ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Κοτόπουλο με πατάτες στον φούρνο.

Ποτέ η πλειοψηφία σε καμία ιστορία δεν ανέδειξε τίποτα το απίθανο η κοινή γνώμη ανέκαθεν κατέφασκε αρκούμενη στα ειωθότα Γράφει ο Γιώργος Πολίτης

Να φοβάστε την ώρα όπου το πλήθος των χρωμάτων θα πάψει να δείχνει αναγκαίο και την στιγμή όπου όλα τα γούστα θα συγκλίνουν. Να τρέμετε τον καιρό όπου οι γνώμες θα έρχονται σε ένα γάρμπος τόσο αρμονικά δεμένο με την παρουσία όλων μας στο περίγυρο, όπου οι μάχες θα ακυρώνονται από την λογική της όποιας πολιτικής, του όποιου θέματος.

Ποτέ δεν υπήρξε χειρότερο ενδεχόμενο από εκείνο της ειλικρινούς και εθελουσίας αφομοίωσης της παρεκκλίνουσας γνώμης, της ανένταχτης ιδέας, του περιθωριακού ‘’ψηφίσματος’’. 

Ποτέ! 

Ποτέ, γιατί ποτέ η πλειοψηφία σε καμία ιστορία δεν ανέδειξε τίποτα το απίθανο. Η κοινή γνώμη ανέκαθεν κατέφασκε αρκούμενη στα ειωθότα, στις συνταγές τις τετριμμένες, στις σίγουρα ‘’άγιες’’ και στο βήμα εκείνο του σημειωτόν. Βολόδερνε σε όλη της την ζωή στο κοινώς αποδεκτό στο ίσαλο και έτρεμε την όποια αλλαγή, λατρεύοντας την ‘’τίμια’’ συντήρηση και το ‘’ευγενές’’, στο παγκόσμιο δεσποτικό βλέμμα.

Μα το πρωτοπόρο, ποτέ δεν βρέθηκε στην πάγια συνταγή, στην γνωστή την ιδέα και στην αναγκαιότητα της διατήρησής της. Εκεί ταλαιπωρούταν στους αιώνες ο μύθος της αγαστής συμφωνίας όλων των ειδών, όλων των προσώπων της μόνιμης μοίρας. Ως υποχρέωση. Ως ανάγκη. Ως καταφύγιο της ‘’εκλεπτυσμένης’’ ομορφιάς του κάθε δυνάστη ‘’πρίγκιπα’’. 

Η συνάφεια, η ομόνοια και η συντήρηση με το παραθύρι κλειστό, εύρισκαν θαλπωρές κάτω από την σιγουριά της γνωστής κουβερτούλας της γιαγιάς. Στο τζάκι πλάι, ίσα να βγει η ημέρα και έχει ο Θεός Η πλουμιστή ιδέα ερχόταν πάντοτε με ντέφια από τον έναν, εκείνον με τον ανήσυχο νου, που έβλεπε μονάχα μακριά και προσπαθούσε να πείσει αλλήλους για το μεγαλείο του ελάχιστα πιθανού ορθού. Ακουόταν σαν κεραυνός και αντηχούσε ως ο υπέρτατος κίνδυνος εκτροπής παντός νοικοκυρέματος κάθε νοικοκύρη και κάθε νοικοκυράς. ''Ο άλογος νους εισβάλλει και σπέρνει δαιμόνια καινά, άβολα, διαταράσσοντας την αρμονία του πνεύματος, του καθήκοντος, της θρησκείας, του κράτους και ίσως ακόμη και τα θεμέλια του γάμου…''

Ουαί, την ώρα όπου και η τέχνη θα πάψει να ανησυχεί και να μην βολεύεται. Μέγα κρίμα στην ώρα οπού τα πάσης φύσεως έργα και λόγια, θα ανακυκλώνουν τις όμοιες υποθέσεις αγάπης και τις ασφαλείς εκδοχές του αγώνα των πολιτών. Ουαί…

Η απόλυτη ‘’λογική’’ διατήρησε πορείες, δεν στάθηκε ικανή να χαράξει δρόμους. Πότε υπήρξε άραγε η απαιτούμενη ευελιξία στο σύνολο των απόψεων; 

Η πιστή προσκόλληση του συνόλου στην απόλυτη σιγουριά, δεν ευνόησε την αναγκαία εκτροπή. Καθησύχαζε την ζωή στις ράγες, την τάιζε και εξακολουθεί να την ταΐζει, το όμοιο γεύμα, στα όμοια άτομα.

Κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο και ένα μικρό ποτήρι κρασί, κάθε ηλιόλουστη Κυριακή μεσημέρι... 

politisg.blogspot.gr