2019-12-31 17:08:59
Οι Νεοϋορκέζοι διαγράφουν το παρελθόν την «Ημέρα του Καλού Ξεφορτώματος», για να ξεκινήσουν ανάλαφροι τη νέα χρονιά. Πετούν αναμνήσεις και δώρα, θρύψαλα και σκουπίδια τώρα, σε μια συμβολική πράξη αυτοκάθαρσης, στην καρδιά του Μανχάταν.
Ένας καταστροφέας εγγράφων, κάδοι και σφυριά, διευκολύνουν την εκτόνωση. Ακολουθεί η πρόγνωση. Τι να περιμένουμε από το άρτιο 2020, που «περίσσια στέρεα στέκεται στα πόδια του, καλά ‘ναι βολεμένος αριθμός, δεν έχει λαχτάρα να μετακουνηθεί, συντηρητικός, ευχαριστημένος, χωρίς ανησυχία»;
Αν είναι να ησυχάσουμε από τον ιό των ανατροπών, των κρίσεων, των αναβρασμών και των διχασμών, καλοδεχούμενος ο συντηρητισμός του ή μήπως τούτη η συμφιλίωση με την ακινησία προδίνει μια βαθιά ηθική διαστροφή;
«Κουράστηκα να λέω χρονολογίες... αλλάζουν οι αριθμοί, και οι άνθρωποι ίδιοι, οι πόλεμοι ίδιοι», λέει ο ποιητής. Δεμένοι στον τροχό του χρόνου, ασάλευτοι, με την ιδέα πως ταξιδεύουν τάχα, τραβούν κουπιά, αλλά ό,τι κι αν λένε, με έναν αλλόκοτο τρόπο, ελπίζουν. Σε τελειώματα ατοπημάτων, κενών γραμμάτων, τρεμάμενων προοπτικών και σε νέες αρχές.
Η δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα είχε έναν κανόνα: O κανόνας είναι η εξαίρεση. Σάρωσε στο πέρασμά της πέρα από τα περιττά και αναγκαία. Τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια εκατομμυρίων εργαζομένων και παγίδεψε χιλιάδες επιχειρήσεις. Απογύμνωσε πολιτική και οικονομία, έμπασε το φόβο για την εύθραυστη ευδαιμονία, με έναν υπόκωφο και απειλητικό θόρυβο, αφαίρεσε πέπλα αυταπάτης, αλλά δεν ανάστησε την ουσία.
Το καλό με την τρίτη δεκαετία -σύμφωνοι, υπάρχει μαθηματική αυθαιρεσία στη μέτρηση, αλλά έτσι αποφασίσαμε ως κοινωνία, υποκύπτοντας και στων στρογγυλών αριθμών τη γοητεία- της τρίτης μεταχριστιανικής χιλιετίας είναι ότι δεν έρχεται με μεγάλη προσδοκία και φουσκωμένη αισιοδοξία.
Έχει σημασία; Όση η χρονιά που περάσαμε, προσπαθώντας να ανακτήσουμε την αναπνοή μας. Δεν ξέρω αν είναι προσαρμογή ή ανακύκλωση αναμονής, εύχομαι να είναι αίσθηση του τρέχοντος, της ίδιας της ζωής.
Καλή αρχή μας. Με μια ελπίδα που παίρνει αίμα από την αντοχή μας της κ.Κ.Τζωρτζινάκη
greece-salonikia
Ένας καταστροφέας εγγράφων, κάδοι και σφυριά, διευκολύνουν την εκτόνωση. Ακολουθεί η πρόγνωση. Τι να περιμένουμε από το άρτιο 2020, που «περίσσια στέρεα στέκεται στα πόδια του, καλά ‘ναι βολεμένος αριθμός, δεν έχει λαχτάρα να μετακουνηθεί, συντηρητικός, ευχαριστημένος, χωρίς ανησυχία»;
Αν είναι να ησυχάσουμε από τον ιό των ανατροπών, των κρίσεων, των αναβρασμών και των διχασμών, καλοδεχούμενος ο συντηρητισμός του ή μήπως τούτη η συμφιλίωση με την ακινησία προδίνει μια βαθιά ηθική διαστροφή;
«Κουράστηκα να λέω χρονολογίες... αλλάζουν οι αριθμοί, και οι άνθρωποι ίδιοι, οι πόλεμοι ίδιοι», λέει ο ποιητής. Δεμένοι στον τροχό του χρόνου, ασάλευτοι, με την ιδέα πως ταξιδεύουν τάχα, τραβούν κουπιά, αλλά ό,τι κι αν λένε, με έναν αλλόκοτο τρόπο, ελπίζουν. Σε τελειώματα ατοπημάτων, κενών γραμμάτων, τρεμάμενων προοπτικών και σε νέες αρχές.
Η δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα είχε έναν κανόνα: O κανόνας είναι η εξαίρεση. Σάρωσε στο πέρασμά της πέρα από τα περιττά και αναγκαία. Τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια εκατομμυρίων εργαζομένων και παγίδεψε χιλιάδες επιχειρήσεις. Απογύμνωσε πολιτική και οικονομία, έμπασε το φόβο για την εύθραυστη ευδαιμονία, με έναν υπόκωφο και απειλητικό θόρυβο, αφαίρεσε πέπλα αυταπάτης, αλλά δεν ανάστησε την ουσία.
Το καλό με την τρίτη δεκαετία -σύμφωνοι, υπάρχει μαθηματική αυθαιρεσία στη μέτρηση, αλλά έτσι αποφασίσαμε ως κοινωνία, υποκύπτοντας και στων στρογγυλών αριθμών τη γοητεία- της τρίτης μεταχριστιανικής χιλιετίας είναι ότι δεν έρχεται με μεγάλη προσδοκία και φουσκωμένη αισιοδοξία.
Έχει σημασία; Όση η χρονιά που περάσαμε, προσπαθώντας να ανακτήσουμε την αναπνοή μας. Δεν ξέρω αν είναι προσαρμογή ή ανακύκλωση αναμονής, εύχομαι να είναι αίσθηση του τρέχοντος, της ίδιας της ζωής.
Καλή αρχή μας. Με μια ελπίδα που παίρνει αίμα από την αντοχή μας της κ.Κ.Τζωρτζινάκη
greece-salonikia
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Όλα αλλάζουν, για να μείνουν τα ίδια..
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
