2014-07-10 13:46:06
Το παιχνίδι των αλλαγών μεταξύ μαλθακότητας και σκληρύνσεως
Ἔχουμε πολιτικό σύστημα "παιγνίου", πού εἶναι κατώτερο τοῦ πολιτισμοῦ μας. Ἡ φύση τῶν πραγμάτων. Ἐπείγει ἡ πολιτισμική ἀναθεώρηση καί ἀναδιάταξη τοῦ πολιτικοῦ καί νομικοῦ μας παραδείγματος.
τοῦ Νέστορα Νικηφορίδη
α) Στοιχεῖα αὐτογνωσίας
Ὁ πολιτισμός μας στηρίζεται ὄχι σέ θεμέλια ἀπό ἰδέες ἤ ἀρχές κάποιου συστήματος ἐξουσίας, ἀλλά σέ ρίζες πραγματικές: Στίς ὀρθόδοξες σχέσεις μεταξύ τοῦ Θεοῦ καί δή τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῶν ἀνθρώπων, καί μάλιστα μέ ἐκκλησιαστικό φρόνημα μεταξύ μας και πρός τούς ἄλλους.
Ἔχουμε λοιπόν πολιτικό σύστημα κατώτερο τοῦ πολιτισμοῦ μας. Αὐτό εἶναι τό γεγονός πού καθιστᾶ ἀδύνατη κάθε προσπάθεια ἀνακάμψεως, στήν παιδεία, στήν οἰκονομία, στά κοινωνικά θέματα, στήν διάρθρωση καί ἀλληλεπίδραση τῶν θεσμῶν, στήν ἐθνική στρατηγηκή.
Δέν εἶναι ἡ αἰτία τούτων, ἁπλῶς ὁ κομματισμός ὡς φαινόμενο ἐκμαυλισμοῦ τῆς δημοκρατίας καί τῆς ἀξιοκρατίας
. Ἄν ἦταν ἔτσι, θά εἴχαμε μέ τήν δικτατορία τῆς ἐπταετίας –κατ' ἀκρίβειαν "τυραννία"- λόγῳ τῆς μή λειτουργίας τῶν κομμάτων, πραγματική ἀποκατάσταση τῆς ἐθνικῆς ὁμοψυχίας, καλλίτερη παιδεία, ἐπιτυχίες στίς θεσμικές προσαρμογές πού ἀπαιτοῦσαν οἱ καιροί ἤδη ἀπό τό τέλος τῆς δεκαετίας του 1950 καί ὑπεύθυνο χειρισμό στά κρίσιμα ἐθνικά ζητήματα.
Μόνο πραγματικό θεμέλιο τῆς κοινωνίας μας, δηλαδή τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά καί τῆς πολιτικῆς ζωῆς μας, εἶναι "ὁ λίθος ὅν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες" καί ὁ ὁποῖος "ἐγεννήθη ἡμῖν εἰς κεφαλήν γωνίας", ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησούς Χριστός. Ἀφοῦ ἔχουμε ὡς θεμέλιον τόν ζῶντα Θεόν γενόμενον τέλειον ἄνθρωπον, τύπον καί ὑπογραμμόν γιά ὅλην τήν ζωήν μας, προσωπική, οἰκογενειακή καί κοινωνική, τί μποροῦν νά μᾶς κάνουν οἱ ἰδέες καί τά ἰδιοτελῆ συμφέροντα ἄλλο, ἀπό τό νά μᾶς χωρίζουν μεταξύ μας;
Καί, ἐνῶ σέ ἄλλες χῶρες, γίνονται ἀξιωματικῶς δεκτές διάφορες θέσεις ὡς ἀλήθειες καί ὡς ἰδεολογίες, πού πάνω τους οἰκοδομοῦνται προκρούστειες κλίνες καί "σοφιστικέ" οἰκοδομήματα κοινωνικῆς, πολιτικῆς, νομικῆς καί οἰκονομικῆς ὀργανώσεως, σέ ἐμᾶς αὐτές οἱ ἴδιες ἰδέες ἤ ἀξίες ἤ θέσεις, γίνονται διά μέσου ἰδίως τοῦ κομματικοῦ "συστήματος", αἰτίες ἀντιθέσεων, ἀντιφάσεων καί ἀτελείωτων συγκρούσεων.
Τό πλεονέκτημα ἐκ τῶν ρεαλιστικῶν διανθρωπίνων σχέσεων, καί τῆς φυσικῆς ἐκ Θεοῦ αἰσθήσεως δικαίου, μετατρέπεται σέ μειονέκτημα μέ τήν ὑποκριτική ἤ ἀνόητη κατάργησή τους στό ὄνομα ἰδεῶν καί ἀξιωμάτων διαφόρων ἰδεολογιῶν, πράγματι δέ ἰδιοτελῶν συμφερόντων. Οἱ ἰδέες καί οἱ ἰδεολογίες βολεύουν τόν ἀνεύθυνο καί δουλοπρεπῆ ἄνθρωπο. Τόν ἐλεύθερο, τόν δεσμεύουν καί τόν ἐμποδίζουν, στήν ἀγάπη γιά τόν συνάνθρωπο, στήν δικαία κρίση του, στήν ἔμπρακτη εὐθύνη του γιά τούς ἄλλους καί γιά τήν πατρίδα μας. Μέχρις ἑνός σημείου, προσαρμόζεται βέβαια κανείς. Συμμορφώνεται μέ διατάξεις νόμων, μέ κεντρικές ἰδέες κομμάτων πού κυβερνοῦν, μέ διαταγές ἐκπορευόμενες ἀπό ἀνοήτους δουλοπρεπεῖς νόες δημοσίων γραφειοκρατῶν ἤ ἰδιωτῶν νομιμοφανῶν ληστάρχων. Ἔτσι ἐξηγεῖται ἡ κατ' ἐπάγγελμα καί καθ' ὑποτροπήν προδοσία τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπό τό ἐπίσημο κράτος μας, ἀλλά καί ὁ σχεδόν ἔμφυτος ψευδο-ἀντιεξουσιασμός μας:
Εἴμαστε ὁ πιό εὐκολο-κυβέρνητος ἀλλά καί ὁ πιό δυσκολο-ἐξαπατώμενος ἐπί μακρόν λαός τοῦ κόσμου. Ἀντιτιθέμεθα σέ πρακτικές ἐξουσίας, πολιτικῆς ἤ οἰκονομικῆς, κάθε φορά πού αὐτές στεροῦνται πραγματικοῦ θεμελίου καί δικαιολογίας (τό ψεῦδος στό θέμα αὐτό γίνεται αἰσθητό ὑποσυνειδήτως, καί ἡ ὅποια χειραγώγηση τελειώνει γρήγορα), καί πού ξεπερνοῦν τά θεμιτά ὅρια τῆς φυσικῆς ἀνοχῆς μας καί τῆς ἔν τινι μέτρῳ ὑπερφυσικῆς ἀντοχῆς μας.
β) Δημοκρατία καί σεβασμός τῆς φύσεως τῶν πραγμάτων
Δημοκρατία δέν εἶναι γιά ἐμᾶς οἱ ἐκλογές μόνο. Εἶναι ἡ διαρκής λήψη ὑπ' ὄψη τοῦ ἄλλου, τοῦ διαφορετικοῦ. Ἀλλά χωρίς νομική ὑποχρεώση πρός τοῦτο. Ἄν θέλουμε! Καί θέλουμε ἐκτός ἐάν δέν μπορῦμε ἤ ἐάν κάποιος λόγος ὑπάρχει γιά τό ἀντίθετο.
Δημοκρατία δέν εἶναι γιά ἐμᾶς ὁ νόμος τῆς πλειοψηφίας. Εἶναι καί ὁ σεβασμός τῆς μειοψηφίας. Ἐφ' ὅσον ἔχει δίκιο. Δέν θά βαπτίζῃ ἄρα τά πράγματα ὁ νόμος. Ὅταν τό κάνῃ, γίνεται βραχνάς καί αἰτία δυσλειτουργιῶν μας, θρίαμβος τῆς μετριότητας πού παπαγαλίζει καί τοῦ ὠχαδελφισμοῦ πού διαβρώνει νομότυπα τά πάντα.
Καί δέν ἰσχύει ἄρα ὡς συνταγματικός νόμος πού ἀγνοεῖ τήν μειοψηφία καί θέλει νά τήν έξαφανίσῃ ἀπό προσώπου γῆς. Ἡ μειοψηφία ἐπανέρχεται διά τῶν ἐπιχειρημάτων περί δικαίου καί διά τοῦ στερεοῦ ἠθικῶς ἐθίμου.
Ἄλλο μειοψηφία, ἄλλο μειονότητα. Ἡ μειονότητα δέν γίνεται ἀποδεκτή ἐάν δέν υἱοθετῆ τό ἐλάχιστο τῆς ἀνοχῆς τῆς πλειονότητας. Ἰσλαμική μειονότητα, ἀποτελεῖ σκάνδαλο καί δέν μπορεῖ νά ἔχῃ δικαιώματα ὅταν δέν ἀποκηρύσσει διά λόγου καί δι' ἔργων τήν σαρία, τήν τζιχάντ, καί τήν τιμωρία τῶν μεταστρεφομένων σέ ἄλλη πίστη. Ναζιστική καί γενικά Ἐπανασταιτκή ἤ Πραξικοπηματική μειονότητα, δέν μπορεῖ νά ἔχῃ δικαιώματα. Οὔτε αὐτές, οὔτε τά μέλη τους ὡς πρός τήν συμμετοχή τους στίς ἐν λόγῳ μειονότητες καί τίς πρακτικές τους.
Δημοκρατία ὑπάρχει μόνο ὅταν ὑπάρχῃ σεβασμός τῆς φύσεως τῶν ὄντων, ὅπως τά ἔπλασε καί τά ὥρισε ὁ Θεός. Ὄχι ὅπως τά κατάντησε ὁ ἄνθρωπος. Αὐτή εἶναι ἡ μέση καί "βασιλική" ὁδός, ἡ ὁδός τοῦ πολιτισμοῦ.
γ) Ἀντί τῆς μέσης ὁδοῦ καί τῆς θεοσέβειας, ἀσυδοσία στό ὄνομα τῆς δημοκρατίας καί ὁλοκληρωτισμός: Οἱ ἀλλαγές καί οἱ κολοτοῦμπες μεταξύ μαλθακότητας καί σκληρύνσεως.
Στόν κόσμο μας σήμερα, ὅμως, συγκεντρώνεται ἰσχύς μέ τήν καταστροφή αὐτῆς τῆς μέσης καί "βασιλικῆς" ὁδοῦ. Πρῶτον, ἀκόμη καί δολοφονίες παρατηροῦνται διεθνῶς, ὅποιων πολιτικῶν ἰσχυροποιοῦν μέ τήν παρουσία τους τόν ἀληθινό καί κατά τῆς ἰσοπεδωτικῆς παγκοσμιοποιήσεως κεντρῶο πολιτικό χῶρο τῆς πατρίδας τους, ἤ προσπαθοῦν νά ἐπιτύχουν εἰλικινῆ καί μόνιμη συνεργασία δεξιᾶς καί ἀριστερᾶς στήν πατρίδα τους. Δεύτερον, ἐναλλάσσονται περίοδοι μαλθακότητας καί σκληρύνσεως, ἀσυδοσίας καί στρατιωτικοποιήσεως, "δημοκρατίας" μέχρις ὁμοφυλοφιλίας καί "ἑξτρεμισμοῦ" (ναζιστῶν, τζιχαντιστῶν, σοϊμπλιστῶν) : Ἀπό τήν ἀρχή τοῦ "ὅλα ἐπιτρέπονται" καί τοῦ "γιατί ὄχι", περνᾶμε τεχνητά στήν ἀρχή τῆς καθάρσεως τῶν καθαρμάτων, ἔτσι ὥστε νά γίνῃ καθαρή ἡ κοινωνία ἀπό ἀπίστους, ἀπό "σάπιες" φυλές, ἀπό "σάπιους" ἀνθρώπους ("τεμπέληδες", "χαραμοφάηδες" - στά γερμανικά τοῦ κ. Σόϊμπλε, faul σημαίνει καί τεμπέλης καί σάπιος καί ὕποπτος).
Πάντα ὑπῆρχε μία τέτοια ροή ἀλλαγῶν. Ἀλλά γίνεται πλέον τεχνητά. Καί μέ χαρακτηριστικό, ὅτι αὐτοί πού κυβερνοῦσαν καί ἔχουν φέρει τήν κατάσταση στό "μή περαιτέρω", ἐμφανίζονται σήμερα ὡς οἱ ἀνανεωτές καί σκαπανεῖς τής νέας κοινωνικῆς και πολιτικῆς ταυτότητας! Πιό συγκεκριμένα:
Ὁ Μάο ὀργάνωσε τήν "πολιτιστική ἐπανάσταση" ἐναντίον τῶν ἰδίων τῶν κατωτέρων μέχρι τότε κομματικῶν ὀπαδῶν του, ξεσηκώνοντας έναντίον τους, τούς ἀκόμη κατώτερους κομματικούς. Οἱ ἡγέτες τῶν σοβιετικῶν Κ.Κ. ἐμφανίσθηκαν ὡς ἐθνικοί ἡγήτορες τῆς Δημοκρατίας. Σέ μᾶς ἐπινοήθηκε ἡ ἀρχή ὅτι αὐτοί πού τά τρώγανε σέ περίοδο ἀσυδοσίας, θά μᾶς βάλουνε ὅλους σέ τάξη οἰκονομικῆς καθάρσεως ἀπό τούς σάπιους- φοροφυγάδες καί τούς "τεμπέληδες-χαραμοφάηδες" ἤ ὕποπτους διαφθορᾶς δημοσίους υπαλλήλους.
Ἀντί δηλαδή νά ζυγισθῆ τί χρειάζεται στήν κοινωνία καί τήν πολιτική, ἤ καί τήν οἰκονομία, κατά τήν φύση τῶν πραγμάτων, οἱ ἰθύνοντες, ἔχοντας πλήρη ἠθική παχυδερμία, κάνουν τήν λεγόμενη "κολοτούμπα". Καί, ἀντί νά πέσουν ἀπό τό ὅτι ἄφησαν τήν κατάσταση νά φθάσῃ στό ἀπροχώρητο, προσποιοῦνται τούς ἀγγέλους τῆς καθάρσεως, καί ἐπιτίθενται σέ ἐξιλαστήρια θύματα. Ἄν στρατιωτικοποίησαν ὑπερμέτρως, ἀνοίγουν στήν δημοκρατία - ἐλεγχόμενη ἄν δέν ἐπιδράσουν δραστικά ἐξωγενεῖς παράγοντες. Ἄν ὑπερθεμάτιζαν στό "ὅλα ἐπιτρέπονται" βάζουν νέα τάξη καί ἔχουμε τήν λεγόμενη "νέα διακυβέρνηση".
Ἡ συγκέντρωση σκοτεινῆς ἰσχύος αὐξάνει μέ τίς ἐλεγχόμενες ἀλλαγές αὐτές πού ὁδηγοῦν φυσικά στόν ὄλεθρο ὅλους. Φυσικά ὄλεθρο, διότι κάθε σύστημα πού δέν ἔχει τό δικό μας ΠΑΝΙΣΧΥΡΟ θεμέλιο κοινωνίας, τόν παντοδύναμο Θεό πού ἔγινε ἄνθρωπος, ἔχει ἀνάγκη ἰσχύος ἀποκτώμενης ἀποκλειστικῶς μέ σκοτεινές μεθόδους. Κυρίως μέ πληροφορίες καί ἐλεγχόμενη ἤ στοχευμένη (παρα-)πληροφόρηση καί ἀντίστοιχες "χειρουργικές" (βλ. ἐγκληματικές) παρεμβάσεις.
Στήν περίοδο τῆς ἀσυδοσίας, κέντρα ἐξουσίας ἰδιωτικά (ΜΜΕ, πολυεθνικές) ἤ παραστρατιωτικά, χρησιμοποιοῦν τήν πληροφόρηση-παραπληροφόρηση μέ αὐστηρότητα πού δέν γίνεται ἀντιληπτή ἐν μέσῳ τῆς γενικῆς ἀφελοῦς θυμηδίας καί χαλαρότητας. Τό πραγματικό πρόσωπο τῆς συγκεντρώσεως τέτοιας ἐξουσίας φαίνεται ὅταν κάποια στιγμή, ἀργά ἤ γρήγορα, ἀρχίσῃ ἡ περίοδος τῆς στρατιωτικοποιήσεως.
Ὅταν ὑπάρχῃ στρατιωτικοποίηση (π.χ. στήν μετασοβιετική Οὐκρανία, στήν Τουρκία, στήν Βόρειο Ἀφρική, στήν Συρία καί στό Ἰράκ σήμερα) ἡ ὅποια περίοδος δημοκρατίας ἀρχίζει, διατρέχει τόν κίνδυνο ἐλέγχου ἀπό κέντρα πού ὠθοῦν πρός τήν ἀσυδοσία ἤ ἀπό κέντρα τοῦ ἐξωτερικοῦ, πού θέλουν ἀνατροπή τῶν κρατούντων, και τότε ἀναγκαστικά σταματᾶ ὁ ἐκδημοκρατισμός. Ἄν γίνῃ δέ προσπάθεια εἴτε οἰκειοθελῶς ἀπό τούς κρατοῦντες, εἴτε ὑπό τήν πίεση τοῦ "δέν πάει ἄλλο", γιά πέρασμα ἀπό τήν στρατιωτικοποίηση σέ δημοκρατία, χωρίς νά προϋπάρχῃ δημοκρατική παράδοση, τότε εἶναι προφανής ὁ κίνδυνος στρατιωτικῶν καί παραστρατιωτικῶν συγκρούσεων γιά τόν ἔλεγχο τῆς καταστάσεως ἀπό νέους ἡγήτορες ἤ, γιά τήν ἄμεση ὤθηση ἀπό κέντρα τοῦ ἐξωτερικοῦ καί ἑντόπιες "πολιτικές μαριοννέτες" σέ καταστροφική καί χαοτική χαλαρότητα.
Ἡ ἀποδιδόμενη σημασία στίς "ἀλλαγές τῶν καιρῶν", ἀντί τῆς φύσεως τῶν πραγμάτων, προσδίδει λοιπόν ἰσχύ, ἀλλά σκοτεινή, ἀμφίβολης πορείας καί γιά τούς κρατοῦντες που κάνουν τήν "κολοτούμπα" καί σίγουρα ὀλέθρια καί γιά τούς ἴδιους μακροπρόθεσμα, καί γιά τήν χώρα τους καί τά προβλήματά της. Τά τελευταῖα, δέν ἀντιμετωπίζονται πραγματικά ὅπως πρέπει, εἰ μή κατά τύχην, μόνο ἄν βολεύουν τίς "κολοτοῦμπες" καί κατά ἀγαθή τύχη ἐντάσσονται στίς ἀλλαγές τοῦ νέου παραδείγματος πού τεχνητά διαμορφώνεται.
Ἀκόμη χειρότερα: Στίς διεθνεῖς σχέσεις, τα στρατιωτικοποιημένα καθεστῶτα τείνουν νά προκαλοῦν πολέμους, ὅπως ὁ ναζισμός καί ὁ φασισμός. Ἀλλά καί ἡ δημοκρατία τείνει νά προκαλεῖ πολέμους διά μέσου παρενθέτων φορέων ὅπως ἄλλα κράτη ἤ ἰδιωτικές ἑταιρεῖες ὅταν ἔχῃ ὡς στήριγμα τεχνογνωσία συγκεντρώσεως πληροφοριῶν καί παρεμβάσεων μέχρις ἐγκλήματος, ἀπό πηγές διδασκαλίας μεθόδων δράσεως ἑνός ὁλοκληρωτισμοῦ (π.χ. ναζιστικές μέθοδοι μετακόμισαν στίς ΗΠΑ καί ἐφαρμόσθηκαν στίς χοῦντες της Νοτίοου Ἀμερικῆς, μέθοδοι Ἰαπωνικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ λέγεται ὅτι καθόλου δέν πατάχθηκαν μετά τό Β παγκόσμιο πόλεμο, μέθοδοι κουμουνιστικῶν καθεστώτων ἐπιζοῦν φυσικά σέ ὑπηρεσίες χωρῶν τῆς πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. ἤ τῆς Κίνας).
Στήν δέ Ἑλλάδα, ὅπου μέθοδοι ναζιστικῆς ἐμπνεύσεως περί "σάπιας" φυλῆς καί σέ βάρος κατηγοριῶν "σάπιων"-"τεμπέληδων" ἀνθρώπων χαρακτηρίζουν τίς οἰκονομικές ἐπιλογές καί στοχεύσεις τῆς Τρόϊκας καί τοῦ κ. Σόϊμπλε, ὑπάρχει σαφῶς τάση προκλήσεως κοινωνικῶν ἐκρήξεων, ἀκόμη και ἐνόπλων, ἀφοῦ ἡ κυρία Μέρκελ ἐπεδίωκε ἰσχυρή παρουσία μουσουλμανικῆς μειονότητας στήν Θράκη, ἔργο πού γιά τήν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα συνεχίζουν κομματικά ὑπο-παραρτήματα τῆς ἴδιας παγκοσμιοποιήσεως. Αὐτά χωρίς νά λάβουμε ὑπ' ὄψη μας τήν συλλογή οἰκονομικῶν πληροφοριῶν μέ πρόσχημα τήν ἐπιβολή φόρων (περιουσιολόγιο κ.λ.π.) καθώς καί γιά τήν ἰδιωτικοποίηση ἐπιχειρήσεων καί ὀρυκτοῦ πλούτου, πού ὁδηγοῦν καί ἐμᾶς ἐντός τοῦ ὑπό διαμόρφωση παγκοσμίου ὁλοκληρωτικοῦ μοντέλου.
δ) Ἡ σκοτεινή ἰσχύς τοῦ Μαμωνᾶ ἀλλά καί τί μᾶς συμφέρει ὡς ἔθνος, ὡς λαό καί ὡς χώρα
Τό βαθύτερο πρόβλημα τῶν ναζιστικῶν (-ὁλοκληρωτικῶν) μεθόδων συγκεντρώσεως πληροφοριῶν (περί πάντων) καί ὁλοκληρωτικῆς δράσεως, εἶναι ὅτι μεταφέρουν μαζί τους τό κακό, ἀπό τα καθεστῶτα σκληρύνσεως, στρατιωτικοποιήσεως καί "ἑξτρεμισμοῦ" στά καθεστῶτα μαλθακότητας καί ἀσυδοσίας, ἀλλά καί ἀντιστρόφως. Ἐν εἴδει δίνης τῆς ὁποίας ἡ δυναμική αὐξάνει μετά ἀπό κάθε "ἀλλαγή τῶν καιρῶν". Μέ ἀποτέλεσμα ὁλοένα καί περισσότερο νά ἀγνοεῖται ἤ να παρακάμπτεται ὁ σεβασμός τῆς φύσεως τῶν πραγμάτων, ὡς ἐνοχλητική πλευρά τῆς ἀλήθειας γιά τούς κρατοῦντες καί "κολοτουμπίσκοντες¨. Γιατί ὅμως μεταφέρεται ἔτσι εὔκολα τό κακό;
Ναί μέν : Στήν ἀντιπαράθεση μεταξύ μεταξύ ἀφ' ἑνός ὁλοκληρωτισμοῦ ἤ ναζισμοῦ ἤ παραβιάσεως καί διαστροφῆς τῆς φύσεως τῶν πραγμάτων, καί ἀφ' ἑτέρου τῆς δημοκρατίας ἤ φύσεως τῶν πραγμάτων, ἐν τέλει ἐπικρατεῖ ἡ φύση τῶν πραγμάτων.
Ἀλλά: Ἐν ὅσῳ καί ὅταν καταρρέει ἤ νικᾶται ὁ ὁλοκληρωτισμός ἤ ναζισμός, ἡ πλευρά τῆς δημοκρατίας, προσλαμβάνει τίς μεθόδους κακίας τοῦ ναζισμοῦ ἤ ὁλοκληρωτισμοῦ. Στήν ἀρχή μέ πρόσχημα τήν σκληρότητα τοῦ ἀντιπάλου της. Στήν συνέχεια γιά νά ἔχῃ ἰσχύ ὡς δημοκρατία. Στήν πραγματικόττηα, ἀπό ἔλλειψη πίστεως στόν ἀληθινό Θεό, καί ἡ δημοκρατική πλευρά ἐν τέλει ἐπενδύει στίς ἴδιες μεθόδους, τοῦ ναζισμοῦ ἤ ὁλοκληρωτισμοῦ. Μέ κύριο σύμπτωμα πού ὑποδηλώνει ὅτι συμβαίνει αὐτό, τήν χαλαρότητα μέχρις ἀσυδοσίας καί τήν συρρίκνωση τῆς δημοκρατίας σέ διακηρύξεις πού καθίστανται πλέον, ὁλοένα και περισότερο, κενές περιεχομένου.
Ὁ λόγος δέ γιά τόν ὁποῖο συμβαίνει νά προσλαμβάνει τίς μεθόδους κακίας τοῦ ναζισμοῦ ἤ ὁλοκληρωτισμοῦ ἡ πλευρά τῆς δημοκρατίας, ἐν ὅσῳ καί ὅταν καταρρέει ἤ νικᾶται ὁ ὁλοκληρωτισμός ἤ ναζισμός, μπορεῖ νά ὀνοματισθῆ μέ σαφήνεια: Εἶναι ὁ Μαμωνάς. Μαμωνάς ὡς λέξη σημαίνει τό βίωμα "χαρᾶς, ρίγους καί θριάμβου" πού ἀνάμικτο μέ ἀγωνία καί σωματικά φαινόμενα (συνήθως ρίγη στόν χῶρο τῆς κοιλιᾶς) ἔχει ὅποιος ἐλπίζει γιά τήν σωτηρία του ἀποκλειστικά στά χρήματα καί στήν δύναμή τους. Ὁ Μαμωνάς λοιπόν τῶν τραπεζιτῶν, ἔχει στήν ἐξουσία του καί τήν διαχείρισή του τίς κατ' ἐξοχήν πληροφορίες, γιά τόν ἔλεγχο ὅλων τῶν ἄλλων ἐξουσιῶν: Τίς πληροφορίες σχετικά μέ τίς συναλλαγές καί τό ὕψος αὐτῶν γιά καθένα ἄλλον "ἁρμόδιο", γιά κλάδους οἰκονομίας, γιά ὁμάδες ἤ συμμορίες, δημόσιες ἤ ἰδιωτικές, πλέον τήν ἐξουσία ἀνατροπῆς δεδομένων μέ ἔκδοση πρόσθετου χρήματος. Ἀπό τήν φύση του, ἄρα, ὁ Μαμωνάς εἶναι θεμέλιο κάθε παραβιάσεως τῆς φύσεως τῶν πραγμάτων, τόσο τῆς Δημιουργίας ὅσο καί τῶν ἀνθρώπων, καί κάθε ὁλοκληρωτισμοῦ, καί τοῦ ναζιστικοῦ καί τοῦ κουμμουνιστικοῦ καί αὐτοῦ τῆς "δημοκρατικῆς " ἀσυδοσίας.
Συνεπῶς, τό δίλημμα δέν εἶναι κατά βάθος μεταξύ ἑνός πολυπολικοῦ καί ἑνός μονοπολικοῦ κόσμου, ἀλλά μεταξύ ἑνός κόσμου πού θά προτάσει τόν σεβασμό τῆς φύσεως τῶν πραγμάτων, ἄρα καί τήν πραγματική διακονία τῶν ἀνθρώπων, καί θά ἀντιμετωπίζει μέ τήν πίστη στόν ἀληθινό Θεό ἤ ἔστω τήν προσμονή τέτοιας πίστεως τόν πειρασμό τῆς ὁλοκληρωτικῆς ἐκτροπῆς διά τοῦ Μαμωνᾶ, καί ἑνός κόσμου πού θά δελεάζεται ἀπό τήν προσωρινή ἰσχύ πού προσφέρει ἡ περιφρόνηση τῆς φύσεως τῶν πραγμάτων, ἡ ἀπαξίωση τοῦ σεβασμοῦ στίον ἀληθινό Θεό καί στόν ἄλλο ἄνθρωπο, καί ἡ πρόσδεση στό ἅρμα τοῦ Μαμωνᾶ καί τοῦ πολιτικοῦ -ἀστυνομικοῦ-στατιωτικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ.
Ἄρα, ὅ,τι καί νά γίνῃ σέ μία ἀντιπαράθεση μεταξύ ἀφ'ἑνός μέν τῶν σημερινῶν δυτικῶν δυνάμεων καί ἀφ' ἐτέρου τῆς Ρωσίας ἤ καί τῆς Κίνας, 1ον ) ἐν τέλει θά νικήσῃ ὅποιος σέβεται τήν φύση τῶν πραγμάτων, ἀνεξάρτητα ἄν νίκησε ἤ ἔχασε στό πεδίο τῆς μάχης, στρατιωτικῆς ἤ πολιτικῆς ἤ οἰκονομικῆς ἤ χρηματοπιστωτικῆς, καί 2ον) ὁ κίνδυνος θά εἶναι, πέραν τοῦ γενικοῦ ὁλοκαυτώματος, ὅτι αὐτό πού θά περισσέψῃ ὡς ἰσχυρότερη δύναμις, εἴτε θά περιέχῃ ἤδη, εἴτε θά τείνῃ νά προσλάβῃ, τήν κακή φύτρα τοῦ ναζισμοῦ ἤ ὁλοκληρωτισμοῦ: Τήν ὁλοκληρωτική παρακολούθηση τῶν πάντων καί τήν πλήρη κατάργηση κάθε σεβασμοῦ γιά τόν κάθε διαφορετικό ἄνθρωπο ἀπό αὐτό ποὐ ἐπιτάσσουν τά στάνταρ καί οἱ ὁδηγίες τῆς ὁλοκληρωτικῆς σκέψης καί πράξης.
Δεδομένου δέ, ὅτι ἀκόμη καί οἱ ἀλλαγές πρέπει νά γίνονται μέ σεβασμό τῆς φύσεως τῶν πραγμάτων - καί ὄχι μέ ἐπικράτηση τοῦ ἑτέρου ἄκρου ἑκάστοτε (χαλαρότητα-σκλήρυνση, στρατιωτικοποίηση-ἀσυδοσία) οὔτε μέ ἀκραῖες ἀνατροπές, οὔτε μέ βίαια ξερριζώματα, οὔτε καί μέ "κολοτοῦμπες", ἀφοῦ οἱ τελευταῖες ἀπαξιώνουν ὅλους καί ὅλα - ἡ ἐνδεδειγμένη ὁδός μέσα σέ ἕνα τόσο ὀλισθηρό πολιτισμικό, οἰκονομικό καί πολιτικο-στρατιωτικό περιβάλλον, εἶναι ἡ προαναφερθεῖσα μέση καί βασιλική ὁδός.
Ἀκολουθώντας αὐτήν ὡς ἔθνος καί ὡς πολιτικό σύστημα, ὄχι μόνο θά ἔχουμε πιό πολλές πιθανότητες νά λύνουμε πραγματικά καί ὄχι εἰκονικά τά προβλήματά μας μέχρι τότε, ἀλλά καί στό ὅποιο περιβάλλον περιρρέει τήν ἀτμόσφαιρα καί ἐν τέλει διαμορφωθῆ, θά ἔχουμε ἤδη ἐμεῖς τό παράδειγμα τοῦ μέλλοντος γιά ὅλους, καί ἐνεργό καί γνήσιο. Πέραν τῆς βοηθείας τοῦ ἰδίου τοῦ Θεοῦ πού εἶναι καί τό κυριώτερο, ἀκόμη καί πιό φιλοσοφικά νά τό δοῦμε, αὐτή ἡ ἐνεργοποίηση καί ἐπαν-οἰκειοποίηση τοῦ παραδείγματος μας, μέ μέσα δικαίου καί δή πηγάζοντος ἀπό τήν κοινωνία, θά εἶναι ἡ πηγή τῆς σχετικῆς καί φαινομενικῆς ἀδυναμίας μας ἔναντι τῶν ἐξ ὁρισμοῦ παρανόμων ἀτοπημάτων τοῦ Μαμωνᾶ, ἀλλά καί πηγή τῆς ἀπόλυτα ἰσχυρῆς ἀντοχῆς μας, πολιτισμικῆς, πολιτικῆς, κοινωνικῆς καί ἐθνικῆς, σέ κάθε περίσταση.
Ἀντίθετα, μέ τήν οἰκειοθελῆ καί ἀπό φοβίες προσαρμογή μας στίς ἄνομες ἐπιταγές τοῦ Μαμωνᾶ, ὁ ὁλοκληρωτισμός του θά εἶναι καί τό δικό μας μέλλον.
InfoGnomon
Ἔχουμε πολιτικό σύστημα "παιγνίου", πού εἶναι κατώτερο τοῦ πολιτισμοῦ μας. Ἡ φύση τῶν πραγμάτων. Ἐπείγει ἡ πολιτισμική ἀναθεώρηση καί ἀναδιάταξη τοῦ πολιτικοῦ καί νομικοῦ μας παραδείγματος.
τοῦ Νέστορα Νικηφορίδη
α) Στοιχεῖα αὐτογνωσίας
Ὁ πολιτισμός μας στηρίζεται ὄχι σέ θεμέλια ἀπό ἰδέες ἤ ἀρχές κάποιου συστήματος ἐξουσίας, ἀλλά σέ ρίζες πραγματικές: Στίς ὀρθόδοξες σχέσεις μεταξύ τοῦ Θεοῦ καί δή τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῶν ἀνθρώπων, καί μάλιστα μέ ἐκκλησιαστικό φρόνημα μεταξύ μας και πρός τούς ἄλλους.
Ἔχουμε λοιπόν πολιτικό σύστημα κατώτερο τοῦ πολιτισμοῦ μας. Αὐτό εἶναι τό γεγονός πού καθιστᾶ ἀδύνατη κάθε προσπάθεια ἀνακάμψεως, στήν παιδεία, στήν οἰκονομία, στά κοινωνικά θέματα, στήν διάρθρωση καί ἀλληλεπίδραση τῶν θεσμῶν, στήν ἐθνική στρατηγηκή.
Δέν εἶναι ἡ αἰτία τούτων, ἁπλῶς ὁ κομματισμός ὡς φαινόμενο ἐκμαυλισμοῦ τῆς δημοκρατίας καί τῆς ἀξιοκρατίας
Μόνο πραγματικό θεμέλιο τῆς κοινωνίας μας, δηλαδή τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά καί τῆς πολιτικῆς ζωῆς μας, εἶναι "ὁ λίθος ὅν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες" καί ὁ ὁποῖος "ἐγεννήθη ἡμῖν εἰς κεφαλήν γωνίας", ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησούς Χριστός. Ἀφοῦ ἔχουμε ὡς θεμέλιον τόν ζῶντα Θεόν γενόμενον τέλειον ἄνθρωπον, τύπον καί ὑπογραμμόν γιά ὅλην τήν ζωήν μας, προσωπική, οἰκογενειακή καί κοινωνική, τί μποροῦν νά μᾶς κάνουν οἱ ἰδέες καί τά ἰδιοτελῆ συμφέροντα ἄλλο, ἀπό τό νά μᾶς χωρίζουν μεταξύ μας;
Καί, ἐνῶ σέ ἄλλες χῶρες, γίνονται ἀξιωματικῶς δεκτές διάφορες θέσεις ὡς ἀλήθειες καί ὡς ἰδεολογίες, πού πάνω τους οἰκοδομοῦνται προκρούστειες κλίνες καί "σοφιστικέ" οἰκοδομήματα κοινωνικῆς, πολιτικῆς, νομικῆς καί οἰκονομικῆς ὀργανώσεως, σέ ἐμᾶς αὐτές οἱ ἴδιες ἰδέες ἤ ἀξίες ἤ θέσεις, γίνονται διά μέσου ἰδίως τοῦ κομματικοῦ "συστήματος", αἰτίες ἀντιθέσεων, ἀντιφάσεων καί ἀτελείωτων συγκρούσεων.
Τό πλεονέκτημα ἐκ τῶν ρεαλιστικῶν διανθρωπίνων σχέσεων, καί τῆς φυσικῆς ἐκ Θεοῦ αἰσθήσεως δικαίου, μετατρέπεται σέ μειονέκτημα μέ τήν ὑποκριτική ἤ ἀνόητη κατάργησή τους στό ὄνομα ἰδεῶν καί ἀξιωμάτων διαφόρων ἰδεολογιῶν, πράγματι δέ ἰδιοτελῶν συμφερόντων. Οἱ ἰδέες καί οἱ ἰδεολογίες βολεύουν τόν ἀνεύθυνο καί δουλοπρεπῆ ἄνθρωπο. Τόν ἐλεύθερο, τόν δεσμεύουν καί τόν ἐμποδίζουν, στήν ἀγάπη γιά τόν συνάνθρωπο, στήν δικαία κρίση του, στήν ἔμπρακτη εὐθύνη του γιά τούς ἄλλους καί γιά τήν πατρίδα μας. Μέχρις ἑνός σημείου, προσαρμόζεται βέβαια κανείς. Συμμορφώνεται μέ διατάξεις νόμων, μέ κεντρικές ἰδέες κομμάτων πού κυβερνοῦν, μέ διαταγές ἐκπορευόμενες ἀπό ἀνοήτους δουλοπρεπεῖς νόες δημοσίων γραφειοκρατῶν ἤ ἰδιωτῶν νομιμοφανῶν ληστάρχων. Ἔτσι ἐξηγεῖται ἡ κατ' ἐπάγγελμα καί καθ' ὑποτροπήν προδοσία τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπό τό ἐπίσημο κράτος μας, ἀλλά καί ὁ σχεδόν ἔμφυτος ψευδο-ἀντιεξουσιασμός μας:
Εἴμαστε ὁ πιό εὐκολο-κυβέρνητος ἀλλά καί ὁ πιό δυσκολο-ἐξαπατώμενος ἐπί μακρόν λαός τοῦ κόσμου. Ἀντιτιθέμεθα σέ πρακτικές ἐξουσίας, πολιτικῆς ἤ οἰκονομικῆς, κάθε φορά πού αὐτές στεροῦνται πραγματικοῦ θεμελίου καί δικαιολογίας (τό ψεῦδος στό θέμα αὐτό γίνεται αἰσθητό ὑποσυνειδήτως, καί ἡ ὅποια χειραγώγηση τελειώνει γρήγορα), καί πού ξεπερνοῦν τά θεμιτά ὅρια τῆς φυσικῆς ἀνοχῆς μας καί τῆς ἔν τινι μέτρῳ ὑπερφυσικῆς ἀντοχῆς μας.
β) Δημοκρατία καί σεβασμός τῆς φύσεως τῶν πραγμάτων
Δημοκρατία δέν εἶναι γιά ἐμᾶς οἱ ἐκλογές μόνο. Εἶναι ἡ διαρκής λήψη ὑπ' ὄψη τοῦ ἄλλου, τοῦ διαφορετικοῦ. Ἀλλά χωρίς νομική ὑποχρεώση πρός τοῦτο. Ἄν θέλουμε! Καί θέλουμε ἐκτός ἐάν δέν μπορῦμε ἤ ἐάν κάποιος λόγος ὑπάρχει γιά τό ἀντίθετο.
Δημοκρατία δέν εἶναι γιά ἐμᾶς ὁ νόμος τῆς πλειοψηφίας. Εἶναι καί ὁ σεβασμός τῆς μειοψηφίας. Ἐφ' ὅσον ἔχει δίκιο. Δέν θά βαπτίζῃ ἄρα τά πράγματα ὁ νόμος. Ὅταν τό κάνῃ, γίνεται βραχνάς καί αἰτία δυσλειτουργιῶν μας, θρίαμβος τῆς μετριότητας πού παπαγαλίζει καί τοῦ ὠχαδελφισμοῦ πού διαβρώνει νομότυπα τά πάντα.
Καί δέν ἰσχύει ἄρα ὡς συνταγματικός νόμος πού ἀγνοεῖ τήν μειοψηφία καί θέλει νά τήν έξαφανίσῃ ἀπό προσώπου γῆς. Ἡ μειοψηφία ἐπανέρχεται διά τῶν ἐπιχειρημάτων περί δικαίου καί διά τοῦ στερεοῦ ἠθικῶς ἐθίμου.
Ἄλλο μειοψηφία, ἄλλο μειονότητα. Ἡ μειονότητα δέν γίνεται ἀποδεκτή ἐάν δέν υἱοθετῆ τό ἐλάχιστο τῆς ἀνοχῆς τῆς πλειονότητας. Ἰσλαμική μειονότητα, ἀποτελεῖ σκάνδαλο καί δέν μπορεῖ νά ἔχῃ δικαιώματα ὅταν δέν ἀποκηρύσσει διά λόγου καί δι' ἔργων τήν σαρία, τήν τζιχάντ, καί τήν τιμωρία τῶν μεταστρεφομένων σέ ἄλλη πίστη. Ναζιστική καί γενικά Ἐπανασταιτκή ἤ Πραξικοπηματική μειονότητα, δέν μπορεῖ νά ἔχῃ δικαιώματα. Οὔτε αὐτές, οὔτε τά μέλη τους ὡς πρός τήν συμμετοχή τους στίς ἐν λόγῳ μειονότητες καί τίς πρακτικές τους.
Δημοκρατία ὑπάρχει μόνο ὅταν ὑπάρχῃ σεβασμός τῆς φύσεως τῶν ὄντων, ὅπως τά ἔπλασε καί τά ὥρισε ὁ Θεός. Ὄχι ὅπως τά κατάντησε ὁ ἄνθρωπος. Αὐτή εἶναι ἡ μέση καί "βασιλική" ὁδός, ἡ ὁδός τοῦ πολιτισμοῦ.
γ) Ἀντί τῆς μέσης ὁδοῦ καί τῆς θεοσέβειας, ἀσυδοσία στό ὄνομα τῆς δημοκρατίας καί ὁλοκληρωτισμός: Οἱ ἀλλαγές καί οἱ κολοτοῦμπες μεταξύ μαλθακότητας καί σκληρύνσεως.
Στόν κόσμο μας σήμερα, ὅμως, συγκεντρώνεται ἰσχύς μέ τήν καταστροφή αὐτῆς τῆς μέσης καί "βασιλικῆς" ὁδοῦ. Πρῶτον, ἀκόμη καί δολοφονίες παρατηροῦνται διεθνῶς, ὅποιων πολιτικῶν ἰσχυροποιοῦν μέ τήν παρουσία τους τόν ἀληθινό καί κατά τῆς ἰσοπεδωτικῆς παγκοσμιοποιήσεως κεντρῶο πολιτικό χῶρο τῆς πατρίδας τους, ἤ προσπαθοῦν νά ἐπιτύχουν εἰλικινῆ καί μόνιμη συνεργασία δεξιᾶς καί ἀριστερᾶς στήν πατρίδα τους. Δεύτερον, ἐναλλάσσονται περίοδοι μαλθακότητας καί σκληρύνσεως, ἀσυδοσίας καί στρατιωτικοποιήσεως, "δημοκρατίας" μέχρις ὁμοφυλοφιλίας καί "ἑξτρεμισμοῦ" (ναζιστῶν, τζιχαντιστῶν, σοϊμπλιστῶν) : Ἀπό τήν ἀρχή τοῦ "ὅλα ἐπιτρέπονται" καί τοῦ "γιατί ὄχι", περνᾶμε τεχνητά στήν ἀρχή τῆς καθάρσεως τῶν καθαρμάτων, ἔτσι ὥστε νά γίνῃ καθαρή ἡ κοινωνία ἀπό ἀπίστους, ἀπό "σάπιες" φυλές, ἀπό "σάπιους" ἀνθρώπους ("τεμπέληδες", "χαραμοφάηδες" - στά γερμανικά τοῦ κ. Σόϊμπλε, faul σημαίνει καί τεμπέλης καί σάπιος καί ὕποπτος).
Πάντα ὑπῆρχε μία τέτοια ροή ἀλλαγῶν. Ἀλλά γίνεται πλέον τεχνητά. Καί μέ χαρακτηριστικό, ὅτι αὐτοί πού κυβερνοῦσαν καί ἔχουν φέρει τήν κατάσταση στό "μή περαιτέρω", ἐμφανίζονται σήμερα ὡς οἱ ἀνανεωτές καί σκαπανεῖς τής νέας κοινωνικῆς και πολιτικῆς ταυτότητας! Πιό συγκεκριμένα:
Ὁ Μάο ὀργάνωσε τήν "πολιτιστική ἐπανάσταση" ἐναντίον τῶν ἰδίων τῶν κατωτέρων μέχρι τότε κομματικῶν ὀπαδῶν του, ξεσηκώνοντας έναντίον τους, τούς ἀκόμη κατώτερους κομματικούς. Οἱ ἡγέτες τῶν σοβιετικῶν Κ.Κ. ἐμφανίσθηκαν ὡς ἐθνικοί ἡγήτορες τῆς Δημοκρατίας. Σέ μᾶς ἐπινοήθηκε ἡ ἀρχή ὅτι αὐτοί πού τά τρώγανε σέ περίοδο ἀσυδοσίας, θά μᾶς βάλουνε ὅλους σέ τάξη οἰκονομικῆς καθάρσεως ἀπό τούς σάπιους- φοροφυγάδες καί τούς "τεμπέληδες-χαραμοφάηδες" ἤ ὕποπτους διαφθορᾶς δημοσίους υπαλλήλους.
Ἀντί δηλαδή νά ζυγισθῆ τί χρειάζεται στήν κοινωνία καί τήν πολιτική, ἤ καί τήν οἰκονομία, κατά τήν φύση τῶν πραγμάτων, οἱ ἰθύνοντες, ἔχοντας πλήρη ἠθική παχυδερμία, κάνουν τήν λεγόμενη "κολοτούμπα". Καί, ἀντί νά πέσουν ἀπό τό ὅτι ἄφησαν τήν κατάσταση νά φθάσῃ στό ἀπροχώρητο, προσποιοῦνται τούς ἀγγέλους τῆς καθάρσεως, καί ἐπιτίθενται σέ ἐξιλαστήρια θύματα. Ἄν στρατιωτικοποίησαν ὑπερμέτρως, ἀνοίγουν στήν δημοκρατία - ἐλεγχόμενη ἄν δέν ἐπιδράσουν δραστικά ἐξωγενεῖς παράγοντες. Ἄν ὑπερθεμάτιζαν στό "ὅλα ἐπιτρέπονται" βάζουν νέα τάξη καί ἔχουμε τήν λεγόμενη "νέα διακυβέρνηση".
Ἡ συγκέντρωση σκοτεινῆς ἰσχύος αὐξάνει μέ τίς ἐλεγχόμενες ἀλλαγές αὐτές πού ὁδηγοῦν φυσικά στόν ὄλεθρο ὅλους. Φυσικά ὄλεθρο, διότι κάθε σύστημα πού δέν ἔχει τό δικό μας ΠΑΝΙΣΧΥΡΟ θεμέλιο κοινωνίας, τόν παντοδύναμο Θεό πού ἔγινε ἄνθρωπος, ἔχει ἀνάγκη ἰσχύος ἀποκτώμενης ἀποκλειστικῶς μέ σκοτεινές μεθόδους. Κυρίως μέ πληροφορίες καί ἐλεγχόμενη ἤ στοχευμένη (παρα-)πληροφόρηση καί ἀντίστοιχες "χειρουργικές" (βλ. ἐγκληματικές) παρεμβάσεις.
Στήν περίοδο τῆς ἀσυδοσίας, κέντρα ἐξουσίας ἰδιωτικά (ΜΜΕ, πολυεθνικές) ἤ παραστρατιωτικά, χρησιμοποιοῦν τήν πληροφόρηση-παραπληροφόρηση μέ αὐστηρότητα πού δέν γίνεται ἀντιληπτή ἐν μέσῳ τῆς γενικῆς ἀφελοῦς θυμηδίας καί χαλαρότητας. Τό πραγματικό πρόσωπο τῆς συγκεντρώσεως τέτοιας ἐξουσίας φαίνεται ὅταν κάποια στιγμή, ἀργά ἤ γρήγορα, ἀρχίσῃ ἡ περίοδος τῆς στρατιωτικοποιήσεως.
Ὅταν ὑπάρχῃ στρατιωτικοποίηση (π.χ. στήν μετασοβιετική Οὐκρανία, στήν Τουρκία, στήν Βόρειο Ἀφρική, στήν Συρία καί στό Ἰράκ σήμερα) ἡ ὅποια περίοδος δημοκρατίας ἀρχίζει, διατρέχει τόν κίνδυνο ἐλέγχου ἀπό κέντρα πού ὠθοῦν πρός τήν ἀσυδοσία ἤ ἀπό κέντρα τοῦ ἐξωτερικοῦ, πού θέλουν ἀνατροπή τῶν κρατούντων, και τότε ἀναγκαστικά σταματᾶ ὁ ἐκδημοκρατισμός. Ἄν γίνῃ δέ προσπάθεια εἴτε οἰκειοθελῶς ἀπό τούς κρατοῦντες, εἴτε ὑπό τήν πίεση τοῦ "δέν πάει ἄλλο", γιά πέρασμα ἀπό τήν στρατιωτικοποίηση σέ δημοκρατία, χωρίς νά προϋπάρχῃ δημοκρατική παράδοση, τότε εἶναι προφανής ὁ κίνδυνος στρατιωτικῶν καί παραστρατιωτικῶν συγκρούσεων γιά τόν ἔλεγχο τῆς καταστάσεως ἀπό νέους ἡγήτορες ἤ, γιά τήν ἄμεση ὤθηση ἀπό κέντρα τοῦ ἐξωτερικοῦ καί ἑντόπιες "πολιτικές μαριοννέτες" σέ καταστροφική καί χαοτική χαλαρότητα.
Ἡ ἀποδιδόμενη σημασία στίς "ἀλλαγές τῶν καιρῶν", ἀντί τῆς φύσεως τῶν πραγμάτων, προσδίδει λοιπόν ἰσχύ, ἀλλά σκοτεινή, ἀμφίβολης πορείας καί γιά τούς κρατοῦντες που κάνουν τήν "κολοτούμπα" καί σίγουρα ὀλέθρια καί γιά τούς ἴδιους μακροπρόθεσμα, καί γιά τήν χώρα τους καί τά προβλήματά της. Τά τελευταῖα, δέν ἀντιμετωπίζονται πραγματικά ὅπως πρέπει, εἰ μή κατά τύχην, μόνο ἄν βολεύουν τίς "κολοτοῦμπες" καί κατά ἀγαθή τύχη ἐντάσσονται στίς ἀλλαγές τοῦ νέου παραδείγματος πού τεχνητά διαμορφώνεται.
Ἀκόμη χειρότερα: Στίς διεθνεῖς σχέσεις, τα στρατιωτικοποιημένα καθεστῶτα τείνουν νά προκαλοῦν πολέμους, ὅπως ὁ ναζισμός καί ὁ φασισμός. Ἀλλά καί ἡ δημοκρατία τείνει νά προκαλεῖ πολέμους διά μέσου παρενθέτων φορέων ὅπως ἄλλα κράτη ἤ ἰδιωτικές ἑταιρεῖες ὅταν ἔχῃ ὡς στήριγμα τεχνογνωσία συγκεντρώσεως πληροφοριῶν καί παρεμβάσεων μέχρις ἐγκλήματος, ἀπό πηγές διδασκαλίας μεθόδων δράσεως ἑνός ὁλοκληρωτισμοῦ (π.χ. ναζιστικές μέθοδοι μετακόμισαν στίς ΗΠΑ καί ἐφαρμόσθηκαν στίς χοῦντες της Νοτίοου Ἀμερικῆς, μέθοδοι Ἰαπωνικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ λέγεται ὅτι καθόλου δέν πατάχθηκαν μετά τό Β παγκόσμιο πόλεμο, μέθοδοι κουμουνιστικῶν καθεστώτων ἐπιζοῦν φυσικά σέ ὑπηρεσίες χωρῶν τῆς πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. ἤ τῆς Κίνας).
Στήν δέ Ἑλλάδα, ὅπου μέθοδοι ναζιστικῆς ἐμπνεύσεως περί "σάπιας" φυλῆς καί σέ βάρος κατηγοριῶν "σάπιων"-"τεμπέληδων" ἀνθρώπων χαρακτηρίζουν τίς οἰκονομικές ἐπιλογές καί στοχεύσεις τῆς Τρόϊκας καί τοῦ κ. Σόϊμπλε, ὑπάρχει σαφῶς τάση προκλήσεως κοινωνικῶν ἐκρήξεων, ἀκόμη και ἐνόπλων, ἀφοῦ ἡ κυρία Μέρκελ ἐπεδίωκε ἰσχυρή παρουσία μουσουλμανικῆς μειονότητας στήν Θράκη, ἔργο πού γιά τήν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα συνεχίζουν κομματικά ὑπο-παραρτήματα τῆς ἴδιας παγκοσμιοποιήσεως. Αὐτά χωρίς νά λάβουμε ὑπ' ὄψη μας τήν συλλογή οἰκονομικῶν πληροφοριῶν μέ πρόσχημα τήν ἐπιβολή φόρων (περιουσιολόγιο κ.λ.π.) καθώς καί γιά τήν ἰδιωτικοποίηση ἐπιχειρήσεων καί ὀρυκτοῦ πλούτου, πού ὁδηγοῦν καί ἐμᾶς ἐντός τοῦ ὑπό διαμόρφωση παγκοσμίου ὁλοκληρωτικοῦ μοντέλου.
δ) Ἡ σκοτεινή ἰσχύς τοῦ Μαμωνᾶ ἀλλά καί τί μᾶς συμφέρει ὡς ἔθνος, ὡς λαό καί ὡς χώρα
Τό βαθύτερο πρόβλημα τῶν ναζιστικῶν (-ὁλοκληρωτικῶν) μεθόδων συγκεντρώσεως πληροφοριῶν (περί πάντων) καί ὁλοκληρωτικῆς δράσεως, εἶναι ὅτι μεταφέρουν μαζί τους τό κακό, ἀπό τα καθεστῶτα σκληρύνσεως, στρατιωτικοποιήσεως καί "ἑξτρεμισμοῦ" στά καθεστῶτα μαλθακότητας καί ἀσυδοσίας, ἀλλά καί ἀντιστρόφως. Ἐν εἴδει δίνης τῆς ὁποίας ἡ δυναμική αὐξάνει μετά ἀπό κάθε "ἀλλαγή τῶν καιρῶν". Μέ ἀποτέλεσμα ὁλοένα καί περισσότερο νά ἀγνοεῖται ἤ να παρακάμπτεται ὁ σεβασμός τῆς φύσεως τῶν πραγμάτων, ὡς ἐνοχλητική πλευρά τῆς ἀλήθειας γιά τούς κρατοῦντες καί "κολοτουμπίσκοντες¨. Γιατί ὅμως μεταφέρεται ἔτσι εὔκολα τό κακό;
Ναί μέν : Στήν ἀντιπαράθεση μεταξύ μεταξύ ἀφ' ἑνός ὁλοκληρωτισμοῦ ἤ ναζισμοῦ ἤ παραβιάσεως καί διαστροφῆς τῆς φύσεως τῶν πραγμάτων, καί ἀφ' ἑτέρου τῆς δημοκρατίας ἤ φύσεως τῶν πραγμάτων, ἐν τέλει ἐπικρατεῖ ἡ φύση τῶν πραγμάτων.
Ἀλλά: Ἐν ὅσῳ καί ὅταν καταρρέει ἤ νικᾶται ὁ ὁλοκληρωτισμός ἤ ναζισμός, ἡ πλευρά τῆς δημοκρατίας, προσλαμβάνει τίς μεθόδους κακίας τοῦ ναζισμοῦ ἤ ὁλοκληρωτισμοῦ. Στήν ἀρχή μέ πρόσχημα τήν σκληρότητα τοῦ ἀντιπάλου της. Στήν συνέχεια γιά νά ἔχῃ ἰσχύ ὡς δημοκρατία. Στήν πραγματικόττηα, ἀπό ἔλλειψη πίστεως στόν ἀληθινό Θεό, καί ἡ δημοκρατική πλευρά ἐν τέλει ἐπενδύει στίς ἴδιες μεθόδους, τοῦ ναζισμοῦ ἤ ὁλοκληρωτισμοῦ. Μέ κύριο σύμπτωμα πού ὑποδηλώνει ὅτι συμβαίνει αὐτό, τήν χαλαρότητα μέχρις ἀσυδοσίας καί τήν συρρίκνωση τῆς δημοκρατίας σέ διακηρύξεις πού καθίστανται πλέον, ὁλοένα και περισότερο, κενές περιεχομένου.
Ὁ λόγος δέ γιά τόν ὁποῖο συμβαίνει νά προσλαμβάνει τίς μεθόδους κακίας τοῦ ναζισμοῦ ἤ ὁλοκληρωτισμοῦ ἡ πλευρά τῆς δημοκρατίας, ἐν ὅσῳ καί ὅταν καταρρέει ἤ νικᾶται ὁ ὁλοκληρωτισμός ἤ ναζισμός, μπορεῖ νά ὀνοματισθῆ μέ σαφήνεια: Εἶναι ὁ Μαμωνάς. Μαμωνάς ὡς λέξη σημαίνει τό βίωμα "χαρᾶς, ρίγους καί θριάμβου" πού ἀνάμικτο μέ ἀγωνία καί σωματικά φαινόμενα (συνήθως ρίγη στόν χῶρο τῆς κοιλιᾶς) ἔχει ὅποιος ἐλπίζει γιά τήν σωτηρία του ἀποκλειστικά στά χρήματα καί στήν δύναμή τους. Ὁ Μαμωνάς λοιπόν τῶν τραπεζιτῶν, ἔχει στήν ἐξουσία του καί τήν διαχείρισή του τίς κατ' ἐξοχήν πληροφορίες, γιά τόν ἔλεγχο ὅλων τῶν ἄλλων ἐξουσιῶν: Τίς πληροφορίες σχετικά μέ τίς συναλλαγές καί τό ὕψος αὐτῶν γιά καθένα ἄλλον "ἁρμόδιο", γιά κλάδους οἰκονομίας, γιά ὁμάδες ἤ συμμορίες, δημόσιες ἤ ἰδιωτικές, πλέον τήν ἐξουσία ἀνατροπῆς δεδομένων μέ ἔκδοση πρόσθετου χρήματος. Ἀπό τήν φύση του, ἄρα, ὁ Μαμωνάς εἶναι θεμέλιο κάθε παραβιάσεως τῆς φύσεως τῶν πραγμάτων, τόσο τῆς Δημιουργίας ὅσο καί τῶν ἀνθρώπων, καί κάθε ὁλοκληρωτισμοῦ, καί τοῦ ναζιστικοῦ καί τοῦ κουμμουνιστικοῦ καί αὐτοῦ τῆς "δημοκρατικῆς " ἀσυδοσίας.
Συνεπῶς, τό δίλημμα δέν εἶναι κατά βάθος μεταξύ ἑνός πολυπολικοῦ καί ἑνός μονοπολικοῦ κόσμου, ἀλλά μεταξύ ἑνός κόσμου πού θά προτάσει τόν σεβασμό τῆς φύσεως τῶν πραγμάτων, ἄρα καί τήν πραγματική διακονία τῶν ἀνθρώπων, καί θά ἀντιμετωπίζει μέ τήν πίστη στόν ἀληθινό Θεό ἤ ἔστω τήν προσμονή τέτοιας πίστεως τόν πειρασμό τῆς ὁλοκληρωτικῆς ἐκτροπῆς διά τοῦ Μαμωνᾶ, καί ἑνός κόσμου πού θά δελεάζεται ἀπό τήν προσωρινή ἰσχύ πού προσφέρει ἡ περιφρόνηση τῆς φύσεως τῶν πραγμάτων, ἡ ἀπαξίωση τοῦ σεβασμοῦ στίον ἀληθινό Θεό καί στόν ἄλλο ἄνθρωπο, καί ἡ πρόσδεση στό ἅρμα τοῦ Μαμωνᾶ καί τοῦ πολιτικοῦ -ἀστυνομικοῦ-στατιωτικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ.
Ἄρα, ὅ,τι καί νά γίνῃ σέ μία ἀντιπαράθεση μεταξύ ἀφ'ἑνός μέν τῶν σημερινῶν δυτικῶν δυνάμεων καί ἀφ' ἐτέρου τῆς Ρωσίας ἤ καί τῆς Κίνας, 1ον ) ἐν τέλει θά νικήσῃ ὅποιος σέβεται τήν φύση τῶν πραγμάτων, ἀνεξάρτητα ἄν νίκησε ἤ ἔχασε στό πεδίο τῆς μάχης, στρατιωτικῆς ἤ πολιτικῆς ἤ οἰκονομικῆς ἤ χρηματοπιστωτικῆς, καί 2ον) ὁ κίνδυνος θά εἶναι, πέραν τοῦ γενικοῦ ὁλοκαυτώματος, ὅτι αὐτό πού θά περισσέψῃ ὡς ἰσχυρότερη δύναμις, εἴτε θά περιέχῃ ἤδη, εἴτε θά τείνῃ νά προσλάβῃ, τήν κακή φύτρα τοῦ ναζισμοῦ ἤ ὁλοκληρωτισμοῦ: Τήν ὁλοκληρωτική παρακολούθηση τῶν πάντων καί τήν πλήρη κατάργηση κάθε σεβασμοῦ γιά τόν κάθε διαφορετικό ἄνθρωπο ἀπό αὐτό ποὐ ἐπιτάσσουν τά στάνταρ καί οἱ ὁδηγίες τῆς ὁλοκληρωτικῆς σκέψης καί πράξης.
Δεδομένου δέ, ὅτι ἀκόμη καί οἱ ἀλλαγές πρέπει νά γίνονται μέ σεβασμό τῆς φύσεως τῶν πραγμάτων - καί ὄχι μέ ἐπικράτηση τοῦ ἑτέρου ἄκρου ἑκάστοτε (χαλαρότητα-σκλήρυνση, στρατιωτικοποίηση-ἀσυδοσία) οὔτε μέ ἀκραῖες ἀνατροπές, οὔτε μέ βίαια ξερριζώματα, οὔτε καί μέ "κολοτοῦμπες", ἀφοῦ οἱ τελευταῖες ἀπαξιώνουν ὅλους καί ὅλα - ἡ ἐνδεδειγμένη ὁδός μέσα σέ ἕνα τόσο ὀλισθηρό πολιτισμικό, οἰκονομικό καί πολιτικο-στρατιωτικό περιβάλλον, εἶναι ἡ προαναφερθεῖσα μέση καί βασιλική ὁδός.
Ἀκολουθώντας αὐτήν ὡς ἔθνος καί ὡς πολιτικό σύστημα, ὄχι μόνο θά ἔχουμε πιό πολλές πιθανότητες νά λύνουμε πραγματικά καί ὄχι εἰκονικά τά προβλήματά μας μέχρι τότε, ἀλλά καί στό ὅποιο περιβάλλον περιρρέει τήν ἀτμόσφαιρα καί ἐν τέλει διαμορφωθῆ, θά ἔχουμε ἤδη ἐμεῖς τό παράδειγμα τοῦ μέλλοντος γιά ὅλους, καί ἐνεργό καί γνήσιο. Πέραν τῆς βοηθείας τοῦ ἰδίου τοῦ Θεοῦ πού εἶναι καί τό κυριώτερο, ἀκόμη καί πιό φιλοσοφικά νά τό δοῦμε, αὐτή ἡ ἐνεργοποίηση καί ἐπαν-οἰκειοποίηση τοῦ παραδείγματος μας, μέ μέσα δικαίου καί δή πηγάζοντος ἀπό τήν κοινωνία, θά εἶναι ἡ πηγή τῆς σχετικῆς καί φαινομενικῆς ἀδυναμίας μας ἔναντι τῶν ἐξ ὁρισμοῦ παρανόμων ἀτοπημάτων τοῦ Μαμωνᾶ, ἀλλά καί πηγή τῆς ἀπόλυτα ἰσχυρῆς ἀντοχῆς μας, πολιτισμικῆς, πολιτικῆς, κοινωνικῆς καί ἐθνικῆς, σέ κάθε περίσταση.
Ἀντίθετα, μέ τήν οἰκειοθελῆ καί ἀπό φοβίες προσαρμογή μας στίς ἄνομες ἐπιταγές τοῦ Μαμωνᾶ, ὁ ὁλοκληρωτισμός του θά εἶναι καί τό δικό μας μέλλον.
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κατερίνα Καινούργιου: Γιατί «πάγωσε» η σχέση της με την Μαρία Ηλιάκη;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Γκιόλα, η διάφανη λίμνη της Ελλάδας - Μια φυσική πισίνα με πράσινο νερό που τη χωρίζει ένας βράχος από τη θάλασσα [photos]](https://images.newsnowgreece.com/69/698430/gkiola-i-diafani-limni-tis-elladas---mia-fysiki-pisina-me-prasino-nero-pou-ti-xorizei-enas-vraxos-apo-ti-thalassa-photos-1-124x78.jpg)
