2018-10-09 12:40:00
Το τι ήταν ο ΑΡΗΣ σε αθλητικό επίπεδο τη δεκαετία του 20 και του 30,λίγο πολύ το ΄χουμε καταλάβει.Ήταν η καλύτερη ομάδα της Ελλάδας,το Νο1.
Η αίγλη όμως που ΄χε αποκτήσει,στα γήπεδα,το όνομα "ΑΡΗΣ" εκτεινόταν κι εκτός αυτών,ο σύλλογος είχε αναπτύξει ευρύτερη δυναμική κι αυτό το αποδεικνύει η σημερινή ανάρτηση.
Δεν είναι απλά τα πράγματα,τα φιλικά στην Κωνσταντινούπολη δεν ήταν άλλα δυο διεθνή φιλικά απ' τα δεκάδες που ο ΑΡΗΣ έδινε όλα τα προηγούμενα 15 χρόνια.
Ήταν άλλης τάξης μεγέθους δηλαδή.
Σε διττό επίπεδο,και αθλητικό και εθνοπολιτικό.
Σε αθλητικό επίπεδο,η Φενέρ κι η Γαλατά ήταν δυο μεγάλες ομάδες της Τουρκίας,όπως και σήμερα,κι οπωσδήποτε ήταν παιχνίδια που προσέδιδαν τη γοητεία των μεγάλων διεθνών φιλικών αγώνων,όπως κάθε άλλο ματς με σημαντική ομάδα του εξωτερικού.
Αυτό που κάνει τη μεγάλη διαφορά και αποδεικνύει το ρόλο του συλλόγου τα χρόνια εκείνα,είναι αφενός το timing,η στιγμή που έγιναν τα φιλικά αυτά και φυσικά ο τόπος διεξαγωγής τους.
Τα γεγονότα του 1922 είναι πολύ νωπά στις μνήμες του ελληνικού λαού και σε πολιτικό επίπεδο βρισκόμασταν σε μια φάση ομαλοποίησης των διμερών σχέσεων με την Τουρκία.
Κι η κατάληξη αυτής της προσπάθειας ομαλοποίησης των σχέσεων των δυο χωρών ήταν το γνωστό Σύμφωνο Φιλίας του 1930 που υπέγραψαν ο Ελευθέριος Βενιζέλος κι ο Ισμέτ Ινονού.
Κι εδώ είναι το κρίσιμο σημείο,οι ημερομηνίες που έλαβαν χώρα αυτά τα γεγονότα.
Το Σύμφωνο Φιλίας υπεγράφη την Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 1930 κι ο ΑΡΗΣ έφτασε στην Κωνσταντινούπολη μία βδομάδα πριν (Πέμπτη 23 Οκτωβρίου) κι έδωσε τους δυο φιλικούς αγώνες του την Παρασκευή 24 και την Κυριακή 26 Οκτωβρίου 1930.
Τι αποδεικνύουν όλα αυτά; Ότι ο ΑΡΗΣ ήταν ο σύλλογος εκείνος που απ' όλους τους άλλους ελληνικούς επιλέχθηκε αυτός ως ο σπουδαιότερος,ως το καλύτερο όνομα απ' την πλευρά της Ελλάδας για να αντιμετωπίσει τα δυο καλύτερα ονόματα της Τουρκίας,προκειμένου ο αθλητισμός και το ποδόσφαιρο να συμβάλλουν (και γιατί όχι να μετρήσουν κλίμα κι αντιδράσεις) στην υπογραφή αυτής της σημαντικής συμφωνίας.
Δε χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι άλλο,νομίζω ότι όλοι αντιλαμβανόμαστε τη σημασία των γεγονότων και την αίγλη που ΄χε ο ΑΡΗΣ την εποχή εκείνη.
Για την ιστορία,να πούμε δυο κουβέντες γύρω απ' το ταξίδι αυτό και τους δυο αγώνες.
Η ομάδα ταξίδεψε στην Κων/πολή με το τραίνο,έφτασε στις 23 Οκτωβρίου,δεχόμενη υποδοχή από πλήθος Ελλήνων της Πόλης και κατέλυσε στο ξενοδοχείο "Μπρίστολ".
Οι δυο αγώνες έλαβαν χώρα στο γήπεδο "Ταξίμ" (έδρα και των 3 μεγάλων ομάδων της Κων/πολης τότε) που έκλεισε ως ποδοσφαιρικό γήπεδο το 1939 και σήμερα είναι το πάρκο Ταξίμ.
Στον αγώνα της 24ης Οκτωβρίου ήρθαμε ισόπαλοι 2-2 με την Φενέρ και στον αγώνα της 26ης Οκτωβρίου χάσαμε 5-1 απ' την Γαλατά,πράγμα που στεναχώρησε τόσο τους ποδοσφαιριστές της ομάδας ώστε επέστρεψαν κλαίγοντας στο ξενοδοχείο,αρνούμενοι να φάνε.
Το απόγευμα έγινε επίσημη δεξίωση στην αποστολή της ομάδας από Τούρκους επίσημους και τη Δευτέρα 27 Οκτωβρίου η ομάδα επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη.
Πρόεδρος της ομάδας ήταν ο μεγάλος Γιάννης Αγγέλου και προπονητής ο Τσέχος Ντε Βαλέρ.
skepastro
Η αίγλη όμως που ΄χε αποκτήσει,στα γήπεδα,το όνομα "ΑΡΗΣ" εκτεινόταν κι εκτός αυτών,ο σύλλογος είχε αναπτύξει ευρύτερη δυναμική κι αυτό το αποδεικνύει η σημερινή ανάρτηση.
Δεν είναι απλά τα πράγματα,τα φιλικά στην Κωνσταντινούπολη δεν ήταν άλλα δυο διεθνή φιλικά απ' τα δεκάδες που ο ΑΡΗΣ έδινε όλα τα προηγούμενα 15 χρόνια.
Ήταν άλλης τάξης μεγέθους δηλαδή.
Σε διττό επίπεδο,και αθλητικό και εθνοπολιτικό.
Σε αθλητικό επίπεδο,η Φενέρ κι η Γαλατά ήταν δυο μεγάλες ομάδες της Τουρκίας,όπως και σήμερα,κι οπωσδήποτε ήταν παιχνίδια που προσέδιδαν τη γοητεία των μεγάλων διεθνών φιλικών αγώνων,όπως κάθε άλλο ματς με σημαντική ομάδα του εξωτερικού.
Αυτό που κάνει τη μεγάλη διαφορά και αποδεικνύει το ρόλο του συλλόγου τα χρόνια εκείνα,είναι αφενός το timing,η στιγμή που έγιναν τα φιλικά αυτά και φυσικά ο τόπος διεξαγωγής τους.
Τα γεγονότα του 1922 είναι πολύ νωπά στις μνήμες του ελληνικού λαού και σε πολιτικό επίπεδο βρισκόμασταν σε μια φάση ομαλοποίησης των διμερών σχέσεων με την Τουρκία.
Κι η κατάληξη αυτής της προσπάθειας ομαλοποίησης των σχέσεων των δυο χωρών ήταν το γνωστό Σύμφωνο Φιλίας του 1930 που υπέγραψαν ο Ελευθέριος Βενιζέλος κι ο Ισμέτ Ινονού.
Κι εδώ είναι το κρίσιμο σημείο,οι ημερομηνίες που έλαβαν χώρα αυτά τα γεγονότα.
Το Σύμφωνο Φιλίας υπεγράφη την Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 1930 κι ο ΑΡΗΣ έφτασε στην Κωνσταντινούπολη μία βδομάδα πριν (Πέμπτη 23 Οκτωβρίου) κι έδωσε τους δυο φιλικούς αγώνες του την Παρασκευή 24 και την Κυριακή 26 Οκτωβρίου 1930.
Τι αποδεικνύουν όλα αυτά; Ότι ο ΑΡΗΣ ήταν ο σύλλογος εκείνος που απ' όλους τους άλλους ελληνικούς επιλέχθηκε αυτός ως ο σπουδαιότερος,ως το καλύτερο όνομα απ' την πλευρά της Ελλάδας για να αντιμετωπίσει τα δυο καλύτερα ονόματα της Τουρκίας,προκειμένου ο αθλητισμός και το ποδόσφαιρο να συμβάλλουν (και γιατί όχι να μετρήσουν κλίμα κι αντιδράσεις) στην υπογραφή αυτής της σημαντικής συμφωνίας.
Δε χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι άλλο,νομίζω ότι όλοι αντιλαμβανόμαστε τη σημασία των γεγονότων και την αίγλη που ΄χε ο ΑΡΗΣ την εποχή εκείνη.
Για την ιστορία,να πούμε δυο κουβέντες γύρω απ' το ταξίδι αυτό και τους δυο αγώνες.
Η ομάδα ταξίδεψε στην Κων/πολή με το τραίνο,έφτασε στις 23 Οκτωβρίου,δεχόμενη υποδοχή από πλήθος Ελλήνων της Πόλης και κατέλυσε στο ξενοδοχείο "Μπρίστολ".
Οι δυο αγώνες έλαβαν χώρα στο γήπεδο "Ταξίμ" (έδρα και των 3 μεγάλων ομάδων της Κων/πολης τότε) που έκλεισε ως ποδοσφαιρικό γήπεδο το 1939 και σήμερα είναι το πάρκο Ταξίμ.
Στον αγώνα της 24ης Οκτωβρίου ήρθαμε ισόπαλοι 2-2 με την Φενέρ και στον αγώνα της 26ης Οκτωβρίου χάσαμε 5-1 απ' την Γαλατά,πράγμα που στεναχώρησε τόσο τους ποδοσφαιριστές της ομάδας ώστε επέστρεψαν κλαίγοντας στο ξενοδοχείο,αρνούμενοι να φάνε.
Το απόγευμα έγινε επίσημη δεξίωση στην αποστολή της ομάδας από Τούρκους επίσημους και τη Δευτέρα 27 Οκτωβρίου η ομάδα επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη.
Πρόεδρος της ομάδας ήταν ο μεγάλος Γιάννης Αγγέλου και προπονητής ο Τσέχος Ντε Βαλέρ.
skepastro
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Άρης 1928
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ανησυχία...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
