2014-04-16 15:41:04
Ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα, πιο άγρια. Όταν ο πολιτικός αποφασίσει τον πόλεμο, ο στρατός πρέπει να είναι έτοιμος. Όταν ο στρατός προκαλέσει τον πόλεμο, ο πολιτικός πρέπει να είναι έτοιμος. Η ταύτιση του πολιτικού και του αρχιστρατήγου φέρνει τη νίκη. Το αντίθετο την ήττα.
Το 1996 ο στρατός προκάλεσε τον πόλεμο. Ο πολιτικός δεν ήταν έτοιμος. Το 1897 ο πολιτικός προκάλεσε τον πόλεμο. Ο στρατός δεν ήταν έτοιμος. Το αντίθετο συνέβη το 1919 και το 1940.
Οι πρόσφατες νίκες των εκλεγμένων πολιτικών της Ελλάδας και της Τουρκίας κ.κ. Σαμαρά και Ερντογάν σε αγορές και κάλπες ενόχλησαν τα αντίστοιχα «βαθιά» κράτη που είχαν εθιστεί να διαμορφώνουν την πολιτική κατάσταση της χώρας τους για δεκαετίες, μεμονωμένα και σε συνεργασία. Η επιλογή τώρα της πρόκλησης του πολέμου από τους συνεργάσιμους στρατηγούς αποτελεί μία από τις τελευταίες απέλπιδες πράξεις τους. Πράξεις κυρίως απονενοημένες.
Ο έλεγχος του στρατού από την πολιτική αποτελεί θεμέλιο λίθο της δημοκρατίας. Το αντίθετο χαρακτηριστικό της παραδημοκρατίας και της παραοικονομίας. Πώς δύο κράτη μέλη του ΝΑΤΟ, χωρίς πολιτικές αντιπαραθέσεις, τα οποία φιλοδοξούν να ανορθωθούν μαζί με τους λαούς τους στην περιοχή και στον 21ο αιώνα καταφεύγουν αυτές τις ημέρες, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, σε στρατιωτικές αψιμαχίες, είναι κάτι που απαιτεί ανάλυση, πολιτική και στρατιωτική.
Η αποχώρηση σκληροπυρηνικών ιδιοτελών πατριδοκάπηλων από τα πολιτικά και στρατιωτικά κέντρα αποφάσεων των δύο χωρών αποτελεί εγγύηση ευημερίας και προόδου των λαών. Ο πόλεμος δεν μπορεί να είναι παιχνίδι θερμοκέφαλων, ένστολων και μη καθώς και σκοτεινών κέντρων αποφάσεων, εγχώριων και διεθνών.
Ας μη λησμονούμε εξάλλου ότι ο πόλεμος θέλει πετρέλαιο και το πετρέλαιο ισχυρές οικονομίες για δοκιμασία. Το κυριώτερο όμως όλων ότι τα μέτωπα της Συρίας και της Ουκρανίας δεν αφήνουν περιθώρια περαιτέρω πολεμικών κραυγών και επικίνδυνων ενεργειών thedayaftergr.blogspot.gr
Το 1996 ο στρατός προκάλεσε τον πόλεμο. Ο πολιτικός δεν ήταν έτοιμος. Το 1897 ο πολιτικός προκάλεσε τον πόλεμο. Ο στρατός δεν ήταν έτοιμος. Το αντίθετο συνέβη το 1919 και το 1940.
Οι πρόσφατες νίκες των εκλεγμένων πολιτικών της Ελλάδας και της Τουρκίας κ.κ. Σαμαρά και Ερντογάν σε αγορές και κάλπες ενόχλησαν τα αντίστοιχα «βαθιά» κράτη που είχαν εθιστεί να διαμορφώνουν την πολιτική κατάσταση της χώρας τους για δεκαετίες, μεμονωμένα και σε συνεργασία. Η επιλογή τώρα της πρόκλησης του πολέμου από τους συνεργάσιμους στρατηγούς αποτελεί μία από τις τελευταίες απέλπιδες πράξεις τους. Πράξεις κυρίως απονενοημένες.
Ο έλεγχος του στρατού από την πολιτική αποτελεί θεμέλιο λίθο της δημοκρατίας. Το αντίθετο χαρακτηριστικό της παραδημοκρατίας και της παραοικονομίας. Πώς δύο κράτη μέλη του ΝΑΤΟ, χωρίς πολιτικές αντιπαραθέσεις, τα οποία φιλοδοξούν να ανορθωθούν μαζί με τους λαούς τους στην περιοχή και στον 21ο αιώνα καταφεύγουν αυτές τις ημέρες, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, σε στρατιωτικές αψιμαχίες, είναι κάτι που απαιτεί ανάλυση, πολιτική και στρατιωτική.
Η αποχώρηση σκληροπυρηνικών ιδιοτελών πατριδοκάπηλων από τα πολιτικά και στρατιωτικά κέντρα αποφάσεων των δύο χωρών αποτελεί εγγύηση ευημερίας και προόδου των λαών. Ο πόλεμος δεν μπορεί να είναι παιχνίδι θερμοκέφαλων, ένστολων και μη καθώς και σκοτεινών κέντρων αποφάσεων, εγχώριων και διεθνών.
Ας μη λησμονούμε εξάλλου ότι ο πόλεμος θέλει πετρέλαιο και το πετρέλαιο ισχυρές οικονομίες για δοκιμασία. Το κυριώτερο όμως όλων ότι τα μέτωπα της Συρίας και της Ουκρανίας δεν αφήνουν περιθώρια περαιτέρω πολεμικών κραυγών και επικίνδυνων ενεργειών thedayaftergr.blogspot.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο εμπειρογνώμονας επιβεβαίωσε τον Πιστόριους
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
