2012-10-17 01:08:09
Τα συμβάντα ήταν πολλά χθες στην Ευελπίδων. Φόνος, σοβαρός τραυματισμός, συμπλοκές και απόδραση και γενικότερα, κατάσταση έκρυθμη και εκτός ελέγχου. Στους δε σώφρονες πολίτες, λογικό είναι να προκαλούν φόβο. Φόβο για ενδεχόμενη νέα απώλεια του ελέγχου στη δημόσια τάξη. Και πώς να μη φοβούνται όσοι βίωσαν τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008 ή όσοι σήμερα βιώνουν την ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ κατάσταση που επικρατεί στο 6ο Διαμέρισμα του Δήμου Αθηναίων (με μεγάλη ευθύνη της αριστεράς και των «αντιρατσιστικών» ΜΚΟ), αλλά και σε άλλα σημεία (όπως πχ Πάτρα & Ηγουμενίτσα) της επικράτειας.
Η θεωρητική βάση
Η δημόσια τάξη είναι σπουδαίο αγαθό. Χωρίς αυτή, όση πρόοδος και να επιτευχθεί σε όλα τα πεδία, αν υποθέσουμε πως θα επιτευχθεί, δεν θα υπάρξει ποτέ ευημερία. Διότι ευημερία και φόβος δεν πάνε μαζί. Όταν, δε, μια κοινωνία βρίσκεται εν μέσω οικονομικής κρίσης και στην τελευταία, προστεθεί και η εγκληματικότητα, τότε η μιζέρια είναι ανείπωτη.
Και αν τα πράγματα κυλήσουν έτσι και η ανθρώπινη ζωή συνεχίσει να αποϊεροποιείται, ελέω των αριστεριστικών ιδεοληψιών, στο τέλος θα καταντήσουμε Μεξικό και θα μετράμε στους δρόμους των πόλεών μας αποκεφαλισμένα πτώματα... Ιδιαίτερα, αν ληφθεί υπόψη ότι έχουμε εδώ «μουσαφίρηδες» από κοινωνίες πολύ πρωτόγονες (βλ. Αφγανιστάν και Πακιστάν), οι οποίοι δεν διστάζουν να σκοτώσουν για λίγα ευρώ, καθώς έρχονται από «πολιτισμούς» όπου η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία Θυμηθείτε τη δολοφονία του Μανώλη Καντάρη και πολλών άλλων συμπολιτών μας, οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους γιατί κάποιοι «προοδευτικοί» και θιασώτες του οικουμενισμού και της παγκόσμιας διακυβέρνησης, θέλουν να μας επιβάλλουν ετσιθελικά το πολυπολιτισμικό μοντέλο. Η ελευθεριότητα, την οποία κάποιοι προωθούν, είναι πηγή μεγάλων δεινών. Τα «χάδια» σε παραβατικές μειονοτικές ομάδες και μετανάστες, στο όνομα του αντιρατσισμού αλλά και οι πολιτικές θετικών διακρίσεων, τις αποθρασύνουν, δημιουργώντας εστίες μεγάλης και ανεξέλεγκτης εγκληματικότητας. Και εδώ, μεγάλη είναι η ευθύνη των δογματικών του δικαιωματισμού, είτε αυτοί είναι φιλελεύθεροι, είτε αυτοί είναι αριστεροί.
Η ελευθεριότητα, ακυρώνει τον ουμανισμό. Και αυτό γιατί εξαλείφει την ευεργετική για την κοινωνία διάκριση μεταξύ καλού και κακού και τότε, όλα είναι πιθανά. Όλα, ακόμα και τα πιο φρικτά και απάνθρωπα, μιας και ο άνθρωπος αποκτηνώνεται εύκολα. Και η εγκληματικότητα αυξάνεται, ο φόβος παγιώνεται και μαζί του παγιώνονται η καχυποψία και η αποξένωση. Και η κοινωνία, τότε, αλλάζει και γίνεται απάνθρωπη...
Μα τι γίνεται εκεί;
Στα δικαστήρια της Ευελπίδων, έχουμε δει αμέτρητες φορές επεισόδια, πολύ συχνά μέσα στις δικαστικές αίθουσες. Τώρα βλέπουμε και δολοφονίες. Κάποιοι, δεν έχουν φαίνεται αντιληφθεί την ιερότητα της καθ’ όλα ευαίσθητης διαδικασίας απονομής Δικαιοσύνης και δεν την προστατεύουν. Όλοι ασχολούνται με την «κατάσταση» που επικρατεί και αμελούν τα καθήκοντά τους. Διότι δεν είναι δυνατόν να την κοπανάει ο κάθε Γεωργιανός κακοποιός κατά το δοκούν.
Διότι δεν είναι δυνατόν να μπαίνουν όπλα στα δικαστήρια με τόση ευκολία και να δολοφονούνται πολίτες. Όλα αυτά αναδεικνύουν τη χαλαρότητα και τον ωχαδερφισμό που επικρατούν στη δημόσια διοίκηση. Εξ αιτίας τους, ένας επικίνδυνος κακοποιός βρίσκεται και πάλι τους δρόμους, απειλώντας ζωές και περιουσίες. Η μετάλλαξη των ένστολων σε γραφειοκράτες, έχει πλήξει το σύστημα. Και όσοι κρύφτηκαν πίσω από τη λογική του «προβλέπεται», ούτε τα προβλεπόμενα τελικά φαίνεται πως δεν μπορούν να διεκπεραιώσουν.
Η διάβρωση από μια κομφορμιστική υποκουλτούρα (συγχωρήστε μου την «εκσυγχρονιστική» αυτή, όσο και απεχθή, διάλεκτο), η οποία έχει πλέον αγγίξει πολλούς κρατικούς λειτουργούς, είναι παραπάνω από ορατή. Όπως και η απογοήτευση, που ενδεχομένως παίζει το ρόλο της, οδηγώντας πολλούς να κατεβάσουν τα χέρια τους ή και να πετάξουν λευκή πετσέτα... Επίσης, πολλοί ενδεχομένως είναι εκείνοι που αναρωτιούνται «τι κάνω εδώ;», μιας και αδυνατούν να καλύψουν τις βιωτικές τους ανάγκες και να προσφέρουν αυτά που πρέπει, στις οικογένειές τους. Είναι πλέον φανερό ότι απαιτούνται νέες πολιτικές, για την αναπτέρωση του ηθικού όλων όσων δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες.
Είναι σε θέση ο βαρέως πάσχων δημόσιος τομέας, να εμφυσήσει μέσα σε συνθήκες άγριας κρίσης, μια νέα νοοτροπία στους ένστολους, αντί να προχωρά σε «διαθεσιμότητες» και άλλα πειθαρχικά μέτρα, που δεν λύνουν το πρόβλημα; Είναι σε θέση η πολιτική ηγεσία του τόπου να εμφυσήσει μια νέα λογική και να δώσει κίνητρα, σε όλους τους κρατικούς λειτουργούς, ώστε να αναστραφεί μια κατάσταση, που αργά ή γρήγορα, αν συνεχιστεί, θα οδηγήσει σε κατάρρευση; Είναι σε θέση η πολιτική ηγεσία να πετάξει εκτός, τους επίορκους και όλους όσους αδιαφορούν για το κοινό καλό; Αν ναι, τότε υπάρχει ελπίδα.
Είναι πραγματικά εξωφρενικό πάντως, όταν η επικρατεί αυτή η κατάσταση, να υπάρχουν κόμματα που βάζουν λάδι στη φωτιά, ζητώντας «αφοπλισμό» της ΕΛΑΣ ή καταστροφή της βάσης δεδομένων της. Είναι πραγματικά εξωφρενικό κάποιοι να υπερασπίζονται συνεχώς παραβατικούς και εγκληματίες, ή «αντιφασιστικές πορείες» αναρχικών και άλλων περιθωριακών, που αποπειρώνται να δολοφονήσουν συμπολίτες μας. Όλα αυτά κάποτε θα στραφούν και κατά των εμπνευστών τους. Οι κακοποιοί, όταν διαπράττουν εγκλήματα, δεν εξαιρούν από τα θύματά τους «προοδευτικούς», αριστερούς, ελευθεριακούς, αναρχικούς και τις «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις». Ας στηρίξουμε λοιπόν τους ένστολους συμπολίτες μας και ας αντιληφθούμε πως θα καταντήσουν οι πόλεις μας, αν αυτοί δεν μπορέσουν να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους. Και ας απομονώσουμε πολιτικά, όσους επενδύουν στο χάος.
Νίκος Χιδίρογλου..www.elora.gr.
-->
Eglimatikotita
Η θεωρητική βάση
Η δημόσια τάξη είναι σπουδαίο αγαθό. Χωρίς αυτή, όση πρόοδος και να επιτευχθεί σε όλα τα πεδία, αν υποθέσουμε πως θα επιτευχθεί, δεν θα υπάρξει ποτέ ευημερία. Διότι ευημερία και φόβος δεν πάνε μαζί. Όταν, δε, μια κοινωνία βρίσκεται εν μέσω οικονομικής κρίσης και στην τελευταία, προστεθεί και η εγκληματικότητα, τότε η μιζέρια είναι ανείπωτη.
Και αν τα πράγματα κυλήσουν έτσι και η ανθρώπινη ζωή συνεχίσει να αποϊεροποιείται, ελέω των αριστεριστικών ιδεοληψιών, στο τέλος θα καταντήσουμε Μεξικό και θα μετράμε στους δρόμους των πόλεών μας αποκεφαλισμένα πτώματα... Ιδιαίτερα, αν ληφθεί υπόψη ότι έχουμε εδώ «μουσαφίρηδες» από κοινωνίες πολύ πρωτόγονες (βλ. Αφγανιστάν και Πακιστάν), οι οποίοι δεν διστάζουν να σκοτώσουν για λίγα ευρώ, καθώς έρχονται από «πολιτισμούς» όπου η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία Θυμηθείτε τη δολοφονία του Μανώλη Καντάρη και πολλών άλλων συμπολιτών μας, οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους γιατί κάποιοι «προοδευτικοί» και θιασώτες του οικουμενισμού και της παγκόσμιας διακυβέρνησης, θέλουν να μας επιβάλλουν ετσιθελικά το πολυπολιτισμικό μοντέλο. Η ελευθεριότητα, την οποία κάποιοι προωθούν, είναι πηγή μεγάλων δεινών. Τα «χάδια» σε παραβατικές μειονοτικές ομάδες και μετανάστες, στο όνομα του αντιρατσισμού αλλά και οι πολιτικές θετικών διακρίσεων, τις αποθρασύνουν, δημιουργώντας εστίες μεγάλης και ανεξέλεγκτης εγκληματικότητας. Και εδώ, μεγάλη είναι η ευθύνη των δογματικών του δικαιωματισμού, είτε αυτοί είναι φιλελεύθεροι, είτε αυτοί είναι αριστεροί.
Η ελευθεριότητα, ακυρώνει τον ουμανισμό. Και αυτό γιατί εξαλείφει την ευεργετική για την κοινωνία διάκριση μεταξύ καλού και κακού και τότε, όλα είναι πιθανά. Όλα, ακόμα και τα πιο φρικτά και απάνθρωπα, μιας και ο άνθρωπος αποκτηνώνεται εύκολα. Και η εγκληματικότητα αυξάνεται, ο φόβος παγιώνεται και μαζί του παγιώνονται η καχυποψία και η αποξένωση. Και η κοινωνία, τότε, αλλάζει και γίνεται απάνθρωπη...
Μα τι γίνεται εκεί;
Στα δικαστήρια της Ευελπίδων, έχουμε δει αμέτρητες φορές επεισόδια, πολύ συχνά μέσα στις δικαστικές αίθουσες. Τώρα βλέπουμε και δολοφονίες. Κάποιοι, δεν έχουν φαίνεται αντιληφθεί την ιερότητα της καθ’ όλα ευαίσθητης διαδικασίας απονομής Δικαιοσύνης και δεν την προστατεύουν. Όλοι ασχολούνται με την «κατάσταση» που επικρατεί και αμελούν τα καθήκοντά τους. Διότι δεν είναι δυνατόν να την κοπανάει ο κάθε Γεωργιανός κακοποιός κατά το δοκούν.
Διότι δεν είναι δυνατόν να μπαίνουν όπλα στα δικαστήρια με τόση ευκολία και να δολοφονούνται πολίτες. Όλα αυτά αναδεικνύουν τη χαλαρότητα και τον ωχαδερφισμό που επικρατούν στη δημόσια διοίκηση. Εξ αιτίας τους, ένας επικίνδυνος κακοποιός βρίσκεται και πάλι τους δρόμους, απειλώντας ζωές και περιουσίες. Η μετάλλαξη των ένστολων σε γραφειοκράτες, έχει πλήξει το σύστημα. Και όσοι κρύφτηκαν πίσω από τη λογική του «προβλέπεται», ούτε τα προβλεπόμενα τελικά φαίνεται πως δεν μπορούν να διεκπεραιώσουν.
Η διάβρωση από μια κομφορμιστική υποκουλτούρα (συγχωρήστε μου την «εκσυγχρονιστική» αυτή, όσο και απεχθή, διάλεκτο), η οποία έχει πλέον αγγίξει πολλούς κρατικούς λειτουργούς, είναι παραπάνω από ορατή. Όπως και η απογοήτευση, που ενδεχομένως παίζει το ρόλο της, οδηγώντας πολλούς να κατεβάσουν τα χέρια τους ή και να πετάξουν λευκή πετσέτα... Επίσης, πολλοί ενδεχομένως είναι εκείνοι που αναρωτιούνται «τι κάνω εδώ;», μιας και αδυνατούν να καλύψουν τις βιωτικές τους ανάγκες και να προσφέρουν αυτά που πρέπει, στις οικογένειές τους. Είναι πλέον φανερό ότι απαιτούνται νέες πολιτικές, για την αναπτέρωση του ηθικού όλων όσων δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες.
Είναι σε θέση ο βαρέως πάσχων δημόσιος τομέας, να εμφυσήσει μέσα σε συνθήκες άγριας κρίσης, μια νέα νοοτροπία στους ένστολους, αντί να προχωρά σε «διαθεσιμότητες» και άλλα πειθαρχικά μέτρα, που δεν λύνουν το πρόβλημα; Είναι σε θέση η πολιτική ηγεσία του τόπου να εμφυσήσει μια νέα λογική και να δώσει κίνητρα, σε όλους τους κρατικούς λειτουργούς, ώστε να αναστραφεί μια κατάσταση, που αργά ή γρήγορα, αν συνεχιστεί, θα οδηγήσει σε κατάρρευση; Είναι σε θέση η πολιτική ηγεσία να πετάξει εκτός, τους επίορκους και όλους όσους αδιαφορούν για το κοινό καλό; Αν ναι, τότε υπάρχει ελπίδα.
Είναι πραγματικά εξωφρενικό πάντως, όταν η επικρατεί αυτή η κατάσταση, να υπάρχουν κόμματα που βάζουν λάδι στη φωτιά, ζητώντας «αφοπλισμό» της ΕΛΑΣ ή καταστροφή της βάσης δεδομένων της. Είναι πραγματικά εξωφρενικό κάποιοι να υπερασπίζονται συνεχώς παραβατικούς και εγκληματίες, ή «αντιφασιστικές πορείες» αναρχικών και άλλων περιθωριακών, που αποπειρώνται να δολοφονήσουν συμπολίτες μας. Όλα αυτά κάποτε θα στραφούν και κατά των εμπνευστών τους. Οι κακοποιοί, όταν διαπράττουν εγκλήματα, δεν εξαιρούν από τα θύματά τους «προοδευτικούς», αριστερούς, ελευθεριακούς, αναρχικούς και τις «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις». Ας στηρίξουμε λοιπόν τους ένστολους συμπολίτες μας και ας αντιληφθούμε πως θα καταντήσουν οι πόλεις μας, αν αυτοί δεν μπορέσουν να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους. Και ας απομονώσουμε πολιτικά, όσους επενδύουν στο χάος.
Νίκος Χιδίρογλου..www.elora.gr.
-->
Eglimatikotita
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Περισσότερα από 2.000 "λουκέτα" συνολικά φέτος στην Θεσσαλονίκη
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μια αλλόκοτη λίμνη που βράζει
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
