2015-10-13 07:59:07
“Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας ένας Αιγύπτιος πρίγκηπας, που του άρεσε να πηγαίνει για κυνήγι στην περιοχή της Μέμφιδας, εκεί που βρισκόταν οι μεγάλες πυραμίδες Ένα μεσημέρι ξάπλωσε εξαντλημένος στη σκιά της κεφαλής της Σφίγγας και αποκοιμήθηκε. Τότε ξαφνικά ο “μεγάλος θεός” άνοιξε το στόμα του και είπε στον κοιμισμένο πρίγκηπα, όπως μιλάει ένας πατέρας στο γιο του:
“Κοίταξέ με και ρίξε τη ματιά σου επάνω μου γιε μου Τούθρωσι. Εγώ είμια ο πατέρας σου, ο θεός Αραχτέ – Χεπερέ – Ατούρ. Θέλω να σου δώσω τη βασιλεία... τα πλούτη της Αιγύπτου και οι μεγάλοι φόροι υποτέλειας όλων των χωρών θα σου ανήκουν. Είναι πολλά χρόνια που το πρόσωπό μου είναι στραμμένο πάνω σου και το ίδιο είναι η καρδιά μου. Με στεναχωρεί η άμμος της ερήμου, πάνω στην οποία στέκομαι. Υποσχέσου μου ότι θα εκπληρώσεις την επιθυμία μου... ”
Ο πρίγκηπας έγινε ο φαραώ Τούθμωσις Δ΄ (1401 – 1391 π.Χ.). Ήδη από το πρώτο έτος της βασιλείας του εκπλήρωσε την παράκληση του θείου πατέρα. Απελεύθερωσε τη Σφίγγα από την άμμο που την σκέπαζε. Την ιστορία του ονείρου του εμπιστεύθηκε ο Τούθμωσις σε μια στήλη η οποία σήμερα είναι στημένη ανάμεσα στα μπροστινά πόδια της Σφίγγας.
Η εκστρατεία διάσωσης του Τούθμωσι δεν κράτησε πολύ. Η Σφίγγα σκεπάστηκε πάλι από την άμμο, οι Πτολεμαίοι την αποκάλυψαν ξανά, αλλά η άμμος την κέρδισε εκ νέου.
Η Σφίγγα είναι ένα πανάρχαιο θεολογικό σύμβολο, όπως η πυραμίδα ή Μυητικό Βουνό. Ένα από τα αιγυπτιακά ονόματά της που έχει φτάσει μέχρι εμάς είναι HAR – EM – CHU (Χαρ – Εμ – Σου), δηλαδή ”Ο Ήλιος στον Ορίζοντα”. Η Ε.Π.Μπλαβάτσκυ επεξηγεί ότι εσωτερικά σημαίνει ”Ο Θεός που γεννήθηκε από τον εαυτό του”. Παρόμοιο με το OM – MANI – PADME – OM των Ινδών Θιβετιανών.
Ένα σώμα λιονταριού μήκους πενήντα επτά μέτρων, ύψους 20 μέτρων, σκαλισμένο από ένα μονοκόμματο γιγαντιαίο βράχο, με ένα γριφώδες κεφάλι κι ένα πέπλο στο πίσω μέρος του κεφαλιού.
Η Σφίγγα συμβολίζει, με το ανθρώπινο, το θρίαμβο του ανθρώπου πάνω στο σώμα του, το οποίο περιέχει, σαν ξεπερασμένες φάσεις, όλες τις ζωικές μορφές.
Τα πασίγνωστα τέσσερα ζώα που υπάρχουν στη Σφίγγα της Γκίζας, αντιπροσωπεύουν επίσης τα 4 στοιχεία: Φωτιά, Αέρας, Νερό, Γη, δηλαδή Άνθρωπος, Πτηνό, Λιοντάρι, και Ταύρος. Σ΄ αυτό το σύμβολο γίνεται η μεγαλειώδης ανάμνηση του συσχετισμού του γήινου ζώου και του θείου νου. Είναι το πετρωμένο σύμβολο του δεσμού σάρκας και αναλυτικού νου.
Σε αρχαίες πινακίδες της Εδφού βρέθηκε μια εξήγηση σχετικά με τον Ώρο (τον Ουράνιο Άνθρωπο), που μιλούσε γι΄ αυτόν σαν καταγωγή, αρχή ή μυστικό εμνευστή της Σφίγγας. Ας υπενθυμίσουμε, ότι για να προστατεύσει τη μητέρα του την Ίσιδα, ο Ώρος πήρε τη μορφή λιονταριού!
Μερικοί Αιγύπτιοι Φαραώ είχαν συσχετισμένο με το δικό τους όνομα, την επιγραφή: ”Ζωντανή Μορφή της Ηλιακής Σγίγγας στη Γη”. Όταν λεγόταν ο Φαραώ έτσι θεωρείται ότι ήταν η τελευταία του ενσάρκωση στη Γη.
Πολλά μεγάλα μνημεία, όπως η μεγάλη Πυραμίδα, είναι αχρονόλογητα. Το ίδιο συμβαίνει και με τη Σφίγγα της Γκίζας, η οποία δεν προσφέρει απολύτως τίποτα που να επιτρέπει να τη χρονολογήσουμε, εκτός από την πλάκα που άφησε ο Τουθρωσις ο Α΄, επιβεβαιώνοντας ότι ήδη στην εποχή του, δηλαδή στην 18η δυναστεία, ήταν εντελώς θαμμένη από την άμμο και το παραψυχολογικού τύπου όνειρό του που αναφέρουμε παραπάνω του επέτρεψε να τη βρει και να την ξαναφέρει στο φως.
Το βασικό λάθος δεν είναι ότι η επιστήμη εκφράζει τη γνώμη της περί χρονολογίας, αλλά το ότι την δίνει με τρόπο εντελώς απόλυτο όταν στηρίζεται σε τόσο φτωχά στοιχεία και μερικές φορές εντελώς ανύπαρκτα.
Μεγάλο μέρος των μεγαλύτερων μνημείων της Αιγύπτου ανακαινισμένα, μεγαλωμένα και αναστηλωμένα σε διαφορετικές εποχές είναι στις θεμελιώδεις τους δομές τους αδύνατο να κατασκευαστούν με τα στοιχεία με τα οποία φανταζόμαστε ή φαντάζεται η επιστήνη ότι κατασκευάστηκαν.
Αφήνοντας κατά μέρος τις φαντασίες γύρω από εξωγήινους, για τους οποίους δεν έχουμε επίσης καμιά απόδειξη, η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε πως κατασκευάστηκαν πολλά από αυτά τα μνημεία, όπως επίσης και η Σφίγγα.Υπάρχουν ωστόσο παραδόσεις που μπορεί να χρησιμεύσουν σαν δυνατές εναλλακτικές λύσεις… ή τουλάχιστον τόσο απίθανες όσο αυτές που προσφέρει η κατεστημένη επιστήμη σήμερα.
Οι παραδόσεις λοιπόν μας μιλάνε γι΄ αυτήν την Ατλαντική ήπειρο που φιλοξένησε μια φάση προηγούμενη του κύκλου πολιτισμών και λίθινων εποχών, αντίστοιχες τους Μεσαίωνες μεταξύ δύο πολιτισμών. Πριν περίπου 850.000 χρόνια τεράστιοι κατακλυσμοί (που μερικές πηγές απέδιδαν εν μέρει στην ανεξέλεγκτη χρήση του Μάρμας ή ατομικής ενέργειας που προερχόταν από την μετατροπή της ενέργειας σε ύλη, δηλαδή αντίθετη διαδικασία από αυτή που σήμερα γνωρίζουμε) άλλαξαν και μετάλλαξαν βαθιά το πρόσωπο του πλανήτη καθώς και την κλίση του άξονά του σε σχέση με το επίπεδο της ελλειπτικής. Η μεγάλη Ατλαντίδα σχίστηκε σε δύο ηπείρους, τα νήσια Ρούτα και Δαίτια για τους Ινδούς. Η γεωσυγκλητική κίνηση έκανε να αναδυθούν οι Άνδεις, η Αμερική και μέρος της Ευρώπης έτσι όπως τα γνωρίζουμε σήμερα. Η ανθρωπότητα καταστράφηκε σχεδόν ολότελα. Μετά από μια μακρά περίοδο, βρισκόμαστε περίπου 700 αιώνες πριν, με το τελευταίο κομμάτι της Ατλαντίδας, με τη μορφή του νησιού της Ποσειδωνίας (που περιγράφει ο Πλάτωνας στον Τίμαιο και Κριτία) και που απ‘ ότι φαίνεται είχε αποικίες και σε άλλα μέρη του κόσμου. Ο προηγούμενος πολιτισμός του εγκαταστάθηκε στην Αφρική, σ΄ αυτό που θα ήταν τώρα η Άνω Αίγυπτος (αρχαία ονομασία ΚΕΜ) όταν ο Νείλος, πολύ πιο μικρός απ΄ ότι είναι τώρα, έκβαλε τα νερά του, χωρίς δέλτα, στην εξαφανισμένη θάλασσα της ΣΑΧΑΡΑ από την οποία πρόβαλε σαν ιερό νησί αυτό που σήμερα ξέρουμε ως οροπέδιο της Γκίζας.
Στο οροπέδιο αυτό όπου εγκαταστάθηκαν οι Άτλαντες ύψωσαν μια Μεγάλη Πυραμίδα, φέρνοντας υλικά από το Νότο και από άλλα νησιά. Η πυραμίδα αυτή δεν υπήρξε ποτέ ως τάφος, αλλά ως ένα συνθετικό σύμπλεγμα γνώσεων εκφρασμένων μέσα από τα μέτρα και τις σχέσεις τους.
Με την πάροδο των χιλιετηρίδων κατασκεύασαν χρησιμοποιώντας εν μέρει έναν ιερό λόφο, άλλο ένα μεγάλο έργο: τη Μεγάλη Σφίγγα που τότε δυο φτερά κι ένα χρυσό γυαλιστερό δίσκο πάνω από το μέτωπο για να αντικατοπτρίζει τις πρώτες Ηλιακές ακτίνες μέσα στα πόδια της: αργότερα επιδιορθώθηκε χιλιάδες φορές και τότε ακουμπούσε με τις άκρες των ποδιών της πάνω στο μικρό παραθαλάσσιο γκρεμό.
Το πρόσωπο της Σφίγγας, αναπαρίστανε στην αρχή έναν από τους μεγάλους Βασιλιάδες Μάγους της Ατλαντίδας.
Αυτή λοιπόν είναι μια ενδιαφέρουσα εκδοχή για την προέλευση και την κατασκευή της Σφίγγας.
Ο καθένας μπορεί να επιλέξειότι η κουλτούρα του, η μόρφωσή του ή η φαντασία του και η διαίσθηση του του υπαγορεύουν.
Τα μάτια της Σφίγγας παρακολουθούν την εξέλιξή μας ήπια και γεμάτα κατανόηση μέχρι την ημέρα που θα ανοίξουν τα δικά μας .
Πηγή
Tromaktiko
“Κοίταξέ με και ρίξε τη ματιά σου επάνω μου γιε μου Τούθρωσι. Εγώ είμια ο πατέρας σου, ο θεός Αραχτέ – Χεπερέ – Ατούρ. Θέλω να σου δώσω τη βασιλεία... τα πλούτη της Αιγύπτου και οι μεγάλοι φόροι υποτέλειας όλων των χωρών θα σου ανήκουν. Είναι πολλά χρόνια που το πρόσωπό μου είναι στραμμένο πάνω σου και το ίδιο είναι η καρδιά μου. Με στεναχωρεί η άμμος της ερήμου, πάνω στην οποία στέκομαι. Υποσχέσου μου ότι θα εκπληρώσεις την επιθυμία μου... ”
Ο πρίγκηπας έγινε ο φαραώ Τούθμωσις Δ΄ (1401 – 1391 π.Χ.). Ήδη από το πρώτο έτος της βασιλείας του εκπλήρωσε την παράκληση του θείου πατέρα. Απελεύθερωσε τη Σφίγγα από την άμμο που την σκέπαζε. Την ιστορία του ονείρου του εμπιστεύθηκε ο Τούθμωσις σε μια στήλη η οποία σήμερα είναι στημένη ανάμεσα στα μπροστινά πόδια της Σφίγγας.
Η εκστρατεία διάσωσης του Τούθμωσι δεν κράτησε πολύ. Η Σφίγγα σκεπάστηκε πάλι από την άμμο, οι Πτολεμαίοι την αποκάλυψαν ξανά, αλλά η άμμος την κέρδισε εκ νέου.
Η Σφίγγα είναι ένα πανάρχαιο θεολογικό σύμβολο, όπως η πυραμίδα ή Μυητικό Βουνό. Ένα από τα αιγυπτιακά ονόματά της που έχει φτάσει μέχρι εμάς είναι HAR – EM – CHU (Χαρ – Εμ – Σου), δηλαδή ”Ο Ήλιος στον Ορίζοντα”. Η Ε.Π.Μπλαβάτσκυ επεξηγεί ότι εσωτερικά σημαίνει ”Ο Θεός που γεννήθηκε από τον εαυτό του”. Παρόμοιο με το OM – MANI – PADME – OM των Ινδών Θιβετιανών.
Ένα σώμα λιονταριού μήκους πενήντα επτά μέτρων, ύψους 20 μέτρων, σκαλισμένο από ένα μονοκόμματο γιγαντιαίο βράχο, με ένα γριφώδες κεφάλι κι ένα πέπλο στο πίσω μέρος του κεφαλιού.
Η Σφίγγα συμβολίζει, με το ανθρώπινο, το θρίαμβο του ανθρώπου πάνω στο σώμα του, το οποίο περιέχει, σαν ξεπερασμένες φάσεις, όλες τις ζωικές μορφές.
Τα πασίγνωστα τέσσερα ζώα που υπάρχουν στη Σφίγγα της Γκίζας, αντιπροσωπεύουν επίσης τα 4 στοιχεία: Φωτιά, Αέρας, Νερό, Γη, δηλαδή Άνθρωπος, Πτηνό, Λιοντάρι, και Ταύρος. Σ΄ αυτό το σύμβολο γίνεται η μεγαλειώδης ανάμνηση του συσχετισμού του γήινου ζώου και του θείου νου. Είναι το πετρωμένο σύμβολο του δεσμού σάρκας και αναλυτικού νου.
Σε αρχαίες πινακίδες της Εδφού βρέθηκε μια εξήγηση σχετικά με τον Ώρο (τον Ουράνιο Άνθρωπο), που μιλούσε γι΄ αυτόν σαν καταγωγή, αρχή ή μυστικό εμνευστή της Σφίγγας. Ας υπενθυμίσουμε, ότι για να προστατεύσει τη μητέρα του την Ίσιδα, ο Ώρος πήρε τη μορφή λιονταριού!
Μερικοί Αιγύπτιοι Φαραώ είχαν συσχετισμένο με το δικό τους όνομα, την επιγραφή: ”Ζωντανή Μορφή της Ηλιακής Σγίγγας στη Γη”. Όταν λεγόταν ο Φαραώ έτσι θεωρείται ότι ήταν η τελευταία του ενσάρκωση στη Γη.
Πολλά μεγάλα μνημεία, όπως η μεγάλη Πυραμίδα, είναι αχρονόλογητα. Το ίδιο συμβαίνει και με τη Σφίγγα της Γκίζας, η οποία δεν προσφέρει απολύτως τίποτα που να επιτρέπει να τη χρονολογήσουμε, εκτός από την πλάκα που άφησε ο Τουθρωσις ο Α΄, επιβεβαιώνοντας ότι ήδη στην εποχή του, δηλαδή στην 18η δυναστεία, ήταν εντελώς θαμμένη από την άμμο και το παραψυχολογικού τύπου όνειρό του που αναφέρουμε παραπάνω του επέτρεψε να τη βρει και να την ξαναφέρει στο φως.
Το βασικό λάθος δεν είναι ότι η επιστήμη εκφράζει τη γνώμη της περί χρονολογίας, αλλά το ότι την δίνει με τρόπο εντελώς απόλυτο όταν στηρίζεται σε τόσο φτωχά στοιχεία και μερικές φορές εντελώς ανύπαρκτα.
Μεγάλο μέρος των μεγαλύτερων μνημείων της Αιγύπτου ανακαινισμένα, μεγαλωμένα και αναστηλωμένα σε διαφορετικές εποχές είναι στις θεμελιώδεις τους δομές τους αδύνατο να κατασκευαστούν με τα στοιχεία με τα οποία φανταζόμαστε ή φαντάζεται η επιστήνη ότι κατασκευάστηκαν.
Αφήνοντας κατά μέρος τις φαντασίες γύρω από εξωγήινους, για τους οποίους δεν έχουμε επίσης καμιά απόδειξη, η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε πως κατασκευάστηκαν πολλά από αυτά τα μνημεία, όπως επίσης και η Σφίγγα.Υπάρχουν ωστόσο παραδόσεις που μπορεί να χρησιμεύσουν σαν δυνατές εναλλακτικές λύσεις… ή τουλάχιστον τόσο απίθανες όσο αυτές που προσφέρει η κατεστημένη επιστήμη σήμερα.
Οι παραδόσεις λοιπόν μας μιλάνε γι΄ αυτήν την Ατλαντική ήπειρο που φιλοξένησε μια φάση προηγούμενη του κύκλου πολιτισμών και λίθινων εποχών, αντίστοιχες τους Μεσαίωνες μεταξύ δύο πολιτισμών. Πριν περίπου 850.000 χρόνια τεράστιοι κατακλυσμοί (που μερικές πηγές απέδιδαν εν μέρει στην ανεξέλεγκτη χρήση του Μάρμας ή ατομικής ενέργειας που προερχόταν από την μετατροπή της ενέργειας σε ύλη, δηλαδή αντίθετη διαδικασία από αυτή που σήμερα γνωρίζουμε) άλλαξαν και μετάλλαξαν βαθιά το πρόσωπο του πλανήτη καθώς και την κλίση του άξονά του σε σχέση με το επίπεδο της ελλειπτικής. Η μεγάλη Ατλαντίδα σχίστηκε σε δύο ηπείρους, τα νήσια Ρούτα και Δαίτια για τους Ινδούς. Η γεωσυγκλητική κίνηση έκανε να αναδυθούν οι Άνδεις, η Αμερική και μέρος της Ευρώπης έτσι όπως τα γνωρίζουμε σήμερα. Η ανθρωπότητα καταστράφηκε σχεδόν ολότελα. Μετά από μια μακρά περίοδο, βρισκόμαστε περίπου 700 αιώνες πριν, με το τελευταίο κομμάτι της Ατλαντίδας, με τη μορφή του νησιού της Ποσειδωνίας (που περιγράφει ο Πλάτωνας στον Τίμαιο και Κριτία) και που απ‘ ότι φαίνεται είχε αποικίες και σε άλλα μέρη του κόσμου. Ο προηγούμενος πολιτισμός του εγκαταστάθηκε στην Αφρική, σ΄ αυτό που θα ήταν τώρα η Άνω Αίγυπτος (αρχαία ονομασία ΚΕΜ) όταν ο Νείλος, πολύ πιο μικρός απ΄ ότι είναι τώρα, έκβαλε τα νερά του, χωρίς δέλτα, στην εξαφανισμένη θάλασσα της ΣΑΧΑΡΑ από την οποία πρόβαλε σαν ιερό νησί αυτό που σήμερα ξέρουμε ως οροπέδιο της Γκίζας.
Στο οροπέδιο αυτό όπου εγκαταστάθηκαν οι Άτλαντες ύψωσαν μια Μεγάλη Πυραμίδα, φέρνοντας υλικά από το Νότο και από άλλα νησιά. Η πυραμίδα αυτή δεν υπήρξε ποτέ ως τάφος, αλλά ως ένα συνθετικό σύμπλεγμα γνώσεων εκφρασμένων μέσα από τα μέτρα και τις σχέσεις τους.
Με την πάροδο των χιλιετηρίδων κατασκεύασαν χρησιμοποιώντας εν μέρει έναν ιερό λόφο, άλλο ένα μεγάλο έργο: τη Μεγάλη Σφίγγα που τότε δυο φτερά κι ένα χρυσό γυαλιστερό δίσκο πάνω από το μέτωπο για να αντικατοπτρίζει τις πρώτες Ηλιακές ακτίνες μέσα στα πόδια της: αργότερα επιδιορθώθηκε χιλιάδες φορές και τότε ακουμπούσε με τις άκρες των ποδιών της πάνω στο μικρό παραθαλάσσιο γκρεμό.
Το πρόσωπο της Σφίγγας, αναπαρίστανε στην αρχή έναν από τους μεγάλους Βασιλιάδες Μάγους της Ατλαντίδας.
Αυτή λοιπόν είναι μια ενδιαφέρουσα εκδοχή για την προέλευση και την κατασκευή της Σφίγγας.
Ο καθένας μπορεί να επιλέξειότι η κουλτούρα του, η μόρφωσή του ή η φαντασία του και η διαίσθηση του του υπαγορεύουν.
Τα μάτια της Σφίγγας παρακολουθούν την εξέλιξή μας ήπια και γεμάτα κατανόηση μέχρι την ημέρα που θα ανοίξουν τα δικά μας .
Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
