2013-01-06 21:50:02
της Κατερίνας Μαστροθύμιου
«Ελλάς Ελλάς Νίκος Σαμαράς!». Χιλιάδες κόσμου να φωνάζουν ρυθμικά το όνομά του σε ένα κατάμεστο Παλαί ντε σπορ. Θεσσαλονίκη, Οκτώβριος 1994, παγκόσμιο πρωτάθλημα βόλλευ ανδρών. Εγώ, μαθήτρια Α' λυκείου έκανα κοπάνα από το σχολείο για να μπορέσω να δω από κοντά τους αγώνες, την εθνική μας, τον αγαπημένο μου παίχτη, τον Νίκο Σαμαρά. Έναν αθλητή ολοκληρωμένο, με άριστη υποδοχή, φαρμακερό σέρβις, μπλόκ, άλμα, μα πάνω από όλα ένα αθλητή με ήθος μέσα στα γήπεδα και σεμνότητα έξω από αυτά. Στο απόγειο της καριέρας του, στα 24 του, ο star της εθνικής ομάδας ήταν σεμνός και καθόλου 'ψωνισμένος' με την επιτυχία του.
Η είδηση του θανάτου του με γύρισε πολλά χρόνια πίσω. Οι συμπαίχτριές μου στον Φιλαθλητικό θα θυμούνται πώς τρέχαμε να τον δούμε να παίζει από κοντά είτε με τα χρώματα της εθνικής είτε με της Ορεστιάδας όταν έπαιζε με ομάδες της Θεσσαλονίκης. Λαχταρούσαμε για ένα αυτόγραφό του, για να βγούμε μια φωτογραφία μαζί του ή να τρυπώσουμε κρυφά στην προπόνηση. Οι συμμαθητές μου θα θυμούνται την τρέλα που είχα μαζί του, πόσο τους ζάλιζα για τους αγώνες και το πόσο καταπληκτικός παίκτης ήταν! (το κατάλαβα από τα μηνύματα που μου έστειλαν χθες για την είδηση του θανάτου του)
Σαν καθηγήτρια μέσα στην τάξη, δεν κουνάω ποτέ "δασκαλίστικα" το δάχτυλο στους μαθητές μου, δεν τους λέω πόσο καλύτερη γενιά ήμασταν εμείς, πόσο δεν καταλαβαίνω τα σημερινά πρότυπά τους, τον τρόπο που σκέφτονται, ντύνονται κτλ. Αν έμπαινα στην τάξη σήμερα, δεν θα μπορούσα να αποφύγω να τους πω πόσο τυχερή ήταν η δική μου η γενιά που μεγάλωσε έχοντας ως πρότυπα αθλητές όπως ο Νίκος Σαμαράς.
Σ' ευχαριστώ για όλες τις συγκινήσεις που ένιωσα παρακολουθώντας σε μέσα στα γήπεδα σαν παιδί (εκείνο το Ελλάδα -Ρωσία 3-2 δεν ξεχνιέται). Καλό ταξίδι!
InfoGnomon
«Ελλάς Ελλάς Νίκος Σαμαράς!». Χιλιάδες κόσμου να φωνάζουν ρυθμικά το όνομά του σε ένα κατάμεστο Παλαί ντε σπορ. Θεσσαλονίκη, Οκτώβριος 1994, παγκόσμιο πρωτάθλημα βόλλευ ανδρών. Εγώ, μαθήτρια Α' λυκείου έκανα κοπάνα από το σχολείο για να μπορέσω να δω από κοντά τους αγώνες, την εθνική μας, τον αγαπημένο μου παίχτη, τον Νίκο Σαμαρά. Έναν αθλητή ολοκληρωμένο, με άριστη υποδοχή, φαρμακερό σέρβις, μπλόκ, άλμα, μα πάνω από όλα ένα αθλητή με ήθος μέσα στα γήπεδα και σεμνότητα έξω από αυτά. Στο απόγειο της καριέρας του, στα 24 του, ο star της εθνικής ομάδας ήταν σεμνός και καθόλου 'ψωνισμένος' με την επιτυχία του.
Η είδηση του θανάτου του με γύρισε πολλά χρόνια πίσω. Οι συμπαίχτριές μου στον Φιλαθλητικό θα θυμούνται πώς τρέχαμε να τον δούμε να παίζει από κοντά είτε με τα χρώματα της εθνικής είτε με της Ορεστιάδας όταν έπαιζε με ομάδες της Θεσσαλονίκης. Λαχταρούσαμε για ένα αυτόγραφό του, για να βγούμε μια φωτογραφία μαζί του ή να τρυπώσουμε κρυφά στην προπόνηση. Οι συμμαθητές μου θα θυμούνται την τρέλα που είχα μαζί του, πόσο τους ζάλιζα για τους αγώνες και το πόσο καταπληκτικός παίκτης ήταν! (το κατάλαβα από τα μηνύματα που μου έστειλαν χθες για την είδηση του θανάτου του)
Σαν καθηγήτρια μέσα στην τάξη, δεν κουνάω ποτέ "δασκαλίστικα" το δάχτυλο στους μαθητές μου, δεν τους λέω πόσο καλύτερη γενιά ήμασταν εμείς, πόσο δεν καταλαβαίνω τα σημερινά πρότυπά τους, τον τρόπο που σκέφτονται, ντύνονται κτλ. Αν έμπαινα στην τάξη σήμερα, δεν θα μπορούσα να αποφύγω να τους πω πόσο τυχερή ήταν η δική μου η γενιά που μεγάλωσε έχοντας ως πρότυπα αθλητές όπως ο Νίκος Σαμαράς.
Σ' ευχαριστώ για όλες τις συγκινήσεις που ένιωσα παρακολουθώντας σε μέσα στα γήπεδα σαν παιδί (εκείνο το Ελλάδα -Ρωσία 3-2 δεν ξεχνιέται). Καλό ταξίδι!
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πέθανε η Ρούλα Κακλαμανάκη,
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Tα Θεοφάνεια στη Ραφήνα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
