2015-03-02 19:57:20
Καμάρωναν οι ομογενείς όταν ακόμα και στα Mini Market στο δρόμο για το... Grand Canyon στη NEVADA έβλεπαν στα ράφια τις γνωστές ξυριστικές μιας χρήσης (που λέει ο λόγος), και στη νούγια της συσκευασίας έγραφε MADE IN GREECE.
Και ενώ έχουμε συνηθίσει Ελληνικές επιχειρήσεις να εγκαταλείπουν την πατρίδα αναζητώντας φθηνότερο εργατικό δυναμικό ( φορολογία, καθώς και τήρηση της νομοθεσίας χωρίς φακελάκι) στις γειτονικές βαλκανικές χώρες, τώρα διαπιστώσαμε ότι έχουν στραφεί ακόμα και στην ακριβή Αμερική.
Στη φωτογραφία από το εσωτερικό μιας Αμερικάνικης αλυσίδας φαρμακείων (CVS) εντοπίσαμε (και μάλιστα σε αλμυρή τιμή αφού η ποιότητα μετράει) τους αναπτήρες BIC που τώρα κατασκευάζονται στις ΗΠΑ.
Λογικό αφού στην Ελλάδα υπάρχει αθέμιτος ανταγωνισμός από τους Κινέζικους οι οποίοι είναι φθηνότεροι μια και κανείς (από τους διεφθαρμένους , η αδιάφορους ,η τεμπέληδες του υπουργείου Ανάπτυξης) δεν τους υποχρεώνει να συμμορφωθούν με τον Ευρωπαϊκό κανονισμό που προβλέπει να κατασκευάζονται με αυστηρά πρότυπα ασφαλείας.
Όταν πρόπερσι το φθινόπωρο οι στάσεις των λεωφορείων γέμισαν με ελληνικές σημαίες και το μήνυμα «τα Bic είναι δικά μας», πολύς κόσμος απόρησε. Τι σχέση έχει με την Ελλάδα η περίφημη Bic, τα στυλό μιας χρήσης που μας μεγάλωσαν στο σχολείο, οι αναπτήρες που βρίσκονται στις τσέπες των περισσότερων μας, τα καλσόν που έχουν φορεθεί από τόσα εκατομμύρια γυναικών; Τι εννοούσε η διαφημιστική καμπάνια όταν έλεγε «με μία και μόνο απλή καθημερινή κίνηση μπορείς να στηρίξεις την ελληνική παραγωγή», όταν σιγά σιγά η κατασκευή των προϊόντων γίνεται στο εξωτερικό;
Η ΙΣΤΟΡΙΑ
1952: Η ίδρυση της Βιολέξ
Έχουν περάσει 6 γεμάτες δεκαετίες από τότε που η οικογένεια Πολίτη, παρά το δύσκολο τοπίο που είχε αφήσει πίσω του στην Ελλάδα το πέρασμα του Β’ Παγκοσμίου και κυρίως του Εμφυλίου Πολέμου, αποφάσισε να ιδρύσει μια ελληνική βιομηχανία. Την ονόμασε Βιομηχανία Λεπίδων Ξυρίσματος και για συντομία... Βιολέξ. Εκείνα τα χρόνια οι καταλήξεις σε «-εξ» ήταν συνηθισμένες στην ελληνική παραγωγή. Σήμαιναν μια ματιά προς το εξωτερικό, μια ανάγκη για απόκτηση διεθνούς ταυτότητας, μια αισιοδοξία ότι οι χειρότερες μέρες της Ελλάδας είχαν περάσει ανεπιστρεπτί. Το πιο γνωστό προϊόν της Βιολέξ ήταν οι λεπίδες “Astor” –όποιος ξυρίζεται σε μπαρμπέρη θα τις γνωρίζει καλά.
Ο Αναστάσης Πολίτης, ένας άνθρωπος σπουδαγμένος στην Αμερική (και μάλιστα στο Χάρβαρντ, όπου τελείωσε τη Νομική), με κουλτούρα διεθνή και μυαλό επιχειρηματικό, φρόντισε αυτή η ανάγκη της Βιολέξ για διεθνή ταυτότητα να ικανοποιηθεί με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο. Το 1973, στο τότε εργοστάσιο της Βιολέξ στο Περιστέρι μια ελληνική πατέντα έγινε πραγματικότητα. Μια μικρή, ελαφριά πλαστική ξυριστική μηχανή που διαρκούσε για μερικές χρήσεις και μετά απλά πετιόταν. Ήταν το πρώτο απορριπτόμενο ξυριστικό μιας χρήσης στον κόσμο. Μέχρι τότε υπήρχαν μόνο οι κεφαλές μιας χρήσης, που άλλαζαν πάνω από ξυριστικές που κρατούσαν για χρόνια, αλλά το νέο προϊόν της Βιολέξ πήγαινε την εύχρηστη αυτήν ιδέα ακόμη πιο μακριά...
Δυστυχώς τέτοιους Έλληνες δεν παράγει πλέον η χώρα μας εντός των συνόρων...
Πηγή
Tromaktiko
Και ενώ έχουμε συνηθίσει Ελληνικές επιχειρήσεις να εγκαταλείπουν την πατρίδα αναζητώντας φθηνότερο εργατικό δυναμικό ( φορολογία, καθώς και τήρηση της νομοθεσίας χωρίς φακελάκι) στις γειτονικές βαλκανικές χώρες, τώρα διαπιστώσαμε ότι έχουν στραφεί ακόμα και στην ακριβή Αμερική.
Στη φωτογραφία από το εσωτερικό μιας Αμερικάνικης αλυσίδας φαρμακείων (CVS) εντοπίσαμε (και μάλιστα σε αλμυρή τιμή αφού η ποιότητα μετράει) τους αναπτήρες BIC που τώρα κατασκευάζονται στις ΗΠΑ.
Λογικό αφού στην Ελλάδα υπάρχει αθέμιτος ανταγωνισμός από τους Κινέζικους οι οποίοι είναι φθηνότεροι μια και κανείς (από τους διεφθαρμένους , η αδιάφορους ,η τεμπέληδες του υπουργείου Ανάπτυξης) δεν τους υποχρεώνει να συμμορφωθούν με τον Ευρωπαϊκό κανονισμό που προβλέπει να κατασκευάζονται με αυστηρά πρότυπα ασφαλείας.
Όταν πρόπερσι το φθινόπωρο οι στάσεις των λεωφορείων γέμισαν με ελληνικές σημαίες και το μήνυμα «τα Bic είναι δικά μας», πολύς κόσμος απόρησε. Τι σχέση έχει με την Ελλάδα η περίφημη Bic, τα στυλό μιας χρήσης που μας μεγάλωσαν στο σχολείο, οι αναπτήρες που βρίσκονται στις τσέπες των περισσότερων μας, τα καλσόν που έχουν φορεθεί από τόσα εκατομμύρια γυναικών; Τι εννοούσε η διαφημιστική καμπάνια όταν έλεγε «με μία και μόνο απλή καθημερινή κίνηση μπορείς να στηρίξεις την ελληνική παραγωγή», όταν σιγά σιγά η κατασκευή των προϊόντων γίνεται στο εξωτερικό;
Η ΙΣΤΟΡΙΑ
1952: Η ίδρυση της Βιολέξ
Έχουν περάσει 6 γεμάτες δεκαετίες από τότε που η οικογένεια Πολίτη, παρά το δύσκολο τοπίο που είχε αφήσει πίσω του στην Ελλάδα το πέρασμα του Β’ Παγκοσμίου και κυρίως του Εμφυλίου Πολέμου, αποφάσισε να ιδρύσει μια ελληνική βιομηχανία. Την ονόμασε Βιομηχανία Λεπίδων Ξυρίσματος και για συντομία... Βιολέξ. Εκείνα τα χρόνια οι καταλήξεις σε «-εξ» ήταν συνηθισμένες στην ελληνική παραγωγή. Σήμαιναν μια ματιά προς το εξωτερικό, μια ανάγκη για απόκτηση διεθνούς ταυτότητας, μια αισιοδοξία ότι οι χειρότερες μέρες της Ελλάδας είχαν περάσει ανεπιστρεπτί. Το πιο γνωστό προϊόν της Βιολέξ ήταν οι λεπίδες “Astor” –όποιος ξυρίζεται σε μπαρμπέρη θα τις γνωρίζει καλά.
Ο Αναστάσης Πολίτης, ένας άνθρωπος σπουδαγμένος στην Αμερική (και μάλιστα στο Χάρβαρντ, όπου τελείωσε τη Νομική), με κουλτούρα διεθνή και μυαλό επιχειρηματικό, φρόντισε αυτή η ανάγκη της Βιολέξ για διεθνή ταυτότητα να ικανοποιηθεί με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο. Το 1973, στο τότε εργοστάσιο της Βιολέξ στο Περιστέρι μια ελληνική πατέντα έγινε πραγματικότητα. Μια μικρή, ελαφριά πλαστική ξυριστική μηχανή που διαρκούσε για μερικές χρήσεις και μετά απλά πετιόταν. Ήταν το πρώτο απορριπτόμενο ξυριστικό μιας χρήσης στον κόσμο. Μέχρι τότε υπήρχαν μόνο οι κεφαλές μιας χρήσης, που άλλαζαν πάνω από ξυριστικές που κρατούσαν για χρόνια, αλλά το νέο προϊόν της Βιολέξ πήγαινε την εύχρηστη αυτήν ιδέα ακόμη πιο μακριά...
Δυστυχώς τέτοιους Έλληνες δεν παράγει πλέον η χώρα μας εντός των συνόρων...
Πηγή
Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
