2016-03-19 14:48:20
Στη σχέση της με τον πατέρα της αναφέρθηκε μιλώντας στο περιοδικό Hello η κόρη του Γιάννη Γκιωνάκη, Πωλίνα, η οποία είναι επίσης ηθοποιός.
Έχετε κρατήσει στιγμές που ίσως ο πατέρας σας, σας έχει στεναχωρήσει ή πληγώσει;
Χιλιάδες φορές.
Συνήθως για ποια πράγματα σας στεναχωρούσε;
Δεν υπάρχει παιδί που να μην έχει παράπονο από το γονιό του. Και τον γιο μου αν ρωτήσεις, κάτι θα βρει να σου πει, αν κι εγώ θεωρώ πως έκανα ό,τι μπορούσα. Δε γεννιόμαστε ούτε μας διδάσκει κανείς πώς να είσαι σωστή μητέρα και ο ίσιος πατέρας. Το ένστικτο μας, μας οδηγεί. Πιστεύω πως όλα τα παιδιά έχουν παράπονα, μέσα σε αυτά είμαι κι εγώ.
Έχετε μια τρυφερή στιγμή να μας διηγηθείτε με τον πατέρα σας;
Δε θα την έλεγα τρυφερή, αλλά ότι εκείνη τη στιγμή και είχα σκεφτεί, «Αχ, Θεέ μου, πόσο με αγαπάει». Παίζαμε μαζί στο θέατρο «Μπρόντγουεϊ» και μάλιστα ήταν η τελευταία χρονιά που έπαιξε. Τότε η σκηνή ήταν κυκλική και ο τεχνικός έκανε ένα λάθος και τη γύρισε ανάποδα, Οπότε, άρχισαν να πέφτουν δοκάρια κι εγώ ήμουν σιη σκηνή. Φαντάστηκαν ότι θα έχω φύγει ή πως θα έχει κλείσει η αυλαία. Όμως, εγώ έμεινα κι άρχιζα να παίζω. Υπήρξε μια αναστάτωση και ακούστηκε στο καμαρίνι του. Βλέπω, λοιπόν, ξαφνικά τον πατέρα μου, να έχει κατέβει στην πλατεία για να δει τι συμβαίνει. Αυτό ήταν για μένα μια στιγμή που έχει γράφει ιδιαίτερα στην ψυχή μου.
Πηγή
Tromaktiko
Έχετε κρατήσει στιγμές που ίσως ο πατέρας σας, σας έχει στεναχωρήσει ή πληγώσει;
Χιλιάδες φορές.
Συνήθως για ποια πράγματα σας στεναχωρούσε;
Δεν υπάρχει παιδί που να μην έχει παράπονο από το γονιό του. Και τον γιο μου αν ρωτήσεις, κάτι θα βρει να σου πει, αν κι εγώ θεωρώ πως έκανα ό,τι μπορούσα. Δε γεννιόμαστε ούτε μας διδάσκει κανείς πώς να είσαι σωστή μητέρα και ο ίσιος πατέρας. Το ένστικτο μας, μας οδηγεί. Πιστεύω πως όλα τα παιδιά έχουν παράπονα, μέσα σε αυτά είμαι κι εγώ.
Έχετε μια τρυφερή στιγμή να μας διηγηθείτε με τον πατέρα σας;
Δε θα την έλεγα τρυφερή, αλλά ότι εκείνη τη στιγμή και είχα σκεφτεί, «Αχ, Θεέ μου, πόσο με αγαπάει». Παίζαμε μαζί στο θέατρο «Μπρόντγουεϊ» και μάλιστα ήταν η τελευταία χρονιά που έπαιξε. Τότε η σκηνή ήταν κυκλική και ο τεχνικός έκανε ένα λάθος και τη γύρισε ανάποδα, Οπότε, άρχισαν να πέφτουν δοκάρια κι εγώ ήμουν σιη σκηνή. Φαντάστηκαν ότι θα έχω φύγει ή πως θα έχει κλείσει η αυλαία. Όμως, εγώ έμεινα κι άρχιζα να παίζω. Υπήρξε μια αναστάτωση και ακούστηκε στο καμαρίνι του. Βλέπω, λοιπόν, ξαφνικά τον πατέρα μου, να έχει κατέβει στην πλατεία για να δει τι συμβαίνει. Αυτό ήταν για μένα μια στιγμή που έχει γράφει ιδιαίτερα στην ψυχή μου.
Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΟΙ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΓΙΑ ΑΣΤΕΡΑ ΤΡ.
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
