2018-09-04 17:34:01
Όλο τον Οκτώβρη ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης πονούσε και υπέφερε αφάνταστα.
Γινότανε κάτωχρος, έχανε από το πρόσωπο κάθε ίχνος ζωής, τον ενόμιζε κανείς νεκρό. Του απαγόρευαν κάθε απασχόληση, να μην εξομολογεί, ούτε στην Ακολουθία να κατεβαίνει.
Εκείνος, μόλις λίγο συνερχόταν, και εξομολογούσε και στην Ακολουθία κατέβαινε.
Προπαντός προσευχότανε για τα προβλήματα των ανθρώπων, που του το ζητούσαν. Οι θεραπείες πλήθαιναν, και ο κόσμος όλο και περισσότερο κατέφευγε στο Μοναστήρι.
Αλλά δεν ήτανε μόνο οι φρόνιμοι και οι ευσεβείς.
Κάποιοι σκέφτονταν και λέγανε δυσάρεστα για το γέροντα Ιάκωβο, που με το δικό του τρόπο τα επληροφορείτο. Στενοχωριότανε γι’ αυτά και μια μέρα αφέθηκε:
– Πάτερ μου, με νομίζουνε χαζό, τρελό… άμα πεθάνω θα δούνε ποιος είναι ο Ιάκωβος… Δεν τα λέω από εγωϊσμό και υπερηφάνεια, αλλά τα λέω προς δόξαν Θεού αυτά!
Και πράγματι, όσο πλησίαζε το τέλος του, ενώ ικέτευε για το έλεος του Θεού, ενώ έλεγε και ξανάλεγε ότι «δεν έχω κάνει τίποτα για το Χριστό», αφηνότανε καμιά φορά κι έλεγε για τα χαρίσματα, που του έδωσε ο Θεός:
– Έχω την υπακοή και την ταπεινοφροσύνη, γιατί να μην το πω… αφού ο Θεός μου τα έδωσε!
Άλλοτε πάλι, με λίγο πλάγιο τρόπο, θέλοντας να πείσει ότι λησμονεί όσα του εξομολογούνται, έλεγε ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης:
– Θεέ μου, μου έχεις δώσει πολλά χαρίσματα. Σε παρακαλώ να μου δώσεις κι άλλο ένα να ξεχνώ αυτά που μου λένε στην εξομολόγηση.
Και κάτι πολύ περισσότερο. Μεταξύ 15 και 20 Οκτωβρίου, τον άκουσε ο π. Κύριλλος να μονολογεί:
– Στην κηδεία μου θα μαζευτεί κόσμος, θα’ ρθουνε φύλλα και χορτάρια (=πολλοί άνθρωποι)… Θα’ ρθει πολύς κόσμος κι αν κάνω πως τους ευλογώ κιόλας Πράγματι, όταν έξω από το ναό σηκώσανε ψηλά το φέρετρο, να δουν το γέροντα οι χιλιάδες κόσμου, κάποιοι δήλωσαν ότι τον είδανε όρθιο να ευλογεί τους παρόντες.
Ο Μακαριστός Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης
Στυλιανος Γ. Παπαδόπουλος
Εκδόσεις Ακρίτας 2009 σελ. 176-177
Πηγή
paraklisi
Γινότανε κάτωχρος, έχανε από το πρόσωπο κάθε ίχνος ζωής, τον ενόμιζε κανείς νεκρό. Του απαγόρευαν κάθε απασχόληση, να μην εξομολογεί, ούτε στην Ακολουθία να κατεβαίνει.
Εκείνος, μόλις λίγο συνερχόταν, και εξομολογούσε και στην Ακολουθία κατέβαινε.
Προπαντός προσευχότανε για τα προβλήματα των ανθρώπων, που του το ζητούσαν. Οι θεραπείες πλήθαιναν, και ο κόσμος όλο και περισσότερο κατέφευγε στο Μοναστήρι.
Αλλά δεν ήτανε μόνο οι φρόνιμοι και οι ευσεβείς.
Κάποιοι σκέφτονταν και λέγανε δυσάρεστα για το γέροντα Ιάκωβο, που με το δικό του τρόπο τα επληροφορείτο. Στενοχωριότανε γι’ αυτά και μια μέρα αφέθηκε:
– Πάτερ μου, με νομίζουνε χαζό, τρελό… άμα πεθάνω θα δούνε ποιος είναι ο Ιάκωβος… Δεν τα λέω από εγωϊσμό και υπερηφάνεια, αλλά τα λέω προς δόξαν Θεού αυτά!
Και πράγματι, όσο πλησίαζε το τέλος του, ενώ ικέτευε για το έλεος του Θεού, ενώ έλεγε και ξανάλεγε ότι «δεν έχω κάνει τίποτα για το Χριστό», αφηνότανε καμιά φορά κι έλεγε για τα χαρίσματα, που του έδωσε ο Θεός:
– Έχω την υπακοή και την ταπεινοφροσύνη, γιατί να μην το πω… αφού ο Θεός μου τα έδωσε!
Άλλοτε πάλι, με λίγο πλάγιο τρόπο, θέλοντας να πείσει ότι λησμονεί όσα του εξομολογούνται, έλεγε ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης:
– Θεέ μου, μου έχεις δώσει πολλά χαρίσματα. Σε παρακαλώ να μου δώσεις κι άλλο ένα να ξεχνώ αυτά που μου λένε στην εξομολόγηση.
Και κάτι πολύ περισσότερο. Μεταξύ 15 και 20 Οκτωβρίου, τον άκουσε ο π. Κύριλλος να μονολογεί:
– Στην κηδεία μου θα μαζευτεί κόσμος, θα’ ρθουνε φύλλα και χορτάρια (=πολλοί άνθρωποι)… Θα’ ρθει πολύς κόσμος κι αν κάνω πως τους ευλογώ κιόλας Πράγματι, όταν έξω από το ναό σηκώσανε ψηλά το φέρετρο, να δουν το γέροντα οι χιλιάδες κόσμου, κάποιοι δήλωσαν ότι τον είδανε όρθιο να ευλογεί τους παρόντες.
Ο Μακαριστός Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης
Στυλιανος Γ. Παπαδόπουλος
Εκδόσεις Ακρίτας 2009 σελ. 176-177
Πηγή
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αν το άγχος είχε υπότιτλους θα ήταν αυτές οι φράσεις
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
