2013-09-30 09:14:05
Γράφει ο Kίμων Ρηγόπουλος
Μα καλά ο Μιχαλολιάκος, αλλά όλοι αυτοί που τους ψηφίζουν; Κι αυτοί ναζί είναι;
Εδώ, στα ημέτερα εδάφη, που «κακιά σκουριά δεν πιάνει»; Εδώ, στα άγια χώματα; Στην Καισαριανή, στο Δίστομο, στην Κοκκινιά;
Εδώ, που γεννήθηκε η έννοια της φιλοξενίας; Πάνω στις εκατόμβες των νεκρών της ναζιστικής θηριωδίας;
Ναι, εδώ. Ακριβώς εδώ. Και όλα τα άλλα είναι γεροντοκορίστικες απορίες. Όλοι ήξεραν για το φόνο. Και οι λύκοι και τα πρόβατα και ο τσοπάνης. Από τη φαντασμαγορία του κακού θαμπώθηκαν όλοι οι «παραπλανημένοι» οπαδοί της Χρυσής Αυγής. Και τα ξυρισμένα κεφάλια και οι ''βαράτε τους κι ας κλαίνε'', σιωπηλοί συνοδοιπόροι του άγους.
Μια απλή παρατήρηση έφτανε. Στη λαϊκή αγορά, στο λεωφορείο, στο γκισέ της τράπεζας. Μια μάζα έτοιμη να κατασπαράξει όχι τους θύτες της αλλά τον αποσυνάγωγο έγχρωμο.
Που δεν είχε καταθέσεις, δεν είχε εισιτήριο και περίμενε να τελειώσει η λαϊκή για να ψαρέψει απ’τα σκουπίδια της.
Και ήρθε η «νέμεση». Σκηνοθετημένη άκομψα. Και όμως ικανή να σημάνει προσώρας παύση. Μπορεί ένας τσοπάνης να σκηνοθετεί; Μπορεί αν απευθύνεται σ’ένα κοινό, που είναι διασταύρωση προβάτου και λύκου. Και πόσο θα πάει αυτό; Θα πάει μέχρι να τελειώσουμε με τα μεταλλαγμένα. Όχι με τον τρόπο των Ναζί αλλά με τον τρόπο των κομμουνιστών. Και όχι κολακεύοντας το «παραπλανημένο πλήθος» Ούτε στρογγυλεύοντας την άσχημη μορφή των πραγμάτων, αλλά αλλάζοντας τα πράγματα.
Να μαδήσουμε λοιπόν τη μαργαρίτα ενεργητικά και όχι σαν νοσταλγοί ενός έρωτα χαμένου. Το ποιος είναι μαζί μας και ποιος όχι θα απαντηθεί αφού σπείρουμε πρώτα ένα λιβάδι μαργαρίτες με σπόρο της φύσης και όχι εργαστηριακά καμωμένο. Θέλει δουλειά πολλή. Και να το ξέρουμε, οι σκ@τόψυχοι δεν θα γίνουν ποτέ η μαγιά της κοινωνίας που επιδιώκουμε. Κι ας ανήκουν στην τάξη μας.
Ναι, είμαστε με τα πρόβατα. Δεν το βάζουμε στα πόδια όταν «λύκε, λύκε, είσαι εδώ»
Αλλά δεν φαντασιωνόμαστε στρατηγικές συμμαχίες μέχρι το μπε να γίνει θούριο έναρθρο για την απελευθέρωση και τον κομμουνισμό.
aristeroblog.gr
Μα καλά ο Μιχαλολιάκος, αλλά όλοι αυτοί που τους ψηφίζουν; Κι αυτοί ναζί είναι;
Εδώ, στα ημέτερα εδάφη, που «κακιά σκουριά δεν πιάνει»; Εδώ, στα άγια χώματα; Στην Καισαριανή, στο Δίστομο, στην Κοκκινιά;
Εδώ, που γεννήθηκε η έννοια της φιλοξενίας; Πάνω στις εκατόμβες των νεκρών της ναζιστικής θηριωδίας;
Ναι, εδώ. Ακριβώς εδώ. Και όλα τα άλλα είναι γεροντοκορίστικες απορίες. Όλοι ήξεραν για το φόνο. Και οι λύκοι και τα πρόβατα και ο τσοπάνης. Από τη φαντασμαγορία του κακού θαμπώθηκαν όλοι οι «παραπλανημένοι» οπαδοί της Χρυσής Αυγής. Και τα ξυρισμένα κεφάλια και οι ''βαράτε τους κι ας κλαίνε'', σιωπηλοί συνοδοιπόροι του άγους.
Μια απλή παρατήρηση έφτανε. Στη λαϊκή αγορά, στο λεωφορείο, στο γκισέ της τράπεζας. Μια μάζα έτοιμη να κατασπαράξει όχι τους θύτες της αλλά τον αποσυνάγωγο έγχρωμο.
Που δεν είχε καταθέσεις, δεν είχε εισιτήριο και περίμενε να τελειώσει η λαϊκή για να ψαρέψει απ’τα σκουπίδια της.
Και ήρθε η «νέμεση». Σκηνοθετημένη άκομψα. Και όμως ικανή να σημάνει προσώρας παύση. Μπορεί ένας τσοπάνης να σκηνοθετεί; Μπορεί αν απευθύνεται σ’ένα κοινό, που είναι διασταύρωση προβάτου και λύκου. Και πόσο θα πάει αυτό; Θα πάει μέχρι να τελειώσουμε με τα μεταλλαγμένα. Όχι με τον τρόπο των Ναζί αλλά με τον τρόπο των κομμουνιστών. Και όχι κολακεύοντας το «παραπλανημένο πλήθος» Ούτε στρογγυλεύοντας την άσχημη μορφή των πραγμάτων, αλλά αλλάζοντας τα πράγματα.
Να μαδήσουμε λοιπόν τη μαργαρίτα ενεργητικά και όχι σαν νοσταλγοί ενός έρωτα χαμένου. Το ποιος είναι μαζί μας και ποιος όχι θα απαντηθεί αφού σπείρουμε πρώτα ένα λιβάδι μαργαρίτες με σπόρο της φύσης και όχι εργαστηριακά καμωμένο. Θέλει δουλειά πολλή. Και να το ξέρουμε, οι σκ@τόψυχοι δεν θα γίνουν ποτέ η μαγιά της κοινωνίας που επιδιώκουμε. Κι ας ανήκουν στην τάξη μας.
Ναι, είμαστε με τα πρόβατα. Δεν το βάζουμε στα πόδια όταν «λύκε, λύκε, είσαι εδώ»
Αλλά δεν φαντασιωνόμαστε στρατηγικές συμμαχίες μέχρι το μπε να γίνει θούριο έναρθρο για την απελευθέρωση και τον κομμουνισμό.
aristeroblog.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΑΠΟΛΥΤΗ Η ΕΓΧΩΡΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
