2012-12-21 16:04:03
Γράφει ο Χαράλαμπος Γαλιάνδρας-Αρτινός
«Μη θρηνήσεις για όσους έρθει ο καιρός τους να φύγουν» Δεν πιστεύω πως… ήρθε η σειρά μου να ταξιδέψω στη γη της σιωπής. Κι αυτό επειδή στα 65 χρόνια της ύπαρξής μου που διανύω νιώθω ακμαίος και δυνατός και με πάρα πολλά αποθέματα γνώσης, τα οποία αποκόμισα κατά την 43χρονη διακονία μου στο χώρο της έντυπης και ηλεκτρονικής ενημέρωσης.
Πιστεύω όμως πως επληρώθη ο χρόνος να αρχειοθετήσω την πένα μου που επί μακρό χρονικό διάστημα ανάλωνε το μελάνι του μυαλού μου υπηρετώντας πιστά και ανιδιοτελώς το λειτούργημα του δημοσιογράφου στον αθηναϊκό και πανελλήνιο ημερήσιο και περιοδικό Τύπο, στο ραδιόφωνο, την τηλεόραση, σε λογοτεχνικές εκδόσεις, στις φιλόξενες στήλες εφημερίδων της Ηπείρου και σε εκδόσεις συλλόγων, αδελφοτήτων και ομοσπονδιών της ηπειρώτικης αποδημίας, σε ιστοσελίδες του διαδικτύου.
Πιστεύω πως ο χρόνος για μένα και την πένα μου έφτασε στο τέλος του και πως με πλήρη γνώση και αντίληψη αφήνω χώρο σε νεότερους ανθρώπους με πληρέστερη μόρφωση, αντίληψη, κρίση, επίγνωση, ευθύνη, κατάρτιση και πατριδολατρεία μπορούν να υπηρετήσουν το χώρο της ενημέρωσης σύμφωνα με τις σύγχρονες απαιτήσεις των καιρών και όχι με παρελθοντολογίες.
Πιστεύω πως όλοι μας από τη θέση αυτή, και όχι μόνο, πρέπει να λαμβάνουν παρόμοιες αποφάσεις προκειμένου να υπάρχει συνέπεια και συνέχεια, ανανέωση, φρέσκες ιδέες, γνώσεις, εμπειρίες και αναγκαιότητες που θα καθοδηγούν και θα οδηγούν την κοινωνία και τη χώρα σκαλι-σκαλί στην ανώτερη κλίμακα της προόδου, της ευημερίας, της αξιοκρατίας, της δικαιοσύνης, της δημοκρατίας.
Πιστεύω πως η γεροντοκρατία καταδυναστεύει τη χώρα και τους κατοίκους και είναι ανασταλτικός παράγοντας για πρόοδο, μετεξέλιξη, αλλαγές, καινοτομίες που τόσο ανάγκη έχει ο τόπος. Γιατί δεν μπορεί πολιτική και πολιτικοί που άγονται και φέρονται από καμαρίλες, πάσχουν από γεροντική άνοια, κυκλοφορούν με μουσκεμένα πάμπερς να διαφεντεύουν το παρόν αυτού του τόπου και να υποθηκεύουν το μέλλον του. Το ίδιο ισχύει για δικαστικούς, ακαδημαϊκούς, ιεράρχες και δημοσιογράφους.
Πιστεύω πως όλα αυτά τα χρόνια η πένα μου υπηρέτησε σωστά και προπαντός ανιδιοτελώς, στα μέτρα του εφικτού, αφεντάδες και ιδεολογίες σύμφωνα με τη δεοντολογία του λειτουργήματός μου κι όχι με τα εκάστοτε επιβαλλόμενα. Γι΄αυτό και παρέμεινα ταπεινός, άγνωστος και φτωχός, Φτωχός; Από οικονομικής άποψης «ναι», από ηθικής και πνευματικής όμως «όχι».
Πιστεύω πως από την πολύχρονη και πολυκύμαντη ενασχόλησή μου με τα κοινά έγινα πλουσιότερος σε γνώση, αντίληψη, κρίση, υπομονή, επιμονή, ψυχραιμία, συγκατάβαση, κατανόηση, πληρότητα. Γι΄αυτό είμαι ευγνώμων για τους λίγους καλούς δασκάλους που έσκυψαν με αγάπη πάνω μου καθοδηγώντας με σωστά στα πρώτα άγουρα βήματά μου σ΄έναν πολύ σημαντικό για την κοινωνία δρόμο. Σε πραγματικούς δασκάλους με ήθος και ανθρωπιά και όχι σαν κάποιους άλλους «Νέστορες της δημοσιογραφίας», αδίστακτους αριβίστες που.. πάτησαν επί πτωμάτων, εκβίασαν και βίασαν μυαλά και καταστάσεις, ζητιάνεψαν τσιγάρα από κλητήρες και μάρκες από εργοδότες τους για να παίξουν σε καζίνο, μαγνητοφωνούσαν συναδέλφους τους, ευνόησαν υπέρμετρα άλλους, υπηρέτησαν όλους τους αφεντάδες, ξεπούλησαν κάθε ιδεολογία και δεοντολογία, απαίτησαν βραβεύσεις και προβολές ανενδοίαστα και ανερυθρίαστα. «Νέστορες» που δεν άφησαν τίποτα όρθιο, ειδικά κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης, η οποία δυστυχώς εξακολουθεί να σκιάζει τη χώρα και το λαό.
Πιστεύω επίσης πως τα περισσότερα από τα πλούτη μου τα αποκόμισα από συναδέλφους και άλλους γνωστούς, πατριώτες και αναγνώστες οι οποίοι ιδιοτελώς μου αντιπαρατέθηκαν, εχθρεύτηκαν, κατηγόρησαν, αμφισβήτησαν την ανιδιοτέλειά μου. Από αυτούς έμαθα ποιοι είναι πραγματικά φίλοι και ποιοι εχθροί, αλλά το πιο σημαντικό το πώς κρίνουν, σκέπτονται, ενεργούν και το πώς αντιμετωπίζονται. Αυτό το τελευταίο ήταν και το μεγαλύτερο κέρδος για μένα και την πένα μου.
Πιστεύω πως έπραξα στο ακέραιο το καθήκον μου όπως επιτάσσει η δεοντολογία του λειτουργήματός το οποίο υπηρέτησα χωρίς ποτέ να εγκληθώ, απαλλαχθώ δια βουλεύματος για πράξεις, παραλείψεις, για ψευδή και συκοφαντικά δημοσιεύματα.
Πιστεύω πως υπάρχουν ιδιοτελείς που θα πανηγυρίσουν την… αποστρατεία της πένας μου. Ας μη βιαστούν. Διαθέτω φακέλους με αδιάψευστα στοιχεία για το βίο και την πολιτεία τους που μπορεί κάποτε, αν προκληθώ, να τα φέρω στη δημοσιότητα. Και τότε δεν θα έχουν που να κρυφτούν. Αν δεν το έκανα έως τώρα ήταν γιατί δεν είχα στόχο τους ανθρώπους. Επιδίωξή μου ήταν να στηλιτεύω πράξεις, ανομίες , παρανομίες και… πιθήκους που αναρριχήθηκαν σε φοινικόδεντρα πιστεύοντας πως διαθέτουν βελουδένιους πισινούς και μεταξωτά βρακιά. Κάτι που δεν διέθετα, γι΄αυτό και δεν ανέβηκα σε φοινικιές, ούτε καλαμοκαβάλησα ποτέ. Όπως δεν διέθετα απύλωτο στόμα και χυδαία ή ανόητη γραφή.
Πιστεύω πως υπηρέτησα πιστά και ταπεινά όχι μόνο το λειτούργημα αλλά και το κοινό καλό των Ηπειρωτών, τις ρίζες μου και τους απανταχού απόδημους συμπατριώτες μου, τον πάτριο πολιτισμό, τα ήθη, τα έθιμα, τις παραδόσεις μας, τους δημιουργούς μας. Έκανα ότι καλύτερο μπορούσα διαθέτοντας περισσή αγάπη, χρόνο και χρήμα από τα πενιχρά και καθόλα νόμιμα έσοδά μου, αγοράζοντας ακόμη και βιβλία και πληρώνοντας το αντίτιμο προσκλήσεων που… τιμητικά εκλήθην να παραστώ και βεβαίως να γράψω γι΄αυτά, στερώντας τα από την οικογένειά μου, όπως και την πολύτιμη και αναντικατάστατη παρουσία μου κοντά τους και βεβαίως χωρίς καμία απολαβή. Μοναδική μου ανταμοιβή η χαρά και η ικανοποίηση από την προβολή του ηπειρώτικου στοιχείου και των δημιουργών του και σε ορισμένες περιπτώσεις η φιλία, η εκτίμηση και η αναγνώριση της προσφοράς μου.
Πιστεύω πως είναι καιρός και για μένα να μαζέψω τα απομεινάρια της ζωής μου, αφιερώνοντας τον όποιο εναπομείναντα χρόνο στην οικογένειά μου, τη συγγραφή των απομνημονεύμάτων μου, της αυτοβιογραφίας μου, την ιστορία του χωριού μου, τη διόρθωση των τεσσάρων βιβλίων που έχω γράψει, η δημοσίευση των οποίων επαφίεται στη λατρευτή μου Πέπη και την οικογένειά της μετά την αποχώρισή μου από τα εγκόσμια.
Πιστεύω, τέλος, πως η δημοσιογραφική πένα μου θα βρίσκεται σε εγρήγορση και θα επανέλθει, αν χρειαστεί, είτε με το πραγματικό επίθετό μου, είτε με ένα εκ των τεσσάρων άλλων που χρησιμοποίησα, για διαφορετικούς κάθε φορά λόγους, και όχι για αποφυγή τυχόν ευθυνών που θα μπορούσαν να προκύψουν από τα γραφόμενά μου.
Ευχαριστώ όλους όσους είχα την ευκαιρία και την καλή τύχη να συνεργαστώ μαζί τους και ζητώ συγγνώμη από όσους άθελά μου πίκρανα. Εύχομαι από καρδιάς υγεία, δουλειά, στέρεα μετερίζια και καλές γιορτές.
Υ.Γ.: Επειδή χρειάζομαι χρόνο για ανασυγκρότηση, περίσκεψη και προγραμματισμό στις τηλεφωνικές σας κλήσεις θα ανταποκρίνομαι έως τις 15-01-2013. Μετά την ημερομηνία αυτή τα τηλέφωνά μου θα τεθούν σε κατάσταση… σιγής ασυρμάτου για άγνωστο, και σε μένα, χρονικό διάστημα. Tromaktiko
«Μη θρηνήσεις για όσους έρθει ο καιρός τους να φύγουν» Δεν πιστεύω πως… ήρθε η σειρά μου να ταξιδέψω στη γη της σιωπής. Κι αυτό επειδή στα 65 χρόνια της ύπαρξής μου που διανύω νιώθω ακμαίος και δυνατός και με πάρα πολλά αποθέματα γνώσης, τα οποία αποκόμισα κατά την 43χρονη διακονία μου στο χώρο της έντυπης και ηλεκτρονικής ενημέρωσης.
Πιστεύω όμως πως επληρώθη ο χρόνος να αρχειοθετήσω την πένα μου που επί μακρό χρονικό διάστημα ανάλωνε το μελάνι του μυαλού μου υπηρετώντας πιστά και ανιδιοτελώς το λειτούργημα του δημοσιογράφου στον αθηναϊκό και πανελλήνιο ημερήσιο και περιοδικό Τύπο, στο ραδιόφωνο, την τηλεόραση, σε λογοτεχνικές εκδόσεις, στις φιλόξενες στήλες εφημερίδων της Ηπείρου και σε εκδόσεις συλλόγων, αδελφοτήτων και ομοσπονδιών της ηπειρώτικης αποδημίας, σε ιστοσελίδες του διαδικτύου.
Πιστεύω πως ο χρόνος για μένα και την πένα μου έφτασε στο τέλος του και πως με πλήρη γνώση και αντίληψη αφήνω χώρο σε νεότερους ανθρώπους με πληρέστερη μόρφωση, αντίληψη, κρίση, επίγνωση, ευθύνη, κατάρτιση και πατριδολατρεία μπορούν να υπηρετήσουν το χώρο της ενημέρωσης σύμφωνα με τις σύγχρονες απαιτήσεις των καιρών και όχι με παρελθοντολογίες.
Πιστεύω πως όλοι μας από τη θέση αυτή, και όχι μόνο, πρέπει να λαμβάνουν παρόμοιες αποφάσεις προκειμένου να υπάρχει συνέπεια και συνέχεια, ανανέωση, φρέσκες ιδέες, γνώσεις, εμπειρίες και αναγκαιότητες που θα καθοδηγούν και θα οδηγούν την κοινωνία και τη χώρα σκαλι-σκαλί στην ανώτερη κλίμακα της προόδου, της ευημερίας, της αξιοκρατίας, της δικαιοσύνης, της δημοκρατίας.
Πιστεύω πως η γεροντοκρατία καταδυναστεύει τη χώρα και τους κατοίκους και είναι ανασταλτικός παράγοντας για πρόοδο, μετεξέλιξη, αλλαγές, καινοτομίες που τόσο ανάγκη έχει ο τόπος. Γιατί δεν μπορεί πολιτική και πολιτικοί που άγονται και φέρονται από καμαρίλες, πάσχουν από γεροντική άνοια, κυκλοφορούν με μουσκεμένα πάμπερς να διαφεντεύουν το παρόν αυτού του τόπου και να υποθηκεύουν το μέλλον του. Το ίδιο ισχύει για δικαστικούς, ακαδημαϊκούς, ιεράρχες και δημοσιογράφους.
Πιστεύω πως όλα αυτά τα χρόνια η πένα μου υπηρέτησε σωστά και προπαντός ανιδιοτελώς, στα μέτρα του εφικτού, αφεντάδες και ιδεολογίες σύμφωνα με τη δεοντολογία του λειτουργήματός μου κι όχι με τα εκάστοτε επιβαλλόμενα. Γι΄αυτό και παρέμεινα ταπεινός, άγνωστος και φτωχός, Φτωχός; Από οικονομικής άποψης «ναι», από ηθικής και πνευματικής όμως «όχι».
Πιστεύω πως από την πολύχρονη και πολυκύμαντη ενασχόλησή μου με τα κοινά έγινα πλουσιότερος σε γνώση, αντίληψη, κρίση, υπομονή, επιμονή, ψυχραιμία, συγκατάβαση, κατανόηση, πληρότητα. Γι΄αυτό είμαι ευγνώμων για τους λίγους καλούς δασκάλους που έσκυψαν με αγάπη πάνω μου καθοδηγώντας με σωστά στα πρώτα άγουρα βήματά μου σ΄έναν πολύ σημαντικό για την κοινωνία δρόμο. Σε πραγματικούς δασκάλους με ήθος και ανθρωπιά και όχι σαν κάποιους άλλους «Νέστορες της δημοσιογραφίας», αδίστακτους αριβίστες που.. πάτησαν επί πτωμάτων, εκβίασαν και βίασαν μυαλά και καταστάσεις, ζητιάνεψαν τσιγάρα από κλητήρες και μάρκες από εργοδότες τους για να παίξουν σε καζίνο, μαγνητοφωνούσαν συναδέλφους τους, ευνόησαν υπέρμετρα άλλους, υπηρέτησαν όλους τους αφεντάδες, ξεπούλησαν κάθε ιδεολογία και δεοντολογία, απαίτησαν βραβεύσεις και προβολές ανενδοίαστα και ανερυθρίαστα. «Νέστορες» που δεν άφησαν τίποτα όρθιο, ειδικά κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης, η οποία δυστυχώς εξακολουθεί να σκιάζει τη χώρα και το λαό.
Πιστεύω επίσης πως τα περισσότερα από τα πλούτη μου τα αποκόμισα από συναδέλφους και άλλους γνωστούς, πατριώτες και αναγνώστες οι οποίοι ιδιοτελώς μου αντιπαρατέθηκαν, εχθρεύτηκαν, κατηγόρησαν, αμφισβήτησαν την ανιδιοτέλειά μου. Από αυτούς έμαθα ποιοι είναι πραγματικά φίλοι και ποιοι εχθροί, αλλά το πιο σημαντικό το πώς κρίνουν, σκέπτονται, ενεργούν και το πώς αντιμετωπίζονται. Αυτό το τελευταίο ήταν και το μεγαλύτερο κέρδος για μένα και την πένα μου.
Πιστεύω πως έπραξα στο ακέραιο το καθήκον μου όπως επιτάσσει η δεοντολογία του λειτουργήματός το οποίο υπηρέτησα χωρίς ποτέ να εγκληθώ, απαλλαχθώ δια βουλεύματος για πράξεις, παραλείψεις, για ψευδή και συκοφαντικά δημοσιεύματα.
Πιστεύω πως υπάρχουν ιδιοτελείς που θα πανηγυρίσουν την… αποστρατεία της πένας μου. Ας μη βιαστούν. Διαθέτω φακέλους με αδιάψευστα στοιχεία για το βίο και την πολιτεία τους που μπορεί κάποτε, αν προκληθώ, να τα φέρω στη δημοσιότητα. Και τότε δεν θα έχουν που να κρυφτούν. Αν δεν το έκανα έως τώρα ήταν γιατί δεν είχα στόχο τους ανθρώπους. Επιδίωξή μου ήταν να στηλιτεύω πράξεις, ανομίες , παρανομίες και… πιθήκους που αναρριχήθηκαν σε φοινικόδεντρα πιστεύοντας πως διαθέτουν βελουδένιους πισινούς και μεταξωτά βρακιά. Κάτι που δεν διέθετα, γι΄αυτό και δεν ανέβηκα σε φοινικιές, ούτε καλαμοκαβάλησα ποτέ. Όπως δεν διέθετα απύλωτο στόμα και χυδαία ή ανόητη γραφή.
Πιστεύω πως υπηρέτησα πιστά και ταπεινά όχι μόνο το λειτούργημα αλλά και το κοινό καλό των Ηπειρωτών, τις ρίζες μου και τους απανταχού απόδημους συμπατριώτες μου, τον πάτριο πολιτισμό, τα ήθη, τα έθιμα, τις παραδόσεις μας, τους δημιουργούς μας. Έκανα ότι καλύτερο μπορούσα διαθέτοντας περισσή αγάπη, χρόνο και χρήμα από τα πενιχρά και καθόλα νόμιμα έσοδά μου, αγοράζοντας ακόμη και βιβλία και πληρώνοντας το αντίτιμο προσκλήσεων που… τιμητικά εκλήθην να παραστώ και βεβαίως να γράψω γι΄αυτά, στερώντας τα από την οικογένειά μου, όπως και την πολύτιμη και αναντικατάστατη παρουσία μου κοντά τους και βεβαίως χωρίς καμία απολαβή. Μοναδική μου ανταμοιβή η χαρά και η ικανοποίηση από την προβολή του ηπειρώτικου στοιχείου και των δημιουργών του και σε ορισμένες περιπτώσεις η φιλία, η εκτίμηση και η αναγνώριση της προσφοράς μου.
Πιστεύω πως είναι καιρός και για μένα να μαζέψω τα απομεινάρια της ζωής μου, αφιερώνοντας τον όποιο εναπομείναντα χρόνο στην οικογένειά μου, τη συγγραφή των απομνημονεύμάτων μου, της αυτοβιογραφίας μου, την ιστορία του χωριού μου, τη διόρθωση των τεσσάρων βιβλίων που έχω γράψει, η δημοσίευση των οποίων επαφίεται στη λατρευτή μου Πέπη και την οικογένειά της μετά την αποχώρισή μου από τα εγκόσμια.
Πιστεύω, τέλος, πως η δημοσιογραφική πένα μου θα βρίσκεται σε εγρήγορση και θα επανέλθει, αν χρειαστεί, είτε με το πραγματικό επίθετό μου, είτε με ένα εκ των τεσσάρων άλλων που χρησιμοποίησα, για διαφορετικούς κάθε φορά λόγους, και όχι για αποφυγή τυχόν ευθυνών που θα μπορούσαν να προκύψουν από τα γραφόμενά μου.
Ευχαριστώ όλους όσους είχα την ευκαιρία και την καλή τύχη να συνεργαστώ μαζί τους και ζητώ συγγνώμη από όσους άθελά μου πίκρανα. Εύχομαι από καρδιάς υγεία, δουλειά, στέρεα μετερίζια και καλές γιορτές.
Υ.Γ.: Επειδή χρειάζομαι χρόνο για ανασυγκρότηση, περίσκεψη και προγραμματισμό στις τηλεφωνικές σας κλήσεις θα ανταποκρίνομαι έως τις 15-01-2013. Μετά την ημερομηνία αυτή τα τηλέφωνά μου θα τεθούν σε κατάσταση… σιγής ασυρμάτου για άγνωστο, και σε μένα, χρονικό διάστημα. Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
O Κυριάκος Μητσοτάκης στον…ΣΥΡΙΖΑ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
