2015-01-31 18:00:57
Στο περιθώριο της εκδήλωσης «Είμαι Τσάρλι» της 11ης Ιανουαρίου 2015, 56 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων συγκεντρώθηκαν σ' ένα παράδρομο της πομπής και ποζάρανε λίγα λεπτά ενώπιον των καμερών πριν να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Με βάση αυτές τις εικόνες, παρουσιάστηκαν ως επικεφαλής μιας διαδήλωσης στην οποία δεν εντάχτηκαν ποτέ.
Δίκτυο Βολταίρος (Γαλλία) (μτφ. Κριστιάν)
Η απίστευτη εκστρατεία τύπου που διεξάγεται στη Γαλλία, στο όνομα της ελευθερίας της έκφρασης, ενάντια σε όλους όσους αναρωτήθηκαν για τις επιθέσεις του Ιανουάριου στο Παρίσι επεκτάθηκε σταδιακά σε όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ. Από τώρα και στο εξής, το κριτικό πνεύμα είναι πιθανό να γίνει έγκλημα και να οδηγήσει στη φυλακή.
Οι επιθέσεις στη Γαλλία του Ιανουάριου 2015, οδήγησαν σε μια εντυπωσιακή διαδήλωση (« Je suis Charlie»), και αμέσως σε μια εκστρατεία καταγγελίας των συγγραφέων οι οποίοι αναρωτήθηκαν για τη σημασία τους. Σχεδόν όλα τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης αφιέρωσαν θέματα ή άρθρα όχι για να συζητήσουν τα γεγονότα, αλλά για να δαιμονοποιήσουν εκείνους οι οποίοι τα συζητούσαν.
Η γραμμή της εκστρατείας αυτής εξηγήθηκε από την πολιτική διευθύντρια της συντάκτης του France2, Ναταλί Saint-Criq, που ήρθε να εξηγήσει στο δελτίο ειδήσεων της 12ης Ιανουαρίου: «Το πρόβλημα ακριβώς είναι ότι πρέπει να προσδιοριστούν εκείνους που δεν είναι «Τσάρλι», εκείνους που σε κάποια σχολεία αρνήθηκαν το ένα λεπτό σιγής, αυτούς που «παίζουν» στα κοινωνικά δίκτυα και εκείνους που δεν βλέπουν σε τι ο αγώνας αυτός είναι δικός τους.
Αυτούς πρέπει να εντοπίσουμε, να προσδιορίσουμε, να θεραπεύσουμε, να εντάξουμε η να επανεντάξουμε στην εθνική κοινότητα».
Το μακκαρτιστικό κάλεσμα της Nathalie Saint-Criq
Η Nathalie Saint-Cricq είναι η σύντροφος του Πατρίς Duhamel, ο οποίος ήταν διευθύνων σύμβουλος της France Télévisions υπεύθυνος για τις κεραίες, δηλαδή, επικεφαλής λογοκριτής της δημόσιας υπηρεσίας τηλεόρασης. Ο τελευταίος είναι αδελφός του αρθρογράφου Alain Duhamel. Αυτοί οι τρεις δημοσιογράφοι εκφράζουν εδώ και πολλά χρόνια τη συναίνεση της γαλλικής άρχουσας τάξης.
Από που έρχεται η ανησυχία που διασχίζει το γαλλικό τύπο;
Από τη δημοσίευση του βιβλίου Η Τρομακτική Απάτη και την παγκόσμια συζήτηση που προκάλεσε, μια αυξανόμενη μερίδα του πληθυσμού, όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά σε όλα τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ -και μόνο σε αυτά-, δεν εμπιστεύεται πλέον τα mainstream μέσα ενημέρωσης για την ενημέρωση του. Το 2002 και στα χρόνια που ακολούθησαν, η αξιοπιστία του τυπογραφημένου τύπου και του ραδιόφωνου έπεσε στο 44%, αυτής της τηλεόρασης στο 53%. Με τη πάροδο του χρόνου, είχε ανέλθει στο 50% για το τυπογραφημένο τύπο, στο 55% για το ραδιόφωνο και στο 58% για την τηλεόραση [ 1 ].
Θα πρέπει να παρατηρηθεί ότι για την άρχουσα τάξη, η αξιοπιστία των μέσων ενημέρωσης μετριέται από το τρόπο έκδοσης και όχι από το περιεχόμενό τους, υποδεικνύοντας μια σχεδόν πλήρη έλλειψη του πλουραλισμού των ιδεών.
Η δημοσίευση ενός άρθρου του Τιερί Μεϊσάν (Thierry Meyssan) [ 2 ] (στον Ινφογνώμονα, 9.1.2015: Ποιος διέταξε την επίθεση κατά του περιοδικού Charlie Hebdo;)
στη διάρκεια των ωρών που ακολούθησαν την επίθεση κατά του Charlie Hebdo ξανάνοιξε ξαφνικά τη συζήτηση για την εμπιστοσύνη που μπορούμε να έχομε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Από τη συριακή εξορία του, ο δημοσιογράφος επεσήμανε ότι ο τρόπος εκτέλεσης των τρομοκρατών δεν είχε καμία σχέση με αυτό που χρησιμοποιούν οι τζιχαντιστές, αλλά ήταν περισσότερο συγκρίσιμος με αυτό των στρατιωτικών καταδρομέων. Επομένως, σύμφωνα με τον ίδιο, το σημαντικό δεν ήταν τόσο να γνωρίζουμε εάν οι τρομοκράτες ήταν μουσουλμάνοι, και αν είχαν επαφές με αυθεντικούς τζιχαντιστές, αλλά ποιος τους είχε αναθέσει την εγκληματική αποστολή τους.
Αυτό το άρθρο αναδημοσιεύτηκε ευρέως στη Γαλλία από πολλά ιστολόγια, αναμεταδόθηκε μέσω λιστών αναμετάδοσης και διαβάστηκε σε τρεις ημέρες περισσότερα από 800.000 φορές μόνο στη γαλλική έκδοση της ιστοσελίδας Voltaire Network [ 3 ] (2.451 κτυπήματα στον Ινφογνώμονα).
Περιέργως, αυτό το ζήτημα, το οποίο επεξεργάστηκε από πολλά ξένα μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένων και του BBC και του CNN, δεν προβλήθηκε στη Γαλλία από το mainstream Τύπο. Ακόμη χειρότερα, η εκστρατεία ενάντια σε εκείνους που αμφισβήτησαν αναφέρει συχνά το άρθρο του Τιερί Μεϊσάν χωρίς να απαντήσει ποτέ στα επιχειρήματα του.
Στο ίδιο άρθρο, ο εξόριστος δημοσιογράφος παρατηρούσε ότι η επίθεση κατά του Charlie Hebdo είχε σκοπό να αναβιώσει τον «πόλεμο των πολιτισμών», μια στρατηγική που δεν διεκδικήθηκε ποτέ είτε από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα είτε από την αλ-Κάιντα, ούτε από το Ισλαμικό Κράτος, αλλά μόνο από τους Αμερικανούς νεοσυντηρητικούς και τα φιλελεύθερα γεράκια.
Δεν χρειαζόταν περισσότερο για να κατηγορηθεί για «αντισημιτισμό». Πράγματι, οι νεοσυντηρητικοί ήταν αρχικά μια ομάδα Τροτσκιστών δημοσιογράφων που εμψύχωναν το Εβραϊκό και Σιωνιστικό περιοδικό Commentary [ 4 ].
Αν και αυτή η κατηγορία είναι παράλογη, σκόπευε πιθανώς να παρατηρήσει ότι οι ιδέες του Τιερί Μεϊσάν αναφέρθηκαν ευρέως, συζητήθηκαν και σχολιάστηκαν από τα μέλη του Réconciliation Νationale (εθνική συμφιλίωση), το πολιτικό κόμμα που δημιουργήθηκε πρόσφατα από τους Alain Soral και Dieudonné. Ενώ, όπως υποδηλώνει το όνομα, αυτή η παράταξη έχει ως στόχο να ενώσει πολίτες διαφορετικών πολιτικών προέλευσης, συμπεριλαμβανομένων και ατόμων που άνηκαν στην αντι-σημιτική ακραία δεξιά.
Ο γαλλικός Τύπος αντιμετωπίζει συνεπώς δύο ταυτόχρονες προκλήσεις: από τη μια, την διαμαρτυρία κατά της αγγλοσαξονικής κυριαρχίας που καθοδηγεί ο Τιερί Μεϊσάν στον κόσμο και, από την άλλη πλευρά, την εμφάνιση ενός νέου γαλλικού πολιτικού κινήματος που καταγγείλει τη «προδοσία των ελίτ» γύρω από τον Dieudonné και τονAlain Soral.
Μιλώντας στο Κοινοβούλιο σχετικά με τις επιθέσεις, ο πρωθυπουργός Manuel Valls επισήμανε εξάλλου το κωμικό Dieudonné ως πρωτεύον στόχο να πυροβοληθεί: «Και τι τρομερή σύμπτωση, τι προσβολή το να δούμε έναν κατά συρροή οπαδό του μίσους να πραγματοποιήσει το θεαμά του σε γεμάτες αίθουσες τη στιγμή που, το βράδυ του Σαββάτου, το Έθνος διαλογιζόταν στη Porte de Vincennes. Ποτέ να μην αδιαφορήσουμε για αυτά τα γεγονότα και η δικαιοσύνη να είναι αδιάλλακτη προς αυτούς τους κήρυκες του μίσους! Το λέω κατηγορηματικά εδώ από το βήμα της Εθνικής Συνέλευσης!» [ InfoGnomon
Δίκτυο Βολταίρος (Γαλλία) (μτφ. Κριστιάν)
Η απίστευτη εκστρατεία τύπου που διεξάγεται στη Γαλλία, στο όνομα της ελευθερίας της έκφρασης, ενάντια σε όλους όσους αναρωτήθηκαν για τις επιθέσεις του Ιανουάριου στο Παρίσι επεκτάθηκε σταδιακά σε όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ. Από τώρα και στο εξής, το κριτικό πνεύμα είναι πιθανό να γίνει έγκλημα και να οδηγήσει στη φυλακή.
Οι επιθέσεις στη Γαλλία του Ιανουάριου 2015, οδήγησαν σε μια εντυπωσιακή διαδήλωση (« Je suis Charlie»), και αμέσως σε μια εκστρατεία καταγγελίας των συγγραφέων οι οποίοι αναρωτήθηκαν για τη σημασία τους. Σχεδόν όλα τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης αφιέρωσαν θέματα ή άρθρα όχι για να συζητήσουν τα γεγονότα, αλλά για να δαιμονοποιήσουν εκείνους οι οποίοι τα συζητούσαν.
Η γραμμή της εκστρατείας αυτής εξηγήθηκε από την πολιτική διευθύντρια της συντάκτης του France2, Ναταλί Saint-Criq, που ήρθε να εξηγήσει στο δελτίο ειδήσεων της 12ης Ιανουαρίου: «Το πρόβλημα ακριβώς είναι ότι πρέπει να προσδιοριστούν εκείνους που δεν είναι «Τσάρλι», εκείνους που σε κάποια σχολεία αρνήθηκαν το ένα λεπτό σιγής, αυτούς που «παίζουν» στα κοινωνικά δίκτυα και εκείνους που δεν βλέπουν σε τι ο αγώνας αυτός είναι δικός τους.
Αυτούς πρέπει να εντοπίσουμε, να προσδιορίσουμε, να θεραπεύσουμε, να εντάξουμε η να επανεντάξουμε στην εθνική κοινότητα».
Το μακκαρτιστικό κάλεσμα της Nathalie Saint-Criq
Η Nathalie Saint-Cricq είναι η σύντροφος του Πατρίς Duhamel, ο οποίος ήταν διευθύνων σύμβουλος της France Télévisions υπεύθυνος για τις κεραίες, δηλαδή, επικεφαλής λογοκριτής της δημόσιας υπηρεσίας τηλεόρασης. Ο τελευταίος είναι αδελφός του αρθρογράφου Alain Duhamel. Αυτοί οι τρεις δημοσιογράφοι εκφράζουν εδώ και πολλά χρόνια τη συναίνεση της γαλλικής άρχουσας τάξης.
Από που έρχεται η ανησυχία που διασχίζει το γαλλικό τύπο;
Από τη δημοσίευση του βιβλίου Η Τρομακτική Απάτη και την παγκόσμια συζήτηση που προκάλεσε, μια αυξανόμενη μερίδα του πληθυσμού, όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά σε όλα τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ -και μόνο σε αυτά-, δεν εμπιστεύεται πλέον τα mainstream μέσα ενημέρωσης για την ενημέρωση του. Το 2002 και στα χρόνια που ακολούθησαν, η αξιοπιστία του τυπογραφημένου τύπου και του ραδιόφωνου έπεσε στο 44%, αυτής της τηλεόρασης στο 53%. Με τη πάροδο του χρόνου, είχε ανέλθει στο 50% για το τυπογραφημένο τύπο, στο 55% για το ραδιόφωνο και στο 58% για την τηλεόραση [ 1 ].
Θα πρέπει να παρατηρηθεί ότι για την άρχουσα τάξη, η αξιοπιστία των μέσων ενημέρωσης μετριέται από το τρόπο έκδοσης και όχι από το περιεχόμενό τους, υποδεικνύοντας μια σχεδόν πλήρη έλλειψη του πλουραλισμού των ιδεών.
Η δημοσίευση ενός άρθρου του Τιερί Μεϊσάν (Thierry Meyssan) [ 2 ] (στον Ινφογνώμονα, 9.1.2015: Ποιος διέταξε την επίθεση κατά του περιοδικού Charlie Hebdo;)
στη διάρκεια των ωρών που ακολούθησαν την επίθεση κατά του Charlie Hebdo ξανάνοιξε ξαφνικά τη συζήτηση για την εμπιστοσύνη που μπορούμε να έχομε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Από τη συριακή εξορία του, ο δημοσιογράφος επεσήμανε ότι ο τρόπος εκτέλεσης των τρομοκρατών δεν είχε καμία σχέση με αυτό που χρησιμοποιούν οι τζιχαντιστές, αλλά ήταν περισσότερο συγκρίσιμος με αυτό των στρατιωτικών καταδρομέων. Επομένως, σύμφωνα με τον ίδιο, το σημαντικό δεν ήταν τόσο να γνωρίζουμε εάν οι τρομοκράτες ήταν μουσουλμάνοι, και αν είχαν επαφές με αυθεντικούς τζιχαντιστές, αλλά ποιος τους είχε αναθέσει την εγκληματική αποστολή τους.
Αυτό το άρθρο αναδημοσιεύτηκε ευρέως στη Γαλλία από πολλά ιστολόγια, αναμεταδόθηκε μέσω λιστών αναμετάδοσης και διαβάστηκε σε τρεις ημέρες περισσότερα από 800.000 φορές μόνο στη γαλλική έκδοση της ιστοσελίδας Voltaire Network [ 3 ] (2.451 κτυπήματα στον Ινφογνώμονα).
Περιέργως, αυτό το ζήτημα, το οποίο επεξεργάστηκε από πολλά ξένα μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένων και του BBC και του CNN, δεν προβλήθηκε στη Γαλλία από το mainstream Τύπο. Ακόμη χειρότερα, η εκστρατεία ενάντια σε εκείνους που αμφισβήτησαν αναφέρει συχνά το άρθρο του Τιερί Μεϊσάν χωρίς να απαντήσει ποτέ στα επιχειρήματα του.
Στο ίδιο άρθρο, ο εξόριστος δημοσιογράφος παρατηρούσε ότι η επίθεση κατά του Charlie Hebdo είχε σκοπό να αναβιώσει τον «πόλεμο των πολιτισμών», μια στρατηγική που δεν διεκδικήθηκε ποτέ είτε από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα είτε από την αλ-Κάιντα, ούτε από το Ισλαμικό Κράτος, αλλά μόνο από τους Αμερικανούς νεοσυντηρητικούς και τα φιλελεύθερα γεράκια.
Δεν χρειαζόταν περισσότερο για να κατηγορηθεί για «αντισημιτισμό». Πράγματι, οι νεοσυντηρητικοί ήταν αρχικά μια ομάδα Τροτσκιστών δημοσιογράφων που εμψύχωναν το Εβραϊκό και Σιωνιστικό περιοδικό Commentary [ 4 ].
Αν και αυτή η κατηγορία είναι παράλογη, σκόπευε πιθανώς να παρατηρήσει ότι οι ιδέες του Τιερί Μεϊσάν αναφέρθηκαν ευρέως, συζητήθηκαν και σχολιάστηκαν από τα μέλη του Réconciliation Νationale (εθνική συμφιλίωση), το πολιτικό κόμμα που δημιουργήθηκε πρόσφατα από τους Alain Soral και Dieudonné. Ενώ, όπως υποδηλώνει το όνομα, αυτή η παράταξη έχει ως στόχο να ενώσει πολίτες διαφορετικών πολιτικών προέλευσης, συμπεριλαμβανομένων και ατόμων που άνηκαν στην αντι-σημιτική ακραία δεξιά.
Ο γαλλικός Τύπος αντιμετωπίζει συνεπώς δύο ταυτόχρονες προκλήσεις: από τη μια, την διαμαρτυρία κατά της αγγλοσαξονικής κυριαρχίας που καθοδηγεί ο Τιερί Μεϊσάν στον κόσμο και, από την άλλη πλευρά, την εμφάνιση ενός νέου γαλλικού πολιτικού κινήματος που καταγγείλει τη «προδοσία των ελίτ» γύρω από τον Dieudonné και τονAlain Soral.
Μιλώντας στο Κοινοβούλιο σχετικά με τις επιθέσεις, ο πρωθυπουργός Manuel Valls επισήμανε εξάλλου το κωμικό Dieudonné ως πρωτεύον στόχο να πυροβοληθεί: «Και τι τρομερή σύμπτωση, τι προσβολή το να δούμε έναν κατά συρροή οπαδό του μίσους να πραγματοποιήσει το θεαμά του σε γεμάτες αίθουσες τη στιγμή που, το βράδυ του Σαββάτου, το Έθνος διαλογιζόταν στη Porte de Vincennes. Ποτέ να μην αδιαφορήσουμε για αυτά τα γεγονότα και η δικαιοσύνη να είναι αδιάλλακτη προς αυτούς τους κήρυκες του μίσους! Το λέω κατηγορηματικά εδώ από το βήμα της Εθνικής Συνέλευσης!» [ InfoGnomon
VIDEO
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Όχι άλλες "φωτιές" στο ήδη...μπαρουτοκαπνισμένο τοπίο
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΒΟΥΡΟΣ : ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
