2014-04-01 10:49:04
από psileashampos
Διαβάζοντας τελευταία τα εξόχως επαινετικά λόγια του Μπάρακ Ομπάμα για την... ελληνική επανάσταση και για τους Έλληνες με αφορμή την επέτειο της 25ης Μαρτίου, σκέφτηκα πόσο ποιοτικά απέχουν τα διάφορα λόγια μεταξύ τους. Στην καθημερινή μας ζωή υπάρχουν και υλοποιούνται ένα σωρό συμβάσεις και συνηθισμένες διαδικασίες. Στο πλαίσιο αυτών των συμβάσεων και διαδικασιών συχνά απευθύνουμε λόγια τα οποία ουδόλως πιστεύουμε και σε καμμία περίπτωση δε θα εκστομίζαμε εκτός των συγκεκριμένων πλαισίων.
Η κατάσταση αυτή είναι ο κανόνας όταν μιλούμε για το διπλωματικό πεδίο και τις διεθνείς σχέσεις. Καθετί που λέγεται ή γράφεται πόρρω απέχει από το να χαρακτηριστεί ως μια αυθόρμητη ειλικρινής έκφραση του τι σκέπτεται κάποιο δημόσιο πρόσωπο. Πριν εκφωνηθεί ο οποιοσδήποτε λόγος, πριν γραφτεί το οποιοδήποτε άρθρο, έχουν συνεκτιμηθεί όλες οι συνθήκες και οι καταστάσεις που διαμορφώνουν τη διεθνή σκηνή, βάσει αυτών έχει βρεθεί το ζητούμενο, ο αντικειμενικός σκοπός και εξ αυτών απορρέει μέχρι και η τελευταία λέξη και το κόμμα των προαναφερθέντων κειμένων.
Σε μια περίοδο ομολογουμένως παγκοσμίας κρίσεως όπου η γεωστρατηγική πίεση που ασκεί η λεγόμενη Δύση στην Ρωσία έχει ενταθεί με προοπτική επικίνδυνων κλιμακώσεων και το επίκεντρο της εντάσεως βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή μας (Συρία-Ουκρανία) η προσέγγιση του ελληνικού λαού έχει κι αυτή τη σημασία της. Ιδιαιτέρως δε όταν λάβουμε υπόψη ότι τα προ πολλού αναγνωρισμένα ως “ευρωπαϊκά” κοιτάσματα της ελληνικής υφαλοκρηπίδας μπορεί να δώσουν λύση (και κέρδη) στην ευρωπαϊκή εξάρτηση από τα αντίστοιχα ρωσικά, ότι οι αμερικανικές εκλογές πλησιάζουν και το ελληνικό λόμπι έχει ακόμη κάποια αίγλη και ικανότητα επηρεασμού και ότι η ελληνική εσωτερική κοινή γνώμη έχει στρέψει συναισθηματικά τα νώτα της στη δύση (και ως εκ τούτου το βλέμμα της στην ανατολή…), αντιλαμβανόμαστε ότι λίγα γλυκά λόγια έχουν μεγάλη βαρύτητα (και όφελος!).
Βεβαίως τα λόγια αυτά μπορεί να δημιούργησαν κάποιες “παρενέργειες” σε έτερες γειτονικές χώρες, ωστόσο κι αυτό έχει εκτιμηθεί -θεωρώ- δεόντως. Η υπενθύμιση ότι η Ελλάς είναι ένας πολύτιμος φίλος και σύμμαχος στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ δεν είναι διόλου τυχαία σε περίοδο που όλοι συγκεντρώνουν τους συμμάχους τους και κάνουν εκτίμηση δυνάμεων. Στη διαδικασία αυτή ό,τι μπορεί να κερδηθεί από τους απέναντι είναι χρυσός, αλλά το ίδιο ισχύει και για τους απέναντι (…). Υπό αυτό το πρίσμα, χώρες που έχουν μια πιο επισφαλή σχέση με τη δύση λόγω της αρνητικής επί σειρά ετών διπλωματικής αντιμετώπισης που εισέπραξαν -ανεξαρτήτως αν έχουν και οι ίδιες μερίδιο ευθύνης για την αντιμετώπιση αυτή- θα πρέπει κάπως να “γλυκαθούν” έστω σε επίπεδο λαϊκής βάσης όπου και μπορεί να εντοπίζεται το “πρόβλημα” της επισφάλειας.
Κατά συνέπεια οι λόγοι αυτοί ίσως σηματοδοτούν και ένα μεγάλο δίλημμα της Ελλάδος στα μέσα του 21ου, εν μέσω παγκοσμίου οικονομικής κρίσεως και με οιωνούς παγκοσμίου συρράξεως: πού πρέπει να στραφούμε; Τα ερωτήματα προϊούσης της κρίσεως και με την ένταση να αυξάνεται θα γίνουν πιο βασανιστικά και… απειλητικά. Καλό είναι λοιπόν να απαντηθούν όσο είναι νωρίς και πάντα υπό το πρίσμα του εθνικού-συλλογικού συμφέροντος. Tromaktiko
Διαβάζοντας τελευταία τα εξόχως επαινετικά λόγια του Μπάρακ Ομπάμα για την... ελληνική επανάσταση και για τους Έλληνες με αφορμή την επέτειο της 25ης Μαρτίου, σκέφτηκα πόσο ποιοτικά απέχουν τα διάφορα λόγια μεταξύ τους. Στην καθημερινή μας ζωή υπάρχουν και υλοποιούνται ένα σωρό συμβάσεις και συνηθισμένες διαδικασίες. Στο πλαίσιο αυτών των συμβάσεων και διαδικασιών συχνά απευθύνουμε λόγια τα οποία ουδόλως πιστεύουμε και σε καμμία περίπτωση δε θα εκστομίζαμε εκτός των συγκεκριμένων πλαισίων.
Η κατάσταση αυτή είναι ο κανόνας όταν μιλούμε για το διπλωματικό πεδίο και τις διεθνείς σχέσεις. Καθετί που λέγεται ή γράφεται πόρρω απέχει από το να χαρακτηριστεί ως μια αυθόρμητη ειλικρινής έκφραση του τι σκέπτεται κάποιο δημόσιο πρόσωπο. Πριν εκφωνηθεί ο οποιοσδήποτε λόγος, πριν γραφτεί το οποιοδήποτε άρθρο, έχουν συνεκτιμηθεί όλες οι συνθήκες και οι καταστάσεις που διαμορφώνουν τη διεθνή σκηνή, βάσει αυτών έχει βρεθεί το ζητούμενο, ο αντικειμενικός σκοπός και εξ αυτών απορρέει μέχρι και η τελευταία λέξη και το κόμμα των προαναφερθέντων κειμένων.
Σε μια περίοδο ομολογουμένως παγκοσμίας κρίσεως όπου η γεωστρατηγική πίεση που ασκεί η λεγόμενη Δύση στην Ρωσία έχει ενταθεί με προοπτική επικίνδυνων κλιμακώσεων και το επίκεντρο της εντάσεως βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή μας (Συρία-Ουκρανία) η προσέγγιση του ελληνικού λαού έχει κι αυτή τη σημασία της. Ιδιαιτέρως δε όταν λάβουμε υπόψη ότι τα προ πολλού αναγνωρισμένα ως “ευρωπαϊκά” κοιτάσματα της ελληνικής υφαλοκρηπίδας μπορεί να δώσουν λύση (και κέρδη) στην ευρωπαϊκή εξάρτηση από τα αντίστοιχα ρωσικά, ότι οι αμερικανικές εκλογές πλησιάζουν και το ελληνικό λόμπι έχει ακόμη κάποια αίγλη και ικανότητα επηρεασμού και ότι η ελληνική εσωτερική κοινή γνώμη έχει στρέψει συναισθηματικά τα νώτα της στη δύση (και ως εκ τούτου το βλέμμα της στην ανατολή…), αντιλαμβανόμαστε ότι λίγα γλυκά λόγια έχουν μεγάλη βαρύτητα (και όφελος!).
Βεβαίως τα λόγια αυτά μπορεί να δημιούργησαν κάποιες “παρενέργειες” σε έτερες γειτονικές χώρες, ωστόσο κι αυτό έχει εκτιμηθεί -θεωρώ- δεόντως. Η υπενθύμιση ότι η Ελλάς είναι ένας πολύτιμος φίλος και σύμμαχος στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ δεν είναι διόλου τυχαία σε περίοδο που όλοι συγκεντρώνουν τους συμμάχους τους και κάνουν εκτίμηση δυνάμεων. Στη διαδικασία αυτή ό,τι μπορεί να κερδηθεί από τους απέναντι είναι χρυσός, αλλά το ίδιο ισχύει και για τους απέναντι (…). Υπό αυτό το πρίσμα, χώρες που έχουν μια πιο επισφαλή σχέση με τη δύση λόγω της αρνητικής επί σειρά ετών διπλωματικής αντιμετώπισης που εισέπραξαν -ανεξαρτήτως αν έχουν και οι ίδιες μερίδιο ευθύνης για την αντιμετώπιση αυτή- θα πρέπει κάπως να “γλυκαθούν” έστω σε επίπεδο λαϊκής βάσης όπου και μπορεί να εντοπίζεται το “πρόβλημα” της επισφάλειας.
Κατά συνέπεια οι λόγοι αυτοί ίσως σηματοδοτούν και ένα μεγάλο δίλημμα της Ελλάδος στα μέσα του 21ου, εν μέσω παγκοσμίου οικονομικής κρίσεως και με οιωνούς παγκοσμίου συρράξεως: πού πρέπει να στραφούμε; Τα ερωτήματα προϊούσης της κρίσεως και με την ένταση να αυξάνεται θα γίνουν πιο βασανιστικά και… απειλητικά. Καλό είναι λοιπόν να απαντηθούν όσο είναι νωρίς και πάντα υπό το πρίσμα του εθνικού-συλλογικού συμφέροντος. Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο 10λογος των φετινών φορολογικών δηλώσεων
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
