority on global security, political risk and military conflict.
Capital.gr
==========================================
Ιδιοκτησία πνευματικών δικαιωμάτων του Geopolitics & Daily News - © 2017. Το περιεχόμενο του site αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του Geopolitics & Daily News. Οποιαδήποτε πληροφορία (κείμενο, εικόνες, γραφικά) περιέχεται στο site μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για προσωπική, μη εμπορική χρήση. Είναι παράνομη η αντιγραφή, αναπαραγωγή, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, μέρους ή του συνόλου των περιεχομένων του site χωρίς προηγούμενη έγγραφη συγκατάθεση ή αναφορά της σελίδας
geopolitics
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Επίδομα θέρμανσης: Πότε ανοίγει η πλατφόρμα για τις αιτήσεις;
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μετά τον Βιεϊρίνια ποιός;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
