2016-02-23 09:42:10
Αγαπητό Tromaktiko,
Πιστεύω ότι όλοι έχουμε περάσει από την θέση αυτή της αναζήτησης εργασίας και... του μοίρασμα συνεχώς βιογραφικών σε επιχειρήσεις διαφόρου τύπου. Πλέον στις μέρες μας η αναζήτηση κάτι συγκεκριμένου βάση των σπουδών που έχουμε κάνει είναι αδύνατή και μη ρεαλιστική. Όποτε όλοι μας καταλήγουμε να ψάχνουμε οπουδήποτε και οτιδήποτε γιατί πολύ απλά έχουμε ανάγκη τα χρήματα. Οι εργοδότες και οι επιχείρησης από την άλλη μεριά εκμεταλλεύονται στο έπακρο αυτή την κατάσταση.
Θέλω λοιπόν να μοιραστώ μαζί σας την πολύ ¨ευχάριστη¨ εμπειρία που είχα σε ένα μεγάλο πολυκατάστημα αυτό των «HONDOSCENTER» στο ηράκλειο Κρήτης.
Αρχικά παρέδωσα το βιογραφικό μου στο κατάστημα και έπειτα μετά από αρκετό καιρό με κάλεσαν να πάω από εκεί να μιλήσουμε μετά από μια ώρα πήγα λοιπόν και μου ζήτησαν να κάτσω αμέσως για εκπαίδευση ταμείου όπου και έκανα φυσικά με μεγάλη μου χαρά( που να ήξερα τότε)
. Η εκπαίδευση την πρώτη μέρα κράτησε περίπου πέντε ώρες. Έφυγα έχοντας κανονίσει με την ¨Κυρία¨ προϊσταμένη να επιστρέψω την επόμενη στις 3 το μεσημέρι ξανά για εκπαίδευση όπως φυσικά και έκανα πάλι με πολύ μεγάλη μου χαρά (νόμιζα βλέπετε ότι μου χαμογέλασε η τύχη μου). Φεύγοντας μου είπε ότι θα με ειδοποιήσει να πάω την Τετάρτη και πάλι δηλαδή δυο μέρες μετά δημιουργώντας μου την αίσθηση ότι θα ξεκινούσα κανονικά δουλειά μην αφήνοντας κάποια αμφιβολία ούτε βέβαια μου ανέφεραν ότι ήταν απλά δοκιμαστικό και σκέφτηκα ότι επιτέλους βρήκα δουλειά ή έτσι νόμιζα. Εσείς τι θα νομίζατε στη θέση μου; Έρχεται Τρίτη τίποτα, έρχεται Τετάρτη, έρχεται η Πέμπτη μαντέψτε… ΤΙΠΟΤΑ... αποφασίζω λοιπόν να την πάρω τηλέφωνο και με ενημερώνει ότι είχε πολύ δουλειά και με ξέχασε και να τις δώσω λίγο χρόνο και θα με καλούσε το Σάββατο να μιλήσουμε για να πάω από την Δευτέρα χωρίς πάλι να μου αφήσει αμφιβολία. Και πάλι περίμενα… πάνω από το τηλέφωνο. Έρχεται και το Σάββατο τίποτα έρχεται και η άλλη εβδομάδα τίποτα Και σας ρωτάω εσείς πώς θα αισθανόσασταν;
Δεν όφειλε κάποιος να με ενημερώσει να μην περιμένω άδικα τόσες μέρες να μου δώσουν μια οποιαδήποτε εξήγηση η δικαιολογία;
Δε τους ενδιαφέρει πόση αγωνία είχες γιατί τη χρειαζόσουν αυτή τη δουλειά για να σηκώσουν ένα τηλέφωνο και να πουν «κοπέλα μου δε μας κάνεις» να ξέρεις να μη περιμένεις τουλάχιστον σε αναμμένα κάρβουνα.
Και όμως δε τελειώνει εδώ η ιστορία μου έχει και συνέχεια…
Αποφάσισα να πάω από εκεί να ζητήσω τον λόγο που δε με ενημέρωσαν.
Με πλησιάζει η προϊσταμένη, συγνώμη η ¨Κυρία¨ προϊσταμένη ήθελα να πω, χαμογελαστή ρωτώντας με τι κάνω (πολύ συγκινητικό με θυμάται και ενδιαφέρεται και τι κάνω). Της απαντώ λοιπόν ότι δεν είμαι και τόσο καλά γιατί περίμενα τόσο καιρό άσκοπα και την ζητάω τον λόγο που δε με ενημέρωσε ότι δε θα με χρειαστούν. Η ¨Κυρία¨ αυτή λοιπόν θέλοντας να με απομακρύνει από τους πελάτες, μου λέει δε θα μιλήσουμε εδώ για αυτό και ότι δε θυμάται ότι εγώ περίμενα τηλέφωνο. Εκνευρισμένη εγώ ύψωσα τον τόνο της φωνής μου ,πράγμα σπάνιο γιατί συνήθως χρειάζεται να επαναλαμβάνω αυτά που λέω γιατί δε μ’ ακούνε, αλλά φαίνεται όταν έχω δίκιο ανεβαίνει ο τόνος της φωνής μου χωρίς να το κάνω επίτηδες, με αποτέλεσμα να μου πει ότι δε φωνάζουμε εκεί μέσα, ρώτησα εγώ γιατί είναι νοσοκομείο και μου λέει να πάμε έξω από το κατάστημα να μιλήσουμε όμως εγώ δεν ήμουν υποχρεωμένη ούτε να την υπακούσω και άλλωστε δεν ήθελα να της πώ κάποιο μυστικό. Τότε άρχισε να μου φωνάζει αυτή ότι δε φωνάζουμε και να μου λέει ότι αυτό που κάνω εγώ δεν είναι σωστό (χαχαχαχα) και τότε φώναξε την ασφάλεια του καταστήματος καλέ για να με τρομάξει και να με απομακρύνει από τους πελάτες. Εγώ συνέχιζα να της λέω ότι αυτό που έκανε δεν ήταν σωστό και ότι όφειλε μια συγνώμη και ότι θα έπρεπε να σέβεται τον καθένα και την ανάγκη που έχει να βρει δουλεία και ότι δεν ήταν δύσκολο να με ενημερώσει και όλα αυτά οδεύοντας προς την έξοδο (αρκετή αξία τους έδωσα). Και τότε το καταπληκτικό της υπόθεσης γυρίζει ο σεκιούριτι και μου λέει «καταρχήν στον πληθυντικό παρακαλώ να μιλάς είναι διευθύντρια και να της μιλάς στον πληθυντικό» ΑΚΟΥ ΕΚΕΙ! Του απαντώ και εγώ «εμένα γιατί μου μιλάνε στον ενικό; Και εξάλλου εμένα δεν είναι διευθύντρια μου ευτυχώς τελικά για να είμαι ελεύθερη να μιλώ όπως θέλω και όπως θεωρώ εγώ σωστό.
Αααα βρέθηκε και κάποια άλλοι ¨πωλήτρια ¨ υπερασπιζόμενη την ¨Κυρία¨ διευθύντρια να μου φωνάξει καθώς έφευγα ότι ευτυχώς που δεν με προσέλαβαν γιατί θα κινδύνευαν να τους χτυπήσω όλους… Χωρίς καν να ξέρει τι συμβαίνει αλλά από συνήθεια στο γλείψιμο η ¨Κυρία¨ διευθύντρια-προϊσταμένη καο πάνω απ’ όλα ΥΠΕΥΘΥΝΗ μου είπε ότι έτσι δεν θα βρώ ποτέ δουλειά … Την ευχαριστώ και της απαντώ προτιμώ την αξιοπρέπεια μου παρά την δουλεία της!
Έφυγα λοιπόν όχι με το συναίσθημα ότι δικαιώθηκα εννοείται γιατί δεν έγινε. Όσα και να τους έλεγες δε θα καταλάβαιναν οι βολεμένοι εργαζόμενοι μιας κάποιας υψηλής θέσης ειδικά. Τέτοιες συμπεριφορές με κάνουν πάντα και αναρωτιέμαι ειδικά όταν θέλουν να βγουν και από πάνω..
Έχω γνώσει της εποχής που ζούμε και του πόσο δύσκολο είναι να βρεις μια δουλειά αλλά δε προτίθεμαι να χάσω για κανένα την αξιοπρέπεια μου και το δίκιο μου κάτι που δυστυχώς είναι πλέον απαραίτητο για να εργαστείς. Λυπάμαι που έχουμε καταντήσει στο σημείο αυτό…
Αναγνώστρια
Tromaktiko
Πιστεύω ότι όλοι έχουμε περάσει από την θέση αυτή της αναζήτησης εργασίας και... του μοίρασμα συνεχώς βιογραφικών σε επιχειρήσεις διαφόρου τύπου. Πλέον στις μέρες μας η αναζήτηση κάτι συγκεκριμένου βάση των σπουδών που έχουμε κάνει είναι αδύνατή και μη ρεαλιστική. Όποτε όλοι μας καταλήγουμε να ψάχνουμε οπουδήποτε και οτιδήποτε γιατί πολύ απλά έχουμε ανάγκη τα χρήματα. Οι εργοδότες και οι επιχείρησης από την άλλη μεριά εκμεταλλεύονται στο έπακρο αυτή την κατάσταση.
Θέλω λοιπόν να μοιραστώ μαζί σας την πολύ ¨ευχάριστη¨ εμπειρία που είχα σε ένα μεγάλο πολυκατάστημα αυτό των «HONDOSCENTER» στο ηράκλειο Κρήτης.
Αρχικά παρέδωσα το βιογραφικό μου στο κατάστημα και έπειτα μετά από αρκετό καιρό με κάλεσαν να πάω από εκεί να μιλήσουμε μετά από μια ώρα πήγα λοιπόν και μου ζήτησαν να κάτσω αμέσως για εκπαίδευση ταμείου όπου και έκανα φυσικά με μεγάλη μου χαρά( που να ήξερα τότε)
Δεν όφειλε κάποιος να με ενημερώσει να μην περιμένω άδικα τόσες μέρες να μου δώσουν μια οποιαδήποτε εξήγηση η δικαιολογία;
Δε τους ενδιαφέρει πόση αγωνία είχες γιατί τη χρειαζόσουν αυτή τη δουλειά για να σηκώσουν ένα τηλέφωνο και να πουν «κοπέλα μου δε μας κάνεις» να ξέρεις να μη περιμένεις τουλάχιστον σε αναμμένα κάρβουνα.
Και όμως δε τελειώνει εδώ η ιστορία μου έχει και συνέχεια…
Αποφάσισα να πάω από εκεί να ζητήσω τον λόγο που δε με ενημέρωσαν.
Με πλησιάζει η προϊσταμένη, συγνώμη η ¨Κυρία¨ προϊσταμένη ήθελα να πω, χαμογελαστή ρωτώντας με τι κάνω (πολύ συγκινητικό με θυμάται και ενδιαφέρεται και τι κάνω). Της απαντώ λοιπόν ότι δεν είμαι και τόσο καλά γιατί περίμενα τόσο καιρό άσκοπα και την ζητάω τον λόγο που δε με ενημέρωσε ότι δε θα με χρειαστούν. Η ¨Κυρία¨ αυτή λοιπόν θέλοντας να με απομακρύνει από τους πελάτες, μου λέει δε θα μιλήσουμε εδώ για αυτό και ότι δε θυμάται ότι εγώ περίμενα τηλέφωνο. Εκνευρισμένη εγώ ύψωσα τον τόνο της φωνής μου ,πράγμα σπάνιο γιατί συνήθως χρειάζεται να επαναλαμβάνω αυτά που λέω γιατί δε μ’ ακούνε, αλλά φαίνεται όταν έχω δίκιο ανεβαίνει ο τόνος της φωνής μου χωρίς να το κάνω επίτηδες, με αποτέλεσμα να μου πει ότι δε φωνάζουμε εκεί μέσα, ρώτησα εγώ γιατί είναι νοσοκομείο και μου λέει να πάμε έξω από το κατάστημα να μιλήσουμε όμως εγώ δεν ήμουν υποχρεωμένη ούτε να την υπακούσω και άλλωστε δεν ήθελα να της πώ κάποιο μυστικό. Τότε άρχισε να μου φωνάζει αυτή ότι δε φωνάζουμε και να μου λέει ότι αυτό που κάνω εγώ δεν είναι σωστό (χαχαχαχα) και τότε φώναξε την ασφάλεια του καταστήματος καλέ για να με τρομάξει και να με απομακρύνει από τους πελάτες. Εγώ συνέχιζα να της λέω ότι αυτό που έκανε δεν ήταν σωστό και ότι όφειλε μια συγνώμη και ότι θα έπρεπε να σέβεται τον καθένα και την ανάγκη που έχει να βρει δουλεία και ότι δεν ήταν δύσκολο να με ενημερώσει και όλα αυτά οδεύοντας προς την έξοδο (αρκετή αξία τους έδωσα). Και τότε το καταπληκτικό της υπόθεσης γυρίζει ο σεκιούριτι και μου λέει «καταρχήν στον πληθυντικό παρακαλώ να μιλάς είναι διευθύντρια και να της μιλάς στον πληθυντικό» ΑΚΟΥ ΕΚΕΙ! Του απαντώ και εγώ «εμένα γιατί μου μιλάνε στον ενικό; Και εξάλλου εμένα δεν είναι διευθύντρια μου ευτυχώς τελικά για να είμαι ελεύθερη να μιλώ όπως θέλω και όπως θεωρώ εγώ σωστό.
Αααα βρέθηκε και κάποια άλλοι ¨πωλήτρια ¨ υπερασπιζόμενη την ¨Κυρία¨ διευθύντρια να μου φωνάξει καθώς έφευγα ότι ευτυχώς που δεν με προσέλαβαν γιατί θα κινδύνευαν να τους χτυπήσω όλους… Χωρίς καν να ξέρει τι συμβαίνει αλλά από συνήθεια στο γλείψιμο η ¨Κυρία¨ διευθύντρια-προϊσταμένη καο πάνω απ’ όλα ΥΠΕΥΘΥΝΗ μου είπε ότι έτσι δεν θα βρώ ποτέ δουλειά … Την ευχαριστώ και της απαντώ προτιμώ την αξιοπρέπεια μου παρά την δουλεία της!
Έφυγα λοιπόν όχι με το συναίσθημα ότι δικαιώθηκα εννοείται γιατί δεν έγινε. Όσα και να τους έλεγες δε θα καταλάβαιναν οι βολεμένοι εργαζόμενοι μιας κάποιας υψηλής θέσης ειδικά. Τέτοιες συμπεριφορές με κάνουν πάντα και αναρωτιέμαι ειδικά όταν θέλουν να βγουν και από πάνω..
Έχω γνώσει της εποχής που ζούμε και του πόσο δύσκολο είναι να βρεις μια δουλειά αλλά δε προτίθεμαι να χάσω για κανένα την αξιοπρέπεια μου και το δίκιο μου κάτι που δυστυχώς είναι πλέον απαραίτητο για να εργαστείς. Λυπάμαι που έχουμε καταντήσει στο σημείο αυτό…
Αναγνώστρια
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έρχεται νομοσχέδιο για τον έλεγχο του διαδικτύου;
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η Alcatel στο χωρό των Windows 10 υβριδικών συστημάτων
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
