ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Aπ' τη σιωπή στο φως

Σε παιδική χαρά. Πιο δίπλα παίζουν κάτι παιδιά λίγο μεγαλύτερά του. Την ώρα που κάνει να πάει κοντά τους, εκείνα αρχίζουν να κυνηγιούνται. Λίγο μετά με φωνάζει. Έμπλεος σοβαρότητας και σε στυλ μισοσυνωμοτικό μου ανακοινώνει: «Μπαμπά, θέλω να γίνω μέλος αυτής της ομάδας». Ο χαζομπαμπάς, φαν της ομάδας της ελληνικής γλώσσας, χαίρεται για την σύνταξη της πρότασης, που για κάποιον ηλίθιο λόγο του φαίνεται πιο ενδιαφέρουσα από το να του έλεγε πως θέλει να παίξει με τα παιδιά. «Ποιάς ομάδας εννοείς;». «Αυτής. Παριστάνουν τους πειρατές». «Ωραία, πήγαινε να γίνεις». «Όχι, πρέπει να έρθεις κι εσύ». «Γιατί;». «Για να τους πεις το όνομά μου». Περίεργο κριτήριο, σκέφτομαι. Πηγαίνουμε. «Να παίξει κι αυτός μαζί σας;». Τότε ο αρχηγός, ας τον πούμε έτσι, ή εν πάση περιπτώσει ο πιο κοινωνικός (υπήρξαν άραγε ποτέ αντικοινωνικοί αρχηγοί;), μου λέει: «Ναι. Αλλά πρέπει να μας πει το όνομά του». Όχι και τόσο περίεργο κριτήριο τελικά, ξανασκέφτομαι. Τους το λέει, απομακρύνομαι, παίζουν για ώρα. Μετά, στο σπίτι, στις τηλεφωνικές αφηγήσεις των περιπετειών του στους παππούδες, εξηγεί ότι στην αρχή τα παιδιά δεν τον έπαιζαν επειδή δεν τον έβλεπαν και ο λόγος που δεν τον έβλεπαν ήταν επειδή δεν ήξεραν το όνομά του.

Όταν το όνομα ταυτίζεται με την ύπαρξη, όταν το όνομα δεν είναι κάτι έξω από εμένα, αλλά είμαι εγώ ο ίδιος. Αν δεν ξέρεις το όνομά μου, δεν ξέρεις κι εμένα. Μάθε το για να με δεις, μάθε το για να με αναγνωρίσεις, μάθε το ώστε να καταλάβεις όχι πως με λένε, αλλά όλα όσα είμαι, ότι είμαι ένα παιδί ακριβώς σαν εσάς, ένα παιδί που πρέπει να είναι μέλος της ομάδας σας, αφού έχει μια αυτόνομη και διαφορετική ύπαρξη, αφού δεν είμαι ανώνυμος, αφού δεν είμαι αόρατος, αφού είμαι ο Άκης. Το όνομά μου δεν είναι ήχος, το όνομά μου είναι νόημα. Είμαι ο Άκης. Με βλέπεις τώρα; Βγαίνω από τη σιωπή στο φως. Είμαι ο Άκης. Μέλος μιας γλώσσας, τόσο ως όνομα όσο και ως εαυτός.
Old Boy