2014-04-02 00:25:05
Γράφει ο Βασίλης Παπαδόπουλος
Εάν υπάρχει ένας τομέας της ζωής των ανθρώπων σήμερα ο οποίος προκαλεί μεγαλύτερο στρές, άγχος και δυστυχία, περισσότερο ακόμα και από την παγκόσμια οικονομική κρίση και ταυτόχρονα περισσότερη γαλήνη και χαρά, είναι ο τομέας των... συναισθηματικών σχέσεων του άντρα με τη γυναίκα.
Η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων σήμερα δυστυχώς, επιλέγει να συνάψει σχέση για όλους τους λάθους λόγους. Εάν έπρεπε να το συνοψίσω όσο πιο διαπαιδαγωγικά γινόταν θα έλεγα ότι, οι περισσότεροι άνθρωποι συνάπτουν σχέσεις διότι κάτι λείπει από την ίδια τους τη ζωή και το αναζητούν από κάπου έξω . Είναι σαν ένας μισοτελειωμένος κύκλος που αναζητά μια χορδή κύκλου για να ολοκληρωθεί τελικά, αλλά ημιτελός.
Μπορεί να ακούγεται τετριμμένο αλλά είναι επανηλλημένα αποδεδειγμένο ότι, δεν μπορεί κάποιος να έχει μια επιτυχημένη και ολοκληρωμένη σχέση τελικά με κάποιον/α άλλον/η εάν πρώτα δεν έχει μια ολοκληρωμένη σχέση με τον ίδιο του τον εαυτό
. Η αναζήτηση της συμπλήρωσης των κενών της ζωής σε κάποιον άλλο άνθρωπο γεννά αυτόματα την εξάρτηση, τον φόβο της απώλειας, οριοθετεί χρονικά το τέλος της σχέσης και αποπροσανατολίζει από το πραγματικό συνδετικό κρίκο μεταξύ των πραγματικών συντρόφων και την ουσία της μιάς πραγματικής σχέσης, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ανιδιοτελής αγάπη.
Αρχικά αυτός/τη πάντα αισθάνεται φανταστικά και νιώθει ευφορία διότι πιστεύει ότι βρήκε αυτό που έλλειπε από την ζωή του/της όλο αυτό τον καιρό, σε έναν άλλο άνθρωπο ή σε αυτά που προσφέρει ό ένας στον άλλο. Και έτσι συνήθως η ζωή προχωρά σε γάμους και παιδιά, βασισμένη σε ένα διαρκώς αναπαραγώμενο υπο-προιόν, εξάρτησης παροχής υλικών και υπηρεσιών, αγάπης με ημερομηνία λήξης. Όταν όμως δύο ήδη ολοκληρωμένοι άνθρωποι ενωθούν και συνάψουν σχέση απελευθερωμένη από κρυφές υλικές και μονοκεντρικές συναισθηματικές ιδιοτέλειες, τότε και οι δύο μπορούν να γιορτάσουν κατ’ουσίαν το γεγονός της ένωσής τους. Η σχέση αυτή και η αγάπη που γεννάτε μέσω αυτής της ένωσης είναι πραγματικά μια αιώνια γιορτή.
Μια σύντομη αναδρομή της ιστορίας των σχέσεων αποκαλύπτει το πόσο σημαντική είναι η έννοια της εξάρτησης και της ανεξάρτησίας στην πορεία των συμπεριφορών των δύο φίλων. Σε χρειάζομαι γιατί είσαι η γυναίκα μου και γιατί σε χρειάζομαι να αναθρέψεις τα παιδιά μου στο σπίτι και εσύ με χρειάζεσαι γιατί εγώ είμαι ο παροχέας των απαραίτητων χρημάτων, ήταν το μοντέλο των σχέσεων του 50’. Οι γυναίκες μετά από τις δεκαετίες του 50’ και του 60’ ενώ προχωρούσαν στην δεκαετία του 70’, άρχισαν να φτάνουν στην έννοια του, δεν χρειάζομαι καν άντρα γιατί μπορώ να παρέχω για τον εαυτό μου. Οι περισσότεροι τριντάρηδες και σαραντάρηδες σήμερα μεγάλωσαν από τις μανάδες του 70’ και η συντριπτική πλειονότητα αυτών έλεγαν λίγο ή πολύ στις κόρες τους να μορφωθούν ώστε να μπορούν να συντηρηθούν από μόνες τους , να μήν βασίζονται στον άντρα, να είναι ανεξάρτητες, ότι οι άντρες είναι έτσι και αλλιώς, διότι οι ίδιες προήλθαν από ένα άκρως κατασταλιτικό περιβάλλον για τις ίδιες και εν τέλει, με την έννοια της αγάπης χωρίς αλληλοεξαρτήση να είναι παντελώς ανύπαρκτη στη ζωή της. Οι γυναίκες λοιπόν συμπεριφέρθηκαν σαν ένα εκρεμμές και όδευσαν απότομα πρός την πλήρη ανεξαρτησία, για να προστατεύσουν κυρίως τον εαυτό τους από το να πληγώνονται και γιατί έτσι τις έμαθαν. Έφτασαν μέχρι το σημείο να φλερτάρουν στα ίσια με το εξής ακραίο και παρα-φύση ερώτημα: «Τί τον χρειάζομαι εγώ τον άντρα;» «Έχω λεφτά στην τράπεζα, έχω όλα τα δικαιωματά μου πλέον, μπορώ να συντηρηθώ, τί να μου κάνει ο άντρας;» «Μπορώ καλύτερα και μόνη μου». Βίωσαν επιπρόσθετα και την σεξουαλική απελευθέρωση στα τέλη της δεκαετίας του 60’ και την οικονομική επίσης ανεξαρτησία της δεκαετίας του 70’ και έτσι εν τέλει οι γυναίκες άρχισαν να κόβουν κοντά τα μαλλιά τους, να φοράνε κουστούμια, να καπνίζουν και να φυτρώνουν και κατά μια έννοια και «αρχίδια».
Σε αντιπαράθεση οι άντρες της δεκαετίας του 70’ έχωντας σαν πρότυπο τον πατέρα του 50’ , τον «μάτσο», τον δυναμικό, τον άρχοντα, τον επιβλητικό, τον πάροχο, τον προμηθευτή, που παράλληλα έχει την παράνομη σχέση με την γραμματέα του ή την γυναίκα του διπλανού γεωργού διότι η σχέση με την γυναίκα του είναι άκρως βασισμένη στην έννοια της θεσμικής εξάρτησης του αντρός και της γυναικός με τα δεσμά του γάμου, που δέν της έδειχνε αγάπη σε αυτή, που ήταν σκληροτράχηλος και ψίλο-μισογύνης και που αυτή από την πλευρά της βιοψυχοπορίζονταν μόνο από την αγάπη από και πρός τα παιδιά της. Μεγάλωσαν λοιπόν οι άντρες του 70’ σκέφτωντας ότι αυτό το πρότυπο δεν είναι υγιές και ότι ο ίδιος δέν ήθελε να είναι έτσι. Και έτσι άρχισαν να έρχονται σε επαφή με την θηλυκή τους πλευρά, άρχισαν να αφήνουν τα μαλλιά τους μακριά, να φοράνε σκουλαρίκια και άρχισαν γενικότερα να έρχονται σε περισσότερη επαφή με τα αισθήματα τους. «Εγώ θα αλλάξω την πάνα του παιδιού αγάπη μου», «εγώ θα μαγειρέψω», «δες τι ωραία κολώνια αγόρασα» και κτλ. Άρχισε να ενστερνίζεται όλη εκείνη την παραδοσιακά γυναικεία συμπεριφορά, για να αποδείξει και να εκπληρώσει βασικά το νέο πρότυπο του άντρα, του λεγόμενου “new age man”.
Οι γυναίκες λοιπόν βάδισαν γοργά έξω από το πρότυπο της κουζίνας, της κρεβατοκάμαρας και του νοικοκυριού, στο ριγωτό σακάκι και στο καταπιεσμένο πρότυπο της εξουσίας και της πλήρης ανεξαρτησίας τους. Και ο άντρας αναπλήρωσε αναλόγως από την πλευρά του όλα εκείνα τα κενά που η γυναίκα άφησε πίσω. Και έτσι φτάσαμε πολύ γρήγορα στο σημείο ακόμα και έως σήμερα στο σκεπτικό των γυναικών του, «πού είναι σήμερα όλοι οι άντρες;» «Πού είναι εκείνος ο άντρας που θα με συνεπάρει και θα με κάνει να μήν νιώθω τα πόδια μου;» «Που θα με πιάσει στα στιβαρά του χέρια, θα με κοιτάξει στα μάτια και θα με πάει κάπου που δεν έχω ξαναπάει;»
Αυτή η επιθυμία όμως ταυτόχρονα προυποθέτει και ένα βαθμό παράδοσης-υποταγής από την πλευρά της γυναίκας, την οποίο δεν είναι διατεθειμένη σε καμία περίπτωση να αποκαλύψει σε ένα οποιαδήποτε άντρα ο οποίος είναι «αδύναμος» και σίγουρα όχι έναν άντρα ο οποίος είναι «μάτσο» όπως ήταν οι άντρες του 50’. Αλλά η γυναικεία αντίληψη της έννοιας της παράδοσης-υποταγής είναι τελείως διαφορετική από αυτή του ανδρός. Η γυναίκα σήμερα αντιλαμβάνεται την έννοια αυτή ώς, «τί λες καλέ για να με εκμεταλλευθούν και να την ξαναπάθω;» Αντιλαμβάνονται την υποταγή-παράδοση ώς αδυναμία. Και οι άντρες αντιλαμβάνονται την παράδοση της γυναίκας ώς «σπάσιμο αρχιδιών» και παραπονιέται και ο ίδιος διαρκώς γιατί δεν αναγνωρίζει πλεόν εκείνη την αισθησιακή, θηλυκή, γυναικεία συμπεριφορά που τον διεγείρει και έχει ο ίδιος ανάγκη.
Δυστυχώς λοιπόν οι περισσότερες γυναίκες έχουν οιοθετήσει το μοντέλο του είμαι «too busy to be independent», του δεν έχω χρόνο γιατι θέλω να είμαι ανεξάρτητη, του θέλω κάποιον να μου δίνει αυτό που θέλω όποτε το θέλω, του ανδρικού δηλαδή τρόπου συμπεριφοράς και αντίληψης. Αναρωτιούνται λοιπόν που είναι όλοι οι άντρες και ταυτόχρονα καταφέρνουν εν αγνοία τους να μην τους ελκύουν κιόλας. Γιατί; Γιατί πολύ απλά είναι συνέχεια αποσχολημένες με το να προσπαθούν να γίνουν σαν άνδρες. Νιώθουν από την μία ασφαλείς και προστατευμένες με το να είναι ανεξάρτητες και να μην χρειάζονται κάποιον άλλο, αλλά έχουν ταυτόχρονα από την άλλη ένα μεγάλο αίσθημα μη πληρότητας, διότι όλες οι γυναίκες στην ρίζα της θηλυκής φύσεως τους έχουν ανάγκη να παραδωθούν και να υποταχθούν σε ένα αρσενικό. Όχι όμως με την έννοια της αδυναμίας αλλά με την έννοια του να μπορούν να ακουμπίσουν την καρδιά τους στα ποδιά ενός άντρα, ώστε να την προσέχει και να την καταλαβαίνει. Και περιμένει τον άνδρα της σαν αρσενικό που είναι να τιμά την βασίλισσά του με οτιδήποτε μπορεί και έχει.
Αυτό είναι όμως ένα άλλο επίπεδο αγάπης και προυποθέτει από τον άντρα ένα άλλο επίπεδο συνειδητότητας. Και τι χρειάζεται λοιπόν μια γυναίκα για να απολαύσει αυτό το νέο επίπεδο αγάπης που έχει στην πραγματικότητα ανάγκη; Χρειάζεται και απαιτείται σήμερα ο άνδρας να συναντήσει αυτά τα «standards». Και εάν οι άντρες σήμερα είναι απασχολημένοι ακόμα με το να παλεύουν με τις ανασφάλειες τους, με το να προσπαθούν να αποδείξουν στον κόσμο ότι είναι αρκετά καλοί ή καλύτεροι από τον άλλο και να αυταποδεικνύουν την αξία τους μέσω της ποσότητας και το αριθμό των υλικών αγαθών, είναι σίγουρο ότι θα συνεχίσουν να αποτυγχάνουν στα μάτια των γυναικών.
Κύριοι ακούστε, εάν θέλουμε να καταλάβουμε αυτό που οι γυναίκες πραγματικά θέλουν, οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε επιτέλους τα εξής: ότι δεν πρόκειται για ένα συγκεκριμένο επίπεδο οικονομικής ασφάλειας, δεν μας κρίνουν ουσιαστικά οι γυναίκες από το τραπεζικό μας «balance», ούτε από το πόσο σημαντικοί μπορεί να φαινόμαστε στην μιντιακή εποχή της ψεύδο-προβολής στους υπολοίπους, όσο και παράλογο ή αναληθές μπορεί να σας ακούγεται. Δεν ισχύει η λανθασμένη ανδρική νοοτροπία του όσο δηλαδή πιο σημαντικός φαίνομαι στον κόσμο τόσο περισσότερος κόσμος θα με αγαπήσει, του όσο πιο σημαντικός φαίνομαι τόσο περισσότερες γυναίκες θα με θέλουν και κτλ, που καλλιέργησε το κλίκ, το men, o Κωστόπουλος και οι υπόλοιποι καργκιόζηδες με καταθλιπτικές γυναίκες δίπλα τους. Δέν ισχύει αυτό.
Όλοι οι άντρες χρειάζεται να συνειδητοποιήσουν ότι καμία γυναίκα δεν έχει ανάγκη να επιδιορθωθεί και να οριστεί και να επαναπροσδιοριστεί σύμφωνα με τα δικά σου δεδομένα, αλλά όλες οι γυναίκες έχουν την ανάγκη κάποιος να τις καταλάβει. Εξού και τα άπειρα τηλέφωνα ατέλειτων ωρών. Και η συνειδητοποίηση αυτού μπορεί να αλλάξει ριζικά την επίγνωσή του αντρός στο τί πραγματικά σημαίνει «αγάπη άνευ όρων». Οι γυναίκες πάντα θα αναζητούν την επικύρωσή και κατανόηση, γιατί αυτή είναι η φύση του θηλυκού. Οι άντρες από την άλλη θέλουν να διορθώνουν, να επιδιορθώνουν και λύνουν καταστάσεις γιατί έτσι αυτοπροσδιορίζουν τον εαυτό τους ώς αρεσενικά. Από το πόσο πολλούς στόχους μπορεί να ολοκληρώσει. Και η κριτική που μπορεί κάποιος ή κάποια να ασκήσει πάνω σε αυτό πάντα θα είναι ένα άλυτο, μή κατανοητό και παράλογο για τα αυτιά του ανδρός. Ότι η επίγνωση το ότι μόνο και μόνο η παρουσία του και η προσοχή του στην γυναίκα την οποία συντροφεύει, σε στιγμές μεγάλων καταιγιδών της, μπορούν ώς δια μαγείας να κατευνάσουν την καταιγίδα και να αλλάξουν όλο τον ψυχισμό της γυναίκας.
Ο δρόμος πρός τη πραγματική ένωση του άνδρα με τη γυναίκα δεν είναι η μιντικά χειραγωγημένη υποφαινόμενη σημαντικότητα του ατόμου πρός το ευρύ σύνολο με όλο το περιτύλιγμά του. Οι γυναίκες που πάνε για τα χρήματα, εν πλήρη επίγνωση γνωρίζουν ότι ανταλλάσουν την τρέχουσα οικονομική ασφάλεια τους με έναν σύντροφο που δεν τις καλύπτει πραγματικά. Όλες οι γυναίκες γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι ανταλλάσσουν στο όνομα μιας κοινωνικής σύμβασης, την πραγματική αγάπη που οι ίδιες ξέρουν πολύ καλά ότι έχουν πραγματικά ανάγκη. Ανεξάρτητα εάν ο άντρας το έχει πάρει χαμπάρι ή αντιληφθεί ότι πρόκειται καθαρά περί ενός business-social deal ή όχι. Καταδικάζουν εν γνώση τους την μακροχρόνια ευτυχία με μιά εφήμερη, επιφανειακή ψεύδο-ευτυχία. Αναιρούν τη φύση τους δηλαδή και την προδίδουν ουσιαστικά έναντι μιάς επιχειρηματικής δοσοληψίας.
Όταν επομένως ένας άντρας ή μια γυναίκα πιστεύει και υπηρετεί την πεποίθηση του προσπαθώ να γίνω πιο σημαντικός για να επιτύχω περισσότερη και μεγαλύτερη σύνδεση με άλλους ανθρώπους, χάνετε αυτόματα και η ουσία της οποιαδήποτε συναισθηματικής σχέσης, θέτωντας ημερομηνία λήξης. Διότι στην ουσία η έννοια του γίνομαι πιο σημαντικός/η σημαίνει από μόνο του πιο διαφορετικός, πιο απόμακρος από τον άλλο, σημαίνει γίνομαι μοναδικός. Και η μοναδικότητα είναι μοιραία δρόμος πρός τη μοναξιά. Για τον άντρα λοιπόν δέν είναι ο τραπεζικός λογαριασμός, δεν είναι η περιουσία, δεν είναι η φυσική δύναμη, δεν είναι το κατά πόσο μεγάλο είναι το μόριο του ή πόσες ώρες μπορεί να «το κάνει». Το χαρακτηριστικό του άνδρα που πραγματικά μια γυναίκα εκτιμά σε αυτόν είναι: η παρουσία. Η παρουσία του και η αφοσίωση της προσοχής του ανδρός προς αυτή και τίποτα παραπάνω.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν ένα κέντρο βάρος στο οποίο όλοι τελικά αυτοπροσδιορίζονται και προσφεύγουν για να αντιμετωπίσουν και να ερμηνεύσουν τις δυσκολίες της ζωής. Το κέντρο βάρος αυτό είναι το εσωτερικό καταφύγιο της ψυχοσύνθεσής και προσδιορίζεται και βασίζεται πάντα μέσα στην φύση και σχεδιασμού μας ώς οντότητα. Υπό το πρίσμα του φύλλου εν τέλει ερμηνεύουμε τα πάντα.
Εδώ θέλω να προσδιορίσω ότι, όταν λέω άνδρας αναφέρομαι στην ουσία στον όρο αρσενικό και όταν λέω γυναίκα αναφέρομαι στο θηλυκό. Η «by design» αρσενική ενέργεια λοιπόν είναι η ευθεία, είναι επικεντρωμένη σε ένα στόχο. Είναι δυναμική. Είναι μονοδιάστατη. Είναι στο να αντιδρά και να απαντά το αρσενικό επιτυχημένα σε προκλήσεις. Είναι στο να λύνει και να φέρνει εις πέρας προβλήματα. Είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος επιλυσης προβλήματων. Είναι στρατιωτικά επιτηδευμένη. Είναι να πηγαίνει κάποιος από το ένα σημείο στο άλλο με τον γρηγορότερο και αποτελεσματικότερο τρόπο. Είναι κατεύθυνση προς μια φορά πάνω σε μια συγκεκριμένη διεύθυνση. Είναι πρωποποίηση της αρτιότητας και της προόδου. Είναι της λογικής και των επιχειρημάτων.
Η θηλυκή ενέργεια από την άλλη είναι κάτι το τελείως διαφορετικό. Η θηλυκή ενέργεια είναι πάντα σε κίνηση. Δέν είναι ποτέ σε ευθεία γραμμή ή προς μια συγκεκριμένη φορά και αέναα πάνω σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη διεύθυνση. Η θηλυκή ενέργεια μοιάζει κατά πάρα πολύ με την φύση την ίδια. Εάν ποτέ δείς μια ευθεία γραμμή στη φύση, είναι ανθρώπινη επέμβαση και συγκεκριμένα ανδρική. Η φύση όμως δεν έχει ευθείες. Η θηλυκή ενέργεια είναι πάντα ρευστή. Είναι εναλλασόμενη. Είναι εδώ τη μια στιγμή, αλλού την άλλη και στα δύο ταυτόχρονα την επόμενη. Είναι σαν το καιρό. Είναι δυσνόητη. Είναι παντού. Η θηλυκή ενέργεια είναι πιο «online» με τη φύση και τον γήινο κόσμο. Είναι πολυδιάστατη και πολυεπίπεδη. Και αυτή είναι η πραγματική ομορφιά της.
Οι άντρες λοιπόν αδυνατούν εκ φύσεως να κατανοήσουν τη θηλυκή ενέργεια το πώς λειτουργεί και εκφοβίζονται από αυτό. Οι άντρες θέλουν να γνωρίζουν ακριβώς πρίν ξεκινήσουν ένα ταξίδι εξ’ αρχής όλες τις λεπτομέριες, που θα πάμε, πότε θα γίνει το οτιδήποτε και με πιο τρόπο. Το ταξίδι στο άγνωστο εξιτάρει τις γυναίκες και εκφοβίζει τους άνδρες. Η θηλυκή ενέργεια κοσμικά είναι κατά πολύ ισχυρότερη από την αρσενική. Είναι κάτι σαν φυσικό φαινόμενο. Και ποιός μπορεί να τα βάλει με τα φυσικά φαινόμενα;
Φανταστείται τη γυναικεία ενέργεια σαν ένα ωκεανό. Τη μία στιγμή γαλήνια πανέμορφα νερά με καθαρό ηλιόλουστο καιρό και την άλλη από το πουθενά και άξαφνα ο τυφώνας Katrina ο ίδιος. Οι άντρες από την άλλη είναι σαν τα πλοία πάνω σε αυτό τον ωκεανό. Σαν καλοί καπετάνιοι λοιπόν των πλοίων αυτών, που όλοι χρειάζεται να γίνουμε οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τον ωκεανό τον ίδιο. Μπορούμε όμως να μάθουμε να τον αντιμετωπίζουμε και να προβλέπουμε τους κινδύνους που ο ωκεανός επιφυλλάσει. ‘Ενας άνδρας λοιπόν μπορεί να διαθέτει το μεγαλύτερο και το πιο υπερπολυτελές γιώτ και ένας άλλος ένα μόνο κανό. Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι όταν ο καιρός είναι καλός το ζευγάρι περνάει καλύτερα σε ένα γιώτ, αλλά έτσι και ο καιρός αλλάξει και υπερωκεάνιο να έχει ο άλλος, ο ωκεανός θα το καταπιεί ούτως ή άλλως.
Όταν τα σύνεφα αρχίσουν να έρχονται είτε ο άνδρας-καπετάνιος προσπαθήσει την πιο άρτια τακτική αποφυγής προβλημάτων, είτε προσπαθήσει να χαλιναγωγήσει τα φυσικά φαινόμενα και π.χ. γυρίσει την πλώρη πρός τη φορά του αέρα, δεν θα παίξει κανένα ρόλο εν τέλει. Είναι ήδη τελειωμένος. Τι προσπαθώ να πώ όμως με αυτό; Εάν ο άντρας προσπαθήσει λογικά να ερμηνεύσει τη γυναίκα του, εάν προσπαθήσει να διορθώσει το πρόβλημά της, εάν προσπαθήσει με λογική επιχειρηματολογία να την πείσει για το ότι έχει αυτός δίκιο και ότι δεν θα έπρεπε να έχει κάνει αυτό που έκανε και να τις λέει με άλλα λόγια όλα αυτά που ήδη γνωρίζει και η ίδια λίγο ή πολύ, δεν θα πετύχει τίποτα. Οι γυναίκες δεν θέλουν και ούτε μπορεί κάποιος να σταθεροποιήσει την ψυχοσύνθεσή τους κάπου σταθερά. Το γνωρίζουν και οι ίδιες οι γυναίκες αυτό. Είναι πάνω και από την δική τους δύναμη για να αλλάξουν και να σταθεροποιηθούν. Οι γυναίκες θέλουν και χρειάζονται την κατανόηση της ανυπέρβλητης φύσης τους. Πώς να αλλάξει κανείς τη φύση και τη δύναμη του ωκεανού; Είναι φύση αδύνατον. Αυτή είναι η πραγματική φύση της γυναίκας, αυτή η πραγματική δύναμη της θηλυκής ενέργειας και αυτή επαναλαμβάνω ότι είναι ταυτόχρονα και η πραγματική ομορφιά της. Και ένας συνειδητοποιημένος, έξυπνος και εύστροφος άντρας οφείλει να το αναγνωρίσει.
Όσο και παράδοξο ή γκέι λοιπόν μπορεί να ακούγεται στο μυαλό ενός μέσου άκρως «τεστοστερομένου» αρσενικού, η αλήθεια είναι ότι το θηλυκό είναι κατά πολύ πιο ισχυρό από το αρσενικό. Η ενέργεια που περικλείεται μέσα στη γυναικεία φύση είναι πολύ πιο μεγάλη από αυτή του ανδρός, με αποτέλεσμα όλοι οι άντρες ανά τον κόσμο να προσπαθούν έμμεσα ή άμεσα να την περιορίσουν και να την περιθωριοποίησουν, να την τυποποιήσουν, να την κατηγοριοποίησουν, να την καθοδηγήσουν προβάλλωντας την αρρενωπότητα του, τον εγωισμό και τον εαυτό τους πάνω τους. Άντρα να είσαι παρών δια της προσοχής σου και άκου.
Οι γυναίκες οφείλουν να καταλάβουν με τη σειρά τους ότι, όταν ένας άνδρας προσπαθεί να επιλύσει τα πρόβληματα της που η ίδια μετέφερε σε αυτόν, το κάνει επειδή έτσι επικυρώνει ουσιαστικά τον εαυτό του σαν σύντροφος. Έτσι είναι σχεδιασμένος να λειτουργεί. Αυτό που οι άντρες έμφυτα ξέρουν πολύ καλά να κάνουν από τη φύση τους είναι να φτιάχνουν πράγματα. Εάν μας μεταφέρεται προβληματα τότε αυτό που αυτόματα θα προσπαθήσουμε να κάνουμε, είναι να τα λύσουμε. Δέν αντιλαμβανόμαστε όμως ότι στην ουσία εσείς δεν έχετε ανάγκη την επίλυσή των προβλημάτων αυτών καθ’αυτώμ, ξέρετε και οι ίδιες λίγο ή πολύ πώς να τα επιλύεται, αυτό που επιζητάτε ουσιαστικά είναι η κατανόηση. Έτσι δεν είναι; Έχετε λοιπόν ανοχή όταν ο σύντροφός σας, προτρέχει να σας συμβουλέυει και προσπαθεί να επιβάλλει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά πάνω σάς, διότι αυτό αντιλαμβάνεται ότι έχετε ανάγκη. Είμαστε πολύ κουτοί πάνω σε αυτό το θέμα και για αυτό πάντοτε φροντίζετε να μας το υπενθυμίζετε.
Προσοχή όμως εδώ, εάν ένας άντρας είναι ήδη ένα πλοίο πάνω στον ωκεανό μιας γυναίκας, είναι ήδη αργά για αυτόν. Γιατί; Γιατί εάν ό άνδρας παίζει το ρόλο του πλοίου πάνω στον ωκεανό της, η γυναίκα ποτέ δεν θα εμπιστευτεί τον άνδρα αυτό. Ανεξάρτητα από το πόσο καλόκαρδος μπορεί να είναι, πόσο όμορφος, πόσα πολλά μπορεί να προσφέρει και κτλ. Δεν θα τον εμπιστευτεί ποτέ διότι από την στιγμή που είναι πάνω στον ωκεανό της, γνωρίζει ήδη ότι μπορεί να τον αναποδογυρίσει εάν και όταν η ίδια το θελήσει. Εάν ο άνδρας είναι ακόμα ένα πλοίο είναι στην πραγματικότητα ήδη αναποδογυρισμένος από αυτή. Και ο τιτανικός στο τέλος βυθίστηκε. Διότι επαναλαμβάνω μια γυναίκα θα παραδώσει την καρδιά της μόνο στα πόδια ενός άντρα που αυτή εμπιστεύεται.
Για αυτό το καλύτερο πράγμα που ένας άνδρας έχει να κάνει είναι, να σταματήσει να παίζει το ρόλο ενός ακόμα πανέμορφου ή υπερπολυτελούς πλοίου και να αρχίσει να συμπεριφέρεται π.χ. σαν ένα φάρο. Σάν ένα φάρο μέσα σε ένα λιμάνι. Ένα λιμάνι που πάνω στους κυματοθραύστες του λυσομανάνε τα μεγαλύτερα κύματα του ωκεανού, αλλά μέσα τα νερά του λιμανιού παραμένουν γαλήνια και ο φάρος συνεχίζει να φωτίζει. Πάνω σε ένα καυγά λοιπόν, ο οποίος προήλθε από ένα τίποτα και που ο άνδρας δεν παίζει κανένα ρόλο ποτέ άν θα καταλάβει το εάν ο ίδιος φταίει ή όχι ή το τί πραγματικά φταίει και που το όλο θέμα οφείλεται και η γυναίκα συνεχίζει να φρικάρει και να τα έχει πάρει κυριολεκτικά στο κρανίο. Αντί ο ίδιος να φωνάζει λοιπόν ή να λογομαχεί πίσω ή να αποφεύγει τον καυγά ή να φεύγει από το σπίτι και να πίνει ή να προσπαθεί να την διορθώσει και κτλ, να καθίσει εκεί να την κοιτάξει στα μάτια και να της πεί με όλη την αρρνωπότητα που διαθέτει το εξής: «Προσπάθησε όσο θέλεις μωρή, χτύπα όσο μπορείς γιατί δεν το κουνάω ρούπι από εδώ και ξέρεις γιατί; Γιατί σε αγαπάω». Και αυτό είναι μια ισάξια και ευθεία ανταπάντηση στην δύναμη ενός ωκεανού. Και οι περισσότερες γυναίκες στον κόσμο ξέρετε τί θα κάνουν εκείνη τη στιγμή; Θα μείνουν με ανοικτό το στόμα. Θα καταλάβουν ότι έχουν να κάνουν με μια διαφορετική ενέργεια από τη δικιά τους. Μια ακούνητη και σταθερή ενέργεια. Θα συνειδητοποίησουν ότι έχουν να κάνουν με το λιμάνι σας, στο οποίο θέλουν και οι ίδιες να παραμείνουν, διότι ο ωκεανός είναι εξοντωτικός ακόμα και για τον ίδιο τον ωκεανό.
Περιμένετε όμως. Δέν τελείωνει εδώ. Θα σας τεστάρουν. Ξανά και ξανά. Γιατί έτσι κάνουν οι γυναίκες. Θα ξανασηκώσουν κύματα πρός τα εσάς και ίσως και επιτηδευμένα τις επόμενες φορές, για να δούν εάν όντως είστε ένα λιμάνι και όχι ένα ακόμα πλοίο που έχει αγκυροβολήσει προσωρινά μέσα σε εκείνο το λιμάνι.
Και εδώ είναι αυτό που πραγματικά εννοώ όταν λέω παρουσία. Πρέπει να είστε εκεί κάθε φορά που τα κύματα σηκώνονται. Κάθε φορά όταν η γυναίκα φρικάρει, κάθε φορά χρειάζεται να δηλώνετε περίτρανα την παρουσία σας στην θαλασσοταρχή του ωκεανού της. Όταν ένας οποιοδήποτε άσχημος, κοντός, φτωχός με μέτριες σεξουαλικές επιδόσεις κατορθώσει να πιστοποιήσει επανηλλημένα την συμπεριφορά αυτή, τότε και η οποιαδήποτε γυναίκα θα παραδώσει άνευ όρων την καρδιά της και θα μπορέσει όντως αυτός ο άντρας χωρίς παραπάνω προσπάθεια, να την οδηγήσει σε ένα μέρος που όντως δεν έχει ξαναβρεθεί ποτέ, ανεξάρτητα από τον τραπεζικό του λογαριασμό ή τι αυτοκίνητο οδηγάει.
Η γυναίκα επιστρέφει στο σπίτι της και θέλει να μοιραστεί τα προβλήματα της με τον σύντροφό της. Από την άλλη ο άντρας επιβεβαιώνεται με το λύνει προβλήματα. Άρα τί γίνεται; Προτρέχει ο άντρας να λύσει το πρόβλημα της θέτωντας κανόνες και τρόπους συμπεριφοράς ώς μέσο επίλυσης . Πιστέυει έτσι ο άντρας ότι «υπηρετεί» τον θεσμικό του ρόλο ώς σύντροφος με το να λύνει τα προβλήματα της συντρόφου. Προσφέρει όμως στην σύντροφό του αυτό που πραγματικά έχει ανάγκη; Οι γυναίκες δέν έχουν την ανάγκη να τους λύνει κάποιος όλα τα προβλήματά, δέν θέλουν να ορίζονται με «στρατιωτικό» τρόπο σκέψης ώς μέσο επίλυσης περιστάσεων και το πρόβλημα τους δεν είναι το πρόβλημα στην ουσία αυτό καθ’αυτό. Οι γυναίκες έχουν την ανάγκη της παρουσίας και της κατανόησης σου.
Ένα άλλο πράγμα που ένας άντρας θα μπορούσε να κάνει είναι να είναι εκεί ακόμα και εάν το μυαλό του έιναι στο ποδόσφαιρο, να δαγκώσει την γλώσσα του, να ακούσει τα λόγια της συντρόφου του ή ακόμα και άς προσποιείται ότι της δίνει όλη την προσοχή του παρόλο που το μυαλό του είναι ότι σε λίγο αρχίζει ο αγώνας. Υπάρχει διαφορά λοιπόν στο να πεί ο άντρας σε μια γυναίκα τί να κάνει, από το να πεί σε μια γυναίκα, αγάπη μου τα καταφέρνεις τόσο καλά που το μόνο που θέλω είναι να σε αγκαλιάσω. Αυτή η στάση περικλείει τόσο πολύ ενέργεια για την γυναίκα, της δίνει ότι ακριβώς χρειάζεται εκείνη την στιγμή και της υποδηλώνει περίτρανα το ότι ο σύντροφός της είναι πραγματικά εκεί για αυτή και με καταλαβαίνει. Και έτσι μόνο τελικά και η γυναίκα νιώθει πολύ καλά ότι ο άντρας βλέπει τον αγώνα με την ησυχία του, γιατί είναι και αυτή ήρεμη. Το σέξ είναι ακόμα ένας τρόπος εκδήλωσης της παρουσίας και της προσοχής του προς τη γυναίκα. Δέν είναι το σέξ όμως αυτό καθ’αυτό με την ανδρικό τρόπο αντίληψης, είναι το σέξ ώς έκφραση και εκδήλωση της παρουσίας του αντρός στην ζωή της με τον γυναικείο τρόπο αντίληψης. Για αυτό και το χειρότερο πράγμα που ο άντρας μπορεί να κάνει σε ένα καυγά και αυτό που ταυτόχρονα εξοργίζει πιο πολύ από όλα τις γυναίκες είναι ο άντρας να μη μιλάει, να μη αποκρίνεται και να αδιαφορεί.
Η παρουσία όμως που όλες οι γυναίκες στον κόσμο έχουν αναγκη, αρχίζει από την κατανόηση της ανοχής που χρειάζεται να έχει κάποιος στις διαφορετικές απόψεις των άλλων ανθρώπων. Απαιτείται εμπειρία και σοφία λοιπόν. Εάν κάποιος ακούει κάποιον άλλο με το πρισμα της κατανόησης και συμπόνοιας μπορεί να κατορθώσει τα πάντα. Ο κάθε άντρας οφείλει να γνωρίζει ταυτόχρονα ότι, ακόμα και στην καλύτερη μέρα και την πιο έντονη στιγμή αγάπης προς το παιδί του, δεν θα μάθει ποτέ ακριβώς το βάθος της αγάπης που έχει μια μάνα προς το παιδί της. Και ξέρετε γιατί; Γιατί η φυσική βάση δεδομένων αγάπης και στοργής της είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από του οποιοδήποτε άντρα. Και οι άνδρες οι ίδιοι προήλθαμε από γυναίκες. Ποτέ ο άνδρας δεν θα μπορέσει να κατανοήσει πλήρως το επίπεδο της ευαισθησίας των γυναικών. Ποτέ επίσης δεν θα μπορέσει πλήρως να κατανοήσει το επίπεδο της πολυπραγμωσύνης που οι γυναίκες διαθέτουν π.χ. Οι γυναίκες είναι απλά διαφορετικές. Και ο άντρας δεν χρειάζεται στην πραγματικότητα να το κατανοήσει. Χρειάζεται απλά να το αποδεχθεί. Έτσι και μόνο έτσι θα μπορέσει να απολαύσει την ομορφιά της γυναικείας φύσης, ανεξάρτητα εάν την μια στιγμή εκρύγνυται σαν υφαίστειο και σε χαιδεύει στοργικά την επόμενη.
Οι άντρες πρέπει να καταλάβουν ότι αυτό δεν έχει να κάνει με αυτούς τους ίδιους και δεν χρειάζεται να εκφοβίζονται από αυτό. Διότι εάν αυτό θέσει σε ενέργεια το αίσθημα του φόβο του άντρα, τότε ο άντρας ενστικτωδώς θα αντιδράσει. Και για αυτό χρειάζεται ο άντρας να είναι ολοκληρωμένος εσωτερικά. Εάν συνάπτεις μια σχέση με στόχο να συμπαρασύρεις τον άλλο/η σου σε κάτι που εσένα σου λείπει, τότε αυτό είναι η απόλυτη απόδειξη ότι δεν έπρεπε από την αρχή να εμπλακείς σε σχέση.
Εάν αισθάνεσαι μόνος ή μόνη, τότε θα ελκύσεις ένα σύντροφο που επίσης αισθάνεται μόνος ή μόνη. Και τι καταφέρατε έτσι; Να γίνεται δύο άνθρωποι οι οποίοι νιώθουν και οι δύο μόνοι. Μπορεί να βρίσκεσαι στην μέση του ΟΑΚΑ, ανάμεσα σε 30 και 50 χιλιάδες ανθρώπους και ακόμα να νιώθεις μόνος/η. Μπορεί να έχεις όλες τις ανέσεις του κόσμου και ακόμα να αισθάνεσαι μόνος/η. Δέν είναι θέμα ποσότητας ή μετρικής εγγύτητας, είναι θέμα εσωτερικής πληρότητας. Και όσο κάποιος δεν έχει επιτύχει εσωτερική πληρότητα, καμία εξωτερική σύνδεση ή σύναψη σχέσης θα έχει βασιστεί ποτέ το οποιοδήποτε σταθερό θεμέλιο για μακροχρόνια επιτυχία. Υπάρχει μια πλοιάδα ανθρώπων που πέθαναν και ποτέ δεν κατόρθωσαν να νιώσουν την πραγματική ευτυχία διότι μια ζωή απεφευγαν να αντιμετωπίσουν τις δικές τους εσωτερικές ελλείψεις, ψάχνωντας ένα ξένο υποκατάστατο και μοιραίως ένα ξένο πάντα άλλοθι στην δικιά τους ανικανότητα. Αυτό είναι σαν να παίρνεις ένα εξάσφαιρο πιστόλι με πέντε σφαίρες μέσα και να παίζεις ρώσικη ρουλέτα με τον εαυτό σου, είτε είσαι γυναίκα είτε είσαι άνδρας.
Όλοι οι άντρες επιδιώκουν και πασχίζουν μέσα σε ένα επιχειρηματικό κόσμο για να δημιουργήσουν ένα συγκεκριμένο βαθμό διαβίωσης καταχήν για να αυτοπροσδιορίστού ώς αρσενικά, για τους ίδιους δηλαδή αλλά και για τους γύρω του, όπως γκόμενα, γυναίκα, οικογένεια. Η οποία όλη αυτή η προσπάθεια του εν τέλει καταλήγει για να δημιουργήσει ένα βαθμό αγάπης, από αυτόν ώς προς τους άλλους και των άλλων ώς προς αυτόν. Εάν ο άντρας μπορέσει να δουλέψει πρώτα πάνω σε αυτά τα θέματα, τα περί σχέσεων, θα αποκτήσει χωρίς να καταλάβει ικανότητες οι οποίες υπερέχουν όλων των υπολοίπων επιχειρηματικών ικανοτήτων.
Ένα από τα συνηθέστερα και ταυτόχρονα μεγαλύτερα λάθη που οι γυναίκες κάνουν είναι ότι πιστεύουν ότι πρέπει να ανταγωνιστούν με τον ανδρισμό με το να αφομοιώνουν ανδρικές συμπεριφορές και να μιμούνται τους άντρες. Έτσι είναι καταδικασμένες να χάνουν, διότι πολύ απλά έχουν να κάνουν με ένα άλλο πολύ πιο ανδρικό όν από αυτές με εκ φύσεως με πολύ πιο μεγάλη εμπειρία στον ανδρισμό από τις ίδιες. Και ο πραγματικός λόγος ο οποίος κάνουν αυτό το βλακώδες λάθος είναι ότι, οι γυναίκες δεν έχουν συνειδητοποιήσει την ωμή τεράστια φυσική δύναμη της θηλυκότητας. Έχουν άκρως λανθασμένα συσχετίσει την θηλυκότητα με την αδυναμία. Βάλε δύο πανίσχυρους από όλες τις απόψεις, άντρες «ενάντια» μιάς γυναίκας, ποιός λέτε ότι στο τέλος θα κερδίσει; Ποιός θα καταστρέψει ποιόν στο τέλος; Πόσα τέτοια παραδείγματα ήδη μπορεί να υπάρχουν; Δέν υπάρχει όμως γυναίκα στον κόσμο αυτό, που δεν θα μπορούσε στην κυριολεξία να γονατίσει και τα δύο πανίσχυρα αυτά αρσενικά εάν πρώτα είχε απελευθερωθεί μέσα στο φυσικό φαινόμενο του «θηλυκού».
Εάν λοιπόν οι γυναίκες είχαν απελευθερωθεί μέσα στην θηλυκότητά τους και πραγματικά αγκαλιάσει την φύση τους θα συνειδητοποιούσαν ότι, στην πραγματικότητα δέν χρειάζεται να ανταγωνίζονται τους άντρες. Για τον πολύ απλό λόγο ότι είναι ήδη πιό ισχυρές. Και όταν κάποιος είναι πραγματικά πιό ισχυρός δεν υποβιβάζει τον άλλο, το αντίθετο μάλιστα, τον ενισχύει και τον ενθαρύνει για να γίνει και ο άλλος ισχυρότερος από ότι ήδη είναι. Και αυτή η συμπεριφορά είναι αυτό που κατά κόρον οι γυναίκες θα έπρεπε να οιοθετούσαν απέναντι στους άντρες τους εφαρμοσμένη κυρίως πάνω σε στιγμές αδυναμίας του ανδρός. Έτσι και μόνο έτσι θα κερδίσουν ολοκληρωτικά τον σύντροφό τους. Ο άντρας δεν χρειάζεται βοήθεια σε στιγμές δύναμης. Ο άντρας σαν έντιμο όν που έιναι από τη φύση θα υπερεκτιμήσει τη βοήθεια που του παρέχεται σε στιγμές αδυναμίας. Και έτσι μόνο θα διοχετεύει μελλοντικά όλες του τις αναννεωμένες δυνάμεις πρός τη γυναίκα που τον στήριξε την δύσκολη στιγμή.
Δέν θα ξεχάσω ποτέ την Θάτσερ εν μέσω του ψυχρού πολέμου της Αμερικής με τη Ρωσία να συναντιέται με τον Ρόναλντ Ρέηγκαν και να τον αποκαλεί δημοσίως «Ρόνι». Ποιός άλλος εκτός από μια γυναίκα θα μπορούσε να αποκαλέσει έναν πλανητάρχη δημοσίως με υποκοριστικό χωρίς να σπάσει μύτη;
Όλα τα παραπάνω συμπεράσματα έχουν προέλθει από τα άπειρα και επαναλαμβανόμενα προσωπικά μου λάθη, από την διαρκή παρατήρηση συμπεριφορών και από την οδυνηρή απώλεια μίας μοναδικής γυναίκας για εμένα η οποία με απέρριψε για όλους τους προαναφερθέντες λόγους, κάνωντας την άπειρη υπομονή με την πάρτη μου. Ίσως τελικά θα ήταν περισσότερο ωφέλιμο για εμένα να με είχε απόρριψει νωρίτερα...Αλλά ποτέ δεν είναι αργά...
Tromaktiko
Εάν υπάρχει ένας τομέας της ζωής των ανθρώπων σήμερα ο οποίος προκαλεί μεγαλύτερο στρές, άγχος και δυστυχία, περισσότερο ακόμα και από την παγκόσμια οικονομική κρίση και ταυτόχρονα περισσότερη γαλήνη και χαρά, είναι ο τομέας των... συναισθηματικών σχέσεων του άντρα με τη γυναίκα.
Η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων σήμερα δυστυχώς, επιλέγει να συνάψει σχέση για όλους τους λάθους λόγους. Εάν έπρεπε να το συνοψίσω όσο πιο διαπαιδαγωγικά γινόταν θα έλεγα ότι, οι περισσότεροι άνθρωποι συνάπτουν σχέσεις διότι κάτι λείπει από την ίδια τους τη ζωή και το αναζητούν από κάπου έξω . Είναι σαν ένας μισοτελειωμένος κύκλος που αναζητά μια χορδή κύκλου για να ολοκληρωθεί τελικά, αλλά ημιτελός.
Μπορεί να ακούγεται τετριμμένο αλλά είναι επανηλλημένα αποδεδειγμένο ότι, δεν μπορεί κάποιος να έχει μια επιτυχημένη και ολοκληρωμένη σχέση τελικά με κάποιον/α άλλον/η εάν πρώτα δεν έχει μια ολοκληρωμένη σχέση με τον ίδιο του τον εαυτό
Αρχικά αυτός/τη πάντα αισθάνεται φανταστικά και νιώθει ευφορία διότι πιστεύει ότι βρήκε αυτό που έλλειπε από την ζωή του/της όλο αυτό τον καιρό, σε έναν άλλο άνθρωπο ή σε αυτά που προσφέρει ό ένας στον άλλο. Και έτσι συνήθως η ζωή προχωρά σε γάμους και παιδιά, βασισμένη σε ένα διαρκώς αναπαραγώμενο υπο-προιόν, εξάρτησης παροχής υλικών και υπηρεσιών, αγάπης με ημερομηνία λήξης. Όταν όμως δύο ήδη ολοκληρωμένοι άνθρωποι ενωθούν και συνάψουν σχέση απελευθερωμένη από κρυφές υλικές και μονοκεντρικές συναισθηματικές ιδιοτέλειες, τότε και οι δύο μπορούν να γιορτάσουν κατ’ουσίαν το γεγονός της ένωσής τους. Η σχέση αυτή και η αγάπη που γεννάτε μέσω αυτής της ένωσης είναι πραγματικά μια αιώνια γιορτή.
Μια σύντομη αναδρομή της ιστορίας των σχέσεων αποκαλύπτει το πόσο σημαντική είναι η έννοια της εξάρτησης και της ανεξάρτησίας στην πορεία των συμπεριφορών των δύο φίλων. Σε χρειάζομαι γιατί είσαι η γυναίκα μου και γιατί σε χρειάζομαι να αναθρέψεις τα παιδιά μου στο σπίτι και εσύ με χρειάζεσαι γιατί εγώ είμαι ο παροχέας των απαραίτητων χρημάτων, ήταν το μοντέλο των σχέσεων του 50’. Οι γυναίκες μετά από τις δεκαετίες του 50’ και του 60’ ενώ προχωρούσαν στην δεκαετία του 70’, άρχισαν να φτάνουν στην έννοια του, δεν χρειάζομαι καν άντρα γιατί μπορώ να παρέχω για τον εαυτό μου. Οι περισσότεροι τριντάρηδες και σαραντάρηδες σήμερα μεγάλωσαν από τις μανάδες του 70’ και η συντριπτική πλειονότητα αυτών έλεγαν λίγο ή πολύ στις κόρες τους να μορφωθούν ώστε να μπορούν να συντηρηθούν από μόνες τους , να μήν βασίζονται στον άντρα, να είναι ανεξάρτητες, ότι οι άντρες είναι έτσι και αλλιώς, διότι οι ίδιες προήλθαν από ένα άκρως κατασταλιτικό περιβάλλον για τις ίδιες και εν τέλει, με την έννοια της αγάπης χωρίς αλληλοεξαρτήση να είναι παντελώς ανύπαρκτη στη ζωή της. Οι γυναίκες λοιπόν συμπεριφέρθηκαν σαν ένα εκρεμμές και όδευσαν απότομα πρός την πλήρη ανεξαρτησία, για να προστατεύσουν κυρίως τον εαυτό τους από το να πληγώνονται και γιατί έτσι τις έμαθαν. Έφτασαν μέχρι το σημείο να φλερτάρουν στα ίσια με το εξής ακραίο και παρα-φύση ερώτημα: «Τί τον χρειάζομαι εγώ τον άντρα;» «Έχω λεφτά στην τράπεζα, έχω όλα τα δικαιωματά μου πλέον, μπορώ να συντηρηθώ, τί να μου κάνει ο άντρας;» «Μπορώ καλύτερα και μόνη μου». Βίωσαν επιπρόσθετα και την σεξουαλική απελευθέρωση στα τέλη της δεκαετίας του 60’ και την οικονομική επίσης ανεξαρτησία της δεκαετίας του 70’ και έτσι εν τέλει οι γυναίκες άρχισαν να κόβουν κοντά τα μαλλιά τους, να φοράνε κουστούμια, να καπνίζουν και να φυτρώνουν και κατά μια έννοια και «αρχίδια».
Σε αντιπαράθεση οι άντρες της δεκαετίας του 70’ έχωντας σαν πρότυπο τον πατέρα του 50’ , τον «μάτσο», τον δυναμικό, τον άρχοντα, τον επιβλητικό, τον πάροχο, τον προμηθευτή, που παράλληλα έχει την παράνομη σχέση με την γραμματέα του ή την γυναίκα του διπλανού γεωργού διότι η σχέση με την γυναίκα του είναι άκρως βασισμένη στην έννοια της θεσμικής εξάρτησης του αντρός και της γυναικός με τα δεσμά του γάμου, που δέν της έδειχνε αγάπη σε αυτή, που ήταν σκληροτράχηλος και ψίλο-μισογύνης και που αυτή από την πλευρά της βιοψυχοπορίζονταν μόνο από την αγάπη από και πρός τα παιδιά της. Μεγάλωσαν λοιπόν οι άντρες του 70’ σκέφτωντας ότι αυτό το πρότυπο δεν είναι υγιές και ότι ο ίδιος δέν ήθελε να είναι έτσι. Και έτσι άρχισαν να έρχονται σε επαφή με την θηλυκή τους πλευρά, άρχισαν να αφήνουν τα μαλλιά τους μακριά, να φοράνε σκουλαρίκια και άρχισαν γενικότερα να έρχονται σε περισσότερη επαφή με τα αισθήματα τους. «Εγώ θα αλλάξω την πάνα του παιδιού αγάπη μου», «εγώ θα μαγειρέψω», «δες τι ωραία κολώνια αγόρασα» και κτλ. Άρχισε να ενστερνίζεται όλη εκείνη την παραδοσιακά γυναικεία συμπεριφορά, για να αποδείξει και να εκπληρώσει βασικά το νέο πρότυπο του άντρα, του λεγόμενου “new age man”.
Οι γυναίκες λοιπόν βάδισαν γοργά έξω από το πρότυπο της κουζίνας, της κρεβατοκάμαρας και του νοικοκυριού, στο ριγωτό σακάκι και στο καταπιεσμένο πρότυπο της εξουσίας και της πλήρης ανεξαρτησίας τους. Και ο άντρας αναπλήρωσε αναλόγως από την πλευρά του όλα εκείνα τα κενά που η γυναίκα άφησε πίσω. Και έτσι φτάσαμε πολύ γρήγορα στο σημείο ακόμα και έως σήμερα στο σκεπτικό των γυναικών του, «πού είναι σήμερα όλοι οι άντρες;» «Πού είναι εκείνος ο άντρας που θα με συνεπάρει και θα με κάνει να μήν νιώθω τα πόδια μου;» «Που θα με πιάσει στα στιβαρά του χέρια, θα με κοιτάξει στα μάτια και θα με πάει κάπου που δεν έχω ξαναπάει;»
Αυτή η επιθυμία όμως ταυτόχρονα προυποθέτει και ένα βαθμό παράδοσης-υποταγής από την πλευρά της γυναίκας, την οποίο δεν είναι διατεθειμένη σε καμία περίπτωση να αποκαλύψει σε ένα οποιαδήποτε άντρα ο οποίος είναι «αδύναμος» και σίγουρα όχι έναν άντρα ο οποίος είναι «μάτσο» όπως ήταν οι άντρες του 50’. Αλλά η γυναικεία αντίληψη της έννοιας της παράδοσης-υποταγής είναι τελείως διαφορετική από αυτή του ανδρός. Η γυναίκα σήμερα αντιλαμβάνεται την έννοια αυτή ώς, «τί λες καλέ για να με εκμεταλλευθούν και να την ξαναπάθω;» Αντιλαμβάνονται την υποταγή-παράδοση ώς αδυναμία. Και οι άντρες αντιλαμβάνονται την παράδοση της γυναίκας ώς «σπάσιμο αρχιδιών» και παραπονιέται και ο ίδιος διαρκώς γιατί δεν αναγνωρίζει πλεόν εκείνη την αισθησιακή, θηλυκή, γυναικεία συμπεριφορά που τον διεγείρει και έχει ο ίδιος ανάγκη.
Δυστυχώς λοιπόν οι περισσότερες γυναίκες έχουν οιοθετήσει το μοντέλο του είμαι «too busy to be independent», του δεν έχω χρόνο γιατι θέλω να είμαι ανεξάρτητη, του θέλω κάποιον να μου δίνει αυτό που θέλω όποτε το θέλω, του ανδρικού δηλαδή τρόπου συμπεριφοράς και αντίληψης. Αναρωτιούνται λοιπόν που είναι όλοι οι άντρες και ταυτόχρονα καταφέρνουν εν αγνοία τους να μην τους ελκύουν κιόλας. Γιατί; Γιατί πολύ απλά είναι συνέχεια αποσχολημένες με το να προσπαθούν να γίνουν σαν άνδρες. Νιώθουν από την μία ασφαλείς και προστατευμένες με το να είναι ανεξάρτητες και να μην χρειάζονται κάποιον άλλο, αλλά έχουν ταυτόχρονα από την άλλη ένα μεγάλο αίσθημα μη πληρότητας, διότι όλες οι γυναίκες στην ρίζα της θηλυκής φύσεως τους έχουν ανάγκη να παραδωθούν και να υποταχθούν σε ένα αρσενικό. Όχι όμως με την έννοια της αδυναμίας αλλά με την έννοια του να μπορούν να ακουμπίσουν την καρδιά τους στα ποδιά ενός άντρα, ώστε να την προσέχει και να την καταλαβαίνει. Και περιμένει τον άνδρα της σαν αρσενικό που είναι να τιμά την βασίλισσά του με οτιδήποτε μπορεί και έχει.
Αυτό είναι όμως ένα άλλο επίπεδο αγάπης και προυποθέτει από τον άντρα ένα άλλο επίπεδο συνειδητότητας. Και τι χρειάζεται λοιπόν μια γυναίκα για να απολαύσει αυτό το νέο επίπεδο αγάπης που έχει στην πραγματικότητα ανάγκη; Χρειάζεται και απαιτείται σήμερα ο άνδρας να συναντήσει αυτά τα «standards». Και εάν οι άντρες σήμερα είναι απασχολημένοι ακόμα με το να παλεύουν με τις ανασφάλειες τους, με το να προσπαθούν να αποδείξουν στον κόσμο ότι είναι αρκετά καλοί ή καλύτεροι από τον άλλο και να αυταποδεικνύουν την αξία τους μέσω της ποσότητας και το αριθμό των υλικών αγαθών, είναι σίγουρο ότι θα συνεχίσουν να αποτυγχάνουν στα μάτια των γυναικών.
Κύριοι ακούστε, εάν θέλουμε να καταλάβουμε αυτό που οι γυναίκες πραγματικά θέλουν, οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε επιτέλους τα εξής: ότι δεν πρόκειται για ένα συγκεκριμένο επίπεδο οικονομικής ασφάλειας, δεν μας κρίνουν ουσιαστικά οι γυναίκες από το τραπεζικό μας «balance», ούτε από το πόσο σημαντικοί μπορεί να φαινόμαστε στην μιντιακή εποχή της ψεύδο-προβολής στους υπολοίπους, όσο και παράλογο ή αναληθές μπορεί να σας ακούγεται. Δεν ισχύει η λανθασμένη ανδρική νοοτροπία του όσο δηλαδή πιο σημαντικός φαίνομαι στον κόσμο τόσο περισσότερος κόσμος θα με αγαπήσει, του όσο πιο σημαντικός φαίνομαι τόσο περισσότερες γυναίκες θα με θέλουν και κτλ, που καλλιέργησε το κλίκ, το men, o Κωστόπουλος και οι υπόλοιποι καργκιόζηδες με καταθλιπτικές γυναίκες δίπλα τους. Δέν ισχύει αυτό.
Όλοι οι άντρες χρειάζεται να συνειδητοποιήσουν ότι καμία γυναίκα δεν έχει ανάγκη να επιδιορθωθεί και να οριστεί και να επαναπροσδιοριστεί σύμφωνα με τα δικά σου δεδομένα, αλλά όλες οι γυναίκες έχουν την ανάγκη κάποιος να τις καταλάβει. Εξού και τα άπειρα τηλέφωνα ατέλειτων ωρών. Και η συνειδητοποίηση αυτού μπορεί να αλλάξει ριζικά την επίγνωσή του αντρός στο τί πραγματικά σημαίνει «αγάπη άνευ όρων». Οι γυναίκες πάντα θα αναζητούν την επικύρωσή και κατανόηση, γιατί αυτή είναι η φύση του θηλυκού. Οι άντρες από την άλλη θέλουν να διορθώνουν, να επιδιορθώνουν και λύνουν καταστάσεις γιατί έτσι αυτοπροσδιορίζουν τον εαυτό τους ώς αρεσενικά. Από το πόσο πολλούς στόχους μπορεί να ολοκληρώσει. Και η κριτική που μπορεί κάποιος ή κάποια να ασκήσει πάνω σε αυτό πάντα θα είναι ένα άλυτο, μή κατανοητό και παράλογο για τα αυτιά του ανδρός. Ότι η επίγνωση το ότι μόνο και μόνο η παρουσία του και η προσοχή του στην γυναίκα την οποία συντροφεύει, σε στιγμές μεγάλων καταιγιδών της, μπορούν ώς δια μαγείας να κατευνάσουν την καταιγίδα και να αλλάξουν όλο τον ψυχισμό της γυναίκας.
Ο δρόμος πρός τη πραγματική ένωση του άνδρα με τη γυναίκα δεν είναι η μιντικά χειραγωγημένη υποφαινόμενη σημαντικότητα του ατόμου πρός το ευρύ σύνολο με όλο το περιτύλιγμά του. Οι γυναίκες που πάνε για τα χρήματα, εν πλήρη επίγνωση γνωρίζουν ότι ανταλλάσουν την τρέχουσα οικονομική ασφάλεια τους με έναν σύντροφο που δεν τις καλύπτει πραγματικά. Όλες οι γυναίκες γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι ανταλλάσσουν στο όνομα μιας κοινωνικής σύμβασης, την πραγματική αγάπη που οι ίδιες ξέρουν πολύ καλά ότι έχουν πραγματικά ανάγκη. Ανεξάρτητα εάν ο άντρας το έχει πάρει χαμπάρι ή αντιληφθεί ότι πρόκειται καθαρά περί ενός business-social deal ή όχι. Καταδικάζουν εν γνώση τους την μακροχρόνια ευτυχία με μιά εφήμερη, επιφανειακή ψεύδο-ευτυχία. Αναιρούν τη φύση τους δηλαδή και την προδίδουν ουσιαστικά έναντι μιάς επιχειρηματικής δοσοληψίας.
Όταν επομένως ένας άντρας ή μια γυναίκα πιστεύει και υπηρετεί την πεποίθηση του προσπαθώ να γίνω πιο σημαντικός για να επιτύχω περισσότερη και μεγαλύτερη σύνδεση με άλλους ανθρώπους, χάνετε αυτόματα και η ουσία της οποιαδήποτε συναισθηματικής σχέσης, θέτωντας ημερομηνία λήξης. Διότι στην ουσία η έννοια του γίνομαι πιο σημαντικός/η σημαίνει από μόνο του πιο διαφορετικός, πιο απόμακρος από τον άλλο, σημαίνει γίνομαι μοναδικός. Και η μοναδικότητα είναι μοιραία δρόμος πρός τη μοναξιά. Για τον άντρα λοιπόν δέν είναι ο τραπεζικός λογαριασμός, δεν είναι η περιουσία, δεν είναι η φυσική δύναμη, δεν είναι το κατά πόσο μεγάλο είναι το μόριο του ή πόσες ώρες μπορεί να «το κάνει». Το χαρακτηριστικό του άνδρα που πραγματικά μια γυναίκα εκτιμά σε αυτόν είναι: η παρουσία. Η παρουσία του και η αφοσίωση της προσοχής του ανδρός προς αυτή και τίποτα παραπάνω.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν ένα κέντρο βάρος στο οποίο όλοι τελικά αυτοπροσδιορίζονται και προσφεύγουν για να αντιμετωπίσουν και να ερμηνεύσουν τις δυσκολίες της ζωής. Το κέντρο βάρος αυτό είναι το εσωτερικό καταφύγιο της ψυχοσύνθεσής και προσδιορίζεται και βασίζεται πάντα μέσα στην φύση και σχεδιασμού μας ώς οντότητα. Υπό το πρίσμα του φύλλου εν τέλει ερμηνεύουμε τα πάντα.
Εδώ θέλω να προσδιορίσω ότι, όταν λέω άνδρας αναφέρομαι στην ουσία στον όρο αρσενικό και όταν λέω γυναίκα αναφέρομαι στο θηλυκό. Η «by design» αρσενική ενέργεια λοιπόν είναι η ευθεία, είναι επικεντρωμένη σε ένα στόχο. Είναι δυναμική. Είναι μονοδιάστατη. Είναι στο να αντιδρά και να απαντά το αρσενικό επιτυχημένα σε προκλήσεις. Είναι στο να λύνει και να φέρνει εις πέρας προβλήματα. Είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος επιλυσης προβλήματων. Είναι στρατιωτικά επιτηδευμένη. Είναι να πηγαίνει κάποιος από το ένα σημείο στο άλλο με τον γρηγορότερο και αποτελεσματικότερο τρόπο. Είναι κατεύθυνση προς μια φορά πάνω σε μια συγκεκριμένη διεύθυνση. Είναι πρωποποίηση της αρτιότητας και της προόδου. Είναι της λογικής και των επιχειρημάτων.
Η θηλυκή ενέργεια από την άλλη είναι κάτι το τελείως διαφορετικό. Η θηλυκή ενέργεια είναι πάντα σε κίνηση. Δέν είναι ποτέ σε ευθεία γραμμή ή προς μια συγκεκριμένη φορά και αέναα πάνω σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη διεύθυνση. Η θηλυκή ενέργεια μοιάζει κατά πάρα πολύ με την φύση την ίδια. Εάν ποτέ δείς μια ευθεία γραμμή στη φύση, είναι ανθρώπινη επέμβαση και συγκεκριμένα ανδρική. Η φύση όμως δεν έχει ευθείες. Η θηλυκή ενέργεια είναι πάντα ρευστή. Είναι εναλλασόμενη. Είναι εδώ τη μια στιγμή, αλλού την άλλη και στα δύο ταυτόχρονα την επόμενη. Είναι σαν το καιρό. Είναι δυσνόητη. Είναι παντού. Η θηλυκή ενέργεια είναι πιο «online» με τη φύση και τον γήινο κόσμο. Είναι πολυδιάστατη και πολυεπίπεδη. Και αυτή είναι η πραγματική ομορφιά της.
Οι άντρες λοιπόν αδυνατούν εκ φύσεως να κατανοήσουν τη θηλυκή ενέργεια το πώς λειτουργεί και εκφοβίζονται από αυτό. Οι άντρες θέλουν να γνωρίζουν ακριβώς πρίν ξεκινήσουν ένα ταξίδι εξ’ αρχής όλες τις λεπτομέριες, που θα πάμε, πότε θα γίνει το οτιδήποτε και με πιο τρόπο. Το ταξίδι στο άγνωστο εξιτάρει τις γυναίκες και εκφοβίζει τους άνδρες. Η θηλυκή ενέργεια κοσμικά είναι κατά πολύ ισχυρότερη από την αρσενική. Είναι κάτι σαν φυσικό φαινόμενο. Και ποιός μπορεί να τα βάλει με τα φυσικά φαινόμενα;
Φανταστείται τη γυναικεία ενέργεια σαν ένα ωκεανό. Τη μία στιγμή γαλήνια πανέμορφα νερά με καθαρό ηλιόλουστο καιρό και την άλλη από το πουθενά και άξαφνα ο τυφώνας Katrina ο ίδιος. Οι άντρες από την άλλη είναι σαν τα πλοία πάνω σε αυτό τον ωκεανό. Σαν καλοί καπετάνιοι λοιπόν των πλοίων αυτών, που όλοι χρειάζεται να γίνουμε οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τον ωκεανό τον ίδιο. Μπορούμε όμως να μάθουμε να τον αντιμετωπίζουμε και να προβλέπουμε τους κινδύνους που ο ωκεανός επιφυλλάσει. ‘Ενας άνδρας λοιπόν μπορεί να διαθέτει το μεγαλύτερο και το πιο υπερπολυτελές γιώτ και ένας άλλος ένα μόνο κανό. Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι όταν ο καιρός είναι καλός το ζευγάρι περνάει καλύτερα σε ένα γιώτ, αλλά έτσι και ο καιρός αλλάξει και υπερωκεάνιο να έχει ο άλλος, ο ωκεανός θα το καταπιεί ούτως ή άλλως.
Όταν τα σύνεφα αρχίσουν να έρχονται είτε ο άνδρας-καπετάνιος προσπαθήσει την πιο άρτια τακτική αποφυγής προβλημάτων, είτε προσπαθήσει να χαλιναγωγήσει τα φυσικά φαινόμενα και π.χ. γυρίσει την πλώρη πρός τη φορά του αέρα, δεν θα παίξει κανένα ρόλο εν τέλει. Είναι ήδη τελειωμένος. Τι προσπαθώ να πώ όμως με αυτό; Εάν ο άντρας προσπαθήσει λογικά να ερμηνεύσει τη γυναίκα του, εάν προσπαθήσει να διορθώσει το πρόβλημά της, εάν προσπαθήσει με λογική επιχειρηματολογία να την πείσει για το ότι έχει αυτός δίκιο και ότι δεν θα έπρεπε να έχει κάνει αυτό που έκανε και να τις λέει με άλλα λόγια όλα αυτά που ήδη γνωρίζει και η ίδια λίγο ή πολύ, δεν θα πετύχει τίποτα. Οι γυναίκες δεν θέλουν και ούτε μπορεί κάποιος να σταθεροποιήσει την ψυχοσύνθεσή τους κάπου σταθερά. Το γνωρίζουν και οι ίδιες οι γυναίκες αυτό. Είναι πάνω και από την δική τους δύναμη για να αλλάξουν και να σταθεροποιηθούν. Οι γυναίκες θέλουν και χρειάζονται την κατανόηση της ανυπέρβλητης φύσης τους. Πώς να αλλάξει κανείς τη φύση και τη δύναμη του ωκεανού; Είναι φύση αδύνατον. Αυτή είναι η πραγματική φύση της γυναίκας, αυτή η πραγματική δύναμη της θηλυκής ενέργειας και αυτή επαναλαμβάνω ότι είναι ταυτόχρονα και η πραγματική ομορφιά της. Και ένας συνειδητοποιημένος, έξυπνος και εύστροφος άντρας οφείλει να το αναγνωρίσει.
Όσο και παράδοξο ή γκέι λοιπόν μπορεί να ακούγεται στο μυαλό ενός μέσου άκρως «τεστοστερομένου» αρσενικού, η αλήθεια είναι ότι το θηλυκό είναι κατά πολύ πιο ισχυρό από το αρσενικό. Η ενέργεια που περικλείεται μέσα στη γυναικεία φύση είναι πολύ πιο μεγάλη από αυτή του ανδρός, με αποτέλεσμα όλοι οι άντρες ανά τον κόσμο να προσπαθούν έμμεσα ή άμεσα να την περιορίσουν και να την περιθωριοποίησουν, να την τυποποιήσουν, να την κατηγοριοποίησουν, να την καθοδηγήσουν προβάλλωντας την αρρενωπότητα του, τον εγωισμό και τον εαυτό τους πάνω τους. Άντρα να είσαι παρών δια της προσοχής σου και άκου.
Οι γυναίκες οφείλουν να καταλάβουν με τη σειρά τους ότι, όταν ένας άνδρας προσπαθεί να επιλύσει τα πρόβληματα της που η ίδια μετέφερε σε αυτόν, το κάνει επειδή έτσι επικυρώνει ουσιαστικά τον εαυτό του σαν σύντροφος. Έτσι είναι σχεδιασμένος να λειτουργεί. Αυτό που οι άντρες έμφυτα ξέρουν πολύ καλά να κάνουν από τη φύση τους είναι να φτιάχνουν πράγματα. Εάν μας μεταφέρεται προβληματα τότε αυτό που αυτόματα θα προσπαθήσουμε να κάνουμε, είναι να τα λύσουμε. Δέν αντιλαμβανόμαστε όμως ότι στην ουσία εσείς δεν έχετε ανάγκη την επίλυσή των προβλημάτων αυτών καθ’αυτώμ, ξέρετε και οι ίδιες λίγο ή πολύ πώς να τα επιλύεται, αυτό που επιζητάτε ουσιαστικά είναι η κατανόηση. Έτσι δεν είναι; Έχετε λοιπόν ανοχή όταν ο σύντροφός σας, προτρέχει να σας συμβουλέυει και προσπαθεί να επιβάλλει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά πάνω σάς, διότι αυτό αντιλαμβάνεται ότι έχετε ανάγκη. Είμαστε πολύ κουτοί πάνω σε αυτό το θέμα και για αυτό πάντοτε φροντίζετε να μας το υπενθυμίζετε.
Προσοχή όμως εδώ, εάν ένας άντρας είναι ήδη ένα πλοίο πάνω στον ωκεανό μιας γυναίκας, είναι ήδη αργά για αυτόν. Γιατί; Γιατί εάν ό άνδρας παίζει το ρόλο του πλοίου πάνω στον ωκεανό της, η γυναίκα ποτέ δεν θα εμπιστευτεί τον άνδρα αυτό. Ανεξάρτητα από το πόσο καλόκαρδος μπορεί να είναι, πόσο όμορφος, πόσα πολλά μπορεί να προσφέρει και κτλ. Δεν θα τον εμπιστευτεί ποτέ διότι από την στιγμή που είναι πάνω στον ωκεανό της, γνωρίζει ήδη ότι μπορεί να τον αναποδογυρίσει εάν και όταν η ίδια το θελήσει. Εάν ο άνδρας είναι ακόμα ένα πλοίο είναι στην πραγματικότητα ήδη αναποδογυρισμένος από αυτή. Και ο τιτανικός στο τέλος βυθίστηκε. Διότι επαναλαμβάνω μια γυναίκα θα παραδώσει την καρδιά της μόνο στα πόδια ενός άντρα που αυτή εμπιστεύεται.
Για αυτό το καλύτερο πράγμα που ένας άνδρας έχει να κάνει είναι, να σταματήσει να παίζει το ρόλο ενός ακόμα πανέμορφου ή υπερπολυτελούς πλοίου και να αρχίσει να συμπεριφέρεται π.χ. σαν ένα φάρο. Σάν ένα φάρο μέσα σε ένα λιμάνι. Ένα λιμάνι που πάνω στους κυματοθραύστες του λυσομανάνε τα μεγαλύτερα κύματα του ωκεανού, αλλά μέσα τα νερά του λιμανιού παραμένουν γαλήνια και ο φάρος συνεχίζει να φωτίζει. Πάνω σε ένα καυγά λοιπόν, ο οποίος προήλθε από ένα τίποτα και που ο άνδρας δεν παίζει κανένα ρόλο ποτέ άν θα καταλάβει το εάν ο ίδιος φταίει ή όχι ή το τί πραγματικά φταίει και που το όλο θέμα οφείλεται και η γυναίκα συνεχίζει να φρικάρει και να τα έχει πάρει κυριολεκτικά στο κρανίο. Αντί ο ίδιος να φωνάζει λοιπόν ή να λογομαχεί πίσω ή να αποφεύγει τον καυγά ή να φεύγει από το σπίτι και να πίνει ή να προσπαθεί να την διορθώσει και κτλ, να καθίσει εκεί να την κοιτάξει στα μάτια και να της πεί με όλη την αρρνωπότητα που διαθέτει το εξής: «Προσπάθησε όσο θέλεις μωρή, χτύπα όσο μπορείς γιατί δεν το κουνάω ρούπι από εδώ και ξέρεις γιατί; Γιατί σε αγαπάω». Και αυτό είναι μια ισάξια και ευθεία ανταπάντηση στην δύναμη ενός ωκεανού. Και οι περισσότερες γυναίκες στον κόσμο ξέρετε τί θα κάνουν εκείνη τη στιγμή; Θα μείνουν με ανοικτό το στόμα. Θα καταλάβουν ότι έχουν να κάνουν με μια διαφορετική ενέργεια από τη δικιά τους. Μια ακούνητη και σταθερή ενέργεια. Θα συνειδητοποίησουν ότι έχουν να κάνουν με το λιμάνι σας, στο οποίο θέλουν και οι ίδιες να παραμείνουν, διότι ο ωκεανός είναι εξοντωτικός ακόμα και για τον ίδιο τον ωκεανό.
Περιμένετε όμως. Δέν τελείωνει εδώ. Θα σας τεστάρουν. Ξανά και ξανά. Γιατί έτσι κάνουν οι γυναίκες. Θα ξανασηκώσουν κύματα πρός τα εσάς και ίσως και επιτηδευμένα τις επόμενες φορές, για να δούν εάν όντως είστε ένα λιμάνι και όχι ένα ακόμα πλοίο που έχει αγκυροβολήσει προσωρινά μέσα σε εκείνο το λιμάνι.
Και εδώ είναι αυτό που πραγματικά εννοώ όταν λέω παρουσία. Πρέπει να είστε εκεί κάθε φορά που τα κύματα σηκώνονται. Κάθε φορά όταν η γυναίκα φρικάρει, κάθε φορά χρειάζεται να δηλώνετε περίτρανα την παρουσία σας στην θαλασσοταρχή του ωκεανού της. Όταν ένας οποιοδήποτε άσχημος, κοντός, φτωχός με μέτριες σεξουαλικές επιδόσεις κατορθώσει να πιστοποιήσει επανηλλημένα την συμπεριφορά αυτή, τότε και η οποιαδήποτε γυναίκα θα παραδώσει άνευ όρων την καρδιά της και θα μπορέσει όντως αυτός ο άντρας χωρίς παραπάνω προσπάθεια, να την οδηγήσει σε ένα μέρος που όντως δεν έχει ξαναβρεθεί ποτέ, ανεξάρτητα από τον τραπεζικό του λογαριασμό ή τι αυτοκίνητο οδηγάει.
Η γυναίκα επιστρέφει στο σπίτι της και θέλει να μοιραστεί τα προβλήματα της με τον σύντροφό της. Από την άλλη ο άντρας επιβεβαιώνεται με το λύνει προβλήματα. Άρα τί γίνεται; Προτρέχει ο άντρας να λύσει το πρόβλημα της θέτωντας κανόνες και τρόπους συμπεριφοράς ώς μέσο επίλυσης . Πιστέυει έτσι ο άντρας ότι «υπηρετεί» τον θεσμικό του ρόλο ώς σύντροφος με το να λύνει τα προβλήματα της συντρόφου. Προσφέρει όμως στην σύντροφό του αυτό που πραγματικά έχει ανάγκη; Οι γυναίκες δέν έχουν την ανάγκη να τους λύνει κάποιος όλα τα προβλήματά, δέν θέλουν να ορίζονται με «στρατιωτικό» τρόπο σκέψης ώς μέσο επίλυσης περιστάσεων και το πρόβλημα τους δεν είναι το πρόβλημα στην ουσία αυτό καθ’αυτό. Οι γυναίκες έχουν την ανάγκη της παρουσίας και της κατανόησης σου.
Ένα άλλο πράγμα που ένας άντρας θα μπορούσε να κάνει είναι να είναι εκεί ακόμα και εάν το μυαλό του έιναι στο ποδόσφαιρο, να δαγκώσει την γλώσσα του, να ακούσει τα λόγια της συντρόφου του ή ακόμα και άς προσποιείται ότι της δίνει όλη την προσοχή του παρόλο που το μυαλό του είναι ότι σε λίγο αρχίζει ο αγώνας. Υπάρχει διαφορά λοιπόν στο να πεί ο άντρας σε μια γυναίκα τί να κάνει, από το να πεί σε μια γυναίκα, αγάπη μου τα καταφέρνεις τόσο καλά που το μόνο που θέλω είναι να σε αγκαλιάσω. Αυτή η στάση περικλείει τόσο πολύ ενέργεια για την γυναίκα, της δίνει ότι ακριβώς χρειάζεται εκείνη την στιγμή και της υποδηλώνει περίτρανα το ότι ο σύντροφός της είναι πραγματικά εκεί για αυτή και με καταλαβαίνει. Και έτσι μόνο τελικά και η γυναίκα νιώθει πολύ καλά ότι ο άντρας βλέπει τον αγώνα με την ησυχία του, γιατί είναι και αυτή ήρεμη. Το σέξ είναι ακόμα ένας τρόπος εκδήλωσης της παρουσίας και της προσοχής του προς τη γυναίκα. Δέν είναι το σέξ όμως αυτό καθ’αυτό με την ανδρικό τρόπο αντίληψης, είναι το σέξ ώς έκφραση και εκδήλωση της παρουσίας του αντρός στην ζωή της με τον γυναικείο τρόπο αντίληψης. Για αυτό και το χειρότερο πράγμα που ο άντρας μπορεί να κάνει σε ένα καυγά και αυτό που ταυτόχρονα εξοργίζει πιο πολύ από όλα τις γυναίκες είναι ο άντρας να μη μιλάει, να μη αποκρίνεται και να αδιαφορεί.
Η παρουσία όμως που όλες οι γυναίκες στον κόσμο έχουν αναγκη, αρχίζει από την κατανόηση της ανοχής που χρειάζεται να έχει κάποιος στις διαφορετικές απόψεις των άλλων ανθρώπων. Απαιτείται εμπειρία και σοφία λοιπόν. Εάν κάποιος ακούει κάποιον άλλο με το πρισμα της κατανόησης και συμπόνοιας μπορεί να κατορθώσει τα πάντα. Ο κάθε άντρας οφείλει να γνωρίζει ταυτόχρονα ότι, ακόμα και στην καλύτερη μέρα και την πιο έντονη στιγμή αγάπης προς το παιδί του, δεν θα μάθει ποτέ ακριβώς το βάθος της αγάπης που έχει μια μάνα προς το παιδί της. Και ξέρετε γιατί; Γιατί η φυσική βάση δεδομένων αγάπης και στοργής της είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από του οποιοδήποτε άντρα. Και οι άνδρες οι ίδιοι προήλθαμε από γυναίκες. Ποτέ ο άνδρας δεν θα μπορέσει να κατανοήσει πλήρως το επίπεδο της ευαισθησίας των γυναικών. Ποτέ επίσης δεν θα μπορέσει πλήρως να κατανοήσει το επίπεδο της πολυπραγμωσύνης που οι γυναίκες διαθέτουν π.χ. Οι γυναίκες είναι απλά διαφορετικές. Και ο άντρας δεν χρειάζεται στην πραγματικότητα να το κατανοήσει. Χρειάζεται απλά να το αποδεχθεί. Έτσι και μόνο έτσι θα μπορέσει να απολαύσει την ομορφιά της γυναικείας φύσης, ανεξάρτητα εάν την μια στιγμή εκρύγνυται σαν υφαίστειο και σε χαιδεύει στοργικά την επόμενη.
Οι άντρες πρέπει να καταλάβουν ότι αυτό δεν έχει να κάνει με αυτούς τους ίδιους και δεν χρειάζεται να εκφοβίζονται από αυτό. Διότι εάν αυτό θέσει σε ενέργεια το αίσθημα του φόβο του άντρα, τότε ο άντρας ενστικτωδώς θα αντιδράσει. Και για αυτό χρειάζεται ο άντρας να είναι ολοκληρωμένος εσωτερικά. Εάν συνάπτεις μια σχέση με στόχο να συμπαρασύρεις τον άλλο/η σου σε κάτι που εσένα σου λείπει, τότε αυτό είναι η απόλυτη απόδειξη ότι δεν έπρεπε από την αρχή να εμπλακείς σε σχέση.
Εάν αισθάνεσαι μόνος ή μόνη, τότε θα ελκύσεις ένα σύντροφο που επίσης αισθάνεται μόνος ή μόνη. Και τι καταφέρατε έτσι; Να γίνεται δύο άνθρωποι οι οποίοι νιώθουν και οι δύο μόνοι. Μπορεί να βρίσκεσαι στην μέση του ΟΑΚΑ, ανάμεσα σε 30 και 50 χιλιάδες ανθρώπους και ακόμα να νιώθεις μόνος/η. Μπορεί να έχεις όλες τις ανέσεις του κόσμου και ακόμα να αισθάνεσαι μόνος/η. Δέν είναι θέμα ποσότητας ή μετρικής εγγύτητας, είναι θέμα εσωτερικής πληρότητας. Και όσο κάποιος δεν έχει επιτύχει εσωτερική πληρότητα, καμία εξωτερική σύνδεση ή σύναψη σχέσης θα έχει βασιστεί ποτέ το οποιοδήποτε σταθερό θεμέλιο για μακροχρόνια επιτυχία. Υπάρχει μια πλοιάδα ανθρώπων που πέθαναν και ποτέ δεν κατόρθωσαν να νιώσουν την πραγματική ευτυχία διότι μια ζωή απεφευγαν να αντιμετωπίσουν τις δικές τους εσωτερικές ελλείψεις, ψάχνωντας ένα ξένο υποκατάστατο και μοιραίως ένα ξένο πάντα άλλοθι στην δικιά τους ανικανότητα. Αυτό είναι σαν να παίρνεις ένα εξάσφαιρο πιστόλι με πέντε σφαίρες μέσα και να παίζεις ρώσικη ρουλέτα με τον εαυτό σου, είτε είσαι γυναίκα είτε είσαι άνδρας.
Όλοι οι άντρες επιδιώκουν και πασχίζουν μέσα σε ένα επιχειρηματικό κόσμο για να δημιουργήσουν ένα συγκεκριμένο βαθμό διαβίωσης καταχήν για να αυτοπροσδιορίστού ώς αρσενικά, για τους ίδιους δηλαδή αλλά και για τους γύρω του, όπως γκόμενα, γυναίκα, οικογένεια. Η οποία όλη αυτή η προσπάθεια του εν τέλει καταλήγει για να δημιουργήσει ένα βαθμό αγάπης, από αυτόν ώς προς τους άλλους και των άλλων ώς προς αυτόν. Εάν ο άντρας μπορέσει να δουλέψει πρώτα πάνω σε αυτά τα θέματα, τα περί σχέσεων, θα αποκτήσει χωρίς να καταλάβει ικανότητες οι οποίες υπερέχουν όλων των υπολοίπων επιχειρηματικών ικανοτήτων.
Ένα από τα συνηθέστερα και ταυτόχρονα μεγαλύτερα λάθη που οι γυναίκες κάνουν είναι ότι πιστεύουν ότι πρέπει να ανταγωνιστούν με τον ανδρισμό με το να αφομοιώνουν ανδρικές συμπεριφορές και να μιμούνται τους άντρες. Έτσι είναι καταδικασμένες να χάνουν, διότι πολύ απλά έχουν να κάνουν με ένα άλλο πολύ πιο ανδρικό όν από αυτές με εκ φύσεως με πολύ πιο μεγάλη εμπειρία στον ανδρισμό από τις ίδιες. Και ο πραγματικός λόγος ο οποίος κάνουν αυτό το βλακώδες λάθος είναι ότι, οι γυναίκες δεν έχουν συνειδητοποιήσει την ωμή τεράστια φυσική δύναμη της θηλυκότητας. Έχουν άκρως λανθασμένα συσχετίσει την θηλυκότητα με την αδυναμία. Βάλε δύο πανίσχυρους από όλες τις απόψεις, άντρες «ενάντια» μιάς γυναίκας, ποιός λέτε ότι στο τέλος θα κερδίσει; Ποιός θα καταστρέψει ποιόν στο τέλος; Πόσα τέτοια παραδείγματα ήδη μπορεί να υπάρχουν; Δέν υπάρχει όμως γυναίκα στον κόσμο αυτό, που δεν θα μπορούσε στην κυριολεξία να γονατίσει και τα δύο πανίσχυρα αυτά αρσενικά εάν πρώτα είχε απελευθερωθεί μέσα στο φυσικό φαινόμενο του «θηλυκού».
Εάν λοιπόν οι γυναίκες είχαν απελευθερωθεί μέσα στην θηλυκότητά τους και πραγματικά αγκαλιάσει την φύση τους θα συνειδητοποιούσαν ότι, στην πραγματικότητα δέν χρειάζεται να ανταγωνίζονται τους άντρες. Για τον πολύ απλό λόγο ότι είναι ήδη πιό ισχυρές. Και όταν κάποιος είναι πραγματικά πιό ισχυρός δεν υποβιβάζει τον άλλο, το αντίθετο μάλιστα, τον ενισχύει και τον ενθαρύνει για να γίνει και ο άλλος ισχυρότερος από ότι ήδη είναι. Και αυτή η συμπεριφορά είναι αυτό που κατά κόρον οι γυναίκες θα έπρεπε να οιοθετούσαν απέναντι στους άντρες τους εφαρμοσμένη κυρίως πάνω σε στιγμές αδυναμίας του ανδρός. Έτσι και μόνο έτσι θα κερδίσουν ολοκληρωτικά τον σύντροφό τους. Ο άντρας δεν χρειάζεται βοήθεια σε στιγμές δύναμης. Ο άντρας σαν έντιμο όν που έιναι από τη φύση θα υπερεκτιμήσει τη βοήθεια που του παρέχεται σε στιγμές αδυναμίας. Και έτσι μόνο θα διοχετεύει μελλοντικά όλες του τις αναννεωμένες δυνάμεις πρός τη γυναίκα που τον στήριξε την δύσκολη στιγμή.
Δέν θα ξεχάσω ποτέ την Θάτσερ εν μέσω του ψυχρού πολέμου της Αμερικής με τη Ρωσία να συναντιέται με τον Ρόναλντ Ρέηγκαν και να τον αποκαλεί δημοσίως «Ρόνι». Ποιός άλλος εκτός από μια γυναίκα θα μπορούσε να αποκαλέσει έναν πλανητάρχη δημοσίως με υποκοριστικό χωρίς να σπάσει μύτη;
Όλα τα παραπάνω συμπεράσματα έχουν προέλθει από τα άπειρα και επαναλαμβανόμενα προσωπικά μου λάθη, από την διαρκή παρατήρηση συμπεριφορών και από την οδυνηρή απώλεια μίας μοναδικής γυναίκας για εμένα η οποία με απέρριψε για όλους τους προαναφερθέντες λόγους, κάνωντας την άπειρη υπομονή με την πάρτη μου. Ίσως τελικά θα ήταν περισσότερο ωφέλιμο για εμένα να με είχε απόρριψει νωρίτερα...Αλλά ποτέ δεν είναι αργά...
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αδιαφορία και εγκατάλειψη σε κεντρικό δρόμο της Πάτρας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Επίθεση ΔΕΛΤΑ-ΔΙΑΣ εναντίων των διαδηλωτών και φωτιές στην Πανεπιστημίου [video]](https://images.newsnowgreece.com/64/645404/epithesi-delta-dias-enantion-ton-diadiloton-kai-foties-stin-panepistimiou-video-1-124x78.jpg)
