ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Συγκλονίζει ο Χρήστος Χωμενίδης για το θάνατο του γιου του

Aπό τους πιο λαμπρούς συγγραφείς της γενιάς του, ο Χρήστος Χωμενίδης σε συνέντευξη που έδωσε στην κυπριακή εφημερίδα Φιλευλεύθερος, μίλησε για τη δουλειά του, για την υπέροχη σχέση που έχει με την κόρη του Νίκη για το φόβο του θανάτου αλλά και για το θάνατο του γιου του.

Πώς είχε συμβεί;

Είχε γίνει ένα φρικτό ατύχημα στο μπάνιο. Λιποθύμησε η μαμά του και πνίγηκε. Σχεδόν αρχαιοελληνικό, δεν είναι; Κι αυτό έγινε μέσα σε ένα δευτερόλεπτο Και να σκεφτείτε ότι εγώ είμαι ένας άνθρωπος που νομίζει ότι μπορεί να ελέγχει τα πάντα!

Μερικές φορές όμως μαθαίνεις, με τον πιο βίαιο τρόπο, ότι τα δεδομένα τελικά δεν είναι δεδομένα. Ότι οι κανονικότητες δεν είναι εγγυημένες από κανέναν. Προχωράς μ' αυτό. Είναι δύσκολο.

Πάντως προσωπικά θα μου ήταν αφόρητο να συμβαίνουν πράγματα κι εγώ να μην είναι εκεί...

Ο θάνατος ξέρετε τι είναι; Σα να σε παίρνουν από ένα σινεμά! Είσαι μέσα σε έναν κινηματογράφο, βλέπεις μια ταινία και κάποια στιγμή, ενώ θέλεις να δεις τη συνέχεια, μπαίνουν μέσα δύο τύποι και σε πετάνε έξω. Δεν είναι τρομερό;

Και δεν μαθαίνεις ποτέ τη συνέχεια της ταινίας!

Είχα διαβάσει ένα πολύ ωραίο κείμενο -που μου θύμισε πολύ την περίπτωση της μαμάς μου - για τη μητέρα κάποιου που δεν είδε ποτέ το τέλος του σήριαλ που παρακολουθούσε, επειδή πέθανε.

Κι αυτός είχε πάει στον τάφο της και της είπε ότι τελικά ο δολοφόνος ήταν ο τάδε.

Έχει παίξει κάποιο ρόλο στο μέγεθος της αγάπης που λαμβάνει η Νίκη από εσάς το γεγονός ότι πριν από κάποια χρόνια είχατε χάσει το πρώτο σας παιδί;

Προσπαθώ να μη συσχετίζω τα πρόσωπα. Και υπήρξα τυχερός στο γεγονός ότι το δεύτερο παιδί είναι κορίτσι, ενώ το πρώτο ήταν αγόρι.

Η Νίκη γεννήθηκε δύο χρόνια μετά τον θάνατο του πρώτου μου παιδιού.

Και ήταν η μόνη πιθανότητα σωτηρίας. Αλλά αυτό ήταν μόνο το κίνητρο. Και ανήκει σε εκείνη τη χρονική περίοδο.

Τώρα το κίνητρο είναι η Νίκη - η συγκεκριμένη παρουσία, προσωπικότητα και όψη.

Κι είμαι τυχερός που, λόγω των ωραρίων μου, είμαι συνεχώς μαζί της: πηγαίνουμε σε μουσεία, σε εστιατόρια, παίζουμε, ακούμε μουσική, βλέπουμε ταινίες.

Ο μέσος μπαμπάς δεν μπορεί να το κάνει αυτό.

Για παράδειγμα, ο δικός μου μπαμπάς δεν έπαιζε τόσο πολύ μαζί μου - ούτε κατά διάνοια.

Κι είναι ωραίο αυτό
xespao