2020-02-27 17:53:40
Αυτό το Σαββατόβραδο άργησε τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Τέσσερα ολόκληρα χρόνια για να ξαναδούμε τη Μπάρσα πρωταθλήτρια Ευρώπης. Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Η πέμπτη κούπα είναι γεγονός και οι μπλαουγκράνα ετοιμάζονται για νέα αυτοκρατορία.
Τα λόγια για τον χθεσινό τελικό είναι περιττά. Νικητής μόνο ένας μπορούσε να ήταν. Και αυτή ήταν η Μπαρσελόνα. Πέτυχε άκοπα το πρώτο γκολ και ξεκίνησε από τη θέση οδηγού. Τι και αν δεν «σκότωσε» τον αντίπαλο, τι και αν έχασε το μομέντουμ στην επανάληψη, τι και αν ισοφαρίστηκε. Η στόφα αυτής της ομάδας αλλάζει τη ροή του παιχνιδιού με το «έτσι θέλω».
Η ώρα είναι περασμένα μεσάνυχτα και ο Τσάβι σηκώνει την κούπα στον ουρανό του Βερολίνου. Ή καλύτερα του Μπλαουγκρίνου. Είναι το τελευταίο τρόπαιο του μεγάλου αρχηγού( ως παίκτης της ομάδας). Το τρεμπλ είναι ιδανικός επίλογος στην μπλαουγκράνα καριέρα αυτού του παίκτη.
Είναι όμως και η πιστοποίηση ότι η Μπάρσα είναι η καλύτερη ευρωπαϊκή ομάδα της τελευταίας δεκαετίας. Σε εννιά χρόνια, τέσσερις τελικοί, τέσσερις κατακτήσεις. Το πιο φανταστικό δεν είναι ότι έφτασε στην κορυφή, αλλά πως έφτασε ως εκεί. Στηρίχτηκε στα «σπλάχνα» της, την Μασία, έφτιαξε μία νέα σχολή ποδοσφαίρου και κυρίως δίδαξε πως παίζεται η μπάλα.
Δεν χρειάζεται το θέαμα για να είσαι θεαματικός, αρκεί η απλότητα και η ουσία. Ένα τάκλιν, μία σωστή πάσα, ένας απλός συνδυασμός. Χωρίς περιττές ενέργειες που κουράζουν. Η Μπαρσελόνα έκανε τους οπαδούς της να χορτάσουν πολλή μπάλα με αυτό το στυλ.
Μία ανάλογη παράσταση ήταν και η χθεσινή. Χωρίς να κάνει περίπλοκα πράγματα, έφτανε όποτε ήθελε στην περιοχή της Γιούβε και έκανε φάση. Και αν το 1-0 έγινε εύκολα, το 2-1 ήρθε ακόμα ευκολότερα. Γιατί η Γιουβέντους ισοφάρισε και δεν κοίταξε να κλειστεί και να αμυνθεί, όπως αρμόζει στην ιταλική σχολή ποδοσφαίρου. Έτρεξε να ανατρέψει το σκορ και να καθαρίσει το ματς. Κάτι που σημαίνει ότι άφησε χώρους. Το μεγαλύτερο σφάλμα με αντίπαλο την Μπαρσελόνα.
Το σφύριγμα της λήξης βρήκε τους παίκτες της Μπαρσελόνα να πανηγυρίζουν με την ψυχή τους. Είναι κάτι που το άξιζαν. Η περσινή αποχή από τους τίτλους, τα περί τελειωμένων, το κράξιμο στις αρχές της φετινής σεζόν τους πείσμωσαν. Τους έθιξε τον εγωισμό και τον έβγαλαν στο γήπεδο. Και περισσότερο απ’όλους ο Λουίς Ενρίκε.
Από τα μέσα Ιανουαρίου και την ήττα από τη Σοσιέδαδ, παραδίδει σεμινάρια προπονητικής. Χωρίς να ακούει τίποτα και κανέναν, προχώρησε κανονικά στη δουλειά του, όπως όφειλε. Το κυριότερο συν που του πιστώνεται είναι ο τομέας της φυσικής κατάστασης, που τονίζουν πολλοί. Στην πιο κρίσιμη καμπή της χρονιάς, λίγο πριν το τερματισμό, εκεί που κρίνονται οι τίτλοι, η Μπάρσα έδειξε ακούραστη και ακόμα πιο δυνατή. Οι παίκτες είχαν αντοχή να παίξουν ένα ακόμα 90λεπτο. Οι μυικοί τραυματισμοί, που ήταν μεγάλο πλήγμα τα τελευταία χρόνια, εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας. Λάθος. Το team των γυμναστών με πρωτεργάτη τον Ράφελ Πολ κρατάει το μαγικό ραβδάκι που τους εξαφάνισε.
Το μέλλον φαντάζει ευοίωνο για την ομάδα που καθηλώνει με τον πιο απλό τρόπο τους απανταχού ποδοσφαιρόφιλους. Επόμενη επίσημη υποχρέωση είναι το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ με τη Σεβίλλη. Αλλά η ομάδα κοιτάει και μακροπρόθεσμα. Μεγάλος στόχος είναι το back-to-back Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτό που καμία ομάδα δεν έχει καταφέρει στα χρονικά της διοργάνωσης. Η Μπαρσελόνα έχει όλα τα φόντα για να το πετύχει. Ώρα να γράψει άλλη μία χρυσή σελίδα στην ιστορία της.
Καλύτερος επίλογος από την αφιέρωση της κούπας στον αείμνηστο Τίτο Βιλανόβα δεν υπάρχει.
Υ.Γ. Το άρθρο είναι δημοσιευμένο και στο blaugrana.gr
Τα λόγια για τον χθεσινό τελικό είναι περιττά. Νικητής μόνο ένας μπορούσε να ήταν. Και αυτή ήταν η Μπαρσελόνα. Πέτυχε άκοπα το πρώτο γκολ και ξεκίνησε από τη θέση οδηγού. Τι και αν δεν «σκότωσε» τον αντίπαλο, τι και αν έχασε το μομέντουμ στην επανάληψη, τι και αν ισοφαρίστηκε. Η στόφα αυτής της ομάδας αλλάζει τη ροή του παιχνιδιού με το «έτσι θέλω».
Η ώρα είναι περασμένα μεσάνυχτα και ο Τσάβι σηκώνει την κούπα στον ουρανό του Βερολίνου. Ή καλύτερα του Μπλαουγκρίνου. Είναι το τελευταίο τρόπαιο του μεγάλου αρχηγού( ως παίκτης της ομάδας). Το τρεμπλ είναι ιδανικός επίλογος στην μπλαουγκράνα καριέρα αυτού του παίκτη.
Είναι όμως και η πιστοποίηση ότι η Μπάρσα είναι η καλύτερη ευρωπαϊκή ομάδα της τελευταίας δεκαετίας. Σε εννιά χρόνια, τέσσερις τελικοί, τέσσερις κατακτήσεις. Το πιο φανταστικό δεν είναι ότι έφτασε στην κορυφή, αλλά πως έφτασε ως εκεί. Στηρίχτηκε στα «σπλάχνα» της, την Μασία, έφτιαξε μία νέα σχολή ποδοσφαίρου και κυρίως δίδαξε πως παίζεται η μπάλα.
Δεν χρειάζεται το θέαμα για να είσαι θεαματικός, αρκεί η απλότητα και η ουσία. Ένα τάκλιν, μία σωστή πάσα, ένας απλός συνδυασμός. Χωρίς περιττές ενέργειες που κουράζουν. Η Μπαρσελόνα έκανε τους οπαδούς της να χορτάσουν πολλή μπάλα με αυτό το στυλ.
Μία ανάλογη παράσταση ήταν και η χθεσινή. Χωρίς να κάνει περίπλοκα πράγματα, έφτανε όποτε ήθελε στην περιοχή της Γιούβε και έκανε φάση. Και αν το 1-0 έγινε εύκολα, το 2-1 ήρθε ακόμα ευκολότερα. Γιατί η Γιουβέντους ισοφάρισε και δεν κοίταξε να κλειστεί και να αμυνθεί, όπως αρμόζει στην ιταλική σχολή ποδοσφαίρου. Έτρεξε να ανατρέψει το σκορ και να καθαρίσει το ματς. Κάτι που σημαίνει ότι άφησε χώρους. Το μεγαλύτερο σφάλμα με αντίπαλο την Μπαρσελόνα.
Το σφύριγμα της λήξης βρήκε τους παίκτες της Μπαρσελόνα να πανηγυρίζουν με την ψυχή τους. Είναι κάτι που το άξιζαν. Η περσινή αποχή από τους τίτλους, τα περί τελειωμένων, το κράξιμο στις αρχές της φετινής σεζόν τους πείσμωσαν. Τους έθιξε τον εγωισμό και τον έβγαλαν στο γήπεδο. Και περισσότερο απ’όλους ο Λουίς Ενρίκε.
Από τα μέσα Ιανουαρίου και την ήττα από τη Σοσιέδαδ, παραδίδει σεμινάρια προπονητικής. Χωρίς να ακούει τίποτα και κανέναν, προχώρησε κανονικά στη δουλειά του, όπως όφειλε. Το κυριότερο συν που του πιστώνεται είναι ο τομέας της φυσικής κατάστασης, που τονίζουν πολλοί. Στην πιο κρίσιμη καμπή της χρονιάς, λίγο πριν το τερματισμό, εκεί που κρίνονται οι τίτλοι, η Μπάρσα έδειξε ακούραστη και ακόμα πιο δυνατή. Οι παίκτες είχαν αντοχή να παίξουν ένα ακόμα 90λεπτο. Οι μυικοί τραυματισμοί, που ήταν μεγάλο πλήγμα τα τελευταία χρόνια, εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας. Λάθος. Το team των γυμναστών με πρωτεργάτη τον Ράφελ Πολ κρατάει το μαγικό ραβδάκι που τους εξαφάνισε.
Το μέλλον φαντάζει ευοίωνο για την ομάδα που καθηλώνει με τον πιο απλό τρόπο τους απανταχού ποδοσφαιρόφιλους. Επόμενη επίσημη υποχρέωση είναι το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ με τη Σεβίλλη. Αλλά η ομάδα κοιτάει και μακροπρόθεσμα. Μεγάλος στόχος είναι το back-to-back Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτό που καμία ομάδα δεν έχει καταφέρει στα χρονικά της διοργάνωσης. Η Μπαρσελόνα έχει όλα τα φόντα για να το πετύχει. Ώρα να γράψει άλλη μία χρυσή σελίδα στην ιστορία της.
Καλύτερος επίλογος από την αφιέρωση της κούπας στον αείμνηστο Τίτο Βιλανόβα δεν υπάρχει.
Υ.Γ. Το άρθρο είναι δημοσιευμένο και στο blaugrana.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Βόλτα στο Μόντρεαλ ο Χάμιλτον
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ρόσμπεργκ και στα "σαλόνια" του Μονακό
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
