2019-04-27 12:23:24
Ἀδελφοί Συλλειτουργοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,
«Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός,
καὶδοξάσατε Χριστόν, τὸν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν.»
Τοῦτα τὰ λόγια ἀκούσαμε πρὶν λίγο, τέκνα μου ἀγαπητὰ καὶπεριπόθητα, καὶ σπεύσαμε τὶς λαμπάδες μας νὰ ἀνάψουμε, ὅπως ὁρίζει τῆς ἡμέρας τὸ τυπικό. Ἅγιο Φῶς λάβαμε, γιὰ νὰφωτίσουμε τὴ ζωή μας, γιὰ νὰ ἁγιάσουμε τὴν ὕπαρξή μας. Μὲτοῦτο τὸ Φῶς θὰ ψάλλουμε τὸ Χριστὸς Ἀνέστη ἀναρίθμητες φορὲς. Θὰ ὑψώσουμε τὶς λαμπάδες μας στὸ ρυθμὸ τοῦ ὕμνου, ὁ ὁποῖος διαλαλεῖ τὴ νίκη τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ, τὴν ἧττα τοῦ θανάτου. Κι ἡ φλόγα τῆς λαμπάδας τοῦ καθενός μας θὰ γίνει μιὰμαρτυρία τῆς Ἀναστάσεως τοῦΚυρίου. Ὁ οὐρανὸς κι ἡ γῆ σήμερα δὲν διακρίνονται, εἶναι ἕνα μέσα στὸΦῶς τῆς Ἀναστάσεως. Κι οἱ φλόγες ἀπὸτὶς λαμπάδες τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν σὲ ὅλη τὴν πλάση, ἑνώνονται ταπεινὰμὲ τοὺς ἀστέρες τοῦ οὐρανοῦκαὶ καταργοῦν τὸσκοτάδι τῆς κακότητας, τῆς ἁμαρτίας, τοῦ θανάτου.
Ἴσως κάποιοι ἀμφισβητώντας τὴν Ἀνάσταση τοῦΚυρίου, ὑποστηρίξουν πὼς ἡσημερινὴ σύναξή μας στοὺς Ναούς, γίνεται ἁπλὰκαὶ μόνο ἀπὸσυνήθεια. Θὰ ποῦν πὼς ὑπακούουμε σ’ ἕνα ἔθιμο, ποὺ πρὶν ἀπὸ ἐμᾶς κάποιοι ἀλλοι τηροῦσαν, χωρίς αὐτὸνὰ σημαίνει κάτι γιὰ τὴδική μας ζωή. Θὰ ἀποφανθοῦν πὼς ἡ παρουσία μας στὸναό τὸ βράδυ αὐτὸτῆς Ἀναστάσεως ἀποτελεῖμιὰ ἀπὸτὶς πολλές «ἐμμονὲς» τοῦ λαοῦ μας, ἀπὸ ἐκεῖνες ποὺ δὲν μᾶς ἀφήνουν νὰ ἀνοιχτοῦμε στὸ σήμερα σὰν κοινωνία, ποὺδὲν μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ πᾶμε μπροστὰσὰν λαός.
Τοῦτες οἱ αἰτιάσεις ὅλο καὶ πιὸ συχνὰ ἀκούγονται στὶς μέρες μας. Αὐξάνονται δὲκατὰ τὴν περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καὶ κορυφώνονται τελικὰτὶς ἡμέρες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας. Μεθοδικὰκαὶ συντονισμένα μεθοδεύεται ὁ ἀπορφανισμὸς τοῦ λαοῦ μας, ἀπὸτὸν Ἐκκλησιαστικό του ἑαυτό. Σὲ τοῦτες τὶς προκλήσεις ἑμεῖς οἱΧριστιανοὶ τοῦ σήμερα, ἕνα διττὸ χρέος ἔχουμε: νὰζήσουμε τὴν Ἀνάσταση τοῦΧριστοῦ καὶ νὰτὴν μαρτυρήσουμε σὲ ὅλη τὴν οἰκουμένη. Γιατὶοἱ Χριστιανοὶ σήμερα δὲν γιορτάζουμε ἀπὸ συνήθεια, ἀλλὰγιατὶ ἡ Ἀνάσταση γιὰ μᾶς σημαίνει τὰπάντα.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς ὁ Θεὸς ἀγαπᾶ τόσο τὸν ἄνθρωπο, ποὺ κατῆλθε γι’ αὐτὸν στὴν ἔσχατη φυλακή του, στὸ μέγιστο πόνο του, στὸθάνατο, ἔτσι ὥστε νὰσυναντηθεῖ μὲ τὸπλάσμα τῶν χειρῶν του στὸν ᾍδηκαὶ νὰ τὸν ἐλευθερώσει ὁριστικὰ ἀπὸτὰ φρικτά του δεσμά.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς στὸ πρόσωπο τοῦΧριστοῦ ὁ Θεὸς ἑνώθηκε μὲ τὸν ἄνθρωπο μὲ μιὰτέτοια συναρμογή ποὺ τίποτα πλέον δὲν μπορεῖ νὰ τὴν διαταράξει, οὔτε ἀκόμα καὶτοῦτος ὁ φοβερὸς θάνατος.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς ὁ ἀνθρωπος ἔχει τὴν βεβαιότητα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος παραβλέπει τὴν ἀσχήμια τῶν ἁμαρτιῶν μας, κινούμενος ἀπὸμανικὸ ἔρωτα γιὰ ὅλους ἐμᾶς, προσφέροντάς μας ἀληθινὴκοινωνία μαζί του.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει ἀξία τεράστια, ἀφοῦ ὁΘεὸς θυσιάστηκε γι’ αὐτὸν προσωπικά, ἀφοῦ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς τὸν ἀναζήτησε στὶς ἐσχατιὲς τοῦ ᾍδη γιὰ νὰ τὸν σώσει.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς τὰ πρόσωπα γύρω μας, δὲν νοοῦνται πλέον ὡς ἀνταγωνιστὲς καὶ ἀντίπαλοι, ἀλλ’ ὡς ἀδελφοὶ ἐν Χριστῷ, συνοδοιπόροι στὶς δυσκολίες τῆς γῆς καὶ στὴν ἐλπίδα τοῦ οὐρανοῦ.
Ἀνάσταση σημαίνει πὼς ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ συγχωρήσει τὸν διπλανό του στὰ ἀτοπήματά του καὶστὶς ἀστοχίες του, γιατί ὁΧριστὸς δώρισε, γιὰ ὅσους τὸ ἐπιθυμοῦν, ἄφεση ἁμαρτιῶν.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς ἐκεῖνος ποὺ διατηρεῖ φθόνο στὴψυχή του γιὰ ἐμᾶς, δὲν εἶναι πρόσωπο μισητό· ἀκόμα κι ἂν αὐτοπροσδιορίζεται ὡς ἐχθρὸς, γιὰμᾶς εἶναι ἀδελφός, ποὺ καλούμαστε νὰ συμπονέσουμε γιὰτὴ σκληρότητά του καὶ νὰτὸν ἀγαπήσουμε ὡς εἰκόνα Θεοῦ.
Ἀνάσταση σημαίνει πὼς ὁ ἀνθρωπος δὲν καθορίζεται πλέον ἀποκλειστικὰ ἀπὸτὶς ἀνάγκες του, ἀφοῦμὲ τὴ χάρη τοῦΘεοῦ μπορεῖ νὰτὶς ὑπερβεῖκαὶ νὰ σταθεῖ ἀληθινὰ ἐλεύθερος.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς μεταξὺ τοῦΧριστιανοῦ καὶ τῆς ἀδικίας, τῆς φτώχιας, τῆς ἐκμετάλλευσης, τῶν τέκνων τοῦθανάτου, θεμελιώνεται ἔχθρα καὶπόλεμος, ὥστε καὶ σὲτοῦτο τὸ βίο νὰ ἐπιτευχθεῖκατὰ τὸ δυνατὸ ἡ ἄρση τους.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς τὰ ἔργα τῆς ζωῆς μας δὲν εἶναι καταδικασμένα νὰ χαθοῦν μὲ τὸ θάνατο, ἀλλὰ ἔχουν τὴν προοπτική τῆς αἰωνιότητας.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς ἡ δημιουργικότητα τοῦ ἀνθρώπου καταξιώνεται στὸ μέγιστο βαθμό, ἀφοῦδὲν ἐξυπηρετεῖμοναχά τὴν τεχνολογία καὶ τὴν ἐπιστήμη, ἀλλὰτὸ ἔργο τοῦΘεοῦ στὸν κόσμο. Ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ γίνει συνδημιουργὸς τοῦ Θεοῦ, συνεργός τοῦΠνεύματος τοῦ Ἁγίου στὸν ἁγιασμό τοῦ κόσμου.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς οἱ ψυχολογικές μας ἀνασφάλειες μποροῦν νὰ νικηθοῦν, ἀφοῦ ὁφόβος ποὺ γεννᾶ στὶς ψυχές ἡ σκιὰ τοῦθανάτου, ἔχει φωτισθεῖ μὲσιγουριὰ καὶ ἐλπίδα.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς ὁ βιολογικὸς θάνατος δὲν εἶναι ἰκανὸς νὰ μᾶς στερήσει τὴν κοινωνία μὲ τὰ πρόσωπα ποὺ ἀγαποῦμε, ἀφοῦ σὲκάθε Θεία Λειτουργία, ζῶντες καὶκεκοιμημένοι ἑνωνόμαστε ὅλοι ἐντὸς τοῦ Ἁγίου Ποτηρίου.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς τὸ πένθος γιὰτὴν ἀπώλεια προσώπων ἀγαπημένων, δὲν μᾶς ὁδηγεῖσὲ ἄμετρη θλίψη, ἀφοῦ ἐντός μας ὑπάρχει ἡ παρηγοριά τοῦΧριστοῦ ποὺ ἐξῆλθε ἐκ τοῦ μνήματος.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς ἡ θλίψη γιὰτὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς δὲν μᾶς ρίχνει στὴν κατάθλιψη, ἀφοῦ ὁΣταυρὸς τοῦ Κυρίου μαρτυρᾶμὲ τρόπο τρανό, ὅτι οἱδυσχέρειες ἀποτελοῦν τὴν ὁδὸ τῆς λύτρωσης.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς ἡ ἀσθένεια δὲν εἶναι κατάρα καὶαἰτία χαμοῦ, ἀλλὰ ἀνηφορικὸς δρόμος πρὸς μιὰ συνάντηση μὲτὸν ἀληθινό μας ἑαυτό.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς τὰ πάθη δὲν μποροῦν νὰ αἰχμαλωτίσουν τὰ πρόσωπα, μιᾶς καὶ ὁδρόμος τῆς ἀσκήσεως, τῆς νηστείας καὶ τῆς ἐγκράτειας δύνανται νὰ κομίσουν ἐλευθερία ἀληθινή.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς ὁ ἔρωτας δὲν νοεῖται ὡς ἔνστικτο καὶ ἐκτόνωση, ἀλλὰ βιώνεται ὡς μυστήριο συνάντησης τοῦ ἄνδρα μὲτὴ γυναίκα, μὲ σκοπό τὴν πληρότητα καὶ τὴν ἑνότητα τῆς ἀνθρώπινης φύσεως.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς τὰ παιδιὰποὺ ὁ Θεός μᾶς δωρίζει, δὲν εἶναι κτήματά μας, ἀλλὰπλάσματα τοῦ Θεοῦ, ποὺκαλούμαστε νὰ καταστήσουμε μέσῳτῆς παιδείας τοῦ Κυρίου πρόσωπα ἀκέραια καὶ ἐλεύθερα, ἀφοῦστὸν ἄνθρωπο δὲν τοῦ πρέπει κανενός εἴδους δουλεία.
Ἀνάσταση σημαίνουν ὅλα αὐτά, μὰκαὶ ἄλλα πολλά, ποὺδὲν χωροῦν νὰγραφτοῦν σὲ ἕνα κείμενο, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ εἰπωθοῦν σὲ ἕνα κήρυγμα. Εἶναι ἐμπειρία ζωῆς τῶν Ἁγίων ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ποὺ ἀφιερώθηκαν ἀποκλειστικά στὴ Ζωή καὶτὴν Ἀλήθεια· εἶναι βίωμα ὅμως καὶ κάθε χριστιανοῦ, ποὺ ἀγωνίζεται μὲτὶς λειψὲς του δυνάμεις νὰκαταστεῖ κοινωνός τοῦ Θεοῦ. Ἡ Ἀνάσταση εἶναι τὸ περιεχόμενο τῆς σωτηρίας μας· εἶναι ἡ πεμπτουσία τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιὰτὸν καθένα ἀπὸ ἐμᾶς ξεχωριστὰ.
Γιὰτὴν Ἀνάσταση τοῦΧριστοῦ λοιπὸν, ἤρθαμε σήμερα στὴν Ἐκκλησιά κι ὄχι γιὰ τὸ τίποτα. Ἤρθαμε γιὰ νὰ γιορτάσουμε, γιὰνὰ πανηγυρίσουμε, γιὰ νὰεὐφρανθοῦμε μὲτὴν δυνατότητα ποὺ μᾶς παρέχει ὁ Ἀναστημένος Κύριος νὰζήσουμε· νὰ ζήσουμε ἀληθινά, νὰζήσουμε μὲ νόημα, νὰ ζήσουμε γιὰπάντα.
Εἴμαστε ἐλεύθεροι, ἀπὸτὰ δεσμὰ τοῦδιαβόλου, ἀπὸ τὴν κυριαρχία τοῦ θανάτου. Ὁ ᾍδης ἐπικράνθῃκαὶ κατηργήθῃ· ὁ ᾍδης ἐνεπαίχθῃκαὶ ἐνεκρώθῃ· ὁ ᾍδης καθηρέθῃκαὶ ἐδεσμεύθῃ. Ὁ ἀναστημένος Κύριός μας «ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃ». Κι αὐτό εἶναι βέβαιο, αἰώνιο καὶ μὴ ἀναστρέψιμο.
Γι’ αὐτὸ γελοῦμε καὶ γι’ αὐτὸδακρύζουμε· γι’ αὐτὸ ὑμνοῦμε καὶ γι’ αὐτὸσιωποῦμε· γι’ αὐτὸεὐχόμαστε καὶ γι’ αὐτὸπροσευχόμαστε· τὸ Φῶς κατανίκησε τὸσκοτάδι· τὸ Νόημα ἐπικράτησε τῆς ἀλογίας· ἡ Ζωὴνίκησε τὸ θάνατο.
Γιὰτοῦτο γιορτάζουμε, γι’ αὐτὸ ἀναφωνοῦμε μὲ ὅλη μας τὴψυχή:
Χριστὸς Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Μέ θερμές Πατρικές εὐχές
Ο Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ Σ Α Σ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
thriskeftika
«Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός,
καὶδοξάσατε Χριστόν, τὸν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν.»
Τοῦτα τὰ λόγια ἀκούσαμε πρὶν λίγο, τέκνα μου ἀγαπητὰ καὶπεριπόθητα, καὶ σπεύσαμε τὶς λαμπάδες μας νὰ ἀνάψουμε, ὅπως ὁρίζει τῆς ἡμέρας τὸ τυπικό. Ἅγιο Φῶς λάβαμε, γιὰ νὰφωτίσουμε τὴ ζωή μας, γιὰ νὰ ἁγιάσουμε τὴν ὕπαρξή μας. Μὲτοῦτο τὸ Φῶς θὰ ψάλλουμε τὸ Χριστὸς Ἀνέστη ἀναρίθμητες φορὲς. Θὰ ὑψώσουμε τὶς λαμπάδες μας στὸ ρυθμὸ τοῦ ὕμνου, ὁ ὁποῖος διαλαλεῖ τὴ νίκη τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ, τὴν ἧττα τοῦ θανάτου. Κι ἡ φλόγα τῆς λαμπάδας τοῦ καθενός μας θὰ γίνει μιὰμαρτυρία τῆς Ἀναστάσεως τοῦΚυρίου. Ὁ οὐρανὸς κι ἡ γῆ σήμερα δὲν διακρίνονται, εἶναι ἕνα μέσα στὸΦῶς τῆς Ἀναστάσεως. Κι οἱ φλόγες ἀπὸτὶς λαμπάδες τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν σὲ ὅλη τὴν πλάση, ἑνώνονται ταπεινὰμὲ τοὺς ἀστέρες τοῦ οὐρανοῦκαὶ καταργοῦν τὸσκοτάδι τῆς κακότητας, τῆς ἁμαρτίας, τοῦ θανάτου.
Ἴσως κάποιοι ἀμφισβητώντας τὴν Ἀνάσταση τοῦΚυρίου, ὑποστηρίξουν πὼς ἡσημερινὴ σύναξή μας στοὺς Ναούς, γίνεται ἁπλὰκαὶ μόνο ἀπὸσυνήθεια. Θὰ ποῦν πὼς ὑπακούουμε σ’ ἕνα ἔθιμο, ποὺ πρὶν ἀπὸ ἐμᾶς κάποιοι ἀλλοι τηροῦσαν, χωρίς αὐτὸνὰ σημαίνει κάτι γιὰ τὴδική μας ζωή. Θὰ ἀποφανθοῦν πὼς ἡ παρουσία μας στὸναό τὸ βράδυ αὐτὸτῆς Ἀναστάσεως ἀποτελεῖμιὰ ἀπὸτὶς πολλές «ἐμμονὲς» τοῦ λαοῦ μας, ἀπὸ ἐκεῖνες ποὺ δὲν μᾶς ἀφήνουν νὰ ἀνοιχτοῦμε στὸ σήμερα σὰν κοινωνία, ποὺδὲν μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ πᾶμε μπροστὰσὰν λαός.
Τοῦτες οἱ αἰτιάσεις ὅλο καὶ πιὸ συχνὰ ἀκούγονται στὶς μέρες μας. Αὐξάνονται δὲκατὰ τὴν περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καὶ κορυφώνονται τελικὰτὶς ἡμέρες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας. Μεθοδικὰκαὶ συντονισμένα μεθοδεύεται ὁ ἀπορφανισμὸς τοῦ λαοῦ μας, ἀπὸτὸν Ἐκκλησιαστικό του ἑαυτό. Σὲ τοῦτες τὶς προκλήσεις ἑμεῖς οἱΧριστιανοὶ τοῦ σήμερα, ἕνα διττὸ χρέος ἔχουμε: νὰζήσουμε τὴν Ἀνάσταση τοῦΧριστοῦ καὶ νὰτὴν μαρτυρήσουμε σὲ ὅλη τὴν οἰκουμένη. Γιατὶοἱ Χριστιανοὶ σήμερα δὲν γιορτάζουμε ἀπὸ συνήθεια, ἀλλὰγιατὶ ἡ Ἀνάσταση γιὰ μᾶς σημαίνει τὰπάντα.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς ὁ Θεὸς ἀγαπᾶ τόσο τὸν ἄνθρωπο, ποὺ κατῆλθε γι’ αὐτὸν στὴν ἔσχατη φυλακή του, στὸ μέγιστο πόνο του, στὸθάνατο, ἔτσι ὥστε νὰσυναντηθεῖ μὲ τὸπλάσμα τῶν χειρῶν του στὸν ᾍδηκαὶ νὰ τὸν ἐλευθερώσει ὁριστικὰ ἀπὸτὰ φρικτά του δεσμά.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς στὸ πρόσωπο τοῦΧριστοῦ ὁ Θεὸς ἑνώθηκε μὲ τὸν ἄνθρωπο μὲ μιὰτέτοια συναρμογή ποὺ τίποτα πλέον δὲν μπορεῖ νὰ τὴν διαταράξει, οὔτε ἀκόμα καὶτοῦτος ὁ φοβερὸς θάνατος.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς ὁ ἀνθρωπος ἔχει τὴν βεβαιότητα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος παραβλέπει τὴν ἀσχήμια τῶν ἁμαρτιῶν μας, κινούμενος ἀπὸμανικὸ ἔρωτα γιὰ ὅλους ἐμᾶς, προσφέροντάς μας ἀληθινὴκοινωνία μαζί του.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει ἀξία τεράστια, ἀφοῦ ὁΘεὸς θυσιάστηκε γι’ αὐτὸν προσωπικά, ἀφοῦ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς τὸν ἀναζήτησε στὶς ἐσχατιὲς τοῦ ᾍδη γιὰ νὰ τὸν σώσει.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς τὰ πρόσωπα γύρω μας, δὲν νοοῦνται πλέον ὡς ἀνταγωνιστὲς καὶ ἀντίπαλοι, ἀλλ’ ὡς ἀδελφοὶ ἐν Χριστῷ, συνοδοιπόροι στὶς δυσκολίες τῆς γῆς καὶ στὴν ἐλπίδα τοῦ οὐρανοῦ.
Ἀνάσταση σημαίνει πὼς ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ συγχωρήσει τὸν διπλανό του στὰ ἀτοπήματά του καὶστὶς ἀστοχίες του, γιατί ὁΧριστὸς δώρισε, γιὰ ὅσους τὸ ἐπιθυμοῦν, ἄφεση ἁμαρτιῶν.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς ἐκεῖνος ποὺ διατηρεῖ φθόνο στὴψυχή του γιὰ ἐμᾶς, δὲν εἶναι πρόσωπο μισητό· ἀκόμα κι ἂν αὐτοπροσδιορίζεται ὡς ἐχθρὸς, γιὰμᾶς εἶναι ἀδελφός, ποὺ καλούμαστε νὰ συμπονέσουμε γιὰτὴ σκληρότητά του καὶ νὰτὸν ἀγαπήσουμε ὡς εἰκόνα Θεοῦ.
Ἀνάσταση σημαίνει πὼς ὁ ἀνθρωπος δὲν καθορίζεται πλέον ἀποκλειστικὰ ἀπὸτὶς ἀνάγκες του, ἀφοῦμὲ τὴ χάρη τοῦΘεοῦ μπορεῖ νὰτὶς ὑπερβεῖκαὶ νὰ σταθεῖ ἀληθινὰ ἐλεύθερος.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς μεταξὺ τοῦΧριστιανοῦ καὶ τῆς ἀδικίας, τῆς φτώχιας, τῆς ἐκμετάλλευσης, τῶν τέκνων τοῦθανάτου, θεμελιώνεται ἔχθρα καὶπόλεμος, ὥστε καὶ σὲτοῦτο τὸ βίο νὰ ἐπιτευχθεῖκατὰ τὸ δυνατὸ ἡ ἄρση τους.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς τὰ ἔργα τῆς ζωῆς μας δὲν εἶναι καταδικασμένα νὰ χαθοῦν μὲ τὸ θάνατο, ἀλλὰ ἔχουν τὴν προοπτική τῆς αἰωνιότητας.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς ἡ δημιουργικότητα τοῦ ἀνθρώπου καταξιώνεται στὸ μέγιστο βαθμό, ἀφοῦδὲν ἐξυπηρετεῖμοναχά τὴν τεχνολογία καὶ τὴν ἐπιστήμη, ἀλλὰτὸ ἔργο τοῦΘεοῦ στὸν κόσμο. Ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ γίνει συνδημιουργὸς τοῦ Θεοῦ, συνεργός τοῦΠνεύματος τοῦ Ἁγίου στὸν ἁγιασμό τοῦ κόσμου.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς οἱ ψυχολογικές μας ἀνασφάλειες μποροῦν νὰ νικηθοῦν, ἀφοῦ ὁφόβος ποὺ γεννᾶ στὶς ψυχές ἡ σκιὰ τοῦθανάτου, ἔχει φωτισθεῖ μὲσιγουριὰ καὶ ἐλπίδα.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς ὁ βιολογικὸς θάνατος δὲν εἶναι ἰκανὸς νὰ μᾶς στερήσει τὴν κοινωνία μὲ τὰ πρόσωπα ποὺ ἀγαποῦμε, ἀφοῦ σὲκάθε Θεία Λειτουργία, ζῶντες καὶκεκοιμημένοι ἑνωνόμαστε ὅλοι ἐντὸς τοῦ Ἁγίου Ποτηρίου.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς τὸ πένθος γιὰτὴν ἀπώλεια προσώπων ἀγαπημένων, δὲν μᾶς ὁδηγεῖσὲ ἄμετρη θλίψη, ἀφοῦ ἐντός μας ὑπάρχει ἡ παρηγοριά τοῦΧριστοῦ ποὺ ἐξῆλθε ἐκ τοῦ μνήματος.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς ἡ θλίψη γιὰτὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς δὲν μᾶς ρίχνει στὴν κατάθλιψη, ἀφοῦ ὁΣταυρὸς τοῦ Κυρίου μαρτυρᾶμὲ τρόπο τρανό, ὅτι οἱδυσχέρειες ἀποτελοῦν τὴν ὁδὸ τῆς λύτρωσης.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς ἡ ἀσθένεια δὲν εἶναι κατάρα καὶαἰτία χαμοῦ, ἀλλὰ ἀνηφορικὸς δρόμος πρὸς μιὰ συνάντηση μὲτὸν ἀληθινό μας ἑαυτό.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς τὰ πάθη δὲν μποροῦν νὰ αἰχμαλωτίσουν τὰ πρόσωπα, μιᾶς καὶ ὁδρόμος τῆς ἀσκήσεως, τῆς νηστείας καὶ τῆς ἐγκράτειας δύνανται νὰ κομίσουν ἐλευθερία ἀληθινή.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς ὁ ἔρωτας δὲν νοεῖται ὡς ἔνστικτο καὶ ἐκτόνωση, ἀλλὰ βιώνεται ὡς μυστήριο συνάντησης τοῦ ἄνδρα μὲτὴ γυναίκα, μὲ σκοπό τὴν πληρότητα καὶ τὴν ἑνότητα τῆς ἀνθρώπινης φύσεως.
Ἡ Ἀνάσταση σημαίνει πὼς τὰ παιδιὰποὺ ὁ Θεός μᾶς δωρίζει, δὲν εἶναι κτήματά μας, ἀλλὰπλάσματα τοῦ Θεοῦ, ποὺκαλούμαστε νὰ καταστήσουμε μέσῳτῆς παιδείας τοῦ Κυρίου πρόσωπα ἀκέραια καὶ ἐλεύθερα, ἀφοῦστὸν ἄνθρωπο δὲν τοῦ πρέπει κανενός εἴδους δουλεία.
Ἀνάσταση σημαίνουν ὅλα αὐτά, μὰκαὶ ἄλλα πολλά, ποὺδὲν χωροῦν νὰγραφτοῦν σὲ ἕνα κείμενο, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ εἰπωθοῦν σὲ ἕνα κήρυγμα. Εἶναι ἐμπειρία ζωῆς τῶν Ἁγίων ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ποὺ ἀφιερώθηκαν ἀποκλειστικά στὴ Ζωή καὶτὴν Ἀλήθεια· εἶναι βίωμα ὅμως καὶ κάθε χριστιανοῦ, ποὺ ἀγωνίζεται μὲτὶς λειψὲς του δυνάμεις νὰκαταστεῖ κοινωνός τοῦ Θεοῦ. Ἡ Ἀνάσταση εἶναι τὸ περιεχόμενο τῆς σωτηρίας μας· εἶναι ἡ πεμπτουσία τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιὰτὸν καθένα ἀπὸ ἐμᾶς ξεχωριστὰ.
Γιὰτὴν Ἀνάσταση τοῦΧριστοῦ λοιπὸν, ἤρθαμε σήμερα στὴν Ἐκκλησιά κι ὄχι γιὰ τὸ τίποτα. Ἤρθαμε γιὰ νὰ γιορτάσουμε, γιὰνὰ πανηγυρίσουμε, γιὰ νὰεὐφρανθοῦμε μὲτὴν δυνατότητα ποὺ μᾶς παρέχει ὁ Ἀναστημένος Κύριος νὰζήσουμε· νὰ ζήσουμε ἀληθινά, νὰζήσουμε μὲ νόημα, νὰ ζήσουμε γιὰπάντα.
Εἴμαστε ἐλεύθεροι, ἀπὸτὰ δεσμὰ τοῦδιαβόλου, ἀπὸ τὴν κυριαρχία τοῦ θανάτου. Ὁ ᾍδης ἐπικράνθῃκαὶ κατηργήθῃ· ὁ ᾍδης ἐνεπαίχθῃκαὶ ἐνεκρώθῃ· ὁ ᾍδης καθηρέθῃκαὶ ἐδεσμεύθῃ. Ὁ ἀναστημένος Κύριός μας «ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃ». Κι αὐτό εἶναι βέβαιο, αἰώνιο καὶ μὴ ἀναστρέψιμο.
Γι’ αὐτὸ γελοῦμε καὶ γι’ αὐτὸδακρύζουμε· γι’ αὐτὸ ὑμνοῦμε καὶ γι’ αὐτὸσιωποῦμε· γι’ αὐτὸεὐχόμαστε καὶ γι’ αὐτὸπροσευχόμαστε· τὸ Φῶς κατανίκησε τὸσκοτάδι· τὸ Νόημα ἐπικράτησε τῆς ἀλογίας· ἡ Ζωὴνίκησε τὸ θάνατο.
Γιὰτοῦτο γιορτάζουμε, γι’ αὐτὸ ἀναφωνοῦμε μὲ ὅλη μας τὴψυχή:
Χριστὸς Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Μέ θερμές Πατρικές εὐχές
Ο Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ Σ Α Σ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
thriskeftika
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
