2014-02-16 17:36:53
Ο Τουρκοκύπριος διαπραγματευτής Κουντρέτ Οζερσάι περιβάλλεται από τη φήμη του σύγχρονου πολιτικού, που δεν έχει σχέση με παλαιολιθικές νοοτροπίες και η παρουσία του δημιουργεί ελπίδες για συνεννόηση. Διαβάζαμε, όμως, χτες τις πρώτες του δηλώσεις για τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης και δεν καταλάβαμε τι άλλαξε στη λογική της τουρκικής πλευράς για να υπάρχει ελπίδα.
«Η Ε/κ πλευρά μπορεί να φέρει στο τραπέζι το θέμα της επιστροφής των Βαρωσίων στο πλαίσιο των μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Ωστόσο, θα πρέπει να πείσουν ότι είναι ένα ζήτημα που θα αυξήσει την εμπιστοσύνη», έλεγε.
Μπορεί ένας λογικός άνθρωπος να πείσει ότι η επιστροφή των Βαρωσίων ΔΕΝ θα αυξήσει την εμπιστοσύνη; Και όχι γιατί συμφέρει στους Ελληνοκύπριους, αλλά γιατί κανένας άνθρωπος που γνωρίζει την κατάσταση της νεκρής πόλης, δεν μπορεί να κατανοήσει, ποιον συμφέρει να παραμένει έτσι. Μήπως συμφέρει στους Τουρκοκύπριους, που ούτε εκείνοι την κατοικούν;
«Δεν είναι αρκετό», έλεγε ο κ. Οζερσάι, «μόνο μια πλευρά να θεωρεί ότι ένα ζήτημα αποτελεί μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Κι εμείς είμαστε θετικοί σε μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, τα οποία να είναι προς το συμφέρον και των δύο πλευρών».
Μα, ακριβώς το αντίθετο έπρεπε να σκέφτεται ένας σύγχρονος πολιτικός με θετική προσέγγιση. Ότι τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, θα έπρεπε να προσφέρονται από τη μια πλευρά κι ας συμφέρουν μόνο στην άλλη πλευρά. Ακόμα και απλά πράγματα που δεν κοστίζουν τίποτε σε πολιτικό επίπεδο.
Έγινε, για παράδειγμα, στη Μια Μηλιά ο σταθμός λυμάτων της Λευκωσίας, με τη συμφωνία ότι το επεξεργασμένο νερό θα το χρησιμοποιούσαν και Ε/κ και Τ/κ γεωργοί. Τώρα, που έφτασε η ώρα, το κατοχικό καθεστώς εμποδίζει την αξιοποίηση και αφήνει το νερό να χάνεται στη θάλασσα φτάνει να μην το παίρνουν οι Ε/κ γεωργοί. Τι κοστίζει στο κατοχικό καθεστώς να δείξει καλή θέληση έστω και στα λύματα;
Σαράντα χρόνια διαχωρισμού οι Τουρκοκύπριοι δεν έδωσαν ούτε μια φορά έμπρακτα δείγματα συμφιλίωσης. Και όσες φορές τους επιβλήθηκε μια συμφωνία, έπρεπε να λάβουν δυσανάλογα ανταλλάγματα. Το άνοιγμα του Λιμνίτη, για να πω ένα μόνο παράδειγμα, επειδή βοηθούσε πολύ τους Ε/κ απομονωμένους της Τηλλυρίας δεν θα γινόταν αν ο Χριστόφιας δεν πρόσφερε γην και ύδωρ στο θύλακα των Κοκκίνων.
Ποια είναι η διαφορά μας; Μήπως ζητήσαμε «να είναι προς το συμφέρον και των δύο πλευρών» η παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στους Τουρκοκύπριους και κατά προτεραιότητα; Για την παροχή ηλεκτρισμού στα κατεχόμενα; Για τα ευρωπαϊκά διαβατήρια;
Από το 1975 μέχρι και το 2009, η Κυπριακή Δημοκρατία δαπάνησε €3.195.561 για συντήρηση 17 μουσουλμανικών τεμενών που είναι Αρχαία Μνημεία. Στα κατεχόμενα, περισσότερες από 133 ελληνορθόδοξες εκκλησίες και μοναστήρια λεηλατήθηκαν, 77 έγιναν τζαμιά, 28 χρησιμοποιούνται από τον τουρκικό στρατό, 13 χρησιμοποιούνται ως αποθήκες ή αχυρώνες.
Πρέπει να τα αφήσουμε όλα πίσω μας όμως και να γυρίσουμε σελίδα. Μόνο που αυτή η σελίδα είναι πολύ βαριά για να τη γυρίσει μόνη της η μια πλευρά.
Άριστος Μιχαηλίδης
Φιλελεύθερος
InfoGnomon
«Η Ε/κ πλευρά μπορεί να φέρει στο τραπέζι το θέμα της επιστροφής των Βαρωσίων στο πλαίσιο των μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Ωστόσο, θα πρέπει να πείσουν ότι είναι ένα ζήτημα που θα αυξήσει την εμπιστοσύνη», έλεγε.
Μπορεί ένας λογικός άνθρωπος να πείσει ότι η επιστροφή των Βαρωσίων ΔΕΝ θα αυξήσει την εμπιστοσύνη; Και όχι γιατί συμφέρει στους Ελληνοκύπριους, αλλά γιατί κανένας άνθρωπος που γνωρίζει την κατάσταση της νεκρής πόλης, δεν μπορεί να κατανοήσει, ποιον συμφέρει να παραμένει έτσι. Μήπως συμφέρει στους Τουρκοκύπριους, που ούτε εκείνοι την κατοικούν;
«Δεν είναι αρκετό», έλεγε ο κ. Οζερσάι, «μόνο μια πλευρά να θεωρεί ότι ένα ζήτημα αποτελεί μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Κι εμείς είμαστε θετικοί σε μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, τα οποία να είναι προς το συμφέρον και των δύο πλευρών».
Μα, ακριβώς το αντίθετο έπρεπε να σκέφτεται ένας σύγχρονος πολιτικός με θετική προσέγγιση. Ότι τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, θα έπρεπε να προσφέρονται από τη μια πλευρά κι ας συμφέρουν μόνο στην άλλη πλευρά. Ακόμα και απλά πράγματα που δεν κοστίζουν τίποτε σε πολιτικό επίπεδο.
Έγινε, για παράδειγμα, στη Μια Μηλιά ο σταθμός λυμάτων της Λευκωσίας, με τη συμφωνία ότι το επεξεργασμένο νερό θα το χρησιμοποιούσαν και Ε/κ και Τ/κ γεωργοί. Τώρα, που έφτασε η ώρα, το κατοχικό καθεστώς εμποδίζει την αξιοποίηση και αφήνει το νερό να χάνεται στη θάλασσα φτάνει να μην το παίρνουν οι Ε/κ γεωργοί. Τι κοστίζει στο κατοχικό καθεστώς να δείξει καλή θέληση έστω και στα λύματα;
Σαράντα χρόνια διαχωρισμού οι Τουρκοκύπριοι δεν έδωσαν ούτε μια φορά έμπρακτα δείγματα συμφιλίωσης. Και όσες φορές τους επιβλήθηκε μια συμφωνία, έπρεπε να λάβουν δυσανάλογα ανταλλάγματα. Το άνοιγμα του Λιμνίτη, για να πω ένα μόνο παράδειγμα, επειδή βοηθούσε πολύ τους Ε/κ απομονωμένους της Τηλλυρίας δεν θα γινόταν αν ο Χριστόφιας δεν πρόσφερε γην και ύδωρ στο θύλακα των Κοκκίνων.
Ποια είναι η διαφορά μας; Μήπως ζητήσαμε «να είναι προς το συμφέρον και των δύο πλευρών» η παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στους Τουρκοκύπριους και κατά προτεραιότητα; Για την παροχή ηλεκτρισμού στα κατεχόμενα; Για τα ευρωπαϊκά διαβατήρια;
Από το 1975 μέχρι και το 2009, η Κυπριακή Δημοκρατία δαπάνησε €3.195.561 για συντήρηση 17 μουσουλμανικών τεμενών που είναι Αρχαία Μνημεία. Στα κατεχόμενα, περισσότερες από 133 ελληνορθόδοξες εκκλησίες και μοναστήρια λεηλατήθηκαν, 77 έγιναν τζαμιά, 28 χρησιμοποιούνται από τον τουρκικό στρατό, 13 χρησιμοποιούνται ως αποθήκες ή αχυρώνες.
Πρέπει να τα αφήσουμε όλα πίσω μας όμως και να γυρίσουμε σελίδα. Μόνο που αυτή η σελίδα είναι πολύ βαριά για να τη γυρίσει μόνη της η μια πλευρά.
Άριστος Μιχαηλίδης
Φιλελεύθερος
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η BMW στο 84ο Διεθνές Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης 2014.
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πυροσβεστική, βοήθεια! Κόλλησε το φερμουάρ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
