2014-11-25 09:50:11
![Φωτογραφία για Η ιστορία που ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕ όλη την Ρόδο! Πως ένας απλός φωτογράφος έγινε ΗΡΩΑΣ; [video]](https://images.newsnowgr.com/75/756304/i-istoria-pou-sygklonise-oli-tin-rodo-pos-enas-aplos-fotografos-egine-iroas-video-1-315x236.jpg)
Ο Βαγγέλης Χατζηκέλλης, εικονολήπτης-φωτογράφος, στα 21 του χρόνια, μια νύχτα που η θάλασσα σήκωνε βουνό τα κύματα πίσω από το Ναυτικό Όμιλο Ρόδου, βούτηξε στη στιγμή για να σώσει μια κοπέλα που έμεινε αναίσθητη σε ένα αναποδογυρισμένο αυτοκίνητο που μέσα στα σκοτάδια φαίνονταν μόνο οι δυό του ρόδες!
Δεν είναι η λέξη «ήρωας» που γράφτηκε και ειπώθηκε πολλές φορές τότε. Είναι η δύναμη της ψυχής ενός νεαρού άντρα που και τώρα που διηγείται καρέ- καρέ αυτό που κατάφερε δεν έχει ίχνος υπερβολής, έχει σεμνότητα και συναίσθηση. Δεν λέει λέξη για την τόλμη του, άλλες ερμηνείες δίνει.
Ο Βαγγέλης Χατζηκέλλης, που τιμήθηκε τότε από την Ακαδημία Αθηνών και τη Νομαρχία Δωδεκανήσου και ξεχάστηκε αμέσως, μια σπάνια περίπτωση ανθρώπου για το ήθος και για το ύφος του, σήμερα θυμάται τα κρίσιμα λεπτά και μόνο αυτά! Τα λεπτά που κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας θα χανόταν μια ζωή.
''Βούτηξα και θυμάμαι πως όταν άνοιξα τα μάτια μου και είδα μαύρο γιατί δεν έχει καθόλου φώτα, σοκαρίστηκα. Ρωτάω τον οδηγό πού καθόταν η κοπέλα, μου λέει “στη μεριά του συνοδηγού”. Βούτηξα πάλι ψηλάφισα το αυτοκίνητο να τσεκάρω αν έχουν σπάσει τα τζάμια, άνοιξα την πόρτα στα τυφλά, κι άρχισα να ψηλαφίζω το κάθισμα. Την έψαχνα ψηλαφώντας τα καθίσματα, έπαιρνα ανάσα, ξαναβουτούσα δεν ήξερα καν αν υπήρχαν ακόμα άνθρωποι μέσα.
Πήγα από την άλλη πλευρά, άνοιξα την πίσω πόρτα και μπήκα λίγο περισσότερο για να ψάξω. Όταν δεν την βρήκα με το πρώτο ψάξιμο αγχώθηκα πολύ. Κατάλαβα ότι από το αναποδογύρισμα του αυτοκινήτου είχε βρεθεί στο πίσω κάθισμα και το ένα πόδι της είχε σφηνώσει ανάμεσα στα δύο μπροστινά καθίσματα. Ξαναβγήκα για να πάρω ανάσα. Παίρνω μεγάλη ανάσα μπαίνω όλος μέσα στο αυτοκίνητο, αντιλαμβάνομαι περίπου τη στάση του σώματος και την πιάνω απ΄ το λαιμό. Δεν αντιδρούσε καθόλου, κατάλαβα ότι δεν πρέπει να είχε τις αισθήσεις της.
Αργότερα πια σύμφωνα με τους υπολογισμούς που κάναμε με τους φίλους μου διαπιστώσαμε ότι θα πρέπει να βρισκόταν τουλάχιστον δέκα λεπτά εγκλωβισμένη μέσα στο βυθισμένο αυτοκίνητο χωρίς τις αισθήσεις της. Αργότερα την είδα στο σπίτι της όπου πήγα. Ήταν αμήχανες οι στιγμές. Μ΄ ευχαριστούσε συνέχεια η οικογένειά της και η ίδια. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα την εικόνα της, δεν έβλεπα την ώρα που την έσωζα, δεν τη θυμόμουν. Είδα ξαφνικά μπροστά μου μια κοπέλα που μου έλεγε συνέχεια «ευχαριστώ».
Πηγή Tromaktiko
Δεν είναι η λέξη «ήρωας» που γράφτηκε και ειπώθηκε πολλές φορές τότε. Είναι η δύναμη της ψυχής ενός νεαρού άντρα που και τώρα που διηγείται καρέ- καρέ αυτό που κατάφερε δεν έχει ίχνος υπερβολής, έχει σεμνότητα και συναίσθηση. Δεν λέει λέξη για την τόλμη του, άλλες ερμηνείες δίνει.
Ο Βαγγέλης Χατζηκέλλης, που τιμήθηκε τότε από την Ακαδημία Αθηνών και τη Νομαρχία Δωδεκανήσου και ξεχάστηκε αμέσως, μια σπάνια περίπτωση ανθρώπου για το ήθος και για το ύφος του, σήμερα θυμάται τα κρίσιμα λεπτά και μόνο αυτά! Τα λεπτά που κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας θα χανόταν μια ζωή.
''Βούτηξα και θυμάμαι πως όταν άνοιξα τα μάτια μου και είδα μαύρο γιατί δεν έχει καθόλου φώτα, σοκαρίστηκα. Ρωτάω τον οδηγό πού καθόταν η κοπέλα, μου λέει “στη μεριά του συνοδηγού”. Βούτηξα πάλι ψηλάφισα το αυτοκίνητο να τσεκάρω αν έχουν σπάσει τα τζάμια, άνοιξα την πόρτα στα τυφλά, κι άρχισα να ψηλαφίζω το κάθισμα. Την έψαχνα ψηλαφώντας τα καθίσματα, έπαιρνα ανάσα, ξαναβουτούσα δεν ήξερα καν αν υπήρχαν ακόμα άνθρωποι μέσα.
Πήγα από την άλλη πλευρά, άνοιξα την πίσω πόρτα και μπήκα λίγο περισσότερο για να ψάξω. Όταν δεν την βρήκα με το πρώτο ψάξιμο αγχώθηκα πολύ. Κατάλαβα ότι από το αναποδογύρισμα του αυτοκινήτου είχε βρεθεί στο πίσω κάθισμα και το ένα πόδι της είχε σφηνώσει ανάμεσα στα δύο μπροστινά καθίσματα. Ξαναβγήκα για να πάρω ανάσα. Παίρνω μεγάλη ανάσα μπαίνω όλος μέσα στο αυτοκίνητο, αντιλαμβάνομαι περίπου τη στάση του σώματος και την πιάνω απ΄ το λαιμό. Δεν αντιδρούσε καθόλου, κατάλαβα ότι δεν πρέπει να είχε τις αισθήσεις της.
Αργότερα πια σύμφωνα με τους υπολογισμούς που κάναμε με τους φίλους μου διαπιστώσαμε ότι θα πρέπει να βρισκόταν τουλάχιστον δέκα λεπτά εγκλωβισμένη μέσα στο βυθισμένο αυτοκίνητο χωρίς τις αισθήσεις της. Αργότερα την είδα στο σπίτι της όπου πήγα. Ήταν αμήχανες οι στιγμές. Μ΄ ευχαριστούσε συνέχεια η οικογένειά της και η ίδια. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα την εικόνα της, δεν έβλεπα την ώρα που την έσωζα, δεν τη θυμόμουν. Είδα ξαφνικά μπροστά μου μια κοπέλα που μου έλεγε συνέχεια «ευχαριστώ».
Πηγή Tromaktiko
VIDEO
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Συνάντηση υπουργών Ενέργειας Ελλάδος, Κύπρου και Αιγύπτου τη Λευκωσία
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Δέκα "SOS" για τη ρύθμιση των 100 δόσεων
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
