2015-12-21 22:18:11
Μπορεί η κοινωνία στα Σαχτούρια του νότου να… αδυνάτισαν πληθυσμιακά, όπως... συμβαίνει και στις άλλες του Ρεθύμνου, όμως οι… στρατιές ίσαμε πενήντα νέων που τους «ρούφηξαν» οι πόλεις, επιστρέφουν τα διήμερα της εβδομάδας για να… ανανεωθούν, να πάρουν δυνάμεις και να σχεδιάσουν τις επόμενες κινήσεις τους! Σ΄αυτό, λοιπόν, «το χωριό του μανιταριού και του χοχλιού», το καινούργιο αίμα συναντά συχνά το παλιό και μπολιάζεται με σοφία, προσήλωση και αγάπη στον τόπο του Όμως, το εκπληκτικό είναι, ότι «όλα τα Σαββατοκύριακα παίζουν τα λυρομπάντουρα» και οι νέοι αφήνουν, έστω για δυο μέρες την καθημερινότητα και διασκεδάζουν, παίρνουν ανάσες, γιατί οι άνθρωποι εδώ και στις κοντινές Μέλαμπες… γεννήθηκαν μέσα στους κρητικούς ήχους της μουσικής, στις παρέες, στις μαντινάδες και στους χορούς! Και βέβαια, αυτό το χωριουδάκι πάνω από το Λιβυκό, αν και έφυγαν σαν αστραπή 71 χρόνοι… αναπνέει ακόμη τον καπνό από το ολοκαύτωμα και μυρίζει το αίμα από τις εκτελέσεις των συγχωριανών από τους βάρβαρους ναζί τον Μάιο του ’44.
Φωτογραφία από τη διαμορφωμένη πλατεία στα Πάνω Σαχτούρια
ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΝΟΜΑΣΙΑ Η ΠΛΑΤΕΙΑ
Σε τούτη την ματωμένη μέρα στέκονται ακλόνητοι… βράχοι οι νέοι του ομίλου, αναγνωρίζοντας τις θυσίες των αθώων κατοίκων για να φυσήξει ο αέρας της λευτεριάς. Γι αυτό, άλλωστε, και θα εισηγηθούν στο Δημοτικό Συμβούλιο του δήμου Αγίου Βασιλείου, η πλατεία του συλλόγου να λάβει την ονομασία «Πλατεία ολοκαυτώματος 4ης Μαΐου 1944». Και βέβαια, μένοντας σ’ αυτό τον φονικό μήνα της κατοχής που τους σημάδεψε, δεν παρέλειψαν να κρατήσουν «τη ζώσα μαρτυρία» και την… έβαλαν, παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές, σε ένα οπτικοακουστικό ντοκουμέντο που επιμελήθηκε η δημοσιογράφος του Ρεθύμνου Εύα Λαδιά.
Οι άνθρωποι στα Σαχτούρια που στέριωσαν… κατηφόρισαν στους 100, οι πιο πολλοί «γερά μαντέμια» που αντέχουν! Και σε αυτούς, ήρθαν και πολλαπλασίασαν τον πληθυσμό και άλλες… φυλές, Βέλγοι, Γερμανοί, Σκωτσέζοι, Άγγλοι και Αμερικανοί, και τους έφτασαν στους 120, που «αγόρασαν γη, έχτισαν ή πήραν παλιά σπίτια». Πάνε και έρχονται στις χώρες τους, αλλά «προσαρμόστηκαν και απορροφήθηκαν από την τοπική κοινωνία» και έκαναν το χωριό πολυφυλετικό. Όμως, ξεκαθαρίζει ο πρόεδρος του ομίλου Γιάννης Χαραλαμπάκης, «εμείς είμαστε με το… ένα πόδι στο χωριό και κάθε Σαββατοκύριακο γλεντούμε με λυρομπάντουρα, γιατί, όπως και δίπλα μας οι Μέλαμπες, έχουμε παράδοση σε καλλιτέχνες της κρητικής μουσικής μας κουλτούρας. Και να ξέρετε, η μουσική και η φιλοξενία είναι αλληλένδετες έννοιες…»
Ο Γιάννης Χαραλαμπάκης, πρόεδρος του ομίλου νεολαίας Σαχτουρίων, είναι πρωτοπόρος σε κάθε κίνηση που στοχεύει στην προβολή και στη ζωντάνια του χωριού του
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΦΛΕΒΕΣ
Σαν τα… μανιτάρια, λοιπόν, «φυτρώνουν» και εδώ οι νέοι που αποφασίζουν από τις μικρές τους ηλικίες να τραβήξουν το δοξάρι στη λύρα και να δώσουν ήχους από τα λαούτα και τα μαντολίνα τους. Γι'αυτό «και ποτέ το χωριό δεν έμεινε χωρίς δικό μας καλλιτέχνη». Ξεπετάχτηκαν και ανά πάσα στιγμή, επομένως, είναι έτοιμοι να χαρίσουν τις μελωδίες τους και να διασκεδάσουν τους συγχωριανούς, ο Πέτρος Αποστολάκης, ο Στέφανος Ζωνουδάκης, ο Λεωνίδας Ζωγραφάκης, ο Απόστολος Νικολακάκης, ο Νίκος Καραπιδάκης, ο Νίκος και ο Μιλτιάδης Δελιδάκης…
Και σε αυτές τις σαββατιάτικες γιορτές παρουσιάζονται και οι ξένοι που απρόσμενα έγιναν… χωριανοί και φίλοι και εντάχθηκαν στο περιβάλλον της καθαρότητας. Είναι η κουλτούρα που αναζητούν και τους κρατάει σε ένα από τα πολλά χωριά του Λιβυκού πελάγους…
Πηγή
Tromaktiko
Φωτογραφία από τη διαμορφωμένη πλατεία στα Πάνω Σαχτούρια
ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΝΟΜΑΣΙΑ Η ΠΛΑΤΕΙΑ
Σε τούτη την ματωμένη μέρα στέκονται ακλόνητοι… βράχοι οι νέοι του ομίλου, αναγνωρίζοντας τις θυσίες των αθώων κατοίκων για να φυσήξει ο αέρας της λευτεριάς. Γι αυτό, άλλωστε, και θα εισηγηθούν στο Δημοτικό Συμβούλιο του δήμου Αγίου Βασιλείου, η πλατεία του συλλόγου να λάβει την ονομασία «Πλατεία ολοκαυτώματος 4ης Μαΐου 1944». Και βέβαια, μένοντας σ’ αυτό τον φονικό μήνα της κατοχής που τους σημάδεψε, δεν παρέλειψαν να κρατήσουν «τη ζώσα μαρτυρία» και την… έβαλαν, παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές, σε ένα οπτικοακουστικό ντοκουμέντο που επιμελήθηκε η δημοσιογράφος του Ρεθύμνου Εύα Λαδιά.
Οι άνθρωποι στα Σαχτούρια που στέριωσαν… κατηφόρισαν στους 100, οι πιο πολλοί «γερά μαντέμια» που αντέχουν! Και σε αυτούς, ήρθαν και πολλαπλασίασαν τον πληθυσμό και άλλες… φυλές, Βέλγοι, Γερμανοί, Σκωτσέζοι, Άγγλοι και Αμερικανοί, και τους έφτασαν στους 120, που «αγόρασαν γη, έχτισαν ή πήραν παλιά σπίτια». Πάνε και έρχονται στις χώρες τους, αλλά «προσαρμόστηκαν και απορροφήθηκαν από την τοπική κοινωνία» και έκαναν το χωριό πολυφυλετικό. Όμως, ξεκαθαρίζει ο πρόεδρος του ομίλου Γιάννης Χαραλαμπάκης, «εμείς είμαστε με το… ένα πόδι στο χωριό και κάθε Σαββατοκύριακο γλεντούμε με λυρομπάντουρα, γιατί, όπως και δίπλα μας οι Μέλαμπες, έχουμε παράδοση σε καλλιτέχνες της κρητικής μουσικής μας κουλτούρας. Και να ξέρετε, η μουσική και η φιλοξενία είναι αλληλένδετες έννοιες…»
Ο Γιάννης Χαραλαμπάκης, πρόεδρος του ομίλου νεολαίας Σαχτουρίων, είναι πρωτοπόρος σε κάθε κίνηση που στοχεύει στην προβολή και στη ζωντάνια του χωριού του
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΦΛΕΒΕΣ
Σαν τα… μανιτάρια, λοιπόν, «φυτρώνουν» και εδώ οι νέοι που αποφασίζουν από τις μικρές τους ηλικίες να τραβήξουν το δοξάρι στη λύρα και να δώσουν ήχους από τα λαούτα και τα μαντολίνα τους. Γι'αυτό «και ποτέ το χωριό δεν έμεινε χωρίς δικό μας καλλιτέχνη». Ξεπετάχτηκαν και ανά πάσα στιγμή, επομένως, είναι έτοιμοι να χαρίσουν τις μελωδίες τους και να διασκεδάσουν τους συγχωριανούς, ο Πέτρος Αποστολάκης, ο Στέφανος Ζωνουδάκης, ο Λεωνίδας Ζωγραφάκης, ο Απόστολος Νικολακάκης, ο Νίκος Καραπιδάκης, ο Νίκος και ο Μιλτιάδης Δελιδάκης…
Και σε αυτές τις σαββατιάτικες γιορτές παρουσιάζονται και οι ξένοι που απρόσμενα έγιναν… χωριανοί και φίλοι και εντάχθηκαν στο περιβάλλον της καθαρότητας. Είναι η κουλτούρα που αναζητούν και τους κρατάει σε ένα από τα πολλά χωριά του Λιβυκού πελάγους…
Πηγή
Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«ΠΑΓΩΣΑΝ» ΜΕ ΧΑΝΤΕΡ! ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ...
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στην Χαλκίδα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
