2018-08-30 11:06:18
Εάν έχεις αρχίσει να βιώνεις μια βαθιά υπαρξιακή κρίση κάθε φορά που... βρίσκεσαι στο γυμναστήριο, αυτό το άρθρο θα σε βοηθήσει να καταλάβεις για ποιο λόγο οι προπονήσεις που έχεις ξεκινήσει λίγους μήνες τώρα δεν βλέπεις να καρποφορούν, την ίδια στιγμή μάλιστα που πολλοί διπλανοί «συνάδελφοι» έχουν αρχίσει να μεταμορφώνονται σιγά-σιγά σε άγρια θηρία.
> Το κακό νέο είναι το εξής: Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μη χτίσεις ποτέ σου τους μυς που ονειρεύεσαι, επειδή κάτι παίζει λάθος με τις βιολογικές λειτουργίες σου, οι οποίες εμποδίζουν το μυϊκό σου σύστημα να ανδρωθεί, να φουσκώσει ή να γραμμωθεί.
> Το παρήγορο νέο; Από τις ίδιες βιολογικές αδικίες πάσχουν ένας στους τρεις άντρες που συναντάς σε ένα γυμναστήριο.
> Αλλά το πολύ καλό νέο είναι αυτό: Υπάρχει τρόπος να βελτιώσεις έως και να εξαλείψεις το πρόβλημα.
Παλιά υπήρχε το «θέλω αλλά δεν μπορώ»
Προγενέστερες μελέτες πάνω σε άντρες με «ανοσία» στην ανταπόκριση των μυών τους κατά την προπόνηση, έχουν δείξει πως οι βιολογικές λειτουργίες κάθε ατόμου έχουν διαφορετικές ανταποκρίσεις σε διαφορετικά είδη σωματικής εξάσκησης. Κάποιοι έχουν την ικανότητα να βελτιώσουν σημαντικά την αντοχή τους τρέχοντας πολλά χιλιόμετρα, κάποιοι άλλοι μπορούν να σηκώνουν τόνους μπάρες με χαρακτηριστική άνεση, ενώ υπάρχουν και εκείνοι που κάνουν και τα δυο είδη προπόνησης με την ίδια ευκολία. Όμως, ένας στους τρεις, αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι σε θέση να πετύχει τίποτε απ’ τα δυο.
Και σύμφωνα με τις προηγούμενες μελέτες, οι αιτίες είναι πολλές και ξεκινούν από λάθος εκμετάλλευση των κατάλληλων μυϊκών ινών φτάνοντας έως και σε γονιδιακή αδυναμία του ίδιου του σώματος να αποκτήσει τα μέγιστα οφέλη από μια συγκεκριμένη προπόνηση.
Σήμερα δεν υπάρχει «δεν μπορώ», αλλά «δεν ξέρω»
Πρόσφατα όμως, μια νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο PubMed υποστηρίζει ότι ακόμη και αν διαπιστωθεί ιατρικά ότι συντελείται γονιδιακή/βιολογική διαταραχή, εντούτοις, υπάρχουν πρακτικοί τρόποι να ξεπεράσει ένας αθλούμενος τα κωλύματα που εμφανίζει το μυϊκό του σύστημα.
Οι ερευνητές συγκέντρωσαν άτομα που «έπασχαν» από βιολογική άρνηση στα ερεθίσματα σωματικής εξάσκησης και τους ξεκίνησαν καρδιαγγειακές προπονήσεις επί 3 εβδομάδες (ώστε να τονωθεί δραστικά η αντοχή του συνόλου του οργανισμού). Εν συνεχεία, τα ίδια άτομα μπήκαν σε συστηματικά προγράμματα δύναμης κατάλληλα ιεραρχημένα και με έμφαση σε ασκήσεις για ενδυνάμωση του συνόλου των μεγάλων μυϊκών ομάδων. Τις υπόλοιπες 3 εβδομάδες του πειράματος, το πρόγραμμα περιελάμβανε μείξη αερόβιας και αναερόβιας άσκησης -στο κατώφλι-, με αναλογία 1:2.
«Περίπου το ένα τρίτο των ανδρών που έπασχε από βιολογική αδυναμία, δεν είχαν ποτέ οδηγήσει το καρδιοαναπνευστικό τους σύστημα σε σωστή αερόβια προθέρμανση πριν τα βάρη -άρα δεν είχαν καλή πρόσληψη οξυγόνου κατά τη διάρκεια της συνεδρίας με αντιστάσεις- και άλλοι τόσοι έκαναν ακριβώς το αντίθετο: παραφόρτωναν το σώμα τους με αερόβια προπόνηση, οδηγώντας τον εαυτό τους σε ολική εξάντληση στο μέσο μιας συνεδρίας με μπάρες», λένε οι ερευνητές στην αναφορά τους. «Παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζουν και όσοι άντρες θέλουν να ολοκληρώσουν μεγάλες αποστάσεις τρέχοντας, αλλά δεν έχουν προσαρμόσει το μυϊκό τους σύστημα με κατάλληλες προπονήσεις δύναμης στο γυμναστήριο».
Και για τις δυο περιπτώσεις αθλουμένων, η επιστημονική αναφορά έχει να κάνει μια σαφή διαπίστωση: Κανένας αρσιβαρίστας δεν έγινε πρωταθλητής δίχως να έχει γράψει πολλά χιλιόμετρα στο δρόμο ή στο διάδρομο, όπως και κανένας δρομέας στην Ιστορία δεν κέρδισε Ολυμπιακά μετάλλια δίχως να έχει προπονηθεί συστηματικά σαν αρσιβαρίστας.
Συμπέρασμα
Κάθε φορά που τα παρατάς στο γυμναστήριο ή στο δρόμο μη ρίχνεις πάντα το φταίξιμο στην κακή βιολογική σου τύχη, αλλά περισσότερο στην έλλειψη ενός σωστού πλάνου γυμναστικής, που μπορεί να εγγυηθεί τα ορατά αποτελέσματα που ζητάς στο σώμα σου.
Πηγή
Tromaktiko
> Το κακό νέο είναι το εξής: Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μη χτίσεις ποτέ σου τους μυς που ονειρεύεσαι, επειδή κάτι παίζει λάθος με τις βιολογικές λειτουργίες σου, οι οποίες εμποδίζουν το μυϊκό σου σύστημα να ανδρωθεί, να φουσκώσει ή να γραμμωθεί.
> Το παρήγορο νέο; Από τις ίδιες βιολογικές αδικίες πάσχουν ένας στους τρεις άντρες που συναντάς σε ένα γυμναστήριο.
> Αλλά το πολύ καλό νέο είναι αυτό: Υπάρχει τρόπος να βελτιώσεις έως και να εξαλείψεις το πρόβλημα.
Παλιά υπήρχε το «θέλω αλλά δεν μπορώ»
Προγενέστερες μελέτες πάνω σε άντρες με «ανοσία» στην ανταπόκριση των μυών τους κατά την προπόνηση, έχουν δείξει πως οι βιολογικές λειτουργίες κάθε ατόμου έχουν διαφορετικές ανταποκρίσεις σε διαφορετικά είδη σωματικής εξάσκησης. Κάποιοι έχουν την ικανότητα να βελτιώσουν σημαντικά την αντοχή τους τρέχοντας πολλά χιλιόμετρα, κάποιοι άλλοι μπορούν να σηκώνουν τόνους μπάρες με χαρακτηριστική άνεση, ενώ υπάρχουν και εκείνοι που κάνουν και τα δυο είδη προπόνησης με την ίδια ευκολία. Όμως, ένας στους τρεις, αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι σε θέση να πετύχει τίποτε απ’ τα δυο.
Και σύμφωνα με τις προηγούμενες μελέτες, οι αιτίες είναι πολλές και ξεκινούν από λάθος εκμετάλλευση των κατάλληλων μυϊκών ινών φτάνοντας έως και σε γονιδιακή αδυναμία του ίδιου του σώματος να αποκτήσει τα μέγιστα οφέλη από μια συγκεκριμένη προπόνηση.
Σήμερα δεν υπάρχει «δεν μπορώ», αλλά «δεν ξέρω»
Πρόσφατα όμως, μια νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο PubMed υποστηρίζει ότι ακόμη και αν διαπιστωθεί ιατρικά ότι συντελείται γονιδιακή/βιολογική διαταραχή, εντούτοις, υπάρχουν πρακτικοί τρόποι να ξεπεράσει ένας αθλούμενος τα κωλύματα που εμφανίζει το μυϊκό του σύστημα.
Οι ερευνητές συγκέντρωσαν άτομα που «έπασχαν» από βιολογική άρνηση στα ερεθίσματα σωματικής εξάσκησης και τους ξεκίνησαν καρδιαγγειακές προπονήσεις επί 3 εβδομάδες (ώστε να τονωθεί δραστικά η αντοχή του συνόλου του οργανισμού). Εν συνεχεία, τα ίδια άτομα μπήκαν σε συστηματικά προγράμματα δύναμης κατάλληλα ιεραρχημένα και με έμφαση σε ασκήσεις για ενδυνάμωση του συνόλου των μεγάλων μυϊκών ομάδων. Τις υπόλοιπες 3 εβδομάδες του πειράματος, το πρόγραμμα περιελάμβανε μείξη αερόβιας και αναερόβιας άσκησης -στο κατώφλι-, με αναλογία 1:2.
«Περίπου το ένα τρίτο των ανδρών που έπασχε από βιολογική αδυναμία, δεν είχαν ποτέ οδηγήσει το καρδιοαναπνευστικό τους σύστημα σε σωστή αερόβια προθέρμανση πριν τα βάρη -άρα δεν είχαν καλή πρόσληψη οξυγόνου κατά τη διάρκεια της συνεδρίας με αντιστάσεις- και άλλοι τόσοι έκαναν ακριβώς το αντίθετο: παραφόρτωναν το σώμα τους με αερόβια προπόνηση, οδηγώντας τον εαυτό τους σε ολική εξάντληση στο μέσο μιας συνεδρίας με μπάρες», λένε οι ερευνητές στην αναφορά τους. «Παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζουν και όσοι άντρες θέλουν να ολοκληρώσουν μεγάλες αποστάσεις τρέχοντας, αλλά δεν έχουν προσαρμόσει το μυϊκό τους σύστημα με κατάλληλες προπονήσεις δύναμης στο γυμναστήριο».
Και για τις δυο περιπτώσεις αθλουμένων, η επιστημονική αναφορά έχει να κάνει μια σαφή διαπίστωση: Κανένας αρσιβαρίστας δεν έγινε πρωταθλητής δίχως να έχει γράψει πολλά χιλιόμετρα στο δρόμο ή στο διάδρομο, όπως και κανένας δρομέας στην Ιστορία δεν κέρδισε Ολυμπιακά μετάλλια δίχως να έχει προπονηθεί συστηματικά σαν αρσιβαρίστας.
Συμπέρασμα
Κάθε φορά που τα παρατάς στο γυμναστήριο ή στο δρόμο μη ρίχνεις πάντα το φταίξιμο στην κακή βιολογική σου τύχη, αλλά περισσότερο στην έλλειψη ενός σωστού πλάνου γυμναστικής, που μπορεί να εγγυηθεί τα ορατά αποτελέσματα που ζητάς στο σώμα σου.
Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γιάννης Τσιμιτσέλης: Δείτε την νέα εμφάνιση του ηθοποιού!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
