2015-08-15 13:44:08
Τα ζώα που ενδημούν στο υγρό στοιχείο -θάλασσες, λίμνες και ποτάμια- είναι πιο ευάλωτα από τα χερσαία είδη εξαιτίας των υψηλότερων πιέσεων που δέχονται οι βιότοποί τους, αναφέρει πρόσφατη αμερικανική μελέτη.
Από τα περίπου 1,5 εκατ. γνωστά είδη ζώων της Γης, τα σπονδυλωτά -ψάρια, αμφίβια, ερπετά, πτηνά και θηλαστικά- εμφανίζονται σε μια εκπληκτική ποικιλία σχημάτων και μεγεθών. Ωστόσο, ο αριθμός ειδών ανά κατηγορία ζώου παρουσιάζει τεράστιες αποκλίσεις.
Για παράδειγμα, κολυμπούν στις θάλασσες και τις λίμνες μόλις έξι είδη δίπνοου και 25 κροκόδειλοι, αντίστοιχα, αλλά χοντρικά πετούν 10.000 είδη πουλιών και έρπονται 9.700 είδη σαυρών και φιδιών.
Μια νέα έρευνα του εξελικτικού βιολόγου Τζον Γουίνς από το Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα δείχνει ότι τα ποσοστά διαφοροποίησης των χερσαίων ομάδων είναι πολύ υψηλότερα από ό,τι των υδροβίων.
Σύμφωνα με τον βιολόγο, ο βιότοπος είναι πολύ πιο καθοριστικός για το εύρος διαφοροποίησης των ειδών σε σύγκριση με άλλους παράγοντες, όπως το κλίμα ή ο μεταβολισμός.
«Ήθελα να καταλάβω γιατί αυτές οι διαφορετικές ομάδες ποικίλουν σε αριθμό ειδών», δήλωσε ο Γουίνς, καθηγητής στο Τμήμα Οικολογίας και Εξελικτικής Βιολογίας.
«Ανακάλυψα ότι κατά κανόνα υπάρχει μια απλή εξήγηση, ότι οι ομάδες που ζουν στην ξηρά πολλαπλασιάζονται ταχύτερα από ό,τι εκείνες στο νερό».
Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, η ομάδα του Γουίνς υπολόγισε τα καθαρά ποσοστά διαφοροποίησης για 12 μεγάλες ομάδες σπονδυλωτών. Το καθαρό ποσοστό διαφοροποίησης υπολογίστηκε ως το πηλίκο της διαίρεσης του αριθμού των ειδών σε μια ομάδα ζώων με την ηλικία αυτής της ομάδας. Στόχος, του Γουίνς ήταν να συγκρίνει την ταχύτητα πολλαπλασιασμού ενός είδους σε βάθος χρόνου.
Για παράδειγμα ένας κλάδος με υψηλό καθαρό ποσοστό διαφοροποίησης είναι τα πουλιά, στα οποία καταγράφεται μεγάλος αριθμός ειδών παρότι είναι συγκριτικά μια νέα ομάδα ζώων σε μια χρονική κλίμακα εκατοντάδων εκατομμυρίων ετών.
Αντιθέτως, πολύ αρχαιότερα ζώα όπως οι καρχαρίες και τα σαλάχια έχουν μικρότερο αριθμό ειδών, συνεπώς έχουν χαμηλότερο ποσοστό διαφοροποίησης.
—Οι αιτίες
Ο Γουίνς πιστεύει επίσης ότι το φαινόμενο μπορεί να σχετίζεται με υψηλότερα ποσοστά εξαφάνισης των σπονδυλωτών τόσο στον ωκεανό όσο και σε γλυκό νερό.
Για παράδειγμα, η αύξηση της οξύτητας των ωκεανών μπορεί να καταστρέψει πολλά είδη θαλάσσιων οργανισμών. Επίσης τα υδάτινα σώματα γλυκού νερού όπως οι λίμνες και τα ποτάμια είναι συχνά γεωγραφικά απομονωμένα, αλλά και “εφήμερα” με αποτέλεσμα να περιορίζεται ο πολλαπλασιασμός των ειδών.
Αντιθέτως, ένα ζώο στην ξηρά αντιμέτωπο με ένα μεταβαλλόμενο περιβάλλον μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να έχει τη δυνατότητα να μεταναστεύσει αλλού.
Ο αμερικανός επιστήμονας θα διευρύνει τη μελέτη του και στα ασπόνδυλα για να διαπιστώσει εάν επικρατούν οι ίδιες τάσεις.
Πηγή Tromaktiko
Από τα περίπου 1,5 εκατ. γνωστά είδη ζώων της Γης, τα σπονδυλωτά -ψάρια, αμφίβια, ερπετά, πτηνά και θηλαστικά- εμφανίζονται σε μια εκπληκτική ποικιλία σχημάτων και μεγεθών. Ωστόσο, ο αριθμός ειδών ανά κατηγορία ζώου παρουσιάζει τεράστιες αποκλίσεις.
Για παράδειγμα, κολυμπούν στις θάλασσες και τις λίμνες μόλις έξι είδη δίπνοου και 25 κροκόδειλοι, αντίστοιχα, αλλά χοντρικά πετούν 10.000 είδη πουλιών και έρπονται 9.700 είδη σαυρών και φιδιών.
Μια νέα έρευνα του εξελικτικού βιολόγου Τζον Γουίνς από το Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα δείχνει ότι τα ποσοστά διαφοροποίησης των χερσαίων ομάδων είναι πολύ υψηλότερα από ό,τι των υδροβίων.
Σύμφωνα με τον βιολόγο, ο βιότοπος είναι πολύ πιο καθοριστικός για το εύρος διαφοροποίησης των ειδών σε σύγκριση με άλλους παράγοντες, όπως το κλίμα ή ο μεταβολισμός.
«Ήθελα να καταλάβω γιατί αυτές οι διαφορετικές ομάδες ποικίλουν σε αριθμό ειδών», δήλωσε ο Γουίνς, καθηγητής στο Τμήμα Οικολογίας και Εξελικτικής Βιολογίας.
«Ανακάλυψα ότι κατά κανόνα υπάρχει μια απλή εξήγηση, ότι οι ομάδες που ζουν στην ξηρά πολλαπλασιάζονται ταχύτερα από ό,τι εκείνες στο νερό».
Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, η ομάδα του Γουίνς υπολόγισε τα καθαρά ποσοστά διαφοροποίησης για 12 μεγάλες ομάδες σπονδυλωτών. Το καθαρό ποσοστό διαφοροποίησης υπολογίστηκε ως το πηλίκο της διαίρεσης του αριθμού των ειδών σε μια ομάδα ζώων με την ηλικία αυτής της ομάδας. Στόχος, του Γουίνς ήταν να συγκρίνει την ταχύτητα πολλαπλασιασμού ενός είδους σε βάθος χρόνου.
Για παράδειγμα ένας κλάδος με υψηλό καθαρό ποσοστό διαφοροποίησης είναι τα πουλιά, στα οποία καταγράφεται μεγάλος αριθμός ειδών παρότι είναι συγκριτικά μια νέα ομάδα ζώων σε μια χρονική κλίμακα εκατοντάδων εκατομμυρίων ετών.
Αντιθέτως, πολύ αρχαιότερα ζώα όπως οι καρχαρίες και τα σαλάχια έχουν μικρότερο αριθμό ειδών, συνεπώς έχουν χαμηλότερο ποσοστό διαφοροποίησης.
—Οι αιτίες
Ο Γουίνς πιστεύει επίσης ότι το φαινόμενο μπορεί να σχετίζεται με υψηλότερα ποσοστά εξαφάνισης των σπονδυλωτών τόσο στον ωκεανό όσο και σε γλυκό νερό.
Για παράδειγμα, η αύξηση της οξύτητας των ωκεανών μπορεί να καταστρέψει πολλά είδη θαλάσσιων οργανισμών. Επίσης τα υδάτινα σώματα γλυκού νερού όπως οι λίμνες και τα ποτάμια είναι συχνά γεωγραφικά απομονωμένα, αλλά και “εφήμερα” με αποτέλεσμα να περιορίζεται ο πολλαπλασιασμός των ειδών.
Αντιθέτως, ένα ζώο στην ξηρά αντιμέτωπο με ένα μεταβαλλόμενο περιβάλλον μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να έχει τη δυνατότητα να μεταναστεύσει αλλού.
Ο αμερικανός επιστήμονας θα διευρύνει τη μελέτη του και στα ασπόνδυλα για να διαπιστώσει εάν επικρατούν οι ίδιες τάσεις.
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«ΔΕΧΟΜΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΑ 43 ΜΟΥ...» (ΡΗΟΤΟ)
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Η νέα μόδα που «τρελαίνει» την Ιαπωνία θέλει τις γυναίκες με... [photos]](https://images.newsnowgreece.com/84/844386/i-nea-moda-pou-trelainei-tin-iaponia-thelei-tis-gynaikes-me-photos-1-124x78.jpg)
