ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Too Little -- Too Late

Έτσι το ακριβό ρεύμα "γκρέμισε" το φουγάρο στον Ασπρόπυργο

Του Χάρη Φλουδόπουλου

Οι αμερικανοί λένε “too little, tool ate” και στην περίπτωση της Χαλυβουργίας Ελλάδος, τα μέτρα για τη μείωση του ενεργειακού κόστους καθυστέρησαν και δεν ήταν αρκετά για να αντιστρέψουν την πορεία προς το προδιαγεγραμμένο τέλος.

Όπως επισήμανε και η Ένωση Χαλυβουργιών Ελλάδος: «Δυστυχώς ένα ιστορικό χαλυβουργείο έκλεισε επισήμως χθες, κάτω από το βάρος της πίεσης από το υπέρογκο κόστος της ενέργειας, ηλεκτρικής και φυσικού αερίου, και της συρρίκνωσης κατά 85% της εγχώριας κατανάλωσης χαλυβουργικών προϊόντων λόγω της βαθύτατης κρίσης στον κατασκευαστικό τομέα. Η έως και σήμερα ανύπαρκτη βιομηχανική πολιτική στερεί από  τον κλάδο της χαλυβουργίας την δυνατότητα να καλύψει την έλλειψη ζήτησης στην εσωτερική αγορά με εξαγωγές, εξαιτίας του υψηλότατου κόστους ενέργειας σε σύγκριση με τις ανταγωνίστριες χαλυβουργίες άλλων χωρών, π.χ. της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, στις οποίες προ πολλών ετών έχουν ληφθεί

μέτρα για την μείωση του ενεργειακού κόστους, με αποτέλεσμα να αυξάνονται θεαματικά οι εξαγωγές τους, σε αντίθεση με την ραγδαία μείωση των αντίστοιχων ελληνικών εξαγωγών. Θα πρέπει να αφυπνιστούν κάποιοι, πριν συμβούν ακόμη χειρότερα γεγονότα».

Αλλά και η Ένωση Βιομηχανικών Καταναλωτών Ενέργειας τονίζει ότι οι ομαδικές απολύσεις είναι το αποτέλεσμα και όχι η αιτία: «Η προσφυγή μιας επιχείρησης στο μέτρο αυτό, σα μοναδική απομένουσα εναλλακτική στην προσπάθεια επιβίωσής της – και η έγκρισή του – αποτελεί πηγή μεγάλου προβληματισμού, όχι μόνο γιατί οδηγεί ακόμα 45 εργαζομένους εκτός εργασίας.

Το γιατί η λύση αυτή καταλήγει να αποτελεί μονόδρομο για μια βιομηχανική επιχείρηση, για την οποία το κόστος εργασίας δεν είναι καν το βασικότερο κόστος, είναι το πιο ανησυχητικό:

* Μετά από χρόνια προσπαθειών, διαβουλεύσεων και διαβεβαιώσεων σε όλα τα επίπεδα, και παρά την πρόσφατη θετική παρέμβαση της κυβέρνησης στη ΓΣ της ΔΕΗ, το κόστος της ενέργειας παραμένει μη ανταγωνιστικό παρά τις κατά καιρούς ανακοινώσεις και δημόσιες δηλώσεις.

* Η στήριξη της εξωστρέφειας, της διεθνούς ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και των εξαγωγών παραμένουν σε μεγάλο βαθμό κενό γράμμα. Αντιθέτως και παρά την δραματική συρρίκνωση της εγχώριας ζήτησης, η αύξηση των εισαγωγών εξελίσσεται σε πηγή πολύ μεγάλης ανησυχίας.

Το «σπάσιμο του ταμπού» των ομαδικών απολύσεων δεν είναι λόγος να επιχαίρει κανείς και σίγουρα δεν αποτελεί λύση. Η έλλειψη σταθερής βιομηχανικής πολιτικής και η διαχείριση των θεμάτων ενεργειακού κόστους με όρους πολιτικής επικοινωνίας προμηνύουν πολύ δυσάρεστες εξελίξεις» καταλήγει η ΕΒΙΚΕΝ.

Τα τρία αγκάθια

Για τον κλάδο της χαλυβουργίας συνολικά το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν και παραμένει η καταρράκωση της ζήτησης που έφτασε πέρυσι στους 300 χιλιάδες τόνους όταν προ κρίσης βρισκόταν στα 2,5 εκατ. τόνους. Οι χαλυβουργίες στράφηκαν στις εξαγωγές, για να συντηρήσουν σε λειτουργία τις μονάδες τους ωστόσο εκεί το δυσανάλογα υψηλό ενεργειακό κόστος ήταν απαγορευτικό. Ενδεικτικά αναφέρεται το παράδειγμα της Αλγερίας, του μεγαλύτερου εξαγωγικού προορισμού για τα χαλυβουργεία του Ευρωπαϊκού νότου όπου οι ελληνικές εξαγωγές μειώθηκαν σε ποσοστό 49,3% μέσα στο 2014 όταν οι αντίστοιχες εξαγωγές της Ιταλίας αυξήθηκαν κατά 90% και της Ισπανίας κατά 24,4%. Παρά τις δεσμεύσεις τα μέτρα για τη μείωση του κόστους ηλεκτρικής ενέργειας στην υψηλή τάση δεν έχουν εφαρμοστεί καθιστώντας πρακτικά αδύνατες τις εξαγωγές.

Για τη Χαλυβουργία Ελλάδος πάντως υπήρχαν και άλλα θέματα. Στην περίπτωση του Ασπροπύργου η εταιρεία είχε καταθέσει αίτηση στις αρχές της δεκαετίας του 2000 για τη δημιουργία λιμανιού. Ένα λιμάνι το οποίο θα μπορούσε να έχει στην κυριολεξία αποδειχθεί σωσίβιο ζωής για τη χαλυβουργική μονάδα, που όμως δεν έγινε ποτέ εξαιτίας των ανυπέρβλητων γραφειοκρατικών και αδειοδοτικών προβλημάτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πρώτη απάντηση των αρχών ήρθε μία πενταετία μετά την κατάθεση του αρχικού αιτήματος.

Τέλος για το εργοστάσιο του Ασπροπύργου της Χαλυβουργία Ελλάδος, μια ακόμη καθοριστική εξέλιξη διαδραμάτισε κομβικό ρόλο για να φτάσει η κατάσταση στο μη περαιτέρω: ο λόγος για την εννεάμηνη απεργία του συνδικάτου το 2012 και εν μέσω της σφοδρής κρίσης για τον κλάδο της χαλυβουργίας με την παρότρυνση κομματικών συνδικαλιστικών φορέων που είχε αποτέλεσμα να «σβήσουν» τα φουγάρα της βιομηχανίας και να παραμείνουν κλειστά ακόμη και μετά το πέρας των κινητοποιήσεων.

Τι έλεγε η εταιρεία πέρυσι

Πάντως η αλήθεια είναι ότι η εταιρεία είχε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου πολλάκις. Μια από αυτές -ίσως η πλέον χαρακτηριστική- έγινε με την παρέμβαση τον Απρίλιο του 2013 του Προέδρου του Δ.Σ.  της Χαλυβουργίας Ελλάδος κ. Ι. Ηλιόπουλουμε σημείωμά του στο Capital.gr. Έγραφε τότε ο κ. Ηλιόπουλος:

“Τα τελευταία 5 χρόνια οι Ελληνικές επιχειρήσεις  δραστηριοποιούνται σε ένα περιβάλλον απόλυτης καταστροφής…Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα δομικών προβλημάτων που απέτρεπαν την ανάπτυξη και που μπορούμε να δώσουμε από τη δική μας εμπειρία στη βιομηχανία είναι:

Α) Το κόστος ενέργειας αυξανόταν σταθερά λόγω απουσίας μακροχρόνιας ενεργειακής πολιτικής.

 

Β) Οι συνδικαλιστές μπορούσαν να κλείνουν εργοστάσια κατά βούληση,

 

Γ) Οποιαδήποτε σημαντική επένδυση σταματούσε για ΄περιβαλλοντικούς λόγους΄ στο ΣτΕ.

 

Δ) Σε περίπτωση εργατικών ατυχημάτων, τα Δ.Σ. των εταιρειών διώκονται ποινικά ανεξάρτητα από το αν έχουν διορίσει υπευθύνους διευθυντές εργοστασίων, τεχνικούς ασφαλείας κτλ. Οι δε εκάστοτε επιθεωρήσεις εργασίας καταδεικνύουν μια ακατανόητη εχθρικότητα προς τις επιχειρήσεις που ελέγχουν.

Ε) Σε περίπτωση που μία εταιρεία πρέπει να αναδιαρθρώσει την παραγωγική της λειτουργία, κλείνοντας για παράδειγμα μια παραγωγική της μονάδα, η εθνική εργατική νομοθεσία το καθιστά ανέφικτο, κατά παράβαση της Ευρωπαϊκής Οδηγίας, καταδικάζοντας τις προοπτικές επιβίωσής τους.

Αν ψάξει κανείς να δει ποιες χώρες  είναι αυτές που πετυχαίνουν την ΄ανάπτυξη΄, θα δει ότι το μοντέλο είναι ένα και μοναδικό:

1) Φθηνή ενέργεια (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ηλεκτρικό ρεύμα)

2) Σημαντικά έργα υποδομής στη χώρα

3) Διευκόλυνση εξαγωγών μέσω ΄φθηνής΄ χρηματοδότησης

4) Ελαχιστοποίηση των φόρων στην παραγωγή".
CAPITAL
InfoGnomon