2014-10-06 20:29:09
«Έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία μόλις 39 ετών η Αθανασία (Σούλα) Τσώκου από την Βίδοβα Αχαΐας.
Η 39χρονη μητέρα δύο παιδιών, πάλεψε γενναία με τον καρκίνο για πολλά χρόνια αλλά τελικά δεν τα κατάφερε. «Έσβησε» το χαμόγελό της με το οποίο, όπως λένε φίλοι και συγγενείς, τους είχε κατακτήσει όλους. Ευγενική, δραστήρια και αξιοπρεπής, την περιγράφουν όσοι γνώριζαν τη Σούλα. Η κηδεία της έγινε σήμερα στη Βίδοβα Αχαΐας, ενώ η είδηση του θανάτου της σκόρπισε θλίψη στην τοπική κοινωνία. Βουβός ο πόνος και βαρύ το πένθος για τους φίλους και συγγενείς της που τον αποχαιρέτησαν με σπαρακτικά μηνύματα.
Καλό ταξίδι ξαδελφούλα μου… Καλό παράδεισο……..
Νίκος Τσώκος
Πως να σ αποχαιρετίσω κορίτσι μου;; Με λόγια αγάπης που πλημμυρίζουν την ψυχή ή μήπως απαριθμώντας στιγμές που δεν θέλω να ξεχάσω::
Με τα χρόνια ένα πράγμα έχω καταλάβει . Ο πόνος της απώλειας δε συνηθίζεται . Παραμένει το ίδιο δυνατός και αβάσταχτος κάθε φορά που μου χτυπάει την πόρτα.
Στην αρχή υπάρχει ένα γιατί που με βασανίζει, ένα γιατί τεράστιο ανακατεμένο με δάκρυα και πόνο.
Μετά έρχονται οι αναμνήσεις που κατακλύζουν το μυαλό . Στιγμές ευτυχίας που θέλω να αποτυπώσω με κάθε λεπτομέρεια γιατί αυτές είναι ό,τι θα μου απομείνει . Η στιγμή που σε αγκάλιασα για τελευταία φορά, οι φορές που γελούσες κι εγω ήμουν εκεί . Στιγμές που θέλω να κρατήσω σφιχτά σαν φυλακτό.
Και είναι τόσες πολλές αυτές που θα κρατήσω από εσένα ….Από τότε. Από τα παιδικά μεσημέρια μας,που ο Μήτσος πήγαινε κάθε ημέρα Πάτρα και εσείς με την μαμά ερχόσαστε σπίτι μας,
Και όλες αυτές οι στιγμές,με ανεξίτηλα χρώματα όπως ήταν το καθετί που άφησες πίσω.
Ξέρω πως αν έχει περάσει κανείς με άριστα το μάθημα της Αγάπης σε τούτον εδώ τον σύντομο κόσμο έχει στα σίγουρα κερδίσει μια θέση στο στερέωμα της Αιωνιότητας .
Ξέρω, ότι έχει κατακτήσει την αθανασία. (Άλλωστε και εσένα, σχεδόν 40 χρόνια τώρα, αυτό το όνομα σου χάρισε. Λες και ήθελε να σε προετοιμάσει για την τόσο νωρίς αρπαγή σου)
Γι αυτό κι εγώ δε θα έρθω σήμερα. Γι αυτό εγώ δε θα σου πω Αντίο.
Απλά θα σου πω , Καλό ταξίδι., Εις το Επανιδείν, Θα τα πούμε..
Και μη φοβάσαι κορίτσι μου, Πέρασε ο πόνος σου, Σειρά μας τώρα.,
Μη φοβάσαι κορίτσι μου, Δε θα κλάψεις πάλι, Σειρά μας τώρα.
Μη φοβάσαι κορίτσι μου, Δε θα παλέψεις άλλο. Σειρά μας τώρα.
Μη φοβάσαι κορίτσι μου. Θα έχεις την γαλήνη πια. Σειρά σου τώρα.
Και, να σε παρακαλέσω εκεί που πας, να στρώσεις από τώρα τραπέζι, έτσι όπως μόνον εσύ ξέρεις, νοικοκυρεμένα, πλούσια, για το μεγάλο , αιώνιο , γλέντι που θα ‘ρθουμε να στήσουμε παρέα.
Καλή στράτα Σουλίτσα μου. Δώσε χαιρετισμούς σ όλους. Και όπως είπαμε για το τραπέζι, ε;;
Θανάσης Τούμπουλης
xespao
Η 39χρονη μητέρα δύο παιδιών, πάλεψε γενναία με τον καρκίνο για πολλά χρόνια αλλά τελικά δεν τα κατάφερε. «Έσβησε» το χαμόγελό της με το οποίο, όπως λένε φίλοι και συγγενείς, τους είχε κατακτήσει όλους. Ευγενική, δραστήρια και αξιοπρεπής, την περιγράφουν όσοι γνώριζαν τη Σούλα. Η κηδεία της έγινε σήμερα στη Βίδοβα Αχαΐας, ενώ η είδηση του θανάτου της σκόρπισε θλίψη στην τοπική κοινωνία. Βουβός ο πόνος και βαρύ το πένθος για τους φίλους και συγγενείς της που τον αποχαιρέτησαν με σπαρακτικά μηνύματα.
Καλό ταξίδι ξαδελφούλα μου… Καλό παράδεισο……..
Νίκος Τσώκος
Πως να σ αποχαιρετίσω κορίτσι μου;; Με λόγια αγάπης που πλημμυρίζουν την ψυχή ή μήπως απαριθμώντας στιγμές που δεν θέλω να ξεχάσω::
Με τα χρόνια ένα πράγμα έχω καταλάβει . Ο πόνος της απώλειας δε συνηθίζεται . Παραμένει το ίδιο δυνατός και αβάσταχτος κάθε φορά που μου χτυπάει την πόρτα.
Στην αρχή υπάρχει ένα γιατί που με βασανίζει, ένα γιατί τεράστιο ανακατεμένο με δάκρυα και πόνο.
Μετά έρχονται οι αναμνήσεις που κατακλύζουν το μυαλό . Στιγμές ευτυχίας που θέλω να αποτυπώσω με κάθε λεπτομέρεια γιατί αυτές είναι ό,τι θα μου απομείνει . Η στιγμή που σε αγκάλιασα για τελευταία φορά, οι φορές που γελούσες κι εγω ήμουν εκεί . Στιγμές που θέλω να κρατήσω σφιχτά σαν φυλακτό.
Και είναι τόσες πολλές αυτές που θα κρατήσω από εσένα ….Από τότε. Από τα παιδικά μεσημέρια μας,που ο Μήτσος πήγαινε κάθε ημέρα Πάτρα και εσείς με την μαμά ερχόσαστε σπίτι μας,
Και όλες αυτές οι στιγμές,με ανεξίτηλα χρώματα όπως ήταν το καθετί που άφησες πίσω.
Ξέρω πως αν έχει περάσει κανείς με άριστα το μάθημα της Αγάπης σε τούτον εδώ τον σύντομο κόσμο έχει στα σίγουρα κερδίσει μια θέση στο στερέωμα της Αιωνιότητας .
Ξέρω, ότι έχει κατακτήσει την αθανασία. (Άλλωστε και εσένα, σχεδόν 40 χρόνια τώρα, αυτό το όνομα σου χάρισε. Λες και ήθελε να σε προετοιμάσει για την τόσο νωρίς αρπαγή σου)
Γι αυτό κι εγώ δε θα έρθω σήμερα. Γι αυτό εγώ δε θα σου πω Αντίο.
Απλά θα σου πω , Καλό ταξίδι., Εις το Επανιδείν, Θα τα πούμε..
Και μη φοβάσαι κορίτσι μου, Πέρασε ο πόνος σου, Σειρά μας τώρα.,
Μη φοβάσαι κορίτσι μου, Δε θα κλάψεις πάλι, Σειρά μας τώρα.
Μη φοβάσαι κορίτσι μου, Δε θα παλέψεις άλλο. Σειρά μας τώρα.
Μη φοβάσαι κορίτσι μου. Θα έχεις την γαλήνη πια. Σειρά σου τώρα.
Και, να σε παρακαλέσω εκεί που πας, να στρώσεις από τώρα τραπέζι, έτσι όπως μόνον εσύ ξέρεις, νοικοκυρεμένα, πλούσια, για το μεγάλο , αιώνιο , γλέντι που θα ‘ρθουμε να στήσουμε παρέα.
Καλή στράτα Σουλίτσα μου. Δώσε χαιρετισμούς σ όλους. Και όπως είπαμε για το τραπέζι, ε;;
Θανάσης Τούμπουλης
xespao
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
