2016-03-20 16:09:12
Βλέπουμε την κυβέρνηση να βρίσκεται σε κλοιό πιέσεων και προβλημάτων. Έχετε αισιόδοξη εκτίμηση για το αποτέλεσμα; Σε ό,τι αφορά την αξιολόγηση, όπως δείχνουν τα στοιχεία από τη διαπραγμάτευση τις τελευταίες μέρες, πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι ότι θα κλείσει. Προφανώς, για να γίνει αυτό θα υπάρχουν οι προϋποθέσεις αποδοχής, κι από τις δυο πλευρές, όλων των επίμαχων ζητημάτων.
Και μέσα στον Μάρτιο πιθανώς;
Ναι, ενδεχομένως και μέσα στον Μάρτιο. Απ’ την άλλη υπάρχουν τα προβλήματα που σχετίζονται με το προσφυγικό. Αυτά, όμως, δεν αφορούν μόνο τη χώρα μας. Παρότι είμαστε στην πρώτη γραμμή λόγω της γεωγραφικής μας θέσης και υφιστάμεθα τις μεγαλύτερες πιέσεις, το πρόβλημα αυτό είναι κατ’ εξοχήν ευρωπαϊκό ζήτημα και θα κρίνει τη μελλοντική πορεία της ίδιας της Ευρώπης. Σε αυτό το κρίσιμο σταυροδρόμι θα φανεί αν τελικά η Ευρώπη θα ακολουθήσει τον δρόμο της αλληλεγγύης και των ευρωπαϊκών αξιών ή θα κάνει επιλογές που θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη φυγόκεντρων τάσεων και ακροδεξιών φωνών και ενδεχομένως και στην αποδόμησή της.
Ωστόσο, στο εγχώριο πολιτικό σύστημα βλέπουμε τις αντίστοιχες δυνάμεις να παραμένουν σε νεοφιλελεύθερη τροχιά και πολλές φορές σε θέματα που άπτονται του προσφυγικού, σε ακροδεξιά ρητορική.
Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι το στρατηγικό αδιέξοδο της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας. Αδυνατεί να παρακολουθήσει τους όποιους προβληματισμούς υπάρχουν στον ευρωπαϊκό χώρο των όμορων προς αυτή δυνάμεων και εξακολουθεί να είναι προσδεμένη στο νεοφιλελεύθερο άρμα -τουλάχιστον στο προγραμματικό επίπεδο- και ταυτόχρονα υπερασπίζεται και τις βασικές επιλογές των τελευταίων κυβερνήσεων στις οποίες συμμετείχε. Όσο δεν λύνεται αυτός ο κόμπος νομίζω ότι δεν έχει μέλλον ο χώρος της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πρέπει να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, γιατί ούτως ή άλλως αυτές οι πρωτοβουλίες πρωτίστως αναφέρονται σ’ ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο. Η πορεία συνολικά της χώρας επηρεάζεται και θα επηρεάζει τους ευρωπαϊκούς πολιτικούς συσχετισμούς.
Αν, όμως, γίνει πράξη η δέσμευση της κυβέρνησης για αλλαγή του εκλογικού νόμου επί το αναλογικότερον, με ποιους συμμάχους θα αναζητήσει ο ΣΥΡΙΖΑ μια ανανέωση της κυβερνητικής εντολής όταν έρθει εκείνη η ώρα;
Η αλλαγή του εκλογικού νόμου, που πρέπει να γίνει προφανώς προς αναλογικότερη κατεύθυνση, θα βοηθήσει στον στρατηγικό επαναπροσδιορισμό όλων των πολιτικών δυνάμεων. Εάν τα πράγματα τα δούμε στατικά, προφανώς δεν υπάρχουν περιθώρια στο ορατό μέλλον για μια σύγκλιση με αυτούς που εκπροσωπούν εδώ τον χώρο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Κανείς μπορεί να δει μια τέτοια προοπτική μέσα από μία δυναμική πορεία και έναν αναγκαίο στρατηγικό επαναπροσδιορισμό των πολιτικών δυνάμεων.
Βλέπουμε να κλιμακώνεται η επίθεση των συστημικών μέσων εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία είχε ξεκινήσει το 2012, όταν ήσασταν εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος.
Νομίζω ότι είναι μια σύγκρουση που τα έχει όλα. Μία σύγκρουση ανάμεσα στη διαπλοκή και τις δυνάμεις των οποίων κορμός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες επιδιώκουν την ανατροπή και τη διάλυση της διαπλοκής και προφανώς αυτό έχει και ταξικό αποτύπωμα. Η διαπλοκή εξέφραζε ταξικά συμφέροντα, δεν ήταν ουδέτερη ταξικά.
Βλέπουμε να καθυστερεί το παράλληλο πρόγραμμα, εν γένει ό,τι δεν είναι στο Μνημόνιο. Παραμένει η βασική στόχευση της κυβέρνησης;
Ναι. Παραμένει ως ένα αναπόσπαστο, θα έλεγα, στοιχείο του συνολικού κυβερνητικού προγράμματος. Η αλήθεια είναι ότι η ένταση και η πυκνότητα των θεμάτων που σχετίζονται με την πρώτη αξιολόγηση, εκ των πραγμάτων, δημιουργούν μια δυσκολία στο να παρθούν μέτρα και ν’ ασκηθούν πολιτικές που είναι έξω από το πεδίο της συμφωνίας του Αυγούστου. Θεωρώ ότι με την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης, άρα και με την ολοκλήρωση των θεμάτων που σχετίζονται με το 70% - 80% του τελευταίου προγράμματος, που είναι εμπροσθοβαρές ως γνωστόν, απελευθερώνεται χώρος, δυνάμεις για να προχωρήσουμε στα υπόλοιπα ζητήματα.
Εξηγήστε μας τη διεύρυνση που έχει εξαγγείλει ο ΣΥΡΙΖΑ για το συνέδριό του.
Κατ’ αρχάς να ξεκινήσουμε από μία παραδοχή. Ο ΣΥΡΙΖΑ πριν το 2012, ο ΣΥΡΙΖΑ 2012 – 2015 και ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το 2015 είναι τρεις διαφορετικοί ΣΥΡΙΖΑ. Όχι τόσο στο προγραμματικό πεδίο όσο κυρίως στις δυνάμεις εκείνες που σε κοινωνικό επίπεδο εξέφρασε και συσπείρωσε. Ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να έχει την ιδιομορφία να έχει τις μικρότερες πολιτικά οργανωμένες δυνάμεις σε αναλογία με την εκλογική του επιρροή.
Το θέμα, όμως, δεν είναι μόνο ποσοτικό. Η ανάγκη του ανοίγματος σε όλον αυτόν τον κόσμο πρέπει να είναι μια πολιτική διαδικασία, όχι μια διαδικασία απλά και μόνο εγγραφής μελών. Πρέπει να έχει και ποιοτικά στοιχεία. Δεν πρέπει να μας πιάσει το άγχος μιας σώνει και καλά αριθμητικής μεγέθυνσης.
Το άνοιγμα σε αυτή τη φάση πρέπει είναι περισσότερο σε συγκεκριμένες πολιτικές προσωπικότητες και κοινωνικές δυνάμεις που σηματοδοτούν ορισμένα πράγματα και φάνηκε ότι παίζουν έναν ρόλο στις σημερινές συνθήκες. Με ενδιαφέρει, δηλαδή, να συμμετάσχουν στις διεργασίες του συνεδρίου άνθρωποι από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, που ενδεχομένως δεν είχαμε υποστηρίξει στις προηγούμενες εκλογές, αλλά που έδειξαν αυτά τα χρόνια ότι μπορούν να συντονιστούν με τις δικές μας προσπάθειες. Ίσως αυτό μπορεί να το δει κανείς λιγότερο σε ορισμένους παραδοσιακούς συνδικαλιστικούς χώρους. Με ενδιαφέρει, όμως, να δω να συμμετέχουν άτομα από κείνο το κομμάτι του αυθεντικού, του νέου συνδικαλιστικού κινήματος, που ενδεχομένως να μην εκφράζονται από την κατεστημένη συνδικαλιστική ιεραρχία της ΓΣΕΕ.
Ταυτόχρονα, το συνέδριο θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει τον διακριτό ρόλο του κόμματος απέναντι στην κυβέρνηση και προφανώς, όπως πάντοτε λέγαμε, απέναντι στα κινήματα.
Οπότε, να υποδείξει και μακροπρόθεσμο πρόγραμμα;
Προφανώς υπάρχει αυτή η ανάγκη. Το πρόγραμμα του πολιτικού υποκειμένου ΣΥΡΙΖΑ είναι διαφορετικό από το κυβερνητικό πρόγραμμα. Θα έλεγα δε ότι προϋπόθεση για να έχεις ένα κοινωνικά και ταξικά προσανατολισμένο κυβερνητικό πρόγραμμα είναι να διαθέτει το κόμμα που αναφέρεσαι το δικό του προγραμματικό σχέδιο, τις δικές του ιδεολογικές και κοινωνικές αναφορές και τον προσανατολισμό του.
Πάνω σ’ αυτό πρέπει να γίνει νέα δουλειά. Δεν πιστεύω ότι μας καλύπτουν οι προγραμματικές επεξεργασίες που είχαμε μέχρι το 2012 ή το 2015. Αυτό βέβαια για να γίνει πράξη χρειάζεται μια αντίστοιχη ενδυνάμωση του κόμματος με έμψυχο δυναμικό, με στελέχη, διότι μετά την ανάληψη της κυβέρνησης το κόμμα έχει αποψιλωθεί.
Βλέπουμε να σταθεροποιείται η συμμετοχή του Α. Τσίπρα ως παρατηρητή στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Πού αποσκοπεί αυτή η σχέση που αναπτύσσεται;
Να κάνουμε σαφές κάτι. Η συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος και του Αλέξη Τσίπρα ως πρωθυπουργού σε αυτές τις συναντήσεις δεν έχουν να κάνουν με τη λογική της πολιτικής δύναμης που βρίσκεται στον προθάλαμο της σοσιαλιστικής οικογένειας. Είναι μία συμμετοχή που ουσιαστικά εκπροσωπεί την Ευρωπαϊκή Αριστερά.
Η δική μας Αριστερά πάντοτε στη στρατηγική της αντίληψη είχε ενσωματώσει το στοιχείο ενός αναγκαίου διαλόγου με την ιστορική Σοσιαλδημοκρατία ως προϋπόθεση για τη δημιουργία των απαιτούμενων πλειοψηφικών πολιτικών και κοινωνικών συσχετισμών που θα άλλαζαν την πορεία της Ευρώπης. Αν δεν αναλάβει μία τέτοια πρωτοβουλία ο ΣΥΡΙΖΑ, που είναι το μεγαλύτερο κόμμα της ευρωπαϊκής Αριστεράς και βρίσκεται στην κυβέρνηση, ποιος άλλος μπορεί να την αναλάβει; Αλλά πάντοτε, εκκινούμε από το έδαφος των ιστορικών αξιών, απόψεων και αρχών της Αριστεράς.
Άρα η προοπτική είναι να παραμείνει στην αρχική μήτρα της ριζοσπαστικής και ανανεωτικής Αριστεράς ο ΣΥΡΙΖΑ...
Ναι, αλλά να συμβάλει στη διαμόρφωση αυτού του μπλοκ των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που είναι προαπαιτούμενο για να ακολουθήσει μια διαφορετική πορεία η Ευρώπη και να δούμε πια να διαμορφώνονται εκείνοι οι συσχετισμοί που θα διεκδικήσουν βαθιές πλέον διαρθρωτικές αλλαγές που θα βρίσκονται σε μια διαφορετική κατεύθυνση από τη σημερινή νεοφιλελεύθερη πορεία.
Στην ενδοκυβερνητική κρίση για το θέμα Μουζάλα εξετάστηκε η αλλαγή εταίρου;
Η υπόθεση που δημιουργήθηκε με αφορμή τη συνέντευξη του Γιάννη Μουζάλα θα έλεγα ότι είναι πολιτικά αστεία και δεν δικαιολογεί σε καμιά περίπτωση τον αχό που σηκώθηκε. Κατά συνέπεια, δεν υπήρξε κανένας προβληματισμός ότι μπορεί ένα τέτοιο γεγονός να θέσει σε αμφισβήτηση τη συνοχή της σημερινής κυβερνητικής πλειοψηφίας. Αν συνέβαινε ή συμβεί κάτι τέτοιο, να είστε σίγουρος ότι θα σχετίζεται με πολύ βαθύτερα και σοβαρότερα προβλήματα από το να υπάρξει μία αναφορά εν τη ρύμη του λόγου σε μία υπόθεση που ούτως ή άλλως έχει ταλαιπωρήσει τις τελευταίες δεκαετίες τη χώρα μας.
Η συμμαχία με τους ΑΝ.ΕΛΛ. δοκιμάστηκε όλους τους προηγούμενους μήνες. Χαρακτηρίζεται από μια εντιμότητα παρά τις μεγάλες διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στους ΑΝ.ΕΛΛ. και τον ΣΥΡΙΖΑ, και δεν βλέπω να συντρέχουν αυτή τη στιγμή οι λόγοι για να πούμε ότι έχει κλείσει ο κύκλος αυτής της συνεργασίας.
Πηγή Tromaktiko
Και μέσα στον Μάρτιο πιθανώς;
Ναι, ενδεχομένως και μέσα στον Μάρτιο. Απ’ την άλλη υπάρχουν τα προβλήματα που σχετίζονται με το προσφυγικό. Αυτά, όμως, δεν αφορούν μόνο τη χώρα μας. Παρότι είμαστε στην πρώτη γραμμή λόγω της γεωγραφικής μας θέσης και υφιστάμεθα τις μεγαλύτερες πιέσεις, το πρόβλημα αυτό είναι κατ’ εξοχήν ευρωπαϊκό ζήτημα και θα κρίνει τη μελλοντική πορεία της ίδιας της Ευρώπης. Σε αυτό το κρίσιμο σταυροδρόμι θα φανεί αν τελικά η Ευρώπη θα ακολουθήσει τον δρόμο της αλληλεγγύης και των ευρωπαϊκών αξιών ή θα κάνει επιλογές που θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη φυγόκεντρων τάσεων και ακροδεξιών φωνών και ενδεχομένως και στην αποδόμησή της.
Ωστόσο, στο εγχώριο πολιτικό σύστημα βλέπουμε τις αντίστοιχες δυνάμεις να παραμένουν σε νεοφιλελεύθερη τροχιά και πολλές φορές σε θέματα που άπτονται του προσφυγικού, σε ακροδεξιά ρητορική.
Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι το στρατηγικό αδιέξοδο της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας. Αδυνατεί να παρακολουθήσει τους όποιους προβληματισμούς υπάρχουν στον ευρωπαϊκό χώρο των όμορων προς αυτή δυνάμεων και εξακολουθεί να είναι προσδεμένη στο νεοφιλελεύθερο άρμα -τουλάχιστον στο προγραμματικό επίπεδο- και ταυτόχρονα υπερασπίζεται και τις βασικές επιλογές των τελευταίων κυβερνήσεων στις οποίες συμμετείχε. Όσο δεν λύνεται αυτός ο κόμπος νομίζω ότι δεν έχει μέλλον ο χώρος της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πρέπει να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, γιατί ούτως ή άλλως αυτές οι πρωτοβουλίες πρωτίστως αναφέρονται σ’ ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο. Η πορεία συνολικά της χώρας επηρεάζεται και θα επηρεάζει τους ευρωπαϊκούς πολιτικούς συσχετισμούς.
Αν, όμως, γίνει πράξη η δέσμευση της κυβέρνησης για αλλαγή του εκλογικού νόμου επί το αναλογικότερον, με ποιους συμμάχους θα αναζητήσει ο ΣΥΡΙΖΑ μια ανανέωση της κυβερνητικής εντολής όταν έρθει εκείνη η ώρα;
Η αλλαγή του εκλογικού νόμου, που πρέπει να γίνει προφανώς προς αναλογικότερη κατεύθυνση, θα βοηθήσει στον στρατηγικό επαναπροσδιορισμό όλων των πολιτικών δυνάμεων. Εάν τα πράγματα τα δούμε στατικά, προφανώς δεν υπάρχουν περιθώρια στο ορατό μέλλον για μια σύγκλιση με αυτούς που εκπροσωπούν εδώ τον χώρο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Κανείς μπορεί να δει μια τέτοια προοπτική μέσα από μία δυναμική πορεία και έναν αναγκαίο στρατηγικό επαναπροσδιορισμό των πολιτικών δυνάμεων.
Βλέπουμε να κλιμακώνεται η επίθεση των συστημικών μέσων εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία είχε ξεκινήσει το 2012, όταν ήσασταν εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος.
Νομίζω ότι είναι μια σύγκρουση που τα έχει όλα. Μία σύγκρουση ανάμεσα στη διαπλοκή και τις δυνάμεις των οποίων κορμός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες επιδιώκουν την ανατροπή και τη διάλυση της διαπλοκής και προφανώς αυτό έχει και ταξικό αποτύπωμα. Η διαπλοκή εξέφραζε ταξικά συμφέροντα, δεν ήταν ουδέτερη ταξικά.
Βλέπουμε να καθυστερεί το παράλληλο πρόγραμμα, εν γένει ό,τι δεν είναι στο Μνημόνιο. Παραμένει η βασική στόχευση της κυβέρνησης;
Ναι. Παραμένει ως ένα αναπόσπαστο, θα έλεγα, στοιχείο του συνολικού κυβερνητικού προγράμματος. Η αλήθεια είναι ότι η ένταση και η πυκνότητα των θεμάτων που σχετίζονται με την πρώτη αξιολόγηση, εκ των πραγμάτων, δημιουργούν μια δυσκολία στο να παρθούν μέτρα και ν’ ασκηθούν πολιτικές που είναι έξω από το πεδίο της συμφωνίας του Αυγούστου. Θεωρώ ότι με την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης, άρα και με την ολοκλήρωση των θεμάτων που σχετίζονται με το 70% - 80% του τελευταίου προγράμματος, που είναι εμπροσθοβαρές ως γνωστόν, απελευθερώνεται χώρος, δυνάμεις για να προχωρήσουμε στα υπόλοιπα ζητήματα.
Εξηγήστε μας τη διεύρυνση που έχει εξαγγείλει ο ΣΥΡΙΖΑ για το συνέδριό του.
Κατ’ αρχάς να ξεκινήσουμε από μία παραδοχή. Ο ΣΥΡΙΖΑ πριν το 2012, ο ΣΥΡΙΖΑ 2012 – 2015 και ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το 2015 είναι τρεις διαφορετικοί ΣΥΡΙΖΑ. Όχι τόσο στο προγραμματικό πεδίο όσο κυρίως στις δυνάμεις εκείνες που σε κοινωνικό επίπεδο εξέφρασε και συσπείρωσε. Ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να έχει την ιδιομορφία να έχει τις μικρότερες πολιτικά οργανωμένες δυνάμεις σε αναλογία με την εκλογική του επιρροή.
Το θέμα, όμως, δεν είναι μόνο ποσοτικό. Η ανάγκη του ανοίγματος σε όλον αυτόν τον κόσμο πρέπει να είναι μια πολιτική διαδικασία, όχι μια διαδικασία απλά και μόνο εγγραφής μελών. Πρέπει να έχει και ποιοτικά στοιχεία. Δεν πρέπει να μας πιάσει το άγχος μιας σώνει και καλά αριθμητικής μεγέθυνσης.
Το άνοιγμα σε αυτή τη φάση πρέπει είναι περισσότερο σε συγκεκριμένες πολιτικές προσωπικότητες και κοινωνικές δυνάμεις που σηματοδοτούν ορισμένα πράγματα και φάνηκε ότι παίζουν έναν ρόλο στις σημερινές συνθήκες. Με ενδιαφέρει, δηλαδή, να συμμετάσχουν στις διεργασίες του συνεδρίου άνθρωποι από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, που ενδεχομένως δεν είχαμε υποστηρίξει στις προηγούμενες εκλογές, αλλά που έδειξαν αυτά τα χρόνια ότι μπορούν να συντονιστούν με τις δικές μας προσπάθειες. Ίσως αυτό μπορεί να το δει κανείς λιγότερο σε ορισμένους παραδοσιακούς συνδικαλιστικούς χώρους. Με ενδιαφέρει, όμως, να δω να συμμετέχουν άτομα από κείνο το κομμάτι του αυθεντικού, του νέου συνδικαλιστικού κινήματος, που ενδεχομένως να μην εκφράζονται από την κατεστημένη συνδικαλιστική ιεραρχία της ΓΣΕΕ.
Ταυτόχρονα, το συνέδριο θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει τον διακριτό ρόλο του κόμματος απέναντι στην κυβέρνηση και προφανώς, όπως πάντοτε λέγαμε, απέναντι στα κινήματα.
Οπότε, να υποδείξει και μακροπρόθεσμο πρόγραμμα;
Προφανώς υπάρχει αυτή η ανάγκη. Το πρόγραμμα του πολιτικού υποκειμένου ΣΥΡΙΖΑ είναι διαφορετικό από το κυβερνητικό πρόγραμμα. Θα έλεγα δε ότι προϋπόθεση για να έχεις ένα κοινωνικά και ταξικά προσανατολισμένο κυβερνητικό πρόγραμμα είναι να διαθέτει το κόμμα που αναφέρεσαι το δικό του προγραμματικό σχέδιο, τις δικές του ιδεολογικές και κοινωνικές αναφορές και τον προσανατολισμό του.
Πάνω σ’ αυτό πρέπει να γίνει νέα δουλειά. Δεν πιστεύω ότι μας καλύπτουν οι προγραμματικές επεξεργασίες που είχαμε μέχρι το 2012 ή το 2015. Αυτό βέβαια για να γίνει πράξη χρειάζεται μια αντίστοιχη ενδυνάμωση του κόμματος με έμψυχο δυναμικό, με στελέχη, διότι μετά την ανάληψη της κυβέρνησης το κόμμα έχει αποψιλωθεί.
Βλέπουμε να σταθεροποιείται η συμμετοχή του Α. Τσίπρα ως παρατηρητή στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Πού αποσκοπεί αυτή η σχέση που αναπτύσσεται;
Να κάνουμε σαφές κάτι. Η συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος και του Αλέξη Τσίπρα ως πρωθυπουργού σε αυτές τις συναντήσεις δεν έχουν να κάνουν με τη λογική της πολιτικής δύναμης που βρίσκεται στον προθάλαμο της σοσιαλιστικής οικογένειας. Είναι μία συμμετοχή που ουσιαστικά εκπροσωπεί την Ευρωπαϊκή Αριστερά.
Η δική μας Αριστερά πάντοτε στη στρατηγική της αντίληψη είχε ενσωματώσει το στοιχείο ενός αναγκαίου διαλόγου με την ιστορική Σοσιαλδημοκρατία ως προϋπόθεση για τη δημιουργία των απαιτούμενων πλειοψηφικών πολιτικών και κοινωνικών συσχετισμών που θα άλλαζαν την πορεία της Ευρώπης. Αν δεν αναλάβει μία τέτοια πρωτοβουλία ο ΣΥΡΙΖΑ, που είναι το μεγαλύτερο κόμμα της ευρωπαϊκής Αριστεράς και βρίσκεται στην κυβέρνηση, ποιος άλλος μπορεί να την αναλάβει; Αλλά πάντοτε, εκκινούμε από το έδαφος των ιστορικών αξιών, απόψεων και αρχών της Αριστεράς.
Άρα η προοπτική είναι να παραμείνει στην αρχική μήτρα της ριζοσπαστικής και ανανεωτικής Αριστεράς ο ΣΥΡΙΖΑ...
Ναι, αλλά να συμβάλει στη διαμόρφωση αυτού του μπλοκ των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που είναι προαπαιτούμενο για να ακολουθήσει μια διαφορετική πορεία η Ευρώπη και να δούμε πια να διαμορφώνονται εκείνοι οι συσχετισμοί που θα διεκδικήσουν βαθιές πλέον διαρθρωτικές αλλαγές που θα βρίσκονται σε μια διαφορετική κατεύθυνση από τη σημερινή νεοφιλελεύθερη πορεία.
Στην ενδοκυβερνητική κρίση για το θέμα Μουζάλα εξετάστηκε η αλλαγή εταίρου;
Η υπόθεση που δημιουργήθηκε με αφορμή τη συνέντευξη του Γιάννη Μουζάλα θα έλεγα ότι είναι πολιτικά αστεία και δεν δικαιολογεί σε καμιά περίπτωση τον αχό που σηκώθηκε. Κατά συνέπεια, δεν υπήρξε κανένας προβληματισμός ότι μπορεί ένα τέτοιο γεγονός να θέσει σε αμφισβήτηση τη συνοχή της σημερινής κυβερνητικής πλειοψηφίας. Αν συνέβαινε ή συμβεί κάτι τέτοιο, να είστε σίγουρος ότι θα σχετίζεται με πολύ βαθύτερα και σοβαρότερα προβλήματα από το να υπάρξει μία αναφορά εν τη ρύμη του λόγου σε μία υπόθεση που ούτως ή άλλως έχει ταλαιπωρήσει τις τελευταίες δεκαετίες τη χώρα μας.
Η συμμαχία με τους ΑΝ.ΕΛΛ. δοκιμάστηκε όλους τους προηγούμενους μήνες. Χαρακτηρίζεται από μια εντιμότητα παρά τις μεγάλες διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στους ΑΝ.ΕΛΛ. και τον ΣΥΡΙΖΑ, και δεν βλέπω να συντρέχουν αυτή τη στιγμή οι λόγοι για να πούμε ότι έχει κλείσει ο κύκλος αυτής της συνεργασίας.
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ Ο ΚΑΒΒΑΔΑΣ! (ΡΗΟΤΟ)
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
