2019-08-19 22:17:17
Τα τελευταία χρόνια και με την εξάπλωση του διαδικτύου σε κάθε άκρο του κόσμου ο άνθρωπος απέκτησε την δυνατότητα επικοινωνίας, γραπτής-τηλεφωνικής, και παρέμβασης από το ένα άκρο της γης στο άλλο.
Αναμφισβήτητα, αυτό ήταν ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της Επιστήμης. Είναι γνωστό επίσης πως καμία ενέργεια δεν έχει μονομερή αποτελέσματα. Υπάρχει η δράση (ενέργεια), υπάρχει και η αντίδραση. Η
αντίδραση, εν προκειμένω, (αρνητικές επιδράσεις), είναι:
α. Η τεκμηριωμένη πλέον επιστημονικά κατάχρηση της χρήσης του διαδικτύου με ολέθρια για την υγεία των χρηστών αποτελέσματα,
β. Η αχαλίνωτη και απεριόριστη δυνατότητα χρήσης του διαδικτύου από ανώνυμους χρήστες οι οποίοι, καλυπτόμενοι από την ανοχή της Δημοκρατίας, (αναφέρομαι σε δημοκρατικά κράτη), δεν διστάζουν να καταφερθούν εναντίον όποιου αντιπαθούν-δεν γουστάρουν, και όποτε αυτοί επιλέξουν.
Για τους πρώτους δεν θα κάνω αναφορά λόγω του ό,τι έχουν γίνει άπειρες αναφορές από επιστήμονες ειδικότεροι εμού. Θα αναφερθώ στην δεύτερη κατηγορία των ανωνύμων του διαδικτύου την οποία λόγω της μακροχρόνιας ενασχόλησής μου με τα κοινά γνωρίζω προσωπικά.
(Υπάρχουν δύο περιπτώσεις όπου ο άνθρωπος επιθυμεί την ανωνυμίαν.
α. Η πρώτη περίπτωση αφορά δωρητές και αυτούς που προσφέρουν, γενικά, στην κοινωνία και επιθυμούν την ανωνυμία για τους δικούς τους λόγους, αποδεκτό!,
β. Η δεύτερη περίπτωση αφορά τους ανώνυμους και άνευ στοιχείων σπιλωτές και διασυρμού προσώπων.
Την πρώτη κατηγορία των ανωνύμων την συγχαίρω, την επαινώ και την προβάλλω. Την δεύτερη… Ας ξεκαθαρίσω τον τρόπο σκέψης μου. Αναγνωρίζω, υποστηρίζω και αγωνίζομαι για το αυτονόητο δικαίωμα του κάθε ελεύθερου πολίτη να εκφράσει την σκέψη του, τον λόγο του και το δικαίωμα στην, (καλοπροαίρετη), κριτική αρκεί να είναι επώνυμος. ΟΧΙ ΑΕΡΑΣ
Η δημοκρατία λοιπόν όχι μόνον δεν αποδέχεται την ανωνυμία αλλά απαιτεί επωνυμία, και αυτή δεν βρίσκεται στο διαδίκτυο αλλά στην καθημερινή μας ζωή, στην συμπεριφορά μας, στον τρόπο σκέψης και έκφρασης. Δηλαδή στην πραγματική μας ζωή. Μόνον εκεί μπορούμε να δείξουμε την ειλικρίνειά μας, την αξιοπιστία μας και την εντιμότητά μας κοιτώντας τον άλλον στα μάτια. Μόνον επώνυμα μπορείς να ελέγξεις την συνέπεια έργων και λόγων των άλλων.
Στο διαδίκτυο, για τον ανώνυμο, τα πάντα είναι ψεύτικα και αποσκοπούν στην εκτόνωση των ψυχοπαθητικών τους καταστάσεων. Ως ανώνυμος μπορείς να γράψεις ότι θέλεις, να σπιλώσεις και να διασύρεις όποιον θέλεις, χωρίς κόστος. Αυτή η τακτική των ανωνύμων στο διαδίκτυο της Αρτέμιδος ¨κτύπησε κόκκινο» προεκλογικά. Αυτή η τακτική- δικαίωμα, δεν είναι Δημοκρατία, είναι Τρομοκρατία.
Το διαδίκτυο, συνεπώς, για τους ανώνυμους, είναι τρόπος ζωής. Είναι σαν την σπηλιά του Κύκλωπα. Κρυμμένοι μέσα στην σπηλιά του, (διαδίκτυο), απομονωμένοι, από τον υπόλοιπο κόσμο, (ανωνυμία), δεν θέλουν να τους ξέρει κανείς διότι τους τρομάζει η επωνυμία, φοβούνται και τρέμουν την πραγματικότητα, και κάνουν χρήση της Κυκλώπειας δύναμης της ανωνυμίας, και της Δημοκρατικής αδυναμίας να τους αποκαλύπτει, όπως προανέφερα, για την εκτόνωση των προσωπικών τους απωθημένων και αποτυχιών. Κατά συνέπεια, Διαδικτυακή δημοκρατία νομίζω ότι δεν υπάρχει.
Υ.Γ. Στην αρχαία Ελλάδα χρησιμοποιούσαν βαρύτατους χαρακτηρισμούς για τους μη φέροντες όνομα, ανώνυμους, και δεν ήταν αποδεκτοί από την Κοινωνία.
Λύση???? Προς το παρόν δεν έχω και ούτε πιστεύω πως θα υπάρξει σύντομα.
19/08/19
Σπύρος Η. Καραπιδάκης.
Αρθρογράφος, σχολιαστής,
Εκδότης «Δημοτικής ΕΠΟΠΤΕΙΑΣ»
anatakti
Αναμφισβήτητα, αυτό ήταν ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της Επιστήμης. Είναι γνωστό επίσης πως καμία ενέργεια δεν έχει μονομερή αποτελέσματα. Υπάρχει η δράση (ενέργεια), υπάρχει και η αντίδραση. Η
αντίδραση, εν προκειμένω, (αρνητικές επιδράσεις), είναι:
α. Η τεκμηριωμένη πλέον επιστημονικά κατάχρηση της χρήσης του διαδικτύου με ολέθρια για την υγεία των χρηστών αποτελέσματα,
β. Η αχαλίνωτη και απεριόριστη δυνατότητα χρήσης του διαδικτύου από ανώνυμους χρήστες οι οποίοι, καλυπτόμενοι από την ανοχή της Δημοκρατίας, (αναφέρομαι σε δημοκρατικά κράτη), δεν διστάζουν να καταφερθούν εναντίον όποιου αντιπαθούν-δεν γουστάρουν, και όποτε αυτοί επιλέξουν.
Για τους πρώτους δεν θα κάνω αναφορά λόγω του ό,τι έχουν γίνει άπειρες αναφορές από επιστήμονες ειδικότεροι εμού. Θα αναφερθώ στην δεύτερη κατηγορία των ανωνύμων του διαδικτύου την οποία λόγω της μακροχρόνιας ενασχόλησής μου με τα κοινά γνωρίζω προσωπικά.
(Υπάρχουν δύο περιπτώσεις όπου ο άνθρωπος επιθυμεί την ανωνυμίαν.
α. Η πρώτη περίπτωση αφορά δωρητές και αυτούς που προσφέρουν, γενικά, στην κοινωνία και επιθυμούν την ανωνυμία για τους δικούς τους λόγους, αποδεκτό!,
β. Η δεύτερη περίπτωση αφορά τους ανώνυμους και άνευ στοιχείων σπιλωτές και διασυρμού προσώπων.
Την πρώτη κατηγορία των ανωνύμων την συγχαίρω, την επαινώ και την προβάλλω. Την δεύτερη… Ας ξεκαθαρίσω τον τρόπο σκέψης μου. Αναγνωρίζω, υποστηρίζω και αγωνίζομαι για το αυτονόητο δικαίωμα του κάθε ελεύθερου πολίτη να εκφράσει την σκέψη του, τον λόγο του και το δικαίωμα στην, (καλοπροαίρετη), κριτική αρκεί να είναι επώνυμος. ΟΧΙ ΑΕΡΑΣ
Η δημοκρατία λοιπόν όχι μόνον δεν αποδέχεται την ανωνυμία αλλά απαιτεί επωνυμία, και αυτή δεν βρίσκεται στο διαδίκτυο αλλά στην καθημερινή μας ζωή, στην συμπεριφορά μας, στον τρόπο σκέψης και έκφρασης. Δηλαδή στην πραγματική μας ζωή. Μόνον εκεί μπορούμε να δείξουμε την ειλικρίνειά μας, την αξιοπιστία μας και την εντιμότητά μας κοιτώντας τον άλλον στα μάτια. Μόνον επώνυμα μπορείς να ελέγξεις την συνέπεια έργων και λόγων των άλλων.
Στο διαδίκτυο, για τον ανώνυμο, τα πάντα είναι ψεύτικα και αποσκοπούν στην εκτόνωση των ψυχοπαθητικών τους καταστάσεων. Ως ανώνυμος μπορείς να γράψεις ότι θέλεις, να σπιλώσεις και να διασύρεις όποιον θέλεις, χωρίς κόστος. Αυτή η τακτική των ανωνύμων στο διαδίκτυο της Αρτέμιδος ¨κτύπησε κόκκινο» προεκλογικά. Αυτή η τακτική- δικαίωμα, δεν είναι Δημοκρατία, είναι Τρομοκρατία.
Το διαδίκτυο, συνεπώς, για τους ανώνυμους, είναι τρόπος ζωής. Είναι σαν την σπηλιά του Κύκλωπα. Κρυμμένοι μέσα στην σπηλιά του, (διαδίκτυο), απομονωμένοι, από τον υπόλοιπο κόσμο, (ανωνυμία), δεν θέλουν να τους ξέρει κανείς διότι τους τρομάζει η επωνυμία, φοβούνται και τρέμουν την πραγματικότητα, και κάνουν χρήση της Κυκλώπειας δύναμης της ανωνυμίας, και της Δημοκρατικής αδυναμίας να τους αποκαλύπτει, όπως προανέφερα, για την εκτόνωση των προσωπικών τους απωθημένων και αποτυχιών. Κατά συνέπεια, Διαδικτυακή δημοκρατία νομίζω ότι δεν υπάρχει.
Υ.Γ. Στην αρχαία Ελλάδα χρησιμοποιούσαν βαρύτατους χαρακτηρισμούς για τους μη φέροντες όνομα, ανώνυμους, και δεν ήταν αποδεκτοί από την Κοινωνία.
Λύση???? Προς το παρόν δεν έχω και ούτε πιστεύω πως θα υπάρξει σύντομα.
19/08/19
Σπύρος Η. Καραπιδάκης.
Αρθρογράφος, σχολιαστής,
Εκδότης «Δημοτικής ΕΠΟΠΤΕΙΑΣ»
anatakti
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
