2013-12-11 10:34:39
Φωτογραφία για Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια ευτυχισμένη χώρα που την έλεγαν Λιβύη  (1)
Καθ. Chems Eddine CHITOUR (Αλγερία)       (μτφ. Κριστιάν)

Δύο χρόνια μετά τη «Λιβυκή Επανάσταση», η κατάσταση έχει φτάσει σε κρίσιμο σημείο.

«Είναι ευθύνη της Δύσης να ‘καθαρίσει το χάος που έχει βάλει’ στη Λιβύη, όπου η εξέγερση διακήρυξε περασμένη την εποχή του Μουαμάρ Καντάφι, μετά την ανάληψη του ελέγχου του μεγαλύτερου μέρους της Τρίπολης», έγραφε ο κινεζικός κρατικός τύπος. 

«Το να ανατρέψεις το καθεστώς Καντάφι είναι ένα ωραίο θέαμα για τα μέσα ενημέρωσης, το να συζητήσεις για την ανοικοδόμηση της Λιβύης δεν είναι». 

Πρωτοσέλιδο άρθρο στη κινεζική εφημερίδα Global Times που αναφέρεται από το AFP στις 23 Αυγούστου 2011.

Με προφητικό τρόπο, ο Mustafa Abdul Jalil, πρώην επικεφαλής του NTC, δήλωσε στην αλ-Τζαζίρα ότι αν οι αντάρτες διαπράττουν πράξεις εκδίκησης, θα παραιτηθεί. 

«Υπάρχουν εξτρεμιστικές ισλαμικές ομάδες που επιδιώκουν να δημιουργήσουν αναταραχή στην κοινωνία της Λιβύης. Δεν θα ήμουν περήφανος να είμαι επικεφαλής του Συμβουλίου τέτοιων ανταρτών». Ήταν πριν από δύο χρόνια, λίγες εβδομάδες πριν από το λιντσάρισμα του Καντάφι, που δεν έφερε την ευτυχία στους Λίβυους, περισσότερο από ποτέ, υπάρχει χάος εκεί.


Τι απομένει από τη Λιβύη: ο πόλεμος όλων εναντίον όλων

Η ευτυχισμένη Λιβύη εξαφανίστηκε! 

Σε μια ανάλυση χωρίς συμβιβασμούς, αρθρογράφος της Φωνής της Ρωσίας έγραψε: 

«Η απειλή του λιμού, οι συνεχείς εσωτερικές συγκρούσεις, η κατάρρευση της οικονομίας και η πιθανότητα εθνικής διάσπασης είναι οι πραγματικότητες της σημερινής Λιβύης», μετά το «μάθημα δημοκρατίας» που δόθηκε από το δυτικό συνασπισμό. 

Υπάρχει ευκαιρία για να πάρει αυτή η χώρα το δρόμο της ειρήνης και ποιος θα πρέπει να θεωρηθεί υπεύθυνος για τις καταστροφικές συνέπειες μιας επανάστασης που χρηματοδοτήθηκε από το εξωτερικό εκεί; Δύο χρόνια μετά τη «Λιβυκή Επανάσταση», η κατάσταση έχει φτάσει σε κρίσιμο σημείο.

Οι σημερινές αρχές και οι ηγέτες ενός ακόμη άλλου κύματος διαμαρτυριών μπλοκάρουν τις βασικές οικονομικές σχέσεις της χώρας με τον έξω κόσμο από που εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό πολλά πράγματα. 

Οι μεν δεν μπορούν να πληρώσουν τις εισαγωγές τροφίμων, επειδή οι ​​δε άλλοι μπλοκάρουν τις εξαγωγές πετρελαίου οι οποίες είναι απαραίτητες σαν το οξυγόνο για την ανασύσταση του προϋπολογισμού. 

Εξάλλου, η παραγωγή πετρελαίου μειώθηκε κατά 10 φορές σε σύγκριση με τη «προ-επαναστατική» εποχή, επειδή η χώρα ταλανίζεται και πάλι από ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ των διαφόρων αντίπαλων παρατάξεων που αγωνίζονται, μπλοκάροντας τις αρχές που προσπαθούν να επιστρατεύσουν οπλισμένους άνδρες για να ενσωματωθούν στις δυνάμεις ασφαλείας »(1).

Για το Ρώσο αρθρογράφο: «οι δυτικές χώρες είναι υπεύθυνες  -και οικονομικά-  ενώπιον του λιβυκού λαού: 

«Θα πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη. Πέρασαν το ψήφισμα που τους εξουσιοδότησε να αναλάβουν την υπεράσπιση του λαού που φερόταν ότι καταπιεζόταν από το καθεστώς Καντάφι. Πραγματοποίησαν 30.000 αεροπορικές επιθέσεις κατά της Λιβύης και κατάστρεψαν 11 πόλεις αυτής της χώρας. Η Δύση είχε υποσχεθεί 10 δισεκατομμύρια δολάρια για την ανοικοδόμηση των, αλλά παραμένουν ακόμα σε ερείπια. Εξηγεί ότι αν οι δυτικές χώρες ήθελαν πραγματικά να φέρουν την ειρήνη στους Λίβυους, θα έπρεπε να λάβουν επείγοντα μέτρα για να διασφαλίσουν ότι η Λιβύη θα παραμένει τουλάχιστον μια ομόσπονδη χώρα αντί να κερματίζεται. Αυτή είναι η απειλή μιας τεράστιας ανθρωπιστικής καταστροφής για αυτή τη χώρα των 6 εκατομμυρίων ανθρώπων που στερούνται ενός αγροβιομηχανικού τομέα αντάξιου του ονόματός του. 

Έτσι, σήμερα υπάρχει αβεβαιότητα για την παράδοση 50.000 τόνων μαλακού σίτου, ποσότητα αρκετή για να θρέψει το πληθυσμό για αρκετούς μήνες μόνο της πρωτεύουσας, αλλά όχι το υπόλοιπο της χώρας. 

Εάν ο ΟΗΕ εκπλήρωνε την αποστολή του, θα είχε κατηγορήσει εκείνους που ώθησαν τη χώρα σε αυτή τη κρίση και θα τους έβαζε να πληρώσουν την ανοικοδόμηση της οικονομίας, της παιδείας, της δημόσιας υγείας και των άλλων τομέων. Όσοι κατέστρεψαν τη χώρα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Στο κάτω κάτω, αυτή η υποχρέωση είχε επιβληθεί κάποτε στη Γερμανία. (1)

Ο Mehdia Belkadi αφθονεί στην ίδια κατεύθυνση και έγραψε: 

«Πολιτική αστάθεια, ανησυχητική ανασφάλεια, κρίσιμη κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κατεστραμμένη οικονομία, κίνδυνος αναβρασμού στην περιοχή και κίνδυνος άγριου εμφύλιου πόλεμου, η ετυμηγορία δεν χωρά έφεση. 

Δύο χρόνια μετά τη δολοφονία του πρώην οδηγού Μουαμάρ αλ Καντάφι είναι το χάος! 

Τρομοκρατία, στοχευμένες δολοφονίες και διαφυλετική βία αποτελούν την επικαιρότητα στη μετακανταφική Λιβύη, όπου τακτικά λαμβάνουν χώρα διαδηλώσεις έναντι των «νέων» αρχών, που ανήκουν στο ισλαμιστικό νεφέλωμα και που κατηγορούνται για βύθιση της χώρας στο χάος. 

Είναι μακριά η εποχή του περίφημου επιφωνήματος «Η Λιβύη είναι ελεύθερη!» των ένοπλων αντιπολιτευομένων, της «διεθνούς κοινότητας» και των μεγάλων διεθνών μέσων ενημέρωσης της 23ηςΟκτωβρίου 2011. (...)

Οι  βαριά οπλισμένες πολιτοφυλακές από το ΝΑΤΟ, ορισμένες από τις οποίες εκπαιδεύτηκαν από τότε από την Αλ Κάιντα, καθορίζουν το νόμο και εμποδίζουν την οικοδόμηση ενός σταθερού κράτους. 

Οι πρώην μαχητές κλήθηκαν να συμμετάσχουν στα δύο σώματα του στρατού και της αστυνομίας, αλλά οι πολιτοφυλακές έχουν εμπλακεί από τότε σε μια μάχη για την ηγεσία. Ακόμα και επισήμως φιλοκυβερνητικές, βρίσκονται όμως σε ανταγωνισμό με τον επίσημο στρατό (...) Κατηγορούνται για σοβαρά εμπόδια για τα ανθρώπινα δικαιώματα εκ μέρους διαφόρων ΜΚΟ, που αναφέρουν πολλές περιπτώσεις απαγωγών, βασανιστηρίων και εξωδικαστικών εκτελέσεων. 

Βεβαίως πρέπει να πούμε ότι η 23ηΟκτωβρίου 2011 είχε αναγγείλει το χρώμα. 

Μήπως δεν είναι μέσω του λιντσαρίσματος  και της συνοπτικής εκτέλεσης του Καντάφι, του γιου του Moatasim και εξήντα ανδρών του (Έκθεση HRW, Οκτώβριος 2012) που οι αντάρτες «απελευθέρωσαν» τη Λιβύη; "(2)

 «Πέρα από τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι ανταρτικές δυνάμεις έβαλαν χέρι σε όλες τις διακινήσεις, όπως τα ναρκωτικά, τα όπλα η ακόμα και στην παράνομη μετανάστευση (..) 

Το ξέσπασμα της βίας έχει οδηγήσει τους περισσότερους διπλωμάτες και τις ξένες εταιρείες να τραφούν σε φυγή, καθυστερώντας την ανασυγκρότηση της χώρας. 

Δύο χρόνια και 50.000 νεκροί μετά (Διεθνής Αμνηστία, Ιανουάριος 2012), το ΝΑΤΟ έρχεται για άλλη μια φορά για «διάσωση». Ο Οργανισμός αποφάσισε τη Δευτέρα να στείλει συμβούλους στη Λιβύη για να βοηθήσουν τη Τρίπολη να ενισχύσει τους αμυντικούς θεσμούς της. 

Ωστόσο, ευρισκόμενο στη προέλευση του Λιβυκού χάους μετά την υπέρβαση του ψηφίσματος των Ηνωμένων Εθνών, είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς στην αποτελεσματικότητα αυτής της βοήθειας, παρότι ο πρωθυπουργός δηλώνεται αισιόδοξος, προβλέποντας «ένα λαμπρό μέλλον », χωρίς να διευκρινίζει όμως αν πρόκειται για το εγγύς μέλλον».(2)

Συνεχίζεται

Chems Eddine CHITOUR

1. http://french.ruvr.ru/2013_11_09/La-Libye-en-tourmente-0573/

2. Mehdia Belkadi http://www.reporters.dz/ index.php?option =com_content & ;view=article& 3. Mohammed Larbihttp://www.elwatan.com/ international/repere-desordre-libyen-27-11-2013-236519_112.php

http://www.legrandsoir.info/il-etait-une-fois-la-libye-a-faute-de-l-occident-le-devoir-d-aide-de-l-algerie.html

Γενική σημείωση (NB): Δεν διαθέτουμε διορθωτή(-τρια) και οι αναρτημένες δημοσιεύσεις (πάντα βιαστικές) περιέχουν λάθη, ορθογραφικά και συντακτικά. Προτιμάμε πάντα την ουσία παρά τη μορφή. Ευχαριστούμε για τη κατανόηση σας.
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ NEWSNOWGR.COM
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ