ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Πως οι Ρώσοι κατάφεραν να εκτοξεύσουν πυραύλους cruise από πλοία μεγέθους ελαφράς κορβέτας [photos+video]

Τον περασμένο μήνα εντυπωσίασε η επαναφορά του Ρωσικού Στόλου της Μαύρης Θάλασσας και η επίδειξη της ικανότητάς να πραγματοποιεί χειρουργικά πλήγματα ακριβείας... Το γεγονός αυτό έγινε εφικτό ακόμη και από πλοία εκτοπίσματος 1000 τόνων, μέγεθος που παραπέμπει σε πολύ ελαφρά κορβέτα. 

Οι εκτοξεύσεις 26 πυραύλων cruise 3M-14T Kalibr έγινε από την περιοχή της Κασπίας Θάλασσας και οι πύραυλοι έπληξαν 11 στόχους σε απόσταση 1500 χλμ (!) μέσα στο έδαφος της Συρίας. Οι στόχοι ήταν κυρίως αποθήκες πυρομαχικών και κέντρα διοίκησης των τζιχαντιστών της ISIS στις περιοχες της Ρακκα, του Χαλέπι και της Idlib. Η ονομαστική ακτίνα των πυραύλων αυτών φθάνει τα 2500 χλμ αλλά κανείς δεν είχε διανοηθεί μέχρι σήμερα ότι προορίζονταν για πλοία τέτοιου μεγέθους. Τα πλοία που συμμετείχαν στον ναυτικό βομβαρδισμό ακριβείας ήταν η φρεγάτα Dagestan κλάσεως Gepard (Project 1161K), εκτοπίσματος 2000 τόννων αλλά και οι 3 κορβέτες Grad Sviyazhsk, Uglich και Veliky Usty κλάσεως Buyan-Μ (Project 21631) εκτοπίσματος 949 τόννων.

To βάρους του κάθε πυραύλου 3M-14T ( Nατοική κωδική ονομασία SS-N-30A ) φθάνει τα 2300 kg και το μέγεθός του σε μήκος τα 8.9 μέτρα. H εκτόξευση ενός τέτοιου πυραύλου δεν θα ήταν δυνατή υπό κανονικές προυποθέσεις από μικρού εκτοπίσματος πλοία. Δεν είναι τυχαίο ότι στα πολεμικά ναυτικά χωρών του Δυτικού Κόσμου όπως της Γαλλίας και των ΗΠΑ, η χρήση ναυτικών πυραύλων cruise γίνεται από πλοία όπως η Γαλλική φρεγάτα Fremm ή το Αμερικανικό Αντιτορπιλλικό Arleigh Burke. To εκτόπισμα των δύο πλοίων κυμαίνεται μεταξύ 6500 και 9800 τόννους. 

Τόσο τα καυσαέρια της εκτόξευσης όσο και το μήκος του πυραύλου δεν θα επέτρεπαν την εκτόξευση από την πλώρη ενός μικρού σκάφους σαν την κορβέτα Uglich. Στις παραπάνω δύο σχεδιάσεις πλοίων δυτικής προέλευσης ο εκτοξευτής βλημάτων βρίσκεται είτε στην πλώρη είτε στην πρύμνη του σκάφους. Αντίθετα στην κλάση Buyan-M βρίσκεται στην μέση του σκάφους και μάλιστα σε χώρο της υπερκατασκευής. Τα πλοία της κλάσης αυτής χρησιμοποιούν δύο τετραπλούς (σύνολο 8 βλήματα) εκτοξευτές UKSK VLS. Οι ίδιοι εκτοξευτές χρησιμοποιούνται και στην φρεγάτα Dagestan μόνο που βρίσκονται στην πλώρη του σκάφους.

Τα Ρωσικά πλοία, χρησιμοποιούν τον εκτοξευτή UKSK VLS ο οποίος χρησιμοποιεί τεχνική ψυχρής εκτόξευσης (cold-launch) παρόμοια με αυτή που χρησιμοποιείται στα Α/Κ Αντιαεροπορικά συστήματα Tor-M1 (με «καταπέλτη»). Για την εκτόξευση του πυραύλου χρησιμοποιείται ένα συμπιεσμένο αέριο το οποίο σαν καταπέλτης εξάγει από το κελί εκτόξευσης τον πύραυλο ενώ έπειτα ενεργοποιείται και ο κύριος κινητήρας του πυραύλου. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ενα σύστημα με αυξημένες ανάγκες αντοχών μηχανικών καταπονήσεων αλλά και μια βαρυτερη και πιο ογκώδη κατασκευή σε σχέση με το σύστημα Mk-41 VLS. Στο τελευταίο ο εκτοξευόμενος πύραυλος εκκινεί τον κινητήρα του ενώ είναι μέσα μέσα στο κελί με αποτέλεσμα να παράγονται πολύ θερμά καυσαέρια. Τα καυσαέρια αυτά μέσω ειδικούς εξαγωγείς καυσαερίων απελευθερώνονται στο περιβάλλον. Εξού και οι ονομασίες cold-launch και hot-launch για τα δύο συστήματα. Πρέπει να αναφερθεί ότι οι Σοβιετικοί χρησιμοποίησαν την cold-launch μέθοδο σε πλειάδα συστημάτων μεταξύ των οποίων και οι πύραυλοι S-300. Τη μέθοδο αυτή θα χρησιμοποιησεί και ο Βρετανικός Αντιαεροπορικός Πύραυλος CAMM.

Τα πλεονεκτήματα της «θερμής» εκτόξευσης (ελληνιστί) είναι ότι το σύστημα είναι ελαφρύτερο, καταλαμβάνει λιγότερο χώρο (που πιθανός σημαίνει περισσότερα κελιά ανά επιφάνεια) και είναι πιο οικονομικό στην κατασκευή και υλοποίηση ειδικά όταν χρησιμοποιείται από μικρού μεγέθους πυραύλους όπως ο αντιαεροπορικός πύραυλος RIM-162 ESSM. Μειονέκτημα είναι ότι ένας δυσλειτουργικός πύραυλος κατά την πυροδότηση μπορεί να καταστρέψει ολόκληρο το σύστημα. Ο κίνδυνος ενός τέτοιου γεγονότος όμως εξαλείφεται από συνεχής ελέγχους από ηλεκτρονικά μέσα πλέον και προβλεπόμενη συντήρηση.

Τα πλεονεκτήματα της «ψυχρής» εκτόξευσης είναι ότι τα όποια καυσαέρια του κινητήρα εξαπολύονται εκτός του συστήματος VLS και σε περίπτωση δυσλειτουργίας το σύστημα δεν καταστρέφεται. Είναι δε τέτοιος ο τρόπος εκτόξευσης όταν γίνεται από πλοία, που η έξοδος από το κελί γίνεται με κλίση με αποτέλεσμα σε περίπτωση αστοχίας ο πύραυλος να πέσει στην θάλασσα εκμηδενίζοντας περαιτέρω τον κίνδυνο.

Πύραυλος Tomahawk εκτοξεύεται από εκτοξευτή Mk-41 VLS. Προσέξτε την εκτόνωση των καυσαερίων στους πλαινούς αεραγωγούς

Τα Αμερικανικά Αντιτορπιλλικά Arleigh Burke χτίστηκαν γύρω από το σύστημα Μκ-41 VLS με τέτοιο τρόπο που τα 96 κελιά που διαθέτουν τα επιτρέπουν να συγκεντρώνουν τρομακτική πυκνότητα ισχύος πυρός χρησιμοποιώντας πυραύλους κατάλληλους για διαφορετικές αποστολές (αντιαεροπορικοί SM-2, κρούσης κατά στόχων εδάφους Tomahawk, ανθυποβρυχιακούς ASROC). Ένα πραγματικό πλοίο πολλαπλών ρόλων το οποίο έχει θέσει σε άλλο στάτους το Αμερικανικό Ναυτικό USN.

Από την άλλη μεριά ο πύραυλος Kalibr-NK πετά σε ύψος 15-50 μέτρων πάνω από το έδαφος και παρακολουθεί το γεωγραφικό ανάγλυφο για αποφυγή ανίχνευσης από τα αντίπαλα ραντάρ. Με βάση Ρωσικά μέσα ενημέρωσης μπορεί να ακολουθήσει τροχιά που αποτελείται από 147 σημεία/waypoints κάνοντας ιδιαίτερη περίπλοκη την τροχιά πτήσης του. Πλήτοντας στόχους στη Συρία από την Κασπία Θάλασσα οδήγησε στην απώλεια 4 πυραύλων εντός Ιρανικού και Ιρακινού εδάφους. Η Αμερικανική πλευρά έσπευσε γρήγορα να εκμεταλλευτεί το γεγονός της αστοχίας αυτών των πυραύλων για επικοινωνιακά ωφέλη. Αν κάποιος όμως παρατηρήσει τον συνολικό δείκτη αστοχίας 4/26 θα παρατηρήσει ότι αυτός είναι 15% για ένα σύστημα που μόλις έχει δοκιμαστεί στη μάχη. Το ποσοστό αυτό αντιστρόφως σημαίνει 85% ευστοχία, ένα ποσό που είναι μακρία από το 90-95% των δυτικών στάνταρ.

Η δυνατότητα όμως των Ρώσων να εκτοξεύσουν από τόσο μικρά πλοία ένα όπλο στρατηγικής κρούσης θορύβησε τα Αμερικανικά επιτελεία. O Αμερικανός Αμυντικός Αναλυτής Clark ανέφερε:

» Οι Ρώσοι υιοθετούν διανεμημένη φονικότητα (στα πλοία τους) γρηγορότερα από ότι οι ΗΠΑ. Τα πλεονεκτήματα μιας τέτοιας προσέγγισης είναι ότι μαζεύεις μεγάλη ισχύ πυρός διασκορπισμένη σε πολλά μικρά πλοία τα οποία τα διασπείρεις σε κατάλληλες θέσεις, γεγονός που δημιουργεί πρόβλημα στην στοχοποίησή τους από μια εχθρική δύναμη. Έτσι μια ομάδα κορβετών μπορεί να έχει την ισχύ πυρός κατά στόχων εδάφους ενός αντιτορπιλλικού Arleigh Burke. To Ρωσικό Ναυτικό με αυτά τα 900-τονων πλοία αποκτά μονάδες που είναι δύσκολο κάποιος να τις ανιχνεύσει σε σχέση με ένα παράκτιο πολεμικό σκάφος των 4000 τόνων (υπαινίσεται το LCS). Αποκτά έτσι πολύ πιο αποδοτική ικανότητα κρούσης σε σχέση με αυτή που επιδιώκει το Αμερικανικό Ναυτικό».

Ένας 8πλος εκτοξευτής UKSK VLS ικανός να μεταφέρει τόσο πυραύλους Kalibr NK όσο και βλήματα κατά πλοίων P-800 Oniks. Παρατηρήστε την απουσία εξαγωγών καυσαερίων και την πολύ στιβαρή κατασκευή της βάσης όπως και τους πλαινούς απορροφητές κραδασμών
Πηγή
Tromaktiko