2018-06-29 15:05:27
26 Ιουνίου η Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Ναρκωτικών, αλλά για τους ανθρώπους που παλεύουν με τις εξαρτήσεις τους οι ημέρες μοιάζουν ίδιες, αφού ακόμα και τα δευτερόλεπτα μετράνε αντίστροφα
για τη ζωή τους. Ο αγώνας τους είναι καθημερινός, είναι πολύ σκληρός και βασανιστικός.
Συνεχίζουμε και σήμερα στο pm το θέμα των εξαρτήσεων, παρουσιάζοντας μια συγκλονιστική συνέντευξη από το πολύτιμο υλικό που μου έχει εμπιστευτεί ο Ομ. Καθηγητής Εγκληματολογίας Παντείου Πανεπιστημίου, κ. Αντώνης Μαγγανάς και ερευνήτρια την κ. Αργυρώ-Μαρία Γκουγκούδη.
«Είμαι καταραμένη… Το μέλλον μου θα είναι μέσα στην πρέζα… Δεν κάνω όνειρα, έχω πάψει να ελπίζω…» είναι ο τίτλος του σημερινού μου άρθρου, όπου παρουσιάζω τη συνέντευξη και καταθέτω σκέψεις και προτάσεις. Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ http://www.postmodern.gr/eimai-katarameni-to-mellon-moy-tha-einai-mesa-stin-preza-den-kano-oneira-echo-papsei-na-elpizo/#
Πόσα δάκρυα ακόμα να ρίξουμε πάνω στις ανθρώπινες ιστορίες δράματος που εκτυλίσσονται δίπλα μας; Τα δάκρυα όμως δεν αρκούν. Το ζήτημα μας αφορά και η ευαισθησία πρέπει να δώσει τέλος στην αδιαφορία και να οδηγήσει σε αφύπνιση, πράξη, δράση, ξεκινώντας από τα σχολεία μας, το πώς αναλύεται στο συγκεκριμένο άρθρο.
Θα κλείσω με μια μόνο ερώτηση προς όλη την κοινωνία και κυρίως προς τους αρμόδιους φορείς:«Μπορούμε, άραγε, να δώσουμε πίσω σε αυτούς τους ανθρώπους το όνειρό τους;». Αδυνατώ να απαντήσω με «ναι» ή «όχι». Θα απαντήσω όμως με βεβαιότητα ότι ΑΞΙΖΕΙ να παλέψουμε γι’ αυτό, ξεκινώντας από τα σχολεία και τους εφήβους μας, τους οποίους μπορούμε να προλάβουμε από το να μπλέξουν σε επικίνδυνα και χωρίς επιστροφή μονοπάτια!Ας ξεκινήσουμε σήμερα aggelikikardara.wordpress.com
_
για τη ζωή τους. Ο αγώνας τους είναι καθημερινός, είναι πολύ σκληρός και βασανιστικός.
Συνεχίζουμε και σήμερα στο pm το θέμα των εξαρτήσεων, παρουσιάζοντας μια συγκλονιστική συνέντευξη από το πολύτιμο υλικό που μου έχει εμπιστευτεί ο Ομ. Καθηγητής Εγκληματολογίας Παντείου Πανεπιστημίου, κ. Αντώνης Μαγγανάς και ερευνήτρια την κ. Αργυρώ-Μαρία Γκουγκούδη.
«Είμαι καταραμένη… Το μέλλον μου θα είναι μέσα στην πρέζα… Δεν κάνω όνειρα, έχω πάψει να ελπίζω…» είναι ο τίτλος του σημερινού μου άρθρου, όπου παρουσιάζω τη συνέντευξη και καταθέτω σκέψεις και προτάσεις. Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ http://www.postmodern.gr/eimai-katarameni-to-mellon-moy-tha-einai-mesa-stin-preza-den-kano-oneira-echo-papsei-na-elpizo/#
Πόσα δάκρυα ακόμα να ρίξουμε πάνω στις ανθρώπινες ιστορίες δράματος που εκτυλίσσονται δίπλα μας; Τα δάκρυα όμως δεν αρκούν. Το ζήτημα μας αφορά και η ευαισθησία πρέπει να δώσει τέλος στην αδιαφορία και να οδηγήσει σε αφύπνιση, πράξη, δράση, ξεκινώντας από τα σχολεία μας, το πώς αναλύεται στο συγκεκριμένο άρθρο.
Θα κλείσω με μια μόνο ερώτηση προς όλη την κοινωνία και κυρίως προς τους αρμόδιους φορείς:«Μπορούμε, άραγε, να δώσουμε πίσω σε αυτούς τους ανθρώπους το όνειρό τους;». Αδυνατώ να απαντήσω με «ναι» ή «όχι». Θα απαντήσω όμως με βεβαιότητα ότι ΑΞΙΖΕΙ να παλέψουμε γι’ αυτό, ξεκινώντας από τα σχολεία και τους εφήβους μας, τους οποίους μπορούμε να προλάβουμε από το να μπλέξουν σε επικίνδυνα και χωρίς επιστροφή μονοπάτια!Ας ξεκινήσουμε σήμερα aggelikikardara.wordpress.com
_
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γι αυτό δεν θα ξεχάσουμε ποτέ το Μουντιάλ της Ρωσίας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
