2013-01-31 03:06:43
Ένα τραγικό γεγονός όπως ο θάνατος της 11χρονης Μαργαρίτας Νικόλoβα ή όπως έγινε γνωστή στο πανελλήνιο με το όνομα Στέφκα Μλαντένοβα, ήταν η αφορμή για να έρθει ξανά στην επιφάνεια ένα φαινόμενο που μαστίζει από τη δεκαετία του90’ την ελληνική κοινωνία, αυτό της παιδικής επαιτείας.
Η μικρή…«Μέγκη», όπως την αποκαλούσαν οι φίλοι της, ήταν ένα παιδί των φαναριών. Ένα από τα πολλά παιδιά που συναντάει ο καθένας από μας καθημερινά στο δρόμο και το προσπερνάει, άλλοτε αδιάφορα ή άλλοτε ξεστομίζοντας και κάποιες βρισιές ακόμα, γιατί μας ενόχλησε.
«Το φαινόμενο της παιδικής επαιτείας στην Ελλάδα, ξεκίνησε τη δεκαετία του 90’με τα παιδιά από την Αλβανία. Στη συνέχεια αυτό μεταμορφώθηκε, άλλαξε πρόσωπο άλλαξε μορφή. Τα παιδιά δεν υπήρχαν πλέον στα φανάρια, μεταφέρθηκαν στις καφετέριας, στις πλατείες και στις ταβέρνες, εκεί όπου υπήρχε μεγαλύτερη κινητικότητα και φυσικά και περισσότερα κέρδη», δήλωσε στο Thousandnews.gr, η Βαλμπόνα Χιστούνα από την κοινωνική οργάνωση υποστήριξης νέων «Άρσις».
Η ίδια συνέχισε λέγοντας πως «παρόλα αυτά, το φαινόμενο παρέμεινε, δεν εξαλείφθηκε». «Μάλιστα», τόνισε, «το 2007, παιδιά από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, ήρθαν στη χώρα μας και ειδικά, στη Θεσσαλονίκη, λόγω του ότι είναι κοντά στα σύνορα με τις χώρες αυτές και ξεκίνησαν να επαιτούν και πάλι στα φανάρια». Αυτό που σημείωσε είναι ότι «το πρόβλημα υπήρχε και υπάρχει σε πολύ ανησυχητικό επίπεδο, αλλά πολλή απλά εξελίσσεται και αλλάζει μορφές».
Σε ερώτηση για το πώς μπορεί η κοινωνία να βοηθήσει ώστε να αντιμετωπιστεί αυτό το φαινόμενο, η Βαλμπόνα Χιστούνα, μας απάντησε μονολεκτικά λέγοντας «Δεν δίνουμε χρήματα!». Στη συνέχεια μας εξήγησε πως «για να βοηθήσουμε δεν πρέπει να δώσουμε χρήματα. Το ότι δίνουμε χρήματα είναι ο μοναδικός λόγος που συντηρείται το φαινόμενο της παιδικής εργασίας στο δρόμο. Δίνοντας χρήματα αφήνουμε τα παιδιά αυτά στο περιθώριο σε μία αποκλεισμένη κατάσταση».
Παράλληλα πρόσθεσε πως «είναι γεγονός ότι αυτό από μόνο του δεν φτάνει. Αν η ευρωπαϊκή πολιτεία δεν αποφασίσει να φτιάξει καλά δομημένες υπηρεσίες για την προστασία των παιδιών, είτε στη χώρα προέλευσης, είτε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, είτε στη χώρα προορισμού, δεν θα αλλάξει τίποτα».
Η Βαλμπόνα Χιστούνα, η οποία γνώρισε την 11χρονη που έχασε τη ζωή της, μας εξηγεί, τι χαρακτήρας ήταν ως παιδί. «Ήταν ήρεμη με χαμογελαστό βλέμμα. Ένα παιδί που ήθελε να έχει και κάποιες ευχάριστες ώρες ανάμεσα στην εργασία της, στα φανάρια. Τη Στέφκα ή αλλιώς τη Μαργαρίτα ή τη Μέγκη όπως την φώναζαν οι φίλοι της, την γνωρίσαμε πριν από δύο χρόνια μέσα στο δρόμο. Δούλευε μαζί με το αδερφάκι της, όπως και με άλλα παιδιά. Επίσης γνωρίσαμε και μία κυρία η οποία εμφανιζόταν ως θεία της», αναφέρει.
Προσθέτει παρόλα αυτά πως ήταν ένα παιδί πολύ αφοσιωμένο στη δουλειά του. «Ήταν πολλές οι φορές που της μιλούσαμε και προσπαθούσαμε να της αποσπάσουμε και άλλα πράγματα από τη ζωή της, αλλά ήταν πολύ συγκεντρωμένη στο στόχο που είχε στο δρόμο».
Πάνω σε αυτό το σημείο μας εξήγησε πως «ένα από τα κυριότερα πράγματα που συζητάμε γενικότερα με αυτά τα παιδιά είναι η ένταξή τους, στην εκπαίδευση. Προσπαθούμε όταν προσεγγίζουμε αυτά τα παιδιά να καταλάβουμε το πλαίσιο εκπαίδευσης τους. Πόσο είναι δυνατόν και πόσο μπορεί αυτό το παιδί να ενταχθεί στην ελληνική εκπαίδευση. Έτσι και με την Στέφκα, είχαμε κάνει αυτή τη συζήτηση. Φυσικά όπως και όλα αυτά τα παιδιά, ειδικά βουλγάρικης καταγωγής, είναι πολύ αρνητικά σε αυτή την κατεύθυνση, λέγοντας «εγώ πηγαίνω σχολείο στην Βουλγαρία, είμαι εδώ πολύ λίγες μέρες και σε λίγο καιρό θα ξανά πάω πίσω στο σχολείο μου». Οπότε υπήρχε μία άρνηση σ’ αυτό. Κάθε φορά που μιλούσαμε με τη θεία που εμφανιζόταν εδώ, μας έλεγε το ίδιο πράγμα και πως γι’ αυτό το λόγω δεν έχει νόημα η ένταξη του παιδιού στο σχολείο».
«Εδώ να σημειώσω πως «τα παιδιά αυτά αλλάζουν πάντα σπίτια. Μετακινούνται πάρα πολύ συχνά προς και από την Βουλγαρία, ώστε να μην εντοπίζεται εύκολα η διεύθυνση κατοικίας τους. Ξέραμε ότι μείνει κοντά στον Βαρδάρη αλλά δεν καταφέραμε ποτέ να φτάσουμε κοντά στην οικία της. Στόχος μας εξάλλου δεν είναι να πιέζουμε το παιδί να μας πει που μένει. Εφόσον βλέπουμε πως το παιδί χαμηλώνει το βλέμμα του, νοιώθει ότι από κάτι απειλείται εμείς αμέσως απομακρυνόμαστε. Έχω ξαναπεί πως υπάρχουν ενήλικες που επιβλέπουν αυτά τα παιδιά από μακριά, πράγμα που δυσκολεύει ιδιαίτερα τη δουλειά μας, γιατί προσπαθούμε να μιλήσουμε με τα παιδιά και να μάθουμε και άλλα για αυτά, όπως για τη ζωή τους και τις συνθήκες τις οποίες ζουν.
Σε ερώτησή μας για το πώς ένοιωσε, στο άκουσμα της είδησης, του θανάτου, του 11χρονου κοριτσιού, μας είπε: «Το έμαθα μία μέρα αφότου έγινε. Ένοιωσα θυμό. Σκέφτηκα πως…έγινε και αυτό, σε αυτή την εξέλιξη του φαινομένου και δυστυχώς, η κοινωνία και η πολιτεία μας όπως και των χωρών καταγωγής αυτών των παιδιών δεν έχουν λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία αυτών των παιδιών».
Ματίνα Γαβριήλογλου: «θα πρέπει να σταματήσουν να δίνουν χρήματα σε αυτά τα παιδιά»
«Θα πρέπει οι πολίτες να σταματήσουν να δίνουν χρήματα σε αυτά τα παιδιά», τονίζει και από την πλευρά της, μιλώντας στο Thousandnews.gr, η Ματίνα Γαβριήλογλου, ψυχολόγος- επιστημονικός συνεργάτης στο «χαμόγελο του παιδιού».
«Στο «Χαμόγελο του Παιδιού», είμαστε συγκλονισμένοι με την ιστορία του 11χρονου κοριτσιού. Αυτό το παιδί δυστυχώς πέραν των δυσκολιών που αντιμετώπισε, στον τρόπο με τον οποίο ήρθε στη χώρα, στο τρόπο διαβίωσης του, ήρθε αντιμέτωπο ακόμα και με το θάνατο», αναφέρει και προσθέτει, πως το «Χαμόγελο του παιδιού», δέχεται καθημερινά κλήσεις για παιδιά τα οποία επαιτούν και βρίσκονται στα φανάρια. «Προσπαθούμε με κάθε τρόπο να στηρίξουμε αυτά τα παιδιά. Ζητάμε από όλους τους ανθρώπους να καλούν καθημερινά στην Εθνική γραμμή για τα παιδιά στο 1056, η οποία λειτουργεί 24ώρες, το 24ωρο και να μας ενημερώνουν για παιδιά τα οποία βλέπουν στους δρόμους να περιφέρονται,είτε να επαιτούν στα φανάρια. Θα προσπαθήσουμε να βρεθούμε δίπλα τους να κινητοποιήσουμε τις αρχές έτσι ώστε να τα υποστηρίξουμε». Όπως προσθέτει όμως «αυτό το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό και αποτελεί στόχο για εμάς, είναι να ενημερώσουμε όλους τους πολίτες ότι θα πρέπει να σταματήσουν να δίνουν χρήματα σε αυτά τα παιδιά. Δυστυχώς δίνοντας χρήματα καλύπτονται μόνο οι ανάγκες ενηλίκων οι οποίοι εκμεταλλεύονται τα ανήλικα και τίποτα δεν φτάνει για την κάλυψη των δικών τους αναγκών. Έτσι λοιπόν δίνοντας χρήματα, δυστυχώς διαιωνίζουμε το φαινόμενο της επαιτείας των ανηλίκων στους δρόμους».
Η κ. Γαβριήλογλου, σημειώνει επίσης πως οι συνθήκες διαβίωσης των παιδιών των φαναριών είναι ιδιόρρυθμες. «Είναι παιδιά τα οποία φτάνουν στην Ελλάδα με σκοπό να βρίσκονται έξω στους δρόμους και να επαιτούν», αναφέρει και προσθέτει πως, «εκεί έξω δεν είναι μόνο παιδιά μεταναστών είναι και ελληνόπουλα, τα οποία βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο. Νομίζω πως όλοι μπορούμε να φανταστούμε πόσο δύσκολη είναι η ζωή τους έξω. Είναι παιδιά που το βασικότερο χαρακτηριστικό είναι ότι δεν τους δίνετε η ευκαιρία να βιώσουν την παιδική τους ηλικία και πρέπει με κάποιο τρόπο να μεγαλώσουν πάρα πολύ γρήγορα. Αυτό είναι και το πιο σκληρό από όλα».
«Ο θάνατος της 11χρονης κρύβει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα από πίσω του»
Η Σοφία Γκαρανέ υπεύθυνη των γιατρών του κόσμου στη Θεσσαλονίκη, με αφορμή το τραγικό γεγονός του θανάτου της 11χρονης, τονίζει από την πλευρά της πως «το συγκεκριμένο δυστυχές περιστατικό κρύβει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα από πίσω του, με το οποίο βρίσκονται αντιμέτωποι καθημερινά. «Μιλάμε για παιδιά τα οποία είναι αδήλωτα. Παιδιά τα οποία έρχονται στην Ελλάδα με λανθασμένα ή και ψευδή στοιχεία και τα οποία εκμεταλλεύονται κάποια κυκλώματα προκειμένου να τους φέρουν χρήματα για ιδία συμφέροντα.
Τα συγκεκριμένα παιδιά είτε δεν έχουν γονείς, είτε έχουν επαχθή, είτε έχουν ως κηδεμόνες λοιπούς συγγενείς, ακόμα και αγνώστους προκειμένου να μπορέσουν να φέρουν χρήματα σε αυτούς τους ανθρώπους.
Δυστυχώς εδώ μας επισκέπτονται αυτά τα παιδιά τα οποία συνοδεύονται από γιαγιάδες, παππούδες ακόμα και γονείς των οποίων τα στοιχεία είναι αμφιβόλου προελεύσεως. Παρόλα αυτά τους παρέχουμε άμεσα την ιατρική φροντίδα και το εμβολιασμό, τουλάχιστον για την προφύλαξη αυτών των παιδιών και όχι μόνο».
Ζουν όλοι μαζί σε παλιά σπίτια και διαμερίσματα
Όπως αναφέρουν οι ειδικοί για το κοινωνικό φαινόμενο της επαιτείας, όλοι οι επαίτες είναι τσιγγάνοι, κυρίως από τη Βουλγαρία, ενώ υπάρχουν κάποιοι από Ρουμανία και Αλβανία και λιγότεροι από την Ελλάδα. Έρχονται στην Ελλάδα για λίγες μέρες, ζουν όλοι μαζί σε παλιά σπίτια ή διαμερίσματα και γυρνούν στο κέντρο των πόλεων.
Σε ένα τέτοιο σπίτι ζούσε και η μικρή Μαργαρίτα.
Δείτε το μέρος στο οποίο έμενε κάτω από άθλιες συνθήκες με άλλα δέκα άτομα:
Δείτε το σημείο στο οποίο σκοτώθηκε η 11χρονη και το οποίο βρίσκεται μόλις λίγα μέτρα από το σπίτι που διέμενε:
Αυτόπτες μάρτυρες του τραγικού περιστατικού, μας αναφέρουν τις πρώτες στιγμές που σημειώθηκε το ατύχημα. «Ακούσαμε το θόρυβο. Βγήκαμε έξω και διαπιστώσαμε ότι ένα παιδί ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Ήρθε γρήγορα σχετικά το ασθενοφόρο και το πήρε. Το λεωφορείο δεν πρέπει να έτρεχε, το παιδάκι με το ποδήλατο έπεσε κάτω από τη ρόδα. Εδώ στη περιοχή υπάρχουν πολλά παιδιά των φαναριών τα οποία φοβόμαστε πως θα έχουν την ίδια κατάληξη, αναφέρει ένας αυτόπτης μάρτυρας.
Με έξοδα του νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς», η ταφή της 11χρονης
Δείτε τις δηλώσεις του διοικητή του νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς», Παύλου Παπαδόπουλου, στο thousandnews.gr, ο οποίος γνωστοποίησε πως σήμερα θα γίνει η ταφή της 11χρονης με έξοδα του νοσοκομείου.
thousandnews.gr
Η μικρή…«Μέγκη», όπως την αποκαλούσαν οι φίλοι της, ήταν ένα παιδί των φαναριών. Ένα από τα πολλά παιδιά που συναντάει ο καθένας από μας καθημερινά στο δρόμο και το προσπερνάει, άλλοτε αδιάφορα ή άλλοτε ξεστομίζοντας και κάποιες βρισιές ακόμα, γιατί μας ενόχλησε.
«Το φαινόμενο της παιδικής επαιτείας στην Ελλάδα, ξεκίνησε τη δεκαετία του 90’με τα παιδιά από την Αλβανία. Στη συνέχεια αυτό μεταμορφώθηκε, άλλαξε πρόσωπο άλλαξε μορφή. Τα παιδιά δεν υπήρχαν πλέον στα φανάρια, μεταφέρθηκαν στις καφετέριας, στις πλατείες και στις ταβέρνες, εκεί όπου υπήρχε μεγαλύτερη κινητικότητα και φυσικά και περισσότερα κέρδη», δήλωσε στο Thousandnews.gr, η Βαλμπόνα Χιστούνα από την κοινωνική οργάνωση υποστήριξης νέων «Άρσις».
Η ίδια συνέχισε λέγοντας πως «παρόλα αυτά, το φαινόμενο παρέμεινε, δεν εξαλείφθηκε». «Μάλιστα», τόνισε, «το 2007, παιδιά από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, ήρθαν στη χώρα μας και ειδικά, στη Θεσσαλονίκη, λόγω του ότι είναι κοντά στα σύνορα με τις χώρες αυτές και ξεκίνησαν να επαιτούν και πάλι στα φανάρια». Αυτό που σημείωσε είναι ότι «το πρόβλημα υπήρχε και υπάρχει σε πολύ ανησυχητικό επίπεδο, αλλά πολλή απλά εξελίσσεται και αλλάζει μορφές».
Σε ερώτηση για το πώς μπορεί η κοινωνία να βοηθήσει ώστε να αντιμετωπιστεί αυτό το φαινόμενο, η Βαλμπόνα Χιστούνα, μας απάντησε μονολεκτικά λέγοντας «Δεν δίνουμε χρήματα!». Στη συνέχεια μας εξήγησε πως «για να βοηθήσουμε δεν πρέπει να δώσουμε χρήματα. Το ότι δίνουμε χρήματα είναι ο μοναδικός λόγος που συντηρείται το φαινόμενο της παιδικής εργασίας στο δρόμο. Δίνοντας χρήματα αφήνουμε τα παιδιά αυτά στο περιθώριο σε μία αποκλεισμένη κατάσταση».
Παράλληλα πρόσθεσε πως «είναι γεγονός ότι αυτό από μόνο του δεν φτάνει. Αν η ευρωπαϊκή πολιτεία δεν αποφασίσει να φτιάξει καλά δομημένες υπηρεσίες για την προστασία των παιδιών, είτε στη χώρα προέλευσης, είτε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, είτε στη χώρα προορισμού, δεν θα αλλάξει τίποτα».
Η Βαλμπόνα Χιστούνα, η οποία γνώρισε την 11χρονη που έχασε τη ζωή της, μας εξηγεί, τι χαρακτήρας ήταν ως παιδί. «Ήταν ήρεμη με χαμογελαστό βλέμμα. Ένα παιδί που ήθελε να έχει και κάποιες ευχάριστες ώρες ανάμεσα στην εργασία της, στα φανάρια. Τη Στέφκα ή αλλιώς τη Μαργαρίτα ή τη Μέγκη όπως την φώναζαν οι φίλοι της, την γνωρίσαμε πριν από δύο χρόνια μέσα στο δρόμο. Δούλευε μαζί με το αδερφάκι της, όπως και με άλλα παιδιά. Επίσης γνωρίσαμε και μία κυρία η οποία εμφανιζόταν ως θεία της», αναφέρει.
Προσθέτει παρόλα αυτά πως ήταν ένα παιδί πολύ αφοσιωμένο στη δουλειά του. «Ήταν πολλές οι φορές που της μιλούσαμε και προσπαθούσαμε να της αποσπάσουμε και άλλα πράγματα από τη ζωή της, αλλά ήταν πολύ συγκεντρωμένη στο στόχο που είχε στο δρόμο».
Πάνω σε αυτό το σημείο μας εξήγησε πως «ένα από τα κυριότερα πράγματα που συζητάμε γενικότερα με αυτά τα παιδιά είναι η ένταξή τους, στην εκπαίδευση. Προσπαθούμε όταν προσεγγίζουμε αυτά τα παιδιά να καταλάβουμε το πλαίσιο εκπαίδευσης τους. Πόσο είναι δυνατόν και πόσο μπορεί αυτό το παιδί να ενταχθεί στην ελληνική εκπαίδευση. Έτσι και με την Στέφκα, είχαμε κάνει αυτή τη συζήτηση. Φυσικά όπως και όλα αυτά τα παιδιά, ειδικά βουλγάρικης καταγωγής, είναι πολύ αρνητικά σε αυτή την κατεύθυνση, λέγοντας «εγώ πηγαίνω σχολείο στην Βουλγαρία, είμαι εδώ πολύ λίγες μέρες και σε λίγο καιρό θα ξανά πάω πίσω στο σχολείο μου». Οπότε υπήρχε μία άρνηση σ’ αυτό. Κάθε φορά που μιλούσαμε με τη θεία που εμφανιζόταν εδώ, μας έλεγε το ίδιο πράγμα και πως γι’ αυτό το λόγω δεν έχει νόημα η ένταξη του παιδιού στο σχολείο».
«Εδώ να σημειώσω πως «τα παιδιά αυτά αλλάζουν πάντα σπίτια. Μετακινούνται πάρα πολύ συχνά προς και από την Βουλγαρία, ώστε να μην εντοπίζεται εύκολα η διεύθυνση κατοικίας τους. Ξέραμε ότι μείνει κοντά στον Βαρδάρη αλλά δεν καταφέραμε ποτέ να φτάσουμε κοντά στην οικία της. Στόχος μας εξάλλου δεν είναι να πιέζουμε το παιδί να μας πει που μένει. Εφόσον βλέπουμε πως το παιδί χαμηλώνει το βλέμμα του, νοιώθει ότι από κάτι απειλείται εμείς αμέσως απομακρυνόμαστε. Έχω ξαναπεί πως υπάρχουν ενήλικες που επιβλέπουν αυτά τα παιδιά από μακριά, πράγμα που δυσκολεύει ιδιαίτερα τη δουλειά μας, γιατί προσπαθούμε να μιλήσουμε με τα παιδιά και να μάθουμε και άλλα για αυτά, όπως για τη ζωή τους και τις συνθήκες τις οποίες ζουν.
Σε ερώτησή μας για το πώς ένοιωσε, στο άκουσμα της είδησης, του θανάτου, του 11χρονου κοριτσιού, μας είπε: «Το έμαθα μία μέρα αφότου έγινε. Ένοιωσα θυμό. Σκέφτηκα πως…έγινε και αυτό, σε αυτή την εξέλιξη του φαινομένου και δυστυχώς, η κοινωνία και η πολιτεία μας όπως και των χωρών καταγωγής αυτών των παιδιών δεν έχουν λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία αυτών των παιδιών».
Ματίνα Γαβριήλογλου: «θα πρέπει να σταματήσουν να δίνουν χρήματα σε αυτά τα παιδιά»
«Θα πρέπει οι πολίτες να σταματήσουν να δίνουν χρήματα σε αυτά τα παιδιά», τονίζει και από την πλευρά της, μιλώντας στο Thousandnews.gr, η Ματίνα Γαβριήλογλου, ψυχολόγος- επιστημονικός συνεργάτης στο «χαμόγελο του παιδιού».
«Στο «Χαμόγελο του Παιδιού», είμαστε συγκλονισμένοι με την ιστορία του 11χρονου κοριτσιού. Αυτό το παιδί δυστυχώς πέραν των δυσκολιών που αντιμετώπισε, στον τρόπο με τον οποίο ήρθε στη χώρα, στο τρόπο διαβίωσης του, ήρθε αντιμέτωπο ακόμα και με το θάνατο», αναφέρει και προσθέτει, πως το «Χαμόγελο του παιδιού», δέχεται καθημερινά κλήσεις για παιδιά τα οποία επαιτούν και βρίσκονται στα φανάρια. «Προσπαθούμε με κάθε τρόπο να στηρίξουμε αυτά τα παιδιά. Ζητάμε από όλους τους ανθρώπους να καλούν καθημερινά στην Εθνική γραμμή για τα παιδιά στο 1056, η οποία λειτουργεί 24ώρες, το 24ωρο και να μας ενημερώνουν για παιδιά τα οποία βλέπουν στους δρόμους να περιφέρονται,είτε να επαιτούν στα φανάρια. Θα προσπαθήσουμε να βρεθούμε δίπλα τους να κινητοποιήσουμε τις αρχές έτσι ώστε να τα υποστηρίξουμε». Όπως προσθέτει όμως «αυτό το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό και αποτελεί στόχο για εμάς, είναι να ενημερώσουμε όλους τους πολίτες ότι θα πρέπει να σταματήσουν να δίνουν χρήματα σε αυτά τα παιδιά. Δυστυχώς δίνοντας χρήματα καλύπτονται μόνο οι ανάγκες ενηλίκων οι οποίοι εκμεταλλεύονται τα ανήλικα και τίποτα δεν φτάνει για την κάλυψη των δικών τους αναγκών. Έτσι λοιπόν δίνοντας χρήματα, δυστυχώς διαιωνίζουμε το φαινόμενο της επαιτείας των ανηλίκων στους δρόμους».
Η κ. Γαβριήλογλου, σημειώνει επίσης πως οι συνθήκες διαβίωσης των παιδιών των φαναριών είναι ιδιόρρυθμες. «Είναι παιδιά τα οποία φτάνουν στην Ελλάδα με σκοπό να βρίσκονται έξω στους δρόμους και να επαιτούν», αναφέρει και προσθέτει πως, «εκεί έξω δεν είναι μόνο παιδιά μεταναστών είναι και ελληνόπουλα, τα οποία βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο. Νομίζω πως όλοι μπορούμε να φανταστούμε πόσο δύσκολη είναι η ζωή τους έξω. Είναι παιδιά που το βασικότερο χαρακτηριστικό είναι ότι δεν τους δίνετε η ευκαιρία να βιώσουν την παιδική τους ηλικία και πρέπει με κάποιο τρόπο να μεγαλώσουν πάρα πολύ γρήγορα. Αυτό είναι και το πιο σκληρό από όλα».
«Ο θάνατος της 11χρονης κρύβει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα από πίσω του»
Η Σοφία Γκαρανέ υπεύθυνη των γιατρών του κόσμου στη Θεσσαλονίκη, με αφορμή το τραγικό γεγονός του θανάτου της 11χρονης, τονίζει από την πλευρά της πως «το συγκεκριμένο δυστυχές περιστατικό κρύβει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα από πίσω του, με το οποίο βρίσκονται αντιμέτωποι καθημερινά. «Μιλάμε για παιδιά τα οποία είναι αδήλωτα. Παιδιά τα οποία έρχονται στην Ελλάδα με λανθασμένα ή και ψευδή στοιχεία και τα οποία εκμεταλλεύονται κάποια κυκλώματα προκειμένου να τους φέρουν χρήματα για ιδία συμφέροντα.
Τα συγκεκριμένα παιδιά είτε δεν έχουν γονείς, είτε έχουν επαχθή, είτε έχουν ως κηδεμόνες λοιπούς συγγενείς, ακόμα και αγνώστους προκειμένου να μπορέσουν να φέρουν χρήματα σε αυτούς τους ανθρώπους.
Δυστυχώς εδώ μας επισκέπτονται αυτά τα παιδιά τα οποία συνοδεύονται από γιαγιάδες, παππούδες ακόμα και γονείς των οποίων τα στοιχεία είναι αμφιβόλου προελεύσεως. Παρόλα αυτά τους παρέχουμε άμεσα την ιατρική φροντίδα και το εμβολιασμό, τουλάχιστον για την προφύλαξη αυτών των παιδιών και όχι μόνο».
Ζουν όλοι μαζί σε παλιά σπίτια και διαμερίσματα
Όπως αναφέρουν οι ειδικοί για το κοινωνικό φαινόμενο της επαιτείας, όλοι οι επαίτες είναι τσιγγάνοι, κυρίως από τη Βουλγαρία, ενώ υπάρχουν κάποιοι από Ρουμανία και Αλβανία και λιγότεροι από την Ελλάδα. Έρχονται στην Ελλάδα για λίγες μέρες, ζουν όλοι μαζί σε παλιά σπίτια ή διαμερίσματα και γυρνούν στο κέντρο των πόλεων.
Σε ένα τέτοιο σπίτι ζούσε και η μικρή Μαργαρίτα.
Δείτε το μέρος στο οποίο έμενε κάτω από άθλιες συνθήκες με άλλα δέκα άτομα:
Δείτε το σημείο στο οποίο σκοτώθηκε η 11χρονη και το οποίο βρίσκεται μόλις λίγα μέτρα από το σπίτι που διέμενε:
Αυτόπτες μάρτυρες του τραγικού περιστατικού, μας αναφέρουν τις πρώτες στιγμές που σημειώθηκε το ατύχημα. «Ακούσαμε το θόρυβο. Βγήκαμε έξω και διαπιστώσαμε ότι ένα παιδί ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Ήρθε γρήγορα σχετικά το ασθενοφόρο και το πήρε. Το λεωφορείο δεν πρέπει να έτρεχε, το παιδάκι με το ποδήλατο έπεσε κάτω από τη ρόδα. Εδώ στη περιοχή υπάρχουν πολλά παιδιά των φαναριών τα οποία φοβόμαστε πως θα έχουν την ίδια κατάληξη, αναφέρει ένας αυτόπτης μάρτυρας.
Με έξοδα του νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς», η ταφή της 11χρονης
Δείτε τις δηλώσεις του διοικητή του νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς», Παύλου Παπαδόπουλου, στο thousandnews.gr, ο οποίος γνωστοποίησε πως σήμερα θα γίνει η ταφή της 11χρονης με έξοδα του νοσοκομείου.
thousandnews.gr
VIDEO
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ενόχληση του υπ.Εξωτερικών για τις δηλώσεις Ερντογάν
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μόντι: «Υγιές το δημοψήφισμα που προτείνει ο Κάμερον»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
